คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ช่วยด้วยผมเป็นเมียมาเฟีย 3
ตอนที่ 2 ช่วยด้วย ! ผมเป็นเมียมาเฟีย! เต๋าเอ๋อ & หน้าเดียว
“.....ว่าไง.......เมื่อไหร่จะใช้หนี้อั้วสักที...อั้วเบื่อทวนแล้วน่ะ......”
เสียงของเสี่ยใหญ่เจ้าของบ่อนกาสิโนพูดขึ้น คุณหญิงสาลิกาลูกหนี้รายเก่าที่ตอนนี้ยังไม่จ่ายเงินที่ค้างเขาสักแดงเดียวทำเอาเสี่ยโมโหถึงกับต้องมาตามทวนถึงบ้าน
“...ฉัน....ฉันไม่มีจริงๆน่ะ...ขอเวลาหน่อยแล้วกันน่ะ.....เอาไว้......เป็นเดือนหน้าน่ะ....รับรองฉันจะหาเงินมาใช้หนี้คุณได้แน่ๆ.......”
คุณหญิงสาลิกาได้แต่ข้อร้อง
“ได้ ! อั๊วให้เวลาลืออีกหนึ่งเดือน......ถ้าไม่มีล่ะก็ !! ตาย !!”
คุณหญิงได้แต่กลืนน้ำลาย
.
.
.
หลังจากที่คชากลับถึงบ้านก็มองอย่างสงสัย
“รถใครว่ะ...???”
ไม่ทันจะเดินเข้าบ้านคนชุดดำที่คชาไม่รู้จักก็เดินสวนมา
“เอ๊ะ......ใครอ้ะครับแม่....”
คชาถามคุณหญิงสาลิกาที่ตอนนี้เดินออกมา คุณหญิงสาลิกาสะดุ้ง
“เอออ.....เพื่อน.....เพื่อนแม่น่ะลูก....”
“หืออ....ทำไมคชาไม่เคยเห็นเลยล่ะครับ...”
คชาถามอย่างสงสัย
“เพื่อน....พวกนี้เป็นคนที่เริ่มทำธุรกิจกับแม่น่ะลูก....”
“อ้อครับ....แล้วที่บริษัทแม่เป็นไงบ้างล่ะครับ.....ผมไปเรียนตั้งนาน..จนจะจบแล้วยัง
ไม่ได้เข้าไปดูเลย...เมื่อกี้ผมไปช่วยงานไอ้กิมันด้วยแหละ....ได้แต่งชุดอะไรก็ไม่รู้....”
คชาเล่ายิ้มๆแต่คุณหญิงสาลิกากลับหน้าซีด
“...แม่....แม่ครับ.....เป็นอะไรหรือเปล่าสีหน้าไม่ดีเลย....”
“อ้ะ.....เอออ...แม่ปวดหัวนิดหน่อยน่ะ....ว่าแต่ทำไมวันนี้ลูกกลับมาเร็วจัง...”
“อ้ออ.....คชาก็รีบกลับมากินข้าวเย็นกับแม่ไงครับ ^^”
คชาเดินเข้าไปกอดแม่ด้วยรอยยิ้ม
“เออ....คงไม่ได้แล้วล่ะลูก....แม่ต้องไปทำธุระที่ฮ่องกงน่ะ....”
“อีกแล้ว.....เดี๋ยวนี้แม่ไปบ่อยจัง....เราไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันเลยน่ะครับตั้งแต่ผมกลับมา
เนี๊ย”
คชาพูดสีหน้างอนๆ
“มันจำเป็นน่ะลูก......งานแม่ยุ่งจริงๆ....”
“มีแต่งานๆๆๆๆ......ไม่มีเวลาให้ลูก..พ่อก็ไม่มี...อีกหน่อยเนี๊ย...คชาคงต้องกลายเป็นเด็กมีปัญหาแน่ๆ”
คชาพูดกอดอกแกล้งๆ
“โธ่ลูกแม่......เอาน่า....ช่วงไหนที่แม่ว่างๆ....รับรองเลยว่าแม่จะอยู่กับตาหนูของแม่ทั้งวัน...”
