คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : --------------------- : WHO : WHO AM I?
ร่างบางเดินลงมาจากชั้นบน มองสาวใช้ที่กำลังเสริฟ์อาหารขึ้นโต๊ะอย่างเรียบร้อย ชายชราก้มหน้าบอกอะไรสักอย่างกับชายที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ ชายหนุ่มเงยหน้าหันมามองพร้อมกับรอยยิ้ม
“พี่กำลังจะให้คนขึ้นไปตามพอดี” ชายหนุ่มว่าเขาลุกขึ้นไปเลื่อนเก้าอี้ออกเชื้อเชิญให้ร่างบางนั่งลงด้านข้าง
“ทานเยอะๆนะ นายผอมไปมากเลย” ชายหนุ่มคนเดิมพูดกลั้วหัวเราะเล็ก มือใหญ่เริ่มตักอาหารใส่จานให้กับร่างบางพลางพูดว่าของโปรดเขาอย่างนั้นอย่างนี้
“ทานซิ พี่สั่งให้เขาทำพิเศษเลยนะ” ร่างบางทำตัวไม่ถูก เริ่มจับช้อนส้อมขึ้นมาเริ่มตักอาหารในจานกิน ทั้งที่ไม่ได้อยากจะกินเท่าไหร่แต่เขาคิดว่าเขายังต้องชีวิตต่อไปเพื่อออกไปจากที่นี่ให้ได้
“อร่อยมั้ย” ร่างบางมองหน้าหนุ่มที่ดูยิ้มแย้มมีความสุข ปากอิ่มค่อยๆเคี้ยวข้าวพยักหน้าลงช้าๆ
“เสร็จแล้วพี่จะพานายไปซื้อของใช้ อยากได้อะไรเป็นพิเศษรึเปล่า” มือใหญ่เอื้อมไปแตะที่ริมฝีปากอิ่มที่มีข้าวติดอยู่ออกแต่ทำเอาร่างบางผงะถอยหลังออกห่างทันที
“ผะ...ผมไม่อยากได้” ชายหนุ่มมองร่างบางยิ้มๆแค่นหัวเราะออกมา
“เห็นนายบอกแบบนี้ทุกที สุดท้ายก็อ้อนให้พี่ซื้อไปซะทุกอย่าง” หันไปยิ้มให้กับร่างบางอย่างอ่อนโยน ดวงตากลมใสมองไปรอบๆ มองผู้คนที่ยืนรออยู่รอบโต๊ะอาหาร ทุกคนทำเหมือนเขาไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับที่นี่ เหมือนไม่ใช่เรื่องปกติที่มีเขาอยู่ หรือนี่ทุกคนเข้าใจว่าเขาคือคนที่ชื่อ ‘ยูชอน’ จริงๆ
.
.
“ผมออกไปจากที่นี่ได้ด้วยหรอ” ถามสาวใช้ที่กำลังหวีผมให้กับตัวเอง ผมสีดำตัดกับดวงตาสีน้ำตาลถูกสางอย่างนุ่มนวล หญิงสาวยิ้มมองร่างบางผ่านกระจกใสใบใหญ่
“แล้วทำไมถึงจะออกไปไม่ได้ล่ะค่ะ แต่ก่อนคุณยุนโฮกับคุณยูชอนออกไปข้างนอกด้วยกันบ่อยมากด้วยซ้ำ” หญิงสาววางหวีลงแล้วยื่นชุดที่เตรียมไว้ให้กับร่างบาง มือเรียวยื่นไปรับไว้
“คุณยุนโฮรออยู่ที่ด้านล่าง เดี๋ยวดิฉันขอตัวก่อนนะคะ” ร่างบางมองเสื้อผ้าที่อยู่ในมือ ดวงตากลมใสเศร้าสร้อยไม่เปลี่ยนหันกลับไปมองภาพตนเองในกระจก มองสร้อยคอที่สวมใส่อยู่ หยาดน้ำตาไหลลงมาเปรอะแก้ม สิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาเพราะผู้ชายคนนั้นคิดว่าเขาเป็น ‘ยูชอน’ พี่ชายของเขาถูกทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัสเป็นตายร้ายดีอย่างไรก็ไม่รู้ แต่เขาต้องมาอยู่ที่นี่ในฐานะของอีกคนเพื่อเป็นตัวแทนของคนนั้นอย่างนั้นน่ะหรือ
เว้นช่วง NC
‘พี่ยุนโฮ ทำอะไรอยู่น่ะฮะ’ แขนเรียวสองข้างโอบรอบตัวคนตัวใหญ่จากทางด้านหลัง พร้อมชะเง้อหน้ามองบนโต๊ะใหญ่ ใบหน้าคมเงยหน้ามองคนรักก่อนจะกดจมูกสูดเอาเรี่ยวแรงที่หายไปจากการทำงานคืนมา
‘มานี่ซิ’ จับเอาแขนเรียวของคนตัวบางให้เดินมานั่งบนตักตัวเอง ปากอิ่มแย้มยิ้มให้กับเขาพร้อมกดจูบลงมาบนริมฝีปากของเขาอย่างเอาใจ แขนสองข้างยกขึ้นโอบรอบคอแนบชิดจูบของกันและกันให้มากขึ้น
‘กลับบ้านกันเถอะนะฮะ ดึกแล้ว อีกอย่างพรุ่งนี้ผมมีนัดกับเพื่อนๆแต่เช้าด้วย’ ยุนโฮยิ้ม
‘แล้วนี่ไม่ใช่บ้านเราหรอไง’ ร่างบางอมลมส่ายหน้าแล้วซบใบหน้าลงบนอกกว้าง
‘นี่บ้านของพี่ต่างหาก ผมอยากกลับบ้านของเรา นะฮะ’ ช้อนตามองยุนโฮ
‘นายนี่มันขี้ยั่วจริงๆ’ หยิกจมูกคนช่างอ้อน
‘เราแวะซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตด้วยนะฮะ ผมอยากกินสปาเก็ตตี้’ ว่าอย่างดีอกดีใจก่อนปล่อยให้คนตัวใหญ่ดึงตัวเองเข้าไปจูบ จูบแล้วจูบเล่าที่เท่าไร่ก็ไม่เพียงพอ
.
.
.
.
.
.
.
และแล้วก็
TBC .
---------------------------------------------------
คนที่ขอตอนสามไว้เดี๋ยวจะส่งไปให้เลยนะคะ
ส่วนใครที่อยากได้ตอนสามหรืออยากได้ตอนเก่าๆด้วยก็ขอได้เลยค่ะ
เดี๋ยวจะส่งเมลล์ไปให้นะคะ ^^
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
ความคิดเห็น