คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Part III :: โรงเรียนของผม
“อ้อ ได้สิฮะ”
“น่ารักที่สุดเลย ><”
คนตัวเล็กตรงหน้าชมผมเสียงหวานพร้อมยิ้มกว้างให้ผมจนเห็นฟันขาว ก่อนที่แก้มทั้งสองข้างของผมจะถูกเขาดึงเล่นอย่างอารมณ์ดี ผู้ชายร่างเล็กคนนี้อารมณ์ดีอยู่เสมอล่ะ และมักจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษเมื่ออยู่กับผม ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ทุกคนย่อมอารมณ์ดีเสมอล่ะเมื่ออยู่กับแฟนของตัวเอง
ใช่แล้วฮะ เขาเป็นแฟนผม ไม่สิ เราเป็นแฟนกันต่างหาก ^___^
“วันนี้ปีสามเลิกช้าใช่ไหมฮะ งั้นผมรอฮยองนะ”
“อื้ม ขอบใจนะ ^-^”
“แฟนที่ดีควรจะทำนี่ฮะ ถูกไหมครับซองมินฮยอง”
“คยุฮยอนอา >< ฉันเขินนะ”
“ไม่เห็นต้องเขินเลยฮะ ผมพูดยังไม่เห็นเขินเลย”
“ก็ฉัน... อ้า~ ไม่คุยด้วยแล้ว”
พี่ซองมินพูดเขินๆแถมยังหน้าแดงแจ๋อีกต่างหาก และมันเป็นอะไรที่น่ารักมากๆเลยสำหรับผม บนโลกนี้คงไม่มีใครน่ารักเท่าพี่เขาอีกแล้วล่ะ
‘...ฟู่ว~ หายไวๆนะ ^________^’
‘...เป่าซะหน่อยดีกว่าจะได้หายร้อน’
ฟู่ว~
“เฮ้ย!”
ผมร้องออกมาเสียงดังเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสอุ่นที่ข้างแก้ม ก่อนจะพบว่าเป็นพี่ซองมินนั่นเองที่แกล้งผม แถมยังยืนหัวเราะคิกคักอยู่ข้างๆอีกด้วย ไม่ใช่คนที่ผมคิดสักหน่อย ไม่ใช่เลย...
จุ๊บ!
“ฮยองอะ”
“กู๊ดบายคิสไง ไปนะ ^_________^”
O O
‘กู๊ดบายคิสไง ไปนะ ^_________^’
เหมือน...
เหมือนกันมากเลย...
เฮ้ย! ไม่สิ จะเหมือนกันได้ยังไง จุ๊บเมื่อครู่นี้เป็นจุ๊บของแฟนผม ส่วนจุ๊บที่ผมคิดถึงมันเป็นจุ๊บของไอ้โรคจิตจอมฉวยโอกาส ฉะนั้นมันจะเหมือนกันได้ยังไง มันเหมือนกันไม่ได้หรอก ไม่มีทาง
“คยูฮยอน คยูฮยอน”
“ฮะ?”
“ถูกจุ๊บแค่นี้มึนเลยหรือไง แล้วอย่างนี้ถ้าฉันจูบไม่สลบไปเลยหรอ ฮ่าๆๆๆ”
“งั้นเราลองจูบกันไหมครับ”
“หา? เธอว่าไงนะ”
“เรามาลองจูบกันไหมฮะ!”
“คยุฮยอน...”
พี่ซองมินเรียกชื่อผมเบาๆเหมือนจะไม่เข้าใจที่ผมพูดนัก แต่ในแววตาของเขากลับเต็มไปด้วยความดีใจ นั่นอาจเป็นเพราะที่ผ่านมาผมไม่เคยล่วงเกินเขาเลยก็ได้ ผมมักให้พี่เขาเพียงรอยยิ้มกว้าง มืออุ่นๆหรือกอดบ้างตามโอกาส มากสุดก็คือหอมแก้ม ไม่ใช่ว่าผมรังเกียจเขาหรอกนะฮะ แต่ผมกลัวคนตรงหน้าจะบอบช้ำเพราะผมต่างหาก
“ขออนุญาตนะครับ...”
การพยักหน้าเบาๆคือคำตอบจากพี่เขา ซึ่งนั่นก็มากพอแล้วที่จะทำให้ผมกล้ามากขึ้นที่จะทำมันกลางสนามโรงเรียนแบบนี้
ใบหน้าของพี่เขาค่อยๆถูกผมประคองขึ้นมาเพื่อให้สายตาประสานกัน ดวงตาของพี่เขาจ้องมองมาที่ผมอย่างสงบนิ่งและรอคอย ในขณะที่ใบหน้าของผมค่อยๆเคลื่อนต่ำลงไปใกล้กลับใบหน้าของพี่เขาเรื่อยๆ คนตัวเล็กค่อยๆหลับตาลงเหมือนตั้งใจจะทำให้ความกล้าในตัวผมเพิ่มขึ้น และมันก้ได้ผลเพราะตอนนี้ผมไม่แคร์สายตาของคนรอบข้างอีกต่อไปแล้ว
ริมฝีปากของเราประกบในที่สุด...
มือของผมค่อยๆโอบรอบเอวคอดของพี่เขา...
มือของพี่เขาก็ค่อยๆโอบรอบคอผมเช่นกัน...
ดูดดื่มและยาวนาน ก่อนที่เราจะผละออกจากกันในที่สุด...
