คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สวรรค์ส่งนรกสาปให้เรามาเจอกัน 1/2
บทที่ 2 สวรรค์ส่งนรกสาปให้เรามาเจอกัน 1/2
ณ ผับ S
“ไอ้นัทหน้ามึงไปโดนไรมาวะ ?”
โอ ถามอย่างสงสัย เพราะปกติโอรู้ดีว่าไอ้นัทเพื่อนตัวดี มีแผลยากแค่ไหน เพราะแค่ใครเห็นหน้ามันเขาก็ไม่กล้าหือละ หน้ามันอย่างโจร
“โดนต่อย”
นัท พูดเสียงเรียบพรางยกแก้มเหล่าที่สาวๆนุ่งน้อยห่มน้อยข้างกายชงให้ ดื่มรวดเดียวหมดแล้วตั้งแก้วลงที่เดิมแล้วหันไปกอดเอวสาวสวยที่ซุกต้นคอเข้าอยู่นานมากอด ยกมือหนาขึ้นจับคางมนแล้วใช้ริมฝีปากบดเบียดริมฝีปากบางอย่างโจ่งแจ้งต่อหน้า โอที่มองแบบเอือมๆ
“มึงพาขึ้นห้องไปเลยไป” กรเอ่ยหลังจาก นัท ถอนริมฝีปากออกจากพี่สาวคนสวย
“ทำไม มึงไม่ชอบ ?” นัทเลิกคิ้วถามมือหนายกแก้มเหล้าที่ชงเสร็จมาดื่มรวดเดียวหมดแล้ววางแก้มลงที่เดิม
“มึงก็รู้นี่หว่า ถามทำส้นเท้าอะไรคับคุณเพื่อน” โอว่าแล้วยกแก้วเหล้าตรงหน้ามาดื่มบ้าง
“5555 เออๆ มึงนี่แปลกคนวะ”
นัทหัวเราะร่วนเพราะเขารู้ดีว่าทำไมเพื่อนของเขาถึงไม่สนหญิงสักคน ก็เพราะว่าไอ้โอมันไม่ชอบผู้หญิง ไม่ใช่ว่ามันเป็นเกย์หรืออะไรหรอกนะ เพราะเมื่อก่อนมันก็แบบผมนี้ละมั่วไปเรื่อยเห็นใครสวยก็ต้องลองชิมรสรักบทสวาทให้ได้สักครั้ง จนเรื่องเมื่อสองปีก่อนมีผู้หญิงมาโมเมว่าลูกในท้องเป็นลูกมันจนเป็นเรื่องใหญ่โต จากนั้นมันก็เลยเลิกมั่วหญิง แต่มันก็ดันไประบายอารมณ์แบบผู้ชายกับผู้ชายซะเอง มันบอกทำยังไงก็ไม่มีวันท้องแล้วก็ไม่ต้องแต่งงานด้วย สะดวกสบาย แต่ผมไม่เอาด้วยหรอกผู้ชายด้วยกัน ทำไม่ลงวะ ไม่รู้ว่ามันจะมีอารมณ์ได้ไง
“กูแปลก แล้วมึงมาเป็นเพื่อนกูทำไม”
“ก็เพราะกูก็แปลกมั้ง ?”
โอ ส่ายหัวกับความคิดบ้าๆของเพื่อนตัวเอง ถึงแม้เขาจะมีความสัมพันธ์กับผู้ชาย แต่ไอ้นัท ไม่ยักกะรังเกรียดเขา แถมยังบอกก็ดีแล้ว มึงว่ามันสะดวกกูก็ว่างั้น ผมละยอมแพ้ไอ้เพื่อนคนนี้จริงๆ
“เออ มึงลืมไรไมวะไอ้นัท ?” โอถามขึ้นอย่างนึกขึ้นได้
“อะไรของมึง”
“แล้วใครต่อยมึงวะใครที่ไหนเล่าให้กูฟังหน่อย” โอถามหลังจากที่เพิ่งนึกได้ว่าตอนแรกเขาคุยเรื่องนี้อยู่นี่หว่า
“ไอ้บ้าหน้าสวย...” นัทปล่อยมือจากการโอบเอวผู้หญิงคนข้างๆมาจับหน้าขาของเธอแทนแล้วสอดมือเข้าไปจับแถวๆน่องด้านใน
“ไอ้บ้าหน้าสวย ?”