คชาอมยิ้ม
“จริงน่ะครับ....แม่น่ารักที่สุดเลย....”
“จ๊ะ...”
คุณหญิงสาลิกาได้แต่ดึงลูกมากอดไว้
.
.
.
ฮ่องกงXXXXX
รถคันหรูแล่นเข้ามาจอดที่คฤหาส์(เขียนถูกรึป่าวอ้ะใครรู้ก็บอกหน่อยน่ะค่ะ)แห่งหนึ่งกลางเมือง
กริ๊ก ! เสียงเปิดประตูรถของการด์คนสนิทมาเฟียตระกลูใหญ่
“สวัสดีครับเจ้านาย....”
‘เจมส์’หัวหน้าการด์ลูกน้องคนสนิทของเต๋าพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“ทุกอย่างเรียบร้อยใช่มั้ยเจมส์”
“เรียบร้อยดีครับ....ผมให้คนของเราดูแลงานแทนเจ้านายอย่างดีที่สุด”
“ว่าแต่ว่าเจ้านายเนี๊ย...ไปพักร้อนมาสนุกรึเปล่าครับ..ไม่ทราบว่ามีกุ๊กกิ๊กกุ๊กกะมาฝากไทด์รึเปล่าครับ.....”
เสียงของ‘ไทด์’ลูกน้องคนสนิทอีกคนพูดขึ้น
“หึ....สนุก”
พร้อมศอกกระแทกไปที่ท้องไทด์หยอกๆ
“อุ๊ยยย”
“พี่เต๋า !! แพรวาคิดถึงพี่ที่สุดเลยอ้ะ !”
แพรวาน้องสาวคนละสายเลือดของเต๋าพูดก่อนจะวิ่งเข้าไปกอด
“....พี่คิดถึงเราเหมือนกันน่ะ....”
“คิดถึงทำไมถึงหนีไปเที่ยวคนเดียวล่ะค่ะ...ปล่อยให้แพรเหงาอยู่ที่บ้านอ้ะ”
แพรวาพูดงอนๆ เต๋าส่ายหน้ายิ้มๆ
“ลืมไปแล้วเหรอ...ว่าก่อนตายป๊าสั่งว่าอะไร”
“ไม่ได้ลืม...พี่จำได้...เอาน่า....ยังไงพี่ก็ต้องดูแลแพรวาอย่างดีที่สุดอยู่แล้ว”
“อย่าลืมสัญญาน่ะ ไม่งั้นแพรไม่ยอมจริงๆด้วย”
แพรวาพูดสีหน้ายิ้มๆ
“ไม่ลืมหรอกก...”
“ค่ะ งั้นเราเข้าบ้านกันน่ะ”
แพรวาพูดก่อนจะคลองแขนเต๋าเข้าไป
“นี้ไอ้เจมส์....แกว่ามั้ยคุณทั้งสองนี้เขาเหมาะสมกันดีเนอะ”
“ไม่รู้....ไม่เห็น...เป็นเรื่องของเจ้านาย....”
เจมส์พูด ไทด์ทำสีหน้าจุก
“แกไอ้เจมส์จำไว้เล๊ยยยยยยยย.....แต่ว่า....ว่าไงไอ้หยางกูพูดถูกมั้ย...”
ไทด์พูดกับลูกน้องอีกคน
“ไม่รู้...ไม่เห็น...เป็นเรื่องของเจ้านาย”
“ฮึมมมม...อะไรกันนักกันหนาเนี๊ยสองคนเนี๊ย เข้ากันเหลือเกิ๊นนนน”
.
.
.
“ไอ้เสี่ยหวางยิ๋น มันส่งคนไปทำร้ายฉันที่เมืองไทย...”
