คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เสียงดนตรีที่ 2 นี่มันอะไรกันเนี่ย!!!
ร้านนี้เป็นร้านที่หรูมากพอสมควรส่วนมากพวกดารานักร้องจะชอบมากกินกันเพราะจะแบ่งห้องเป็นแต่ล่ะห้องมีความส่วนตัวทำให้สะดวกในการปล่อยตัวได้ตามสบายมากที่สุด
"นี่พวกนาย!!!สั่งให้มันน้อยๆกันหน่อยได้มั้ยเนี่ยจานนั้นยังไม่หมดเลยสั่งจานใหม่เพิ่มอีกแล้วคนจ่ายคือชั้นนะ!!!" เรโนะโวยวายขึ้นเมื่อเห็นจานเนื้อดิบสำหรับย่างจานที่7
(กินหรอฟระนั่น- -")
"ได้ไงๆมาทั้งทีต้องให้คุ้มสิ ฮ่าๆ" เรียวงะพูดพร้อมกับคีบเนื้อเข้าปาก
"นั้นสิๆต้องให้คุ้ม...คิคิ" โคคิพูดด้วยท่าทางเห็นด้วยอย่างมากก่อนที่จะคีบเนื้อเข้าปากเช่นกัน
"หนอย! พวกแกไว้ถึงตาพวกแกจ่ายเมื่อไหร่พ่อจะเล่นซะ!"
"ฮ่าๆๆๆ" โคคิกับเรียวกะหัวเราะกันอย่างชอบใจ
เฮอ~ทำไมถึงไม่รู้สึกสนุกเลยนะทั้งๆที่แต่ก่อนก็สนุกแท้ๆ
"เอ่อ..อีฟนายเป็นอะไปไม่สนุกหรอ" ชินที่สังเกตเห็นคนแรกถามขึ้น
"หืม..อะ..เปล่าๆสนุกสิๆ"
"หรอเห็นนายเหม่อๆแต่ก็ดีแล้วที่สนุกน่ะ^^"
"อื้มๆ..ทุกคนชั้นขอไปเข้าห้องน้ำแป๊ปนะ"
"อื้มมาเร็วๆหล่ะ" ทุกคนพูดก่อนที่ผมจะเดินออกไปเข้าห้องน้ำ
ช่วงที่ผมกำลังเดินไปห้องน้ำอยู่นั้นผมก็ได้ยินอะไรบางอย่างเข้า.....
"ที่รัก..ยะ..อย่าเพิ่ง..เดี๋ยวก่อนไม่ใช่ตรงนี้เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า"
'เอ๊ะ!เสียงนี้...คุ้นๆแฮะ'
ด้วยความที่ผมอยากรู้ว่านั่นเป็นเสียงใครผมจึงชโงกหน้าไปดู ผมถึงกับช็อคเพราะภาพที่เห็นตรงหน้าคือผู้หญิงที่ผมรัก
"ก็ผมดีใจจนอดใจไม่ไหวหนิ ที่เธอกับเจ้ามือเบสนั่นเลิกกันสักที"
"จะดีใจอะไรมากขนาดนั้นชั้นไม่ได้รักเค้าสักหน่อยก็แค่คบไว้อวดเพื่อนเท่านั้นแหละ! " อะไรกันเนี่ย!คนที่ผมทั้งรักทั้งหลงมาคบกับผมเพราะหวังแค่นี้
ผมถึงกับช็อคอีกรอบเพราะสิ่งที่ผมได้ยินนั้นเกินกว่าที่จะรับไว้ตอนนี้ในหัวผมขาวโพลนร่างกายรู้สึกชาไปหมดและตอนนี้ผมไม่อยากรับรู้อะไรเลย
[Shin talk]
ผมรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆตอนอีฟขอตัวมาเข้าห้องน้ำผมจึงแอบเดินตามออกไป
'อีฟยืนมองอะไรน่ะ'
"....ชั้นไม่ได้รักเค้าสักหน่อยก็แค่คบไว้อวดเพื่อนเท่านั้นแหละ!" ผมเดินตามอีฟมาแล้วบังเอิญได้ยินเสียงของผู้หญิงที่ผมให้อีฟไปบอกเลิก
'อะไรกันเนี่ยทั้งๆที่ผมอุตส่า....เจ็บใจนัก' ในขณะที่ผมคิดอะไรในใจอยู่นั้น อีฟก็ได้เดินสวนออกไป
"อีฟนายจะไปไหน" ผมเดินตามพร้อมกับถามอีฟ
".................... "
"อีฟ.."
