ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2
อนที่ 2
ห้อเรียน A
“ฮยอึอานั่ไหวไหม”
“เออ ไหวสิ”
“มันน่าะเ้าไป่อยให้หายสัรอบ” (ีวัพูอย่าโมโห)
“ันว่านที่ะหายไม่ใ่ มันหรอแ่เป็นนายมาว่านะีวั”
“ทำไมพูแบบนั้นอ่า ” (แล้วีว็ทำหน้าอนๆ)
“อ่าอย่าอนเลยน่าเป็นผู้ายะป่าว ฮ่าๆ”
“เออไม่อน็ไ้แ่ ้อเลี้ย้าวนะ”
“เออ ๆไ้ิ”
แล้วสัพัอาารย์็เ้ามาพร้อมุนฮยอที่เินไปนั่้านหลัอฮยอึเาไม่เรียนแ่เอาแ่นั่แล้ฮยอนึไม่หยุทำให้ฮยอนึโมโหมา เมื่อรูออฮยอนึ็หันไปหาุนฮยอ
“นี้นายมาวนันทำไมนเาเรียนอยู่ไม่เห็นหรือไ”
“ ไม่เห็น ” (แล้วุนฮยอ็ทำหน้าาวนประสาท)
“ นี้นายมันัะมาไปแล้วนะ ” (ฮยอนึหน้าแมาเพราะวามโมโห พร้อมับำลัยมือเพื่อะบุฮยอ)
“นายะทำอะไรันหรอ” (ุนฮยอพูแล้วยื่นหน้าเ้าไปใล้ฮยอนึ ทำให้ฮยอนึหน้าแมาว่าเิม แ่ไม่ใ่เพราะวามโมโหแ่เป็นเพราะเาเิน)
ะที่เพื่อนทั้สอนยืนมออย่าเียบๆๆ
“ไอุ้นฮยอ” (ุนฮยอหันไปามเสียที่เรีย)
(แล้วเา็หันมาพูับเพื่อนสุี้มาอเา)“อ้าวไอูุ้นมีอะไรวะ”
“ูรอมึั้นานว่ามึะมา ูเลย้อเินมาหามึนี้ไ”
“เออ ูำลัะไปพอี ” (่อนทีุ่นฮยอะหันหน้าไปหาฮยอนึ)
“ถ้าเธอะทำอะไรันเราไ้เอีันแน่น” (ุนฮยอพูเบาๆพอไ้ยินันแ่สอน แล้วเา็แสยะยื้ม)
“ไปเถอะ” (ุนฮยอหันไปเรียูุนแล้วเินออไป)
“ไอุ้นฮยอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” (ฮยอนึร้อัรั่นห้อ )
“โอ๊ย ! ฮยอนึมันเินไปโน้นแล้วะะโนทำไมเนียันปวหู” ( ีวัหันมาพูับฮยอนึ และำลัะหันไปพูับโยอบ )
“นี้โยอบเาเป็นอะไรอ่า” (ฮยอนึหันมาถามีวั)
“ไม่รู้สิันเห็นเป็นั้นานแล้วอ่า”
โยอบที่อนนี้ไม่พูอะไรเลยั้แ่อนทีูุ่นเ้ามาเพราะเาำลัิถึสิ่ทีูุ่นทำให้เาเมื่อี้เายิ้มให้ับโยอบรั้แรนที่โยอบอบที่สุยิ้มให้เาอนที่เาเหมือนอยู่ในพวัที่เรียว่าวามรั(สุยอ > <)
“โยอบ ๆๆ ๆ” (ฮยอนึเรียโยอบพร้อมับเย่าัวโยอบเบาๆ)
“อ่าอะไรหรอ มีไรัน” (โยอบที่พึ่ะรู้สึัว็พูอย่าเหมือนไม่รู้เรื่อรู้ราวับเา)
“เป็นอะไรไปอ่าเห็นยืนนิ่ๆไปอ่า”
“ออ ป่าวๆไม่มีอะไร ไปิน้าวันเถอะ” (แล้วโยอบ็ผลัเพื่อนร่าบาและร่าหนาออไป)
“นเยอะัอ้าวฮอยนึ ีวัไปไหนแล้วอ่า”
“โอ๊ย ” (นร่าเล็ร้อเสียัทำเอาอีน้อหันมาสนใอย่ามา)
“เป็นอะไรมาหรือป่าว เ็บรไหนันอโทษทีนะันเม่อไปหน่อยนะ” (นร่าโหันมาถามอย่าเป็นห่ว)