“ฮยองฮะ เย็นนี้ผมไม่อยากไปร้านกาแฟแล้วล่ะ”
“คิกๆ คิดเหมือนฉันเลย”
แล้วในที่สุดพวกเราทั้งคู่ก็ไม่ได้ไปร้านกาแฟกันจริงๆ เพราะตอนนี้ทั้งผมและพี่ซองมินยืนกุมมือกันอยู่ที่หน้าประตุห้องของผม
“พี่แน่ใจนะฮะ”
ผมถามพี่เขาอีกครั้ง ไม่ใช่ว่าผมไม่เชื่อในการตัดสินใจของพี่เขาหรอกนะ แต่ผมไม่มั่นใจในตัวเองมากกว่า ผมกลัวจะทำผิดพลาดกับพี่เขาและแน่นอน...กับตัวผมเองด้วย
“อืม นี่มันไม่ใช่ความต้องการของเธอคนเดียวนะ แต่มันเป็นความต้องการของเรา เราจะทำมันไปด้วยกัน”
“ฮะ”
เหมือนแววตาน่ารักขี้เล่นจะหายไปจากตาคู่สวยของพี่เขา พี่ซองมินในตอนนี้ดูจะมีความมั่นใจมากกว่าผมเสียอีก ฉะนั้นผมก็ควรจะมั่นใจเหมือนกันสินะ ผมไม่ได้กำลังจะขืนใจพี่เขาเสียหน่อย
‘อุ๊บ OxO’
ภาพของผมที่โดนโปะยาสลบลอยขึ้นมาในห้วงความคิดของผมอย่างไม่ทันตั้งแต่ ฝันร้ายเมื่อไม่กี่วันก่อน
ผู้ชายในผับ...
ผ้าเช็ดหน้าสีขาว...
ห้องนอนที่แปลกตา...
กล้องถ่ายวีดีโอ...
และผู้ชายแปลกหน้าคนนั้น...
ทุกอย่างมันควรจะหายไปจากชีวิตผมเสียที ผมไม่สนใจแล้วว่าใครจะทำอะไรกับผมไว้ เพราะตอนนี้ผมควรจะสนใจว่าผมจะทำอะไรกับใครมากกว่า
ร่างเล็กถูกวางอย่างเบามือบนเตียงนุ่ม ก่อนที่คนบนเตียงจะคว้าคอเสื้อผมเพื่อให้นอนลงมาเช่นเดียวกัน พี่ซองมินเป็นคนเริ่มต้นรุกเร้าผมก่อนด้วยจูบที่เร่าร้อนกว่าเมื่อเช้านี้หลายเท่านัก ร่างเล็กขึ้นคร่อมบนลำตัวของผมก่อนที่จะใช้มือเรียวปลดกระดุมเสื้อผมออกและลากปลายนิ้วไปมาบนหน้าท้องที่ผมแสนภูมิใจ
พี่ซองมินเข้าครอบครองริมฝีปากของผมอีกครั้งนึง เราแลกกับชิมรสหวานของกันและกันจนพอใจ ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายขึ้นคร่อมพี่เขาบ้าง…
ผมจัดการกับเสื้อผ้าของพี่เขาอย่างรวดเร็วก่อนจะระดมจูบไปทั่วทั้งร่างของพี่เขา เนื้อเนียนของพี่ซองมินทำเอาผมแทบคุมสติไว้ไม่อยู่ ทุกอณูร่างของพี่เขาช่างน่าหลงใหลและชวนให้เกิดความต้องการอย่างบอกไม่ถูก มารู้ตัวอีกทีผิวขาวๆนั่นก็เต็มไปด้วยรอยแดงจากผมเรียบร้อยแล้ว พี่ซองมินโอบรอบคอผมเอาไว้ก่อนจะดึงลงมาเพื่อให้ริมฝีปากของเราทั้งคู่ได้มีโอกาสชิมรสของกันและกันอีกครั้ง
ดูดดื่ม...
เร่าร้อน...
ยาวนาน...
ก่อนที่ผมจะเป็นฝ่ายผละออกมาแล้วเริ่มต้นพลิกร่างเล็กช้าๆ แล้วเริ่มต้นการหลอมละลายร่างของเราให้เป็นหนึ่งเดียว สะโพกของผมเริ่มขยับเป็นจังหวะช้าๆโดยที่มือของผมโอบรอบเอวคอดของพี่เขาไว้ เสียงจากความพึงพอใจของเราทั้งคู่ดังระงมไปทั่วทั้งห้อง ยิ่งพี่ซองมินครางออกมามากเท่าไหร่ ดังเท่าไหร่ สะโพกของผมก็ยิ่งขยับเร็วขึ้นมากเท่านั้น เราทั้งคู่กำลังก้าวเข้าสู่จุดสุดยอดที่ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าพวกเราเอง…
กิจกรรมของเราทั้งคู่ดำเนินไปอย่างเนินนานจนกระทั่งเราหมดแรงจะขยับตัวใดๆอีก ผมผละออกมาจากพี่เขาช้าๆก่อนจะจัดท่าให้พี่เขานอนโดยมีผมโอบรอบตัวพี่เขาเอาไว้ ผมแทบไม่อยากให้เรื่องทั้งหมดนี้จบลงเลยจริงๆ
แล้วผมก็ผล็อยหลับไป...
กริ๊ก
ประตูห้องถูกไขเข้ามาตอนกลางดึกหลังจากที่คนคู่แรกในห้องพาหลับสนิทไปเรียบร้อยแล้ว ฮีชอลเป็นคนไขเข้ามาเหมือนเช่นทุกทีก่อนที่พร้อมกับใครอีกคน ทั้งคู่พากันเดินไปที่โซฟาก่อนจะเริ่มต้นทำกิจกรรมกันเงียบๆสองคน
……………………………………………………………………………………………………………..
ความคิดเห็น