คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 1 นี่แหละพี่ชายคนใหม่
ฉันหละไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมต้องมาซ่อนไว้ในล้อรถจักรยานด้วยนะ -..-
"เฮ้เธอทำอะไรหนะ"
"กำลังหาแบททีเรียที่เกาะตามยางรถจักรยานอยู่มั้ง"
"เอ้าเธอนี่ก็เก่งเนอะ"
"ประชดย่ะเข้าบ้านไปเลยไปไม่ต้องมายุ่ง"
"..."
เขาไม่ตอบแต่ก็เข้าไปในบ้านแต่โดยดี ใครจะไปอยากให้รู้หละว่าแม่ฉันทำอะไรติ๊งต๊องแบบนี้ ขนาดฉันยังคิดไม่ถึงเลย ดีนะที่เขาเดินเข้าบ้านไปแล้ว นี่ไง! เจอแล้วฉันรีบจับเงินสองพันเก็บใส่กระเป๋า แล้วเดินเข้าบ้าน
"นี่เธอกินไอติมด้วยกันสิ อากาศเมืองไทยนี่ร้อนจริงๆ^^"
"ชวนฉันหรอ?"
"ก็ชวนเธอหนะสิ ก็บ้านมีแค่เธอกับฉันหรือจะให้ฉันชวนแบททีเรียที่ติดอยู่ล้อรถจักรยานมากินหละ"
"มียอกยะ..."
"อร่อยมั้ย^^"
"นี่นายชอบถือวิสสะชอบป้อนคนอื่นไปทั่วเลยจริงๆ:("
"ไม่หรอกฉันป้อนแค่เธอคนเดียว^^"
"-///-"
"แปปนะ"
"อุ๊บ :X"
อยู่ดีๆนูโวก็ใช้ริมฝีปากของเขามาแตะที่ริมฝีปากของฉันเบาๆ ฉันรู้สึกถึงรสหวานของไอติมบนริมฝีปากเขามันหวานซะจนฉันไม่อยากจะผลักออก
"นี่นาย!"
"ไอติมติดปากเธอหนะ เธอนี่กินเหมือนเด็กจริงๆ^^"
"นายก็บอกสิไม่จำเป็นต้อง...-///-"
"เอาเหอะหน่าเอาเป็นว่าขอโทษคราวหลังฉันจะไม่ทำอีก^^"
ทำอีกก็ได้นะฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรหนิฮ่าๆ (ขอสักหน่อย) แต่จะว่าไปนี่มันเรียกว่าจูบรึเปล่า ฉันโดนจูบหรอ นี่เขาจูบฉันหรอ ขนาดพ่อฉันยังไม่เคยที่ฉันหอมแม้แต่แก้มฉันเลยนะ (ก็เพราะเขาเสียไปตั้งแต่ฉันเกิดไง><) แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกดีจัง นี่ถ้านายเป็นแฟนฉันนะฉันจะจับมัดไว้ที่เก้าอี้แล้วจะนั่งจูบทั้งวันเลย อร๊าย ย ย ฉันไม่ได้หื่นนะเชื่อฉันสิ แต่ถ้าเป็นไปได้ก็ดี><
"อะ...อื๊มฉันขึ้นห้องก่อนนะ-///-"
"ครับผม^^"
ฉันเดินก้มหน้าก้มตาขึ้นบ้าน ไม่อยากจะเชื่อว่าฉันจะโดนจูบนี่จูบแรกฉันเลยนะ ไม่อยากจะเชื่อจริงๆ ลองอีกรอบได้มั้ยเพื่อความมั่นใจ อิอิ (มีอะไรแอบแฝงชัวร์)
ฉันมานั่งหน้าโน๊ตบุ๊คแล้วมาเช็คข้อความ นี่นไง!มีข้อความจากไอ้บุคคลนิรนาม
'ตอนนี้เธอก็ได้เข้าไปอยู่ในโรงเรียนพายวอร์ดแล้วเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมด ทั้งค่าชุดเสื้อผ้านักเรียน ฉันก็จะเป็นคนออกให้รวมถึงค่าจ้างที่ฉันจะให้เธอ เช็คที่ฉันเซ็นไว้ให้เธอจำนวนห้าแสนบาทอยู่ในล้อหลังของรถจักรยานที่แม่ของเธอชอบปั่นไปตลาดทุกวัน เอ้อไม่ต้องสงใสฉันว่ารู้ได้ยังไงเพราะทุกเรื่องที่เป็นเธอฉันรู้ทุกอย่าง ปล.ไม่ต้องชมหรอกนะว่าฉันเก่ง
จาก...บุคคลนิรนาม'
โอ้พระเจ้าล้อรถ ล้อรถจักรยานอีกแล้วหรอ ทำไมต้องเป็นล้อรถจักรยานT^T ฉันหละไม่เข้าใจจริงๆ แม่ฉันขับจักรยานแล้วเอาล้อรถไปเหยียบขี้หมาขับผ่านหน้าบ้านมันรึไง><
ฉันเดินลงจากบ้านตรงไปยังจักรยานคันเดิม แล้วนั่งลงพร้อมที่จะผ่าตัดล้อของมัน
"นี่เธอ เธอชอบหาแบททีเรียที่ล้อรถเนอะ เจ๋งเป็นบ้าเลย^^"
"นี่นายเชื่อฉันหรอ นายนี่เชื่อคนง่ายนะ"
"ฮ่าๆแล้วเธอเชื่อหรอว่าฉันเชื่อเธอ ฉันแค่รู้สึกว่ามันเงียบๆหนะไม่มีเพื่อนคุยเลยว่าจะชวนเธอไปช็อปปิ้งซักหน่อย อีกอย่างเสื่อผ้าฉันก็เอามาไม่กี่ชุดว่าจะมาซื้อที่นี่ไปเป็นเพื่อนหน่อยนะ นะ :D"
"..."