“อืม สวยขาวหุ่นบางผมยาว หน้าโคตรหวานเลย แต่เสียดายเป็นผู้ชาย แถมปากก็จัดสุดๆ นิสัยกับหน้าตาโคตรจะขัดกันเลย” หญิงสาวที่ถูกมือหนาสัมผัสครางเสียงหวานพรางอ้าขาเรียวออกเล็กน้อย แล้วใช้ริมฝีปากกัดเข้าที่ต้นคอของนัท
“แล้วมึงไปกวนทีน อะไรเขาถึงได้โดนต่อยเอา”
“กูก็แค่เดินชน แล้วกะขอโทษแต่พอดีปากไอ้บ้าหน้าสวยนั้นสุดจะทน กูเลยมีเรื่องนิดหน่อย แล้วก็ได้แผลมาอย่างที่เห็น”
นัทว่าพรางหันไปนัวเนียกับผู้หญิงข้างกายต่อ ไม่นานนัทก็ลุกขึ้นโอบเอวผู้หญิงข้างกายพาเดินออกไปหาที่ส่วนตัว
“นานไมมึง กูจะได้กลับก่อน” โอหันไปถามนัทที่ลุกขึ้นอย่างรู้กัน
“10 นาทีเดี๋ยวกูมา มึงแดกเหล้ารอกูอยู่นี้เหละ”
นัทพาร่างบางตรงดิ่งไปหลังร้ายที่ประจำ เพราะเขาเป็นแขก VIP คนสำคัญของผับนี้ หลังร้านมีห้องเล็กๆ เขาชอบเล่นสนุกแต่ไม่ชอบมีเชือกมาผูกคอ เขาเลยชอบมีความสัมผัสกับผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า เขาจะไม่จำแม้แต่ชื่อของเธอเหล่านั้น และจะไม่พบพวกเธออีก แค่คืนเดียวจบ ก็เขามันหล่อเลือกได้ แล้วผู้หญิงมักง่ายแบบนี้เขาไม่โง่เอาไปเป็นแม่ของลูกหรอก
ร่างบางในชุดกางเกงขายาวเสื้อยืดสีขาวใส่สบายนั่งอยู่บนโซฟาสีน้ำตาลอ่อนตัวใหญ่ให้องนั่งเล่น ดวงตาสีดำมีเสน่ห์จับจ้องที่กระดาษสีขาวที่มีภาพวาดใบหน้าของชายคนหนึ่ง ผมสั้นเกือบลองทรง ดวงตาสีหม่นที่ดูไม่เป็นมิตรและไม่สนอะไร ริมฝีปากหนาที่เรียบเฉยไม่แม้แต่จะยกยิ้มเพียงเล็กน้อย ใบหน้าเคล้าความเย็นชา แต่พอเอาทุกอย่างมารวมกันมันก็ออกมาดูดีและหน้าหลงใหล ชวนมองและหน้าสัมผัส นิ้วเรียวแตะลงที่ริมฝีปากหนาของภาพวาดตรงหน้าที่เป็นฝีมือการวาดของเขาเอง เขายังจำได้แม้ผ่านไปนานแค่ไหน เขาก็ยังจำได้ใบหน้าแบบนั้นความรู้สึกเจ็บลึกๆแบบนี้เขายังจดจำได้ดี ทุกอย่าง ทุกอย่างไม่เคยลืมเลือน
“เราได้พบกันอีกแล้วนะ.....รุ่นพี่” ริมฝีปากบางยกยิ้มฉายแววน่ากลัว กระดาษภาพวาดในมือถูกขยี้จนยับแล้วปาลงบนพื้นอย่างไม่ใยดี
เพื่อเป็นการไม่ทำให้ต้องรอนานๆ อันนาไรฟิวร์ เลยอัพสั้นๆ แบบเป็นพาสไปก่อนนะคะ
เพราะไม่อยากให้ทุกคนรออ่านนานๆ เดี๋ยวจะลืมเนื้อเรื่องเดิมไปซะก่อนที่จะได้อ่านต่อ อิอิ
แล้วอันนาเอง ก็อยากอัพให้ได้ทุกวันคะ เท่าที่จะบ่อยได้
จะขยันปั่นเนื้อเรื่องแบบสายฟ้าแลบเลย (ว่าไปนั้น ทำได้ไม ?)
ยังไงก็ติชมหรือวิจารณ์ ได้ตามต้องการเลยคะ
เพราะว่าอันนาเองจะได้นำสิ่งนั้นมาปรับเขียน นิยาย สนุกๆให้ทุกคนได้อ่าน
ในแบบที่ถูกใจทุกคนเนอะ
ความคิดเห็น