โยอบนั่มอหน้าเยๆเพราะนรหน้าเาทำเอาเา้อหยุัไปสัพั
“ออ มะ ……ไม่เป็นไรอบใะ…..ันไปแล้วนะ” (โยอบพูแบบิๆันๆและอนนี้เาำลัน่าแแบบสุๆ แล้วเาไม่รู้เลยว่าหน้าเาำลัแ)
“ฮะฮ่าฮะ” (เาำออมาเพราะอนนี้เาำลัเห็นนร่าเล็นี้หน้าแอยู่)
“นายำอะไรหรอ ” (โยอบถามแล้ว็ทำหน้า)
“็ำนายนะสิ หน้าแเียวเป็นอะไรเินันหรอ”
“ปะ….ป่าวสัหน่อย” (โยอบพูแบบเินๆและทำให้หน้าที่แอยู่แล้วแมาึ้น)
แล้วโยอบ็ำลัะเินไปแ่นัวโว้าแนไว้่อน
“มะ….มีอไร” (โยอบถาม้วยน้ำเสียสั่นๆ)
“นายื่ออะไรอ่า” (ูุนถามเพราะอย่าะรู้ัเา ูุนมอโยอบั้แ่อนที่เาเริ่มะลแ่บาสรั้แรแล้ว โยอบมัะมาู ูุน้อมบ่อยๆ)
“ะ…ันหรอ”
“เออ ็นายนั้นและ”
“ยะ…โยอบ ” (โยอบพู้วยวามเินอายเพราะนที่เามอมานานแสนนานเามาถามื่อรๆแบบนี้)
“อ้าวโยอบอยู่นี้เอ หาะทั่วเลย” (ฮยอนึพูึ้นพร้อมับับไหล่โยอบเบาๆ)
“อ้าวนายอีแล้วหรอ แล้วเพื่อนนายเาหายไปไหนละ” (แล้วฮยอนึ็หันมาถามูุน)
“ไม่รู้มันอนแร็เินลมา้วยันีๆแล้วมันบอว่าะไปทำธุระหน่อยเียวมา”
“เออเรื่ออมันเถอะ ไปิน้าวันเถอะโยอบ ีวั” (พึ่ะรู้รอว่าันมีัวนเนีย)
เลิเรียนแล้ว้าๆๆๆๆๆ
“เฮ้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ รถัน”
“ฮยอนึอ่าลับบ้านไหรอ”
“็ะลับเหมือนและ” (โอ๊ย ้อเินอีและเมื่อไรแม่ะื้อรถให้สัทีเนียๆๆๆ)
“นั้นันับโยอบไป่อนนะ” (ีวัพูึ้น เฮ้ยมีบทแล้วๆ)
“เออ” (ฮยอนึอบรับแล้วเินแยันไป)
ฟับ!“เฮ้ยนี้นายะพาันไปไหนเนีย ปล่อยันนะปล่อยๆๆๆๆ”
“เียวนาย็ไ้รู้เอและน่า หึ”
..................................................................................................
บไปอีอนแล้วนะ่ะลับอนที่ยาวที่สุอไรเอร์่ะ(โอ๊ยปวหัว)และ้ออโทษ้วยนะ่ะที่มาอัพ้าไรเอร์ารบ้านเยอะมาแ่็พอมีเวลาวาพอที่ะแ่เพื่อที่ะมาอัพไวๆแล้วเียวอนหน้าุนฮยอะทำอะไรฮยอนึถ้าอยารู้มาิามมันไ้นะ่ะ(ะพยายามอัพไวๆนะ่ะ)
บไปอีอนแล้วนะ่ะลับอนที่ยาวที่สุอไรเอร์่ะ(โอ๊ยปวหัว)และ้ออโทษ้วยนะ่ะที่มาอัพ้าไรเอร์ารบ้านเยอะมาแ่็พอมีเวลาวาพอที่ะแ่เพื่อที่ะมาอัพไวๆแล้วเียวอนหน้าุนฮยอะทำอะไรฮยอนึถ้าอยารู้มาิามมันไ้นะ่ะ(ะพยายามอัพไวๆนะ่ะ)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น