"นี่เธอฟังฉันอยู่มั้ยเนี่ย"
"กรี๊ดดดด! ได้แล้วเช็คๆ ตกลงฉันได้เงินละไปช็อปปิ้งกัน^^"
"..."
"ปะ ไปสิ มัวแต่ยืนบื้ออยู่นั่นแหละ"
"เออ ครับผม"
ฮ่าๆใครจะไปรู้ว่าฉันเหมือนหนูตกข้าวสารแค่ไหน ได้ไปเรียนโรงเรียนพายวอร์ดแล้วก็ยังไม่ต้องเสียตังซักบาทแถมยังได้เงินมาช็อปเล่นอีกต่างหากวู้ๆอะไรจะไปดีขนาดนี้นะ
"แล้วนี่เราจะไปยังไง"
"ตามมาสิ^^"
นูโวจับมือฉันแล้วเดินนำไปยังหน้าบ้าน ผู้ชายอะไรมือนุ่มอย่างกับเด็กแรกเกิด ต่างกับฉันลิบลับมือสากอย่างกับหนังควายแม่ลูกอ่อน ก็ช่วยไม่ได้หนิคนมันไม่มีเงินก็ต้องหางานทำเลี้ยงตัวเองบ้างอะไรบ้าง ชั่งมันเถอะขี้เกียจเล่า(หรือขี้เกลียดพิมพ์นั่นเอง)
"แม่จ้าวโว้ย นี่มัน เฟอรารี่ เอนโซ่ เชียวนะ รถนายหรอ*0*"
"ก็รถฉันหนะสิ พ่อฉันโทรสั่งซื้อไว้ก่อนที่จะมาถึงเมืองไทย สงสัยพึ่งมาส่ง^^"
"ถ้านายรวยขนาดนี้นะทำไม่ไม่สร้างบ้านใหม่ให้ฉันอยู่บ้างหละ :D"
"เชิญครับคุณผู้หญิง"
"นี่นายไม่ได้ฟังฉันเลยหรอ!"
"ไปละนะ บรื้ออออ อ"
"ว๊ากก กก นายขับเร็วไปนะนี่มันเมืองไทยนะโว้ยย ย ย ย"
15นาทีต่อมา
รถของนูโวได้มาถึง *indy shopping โดยสวัสดิภาพ ดีนะที่วิญญาณของฉันยังไม่ออกจากร่างเสียก่อน เพราะไม่อย่างนั้นจะมีการกำเนิดผีตนใหม่ขึ้นที่มีนามว่า ผีเฟอรารี่ นั้นเอง
"ถึงแล้วตรงตามแผนที่เด๊ะ"
"โห นายไม่เห็นจำเป็นต้องใช้แผนที่เลยถามฉันก็ได้นี่หน่า"
"อ้าวแล้วทำไม่เธอไม่บอกหละ"
"อ้าวแล้วทำไมนายไม่ถามหละ"
"ยอมครับ --/"
"^^"
นูโวทำหน้าเซ็งพร้อมตอบ สงสัยจะกลัวได้เถียงอีกยาว จนฉันแอบหัวเราะในใจไม่ได้^^
ดูไปดูมาเขานี่ก็นับได้ว่าหล่อมากๆเลยทีเดียวเชียว แอร๊ยย ย ย เขิลๆ(เพื่อ...?)
"ปะไปกันได้แล้ว"
"อื้ม"
นูโวเดินลงมาจากรถแล้ววิ่งมายังประตูรถทางที่ฉันนั่งแล้วเปิดมันออก
"เชิญครับคุณนาย"
"แก่ไปคราวหลังเรียกคุณหนูนะยะ!"
"ขอรับคุณหนู"
"ย่ะ"
มันช่างเป็นการประชดประชันที่น่าเอ็นดูว่ามั้ย(ไม่!)
"ไปเถอะ (^^)\/(--)"
นูโวจับมือฉันแล้วลากไปข้างใน ต้องใช้คำว่าลากเลย อย่างนี้แหละคนเราเลือกเกิดไม่ได้ขาเลยยาวได้เท่านี้แหละT^T
ความคิดเห็น