"................... "
"..อีฟชั้นถามว่านายจะไป...น่ะ..... " ผมคว้าแขนอีฟไว้ให้หันหน้ามาทางผมก็เห็นใบหน้าอีฟนั้นชุ่มเต็มไปด้วยน้ำใสๆที่ออกมาจากตา
"ชะ...ชิน" อีฟเรียกชื่อผมเบาๆแล้วเข้ามากอดผมจนแน่น
"ไม่เป็นไรนะอีฟนายอยากร้องนายร้องมาได้เลย" ผมกอดตอบคนตรงหน้าพลางปลอบใจไปด้วย
"ชินนายรู้เรื่องนี้มาตลอดเลยสินะ"
"....."
"ใช่มั้ย"
"......ใช่ชั้นรู้มาตลอดขอโทษนะอีฟที่ชั้นไม่ได้บอกนาย"
"..........." อีฟไม่พูดอะไรแต่ก็ยังกอดผมอยู่
"ชั้นขอโทษแต่ชั้นไม่อยากให้.. " ยังพูดไม่ทันจบอีฟก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน
"ช่างมันเถอะ..ยังไง..ชั้นกับเขาก็จบกับแล้ว..ขอบใจนายมากนะชิน" เมื่อพูดจบอีฟได้ปล่อยผมแล้วเดินออกนอกร้านไป
"เดี๋ยวอีฟให้ชั้นไปส่งนายนะ"
"......" อีฟไม่พูดอะไรแต่ก็ยอมให้ผมไปส่งโดยดี
ทางด้านโคคิ เรียวงะและเรโนะที่สนุกสนานกับเนื้อย่างอยู่นั้น
"เอ...ทำไมเจ้าสองคนนั้นมันช้าจังนะ"เรโนะพูดขึ้นเมื่อเริ่มรู้สึกสงสัยว่าชินกับอีฟหายไปนานมาก
"เออใช่นานมากเลยนะเนี่ยเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า" โคคิพูดเสริมแล้วดูเหมือนจะเป็นห่วงมากด้วย
"งั้นเดี๋ยวชั้นลองโทรหาชินก่อนแล้วกัน"เรียวงะพูดพลางกดโทรศัพท์ไปที่เบอร์ชิน
//ฮัลโหล ว่าไงเรียวงะ//
"ชินตอนนี้นายอยู่ไหนเนี่ยแล้วอีฟอยู่ด้วยรึเปล่าตอนนี้พวกเราเป็นห่วงมากเลยนะ"
//อ่อโทษทีๆที่ไม่ได้โทรบอกพอดีมีธุระนิดหน่อยน่ะขอกลับก่อนเลยแล้วกันนะแล้วก็ตอนนี้อีฟอยู่กับชั้นนะพวกนายไม่ต้องเป็นห่วง//
"งั้นหรอ..อื้มๆงั้นพวกชั้นขอสนุกกับเนื้อย่างต่อแล้วกันนะบาย"
//บาย// เรียวงะตัดสายชินทันทีเมื่อชินพูดจบ
"ชินว่าไงบ้างเรียวงะ"โคคิถามผมขึ้นทันทีเมื่อวางสาย
"อ๋ออีฟอยู่กับชินน่ะเห็นบอกว่าพอดีติดธุระบ้างอย่าง"
"เฮอ สองคนนี้หมู่นี้รู้สึกว่าจะอะไรกันบ่อยมากเลยนะเนี่ยแต่ก็นะช่างเหอะ" เรโนะถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูดออกมา
"นั่นสิ กินเนื้อย่างต่อดีกว่า" เรียวงะพูดพลางย่างเนื้อที่ยังดิบอยู่
"เอ่อ..พวกนายว่ามันแปลกๆมั้ย" จู่ๆโคคิก็พูดเหมือนว่าสงสัยอะไรบางอย่างอยู่
"แปลกอะไรโคคิ" เรโนะถาม
"นั่นสิชั้นว่านายมากกว่ามั้งที่ดูแปลกๆน่ะ"
"งะ งั้นหรอช่างมันเถอะไม่มีไรหรอก"โคคิตัดบทเพื่อไม่ให้เรื่องมันยาวไปมากกว่านี้
ความคิดเห็น