“มันทำอะไรเจ้านายรึเปล่าครับ”
เจมส์พูดขึ้นอย่างตกใจ
“มันทำอะไรฉันไม่ได้ง่ายๆหรอก....แต่ก็เกือบขึ้นเครื่องไม่ทันเหมือนกัน..ดีที่ฉันมีคนช่วยไว้.....”
พูดเสร็จก็โยนรูปจำนวนหนึ่งลงโตะ เจมส์หยิบขึ้นไปดู
“ใครครับ???”
“ก็ผู้หญิง...เอ๊ย..ผู้ชายไทยที่ช่วยฉันไว้ไง”
“นี่เจมส์...ฉันอยากจะให้นายไปสืบดูน่ะ...ว่าผู้ชายไทยคนนี้เขาเป็นใคร....น่าจะสืบได้ไม่
ยากเพราะนักข่าวก็ถ่ายรูปเขาไว้เหมือนกัน...”
“ได้ครับ….เดี๋ยวผมจะให้คนที่เมืองไทยของเราจัดการให้ครับ...”
“ด่วนเลยน่ะ”
“ได้ครับเจ้านาย”
เจมส์ที่กำลังเดินออกจากห้องทำงานมาเจอกันแพรวาพอดี
“นั้นมันรูปอะไรน่ะเจมส์”
“เออ...”
“เอามานี้”
แพรวาดึงรูปออกจากมือแล้วยกขึ้นมาดู
“ขอรูปผมคืนเถอะครับ”
“บอกมาก่อนว่า...ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร???”
“ไม่ทราบครับ...รู้แต่ว่าเป็นคนที่ช่วยคุณเต๋าตอนโดนทำร้าย...และที่สำคัญเขาเป็นผู้ชายครับ”
“ห๊ะ......ผู้ชาย......แล้ว.....แล้วเอามาทำไม ??”
“เจ้านายสั่งผมให้ไปสืบ...ประวัติของเขาครับ...”
“เชอะ !! เอาคืนไป !”
แพรวาโยนรูปให้เจมส์ก่อนที่เจมส์เดินออกไปอย่างรวดเร็ว
“พี่เต๋าน่ะพี่เต๋า...”
แพรวาได้แต่พึมพำกับตัวเอง
ภายในห้องทำงานสุดหรูเต๋าได้แต่ยกโทรศัพท์กดเข้าไปดูรูปนางฟ้าที่เขาถูกใจตั้งแต่แรกเจอ
"หึหึหึ....สักวันเราต้องได้เจอกันแน่คชา....ฉันเชื่ออย่างนั้น.......ใช่....สักวันเราต้องมาเจอกัน....ทอมน้อยของฉัน....."
มือลูบจอโทรศัทพ์ที่ตอนนี้มีรูปทอมหน้าบึ้งของเขากำลังฉีกยิ้มอยู่อย่างเบาๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มาต่อเบาๆค่ะ ไม่มีอะไรเลยในตอนนี้ นอกจากเต๋าแสดงอาการเพ้อเบาๆ อิอิอิ ตอนแรกก็แต่งอยู่ดีๆแต่พอแต่งไปแต่งมาไหงมาดูคลิปเต๋าคชาซะได้ รู้ตัวอีกทีเลยพอเถอะเอาลงเท่านี้แหละ ตอนหน้า......จะเป็นปฏิบัติการลักพาตัวแต่จะสำเร็จหรือไม่ก็คอยลุ้นกันน่ะค่ะ
ปล.ขอบคุณทุกเม้นน่ะค่ะที่ให้กำลังใจรันให้รันได้แต่งต่อไปเรื่อยๆ ขอบคุณมากๆค่ะ แค่ 1 เม้นของคุณก็เป็นกำลังใจให้รันได้แล้ว อย่าลืมติดตามรันต่อๆไปด้วยน่ะค่ะ ขอบคุณค่ะ
ปล. เม้นๆๆๆๆๆๆ ^___________________^
ความคิดเห็น