คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : LOVE STORY : PART THREE
3
แสงแดดส่องสว่างขึ้นมา ทำให้ร่างบางที่คู้ตัวอยู่ในผ้าห่มต้องสะเปะสะปะหาผ้าห่มผืนหนามาปิดบังใบหน้าเมื่อแสงแดดอรุณแรกของวันใหม่แยงเข้าดวงตา...
ก๊อก...ก๊อก...ก็อก...
"โซฮี ตื่นหรือยังน่ะ?" เสียงอันคุ้นเคยของใครบางคนดังขึ้น หากร่างบางยังคงนอนนิ่ง เพราะว่าเมื่อเธอดันเล่นทวิตเตอร์กับซอนมีเสียจนดึกดื่น กว่าจะได้นอนก็ปาไปตีสามโน่น... อานโซฮีครวญอีกระลอกเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูอีกรอบ
"พี่ซอนเย!!! นี่เพิ่งสิบโมงเองนะ!!!"
อานโซฮีบ่น ใบหน้ายู้ด้วยความสลึมสลือ ก่อนที่จะเปิดประตูให้อีกฝ่าย
"สิบโมงแถวบ้านพี่เรียกว่าสายเถอะ"
คนเป็นพี่บ่นอุบก่อนที่จะกอดอกมองอีกคนที่เดินดุกๆไปยังเตียงนอนอีกรอบ
"แถวบ้านฉันเรียกว่าเช้าตรู่ค่ะ" สาวแก้มป่องพึมพำพลางซุกใบหน้าลงกับหมอน
"ลงไปทานข้าวเถอะ จะได้ไปด้วยกันทั้งสามคนเลย"
สาวหน้าหวานบอกพลางดึงร่างของอีกฝ่ายลุกขึ้นมา
"ฉันยังไม่หิวนี่... พี่ไปกินกับลิมก่อนเลย เดี๋ยวฉันตามลงไป" สาวแก้มป่องยังไม่วายบ่นพึมพำ
"ไปด้วยกันนี่แหล่ะ นานๆทีก็หัดตื่นให้เช้าๆเสียบ้างสิ!"
มินซอนเยยังไม่เลิกพยายาม พยักหน้าเรียกเฮลิมมาช่วยดึงมักเน่จอมขี้เซาอีกที
"โอ้ยๆๆๆ ไปก็ได้" อานโซฮีร้องอย่างหงุดหงิดเพราะความง่วง
"แต่พี่ซอนเยต้องจูบอรุณสวัสดิ์ฉันก่อนนะ"
มินซอนเยชะงักไป เลือดสูบฉีดไปยังใบหน้าสวยทันทีเมื่อได้ยินและได้เห็นรอยยิ้มล้อเลียนของเฮลิม
"งั้นฉันไปรอพี่ทำธุระข้างนอกนะคะ" เฮลิมพูดพลางยิ้มกว้างอย่างรู้ดี มินซอนเยได้แต่กระพริบตาปริบๆ พยายามบอกน้องเล็กใสซื่อของวงว่าไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด หากหญิงสาวกลับปล่อยอานโซฮีแล้วรีบวิ่งออกจากห้องไป
"อานโซฮี!!!"
คนถูกเรียกสะดุ้งด้วยความตกใจก่อนที่จะโวยวายตามภาษาคนชอบกวนประสาท
"พี่ซอนเยคะ ฉันบอกพี่ให้ปลุกด้วยจูบ ไม่ใช่ด้วยเสียง..."
"ยังไม่เลิกล้อเล่นอีกนะ โซฮี" มินซอนเยบ่นพึมพำพลางส่ายศรีษะไปมา
"ป่านนี้ลิมคิดไปถึงไหนก็ไม่รู้"
"คิดถูกแล้วไงค่ะพี่" อานโซฮียิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนที่จะดึงอีกฝ่าย จนร่างบางๆล้มลงบนเตียงนุ่ม
"ฉันจะลงไปทานข้าวกับพวกพี่ หากพี่จูบต้อนรับวันใหม่ฉันก่อนนะ"
"ยะ...อย่ามาล้อเล่นนะ อานโซฮี พี่ไม่ขำด้วยนะ"
มินซอนเยโวยวายพลางผลักตัวอีกฝ่ายออก
"ใครว่าฉันล้อเล่นล่ะ?" สาวแก้มป่องยิ้ม ก่อนที่จะก้มลงมาใกล้ๆใบหน้าเนียนนั้นเรื่อยๆ
"มะ...ไม่ต้องแล้ว พะ...พี่ไปกินกับเฮลิมสองคนก็ได้" มินซอนเยพูดพลางเบือนใบหน้าหนี
"สายไปแล้วล่ะค่ะ"
สาวน้อยบอกก่อนที่จะประทับริมฝีปากตรงมุมปากของอีกฝ่าย มินซอนเยได้แต่ตัวนิ่งค้างไป เพราะไม่นึกว่าอึกฝ่ายจะทำแบบนี้จริงๆ
อานโซฮีเริ่มไล่ริมฝีปากก่อนที่จะกดจูบให้เต็มริมฝีปากอิ่มของอีกฝ่าย เพื่อลิ้มรสความหวานให้เต็มที่ สาวหน้าหวานหลับตา รู้สึกเขินอายจนหน้าร้อนไปหมด ก่อนที่เธอแทบจะลืมหายใจเมื่ออีกฝ่ายเริ่มหยอกล้อลิ้นอุ่นๆของเธอ...
"อื้ม..หวานจัง"
อานโซฮีผละริมฝีปากออกอย่างพอใจในรสสัมผัส ขณะที่อีกฝ่ายอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี
"ละ...ลุกออกไปเลยนะ" คนเป็นพี่พูดพลางผลักอีกฝ่ายออก
"พี่ไปกับลิมก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันตามลงไป" อานโซฮียิ้มแฉ่งจนทำให้อีกคนรู้สึกหมั่นไส้ตะหงิดๆ แต่ไม่พูดอะไรนอกจากพยักหน้าแล้วเดินออกไป
สาวหน้าหวานต้องสะดุ้งที่เห็นเฮลิมยืนรออยู่หน้าห้องของโซฮี ก่อนที่หน้าเธอจะเป็นสีแดงเข้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายอมยิ้มเล็กๆ "พี่ซอนเยใช้เวลานานมาก....เลยนะคะ"
"เฮลิม! อย่าพูดบ้าๆนะ ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดนะ" มินซอนเยรีบพูดอย่างรัวเร็ว
"คิดไรอ่ะค่ะ? ฉันแค่บอกว่าพี่ใช้เวลานานมาก แล้วไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดอะไรอ่อค่ะ?"
มินซอนเยนิ่งไป ก่อนที่จะถอนหายใจ ยัยเด็กแสบ... หวังว่าเฮลิมจะไม่แสบเหมือนโซฮีอีกคนนะ ไม่งั้นเธอคงประสาทกินเป็นแน่แท้
"ว่าแต่โซฮีจูบเก่งมั้ยค่ะพี่?"
เฮลิมถามขึ้นมา
"อืม..."
มินซอนเยที่กำลังยืนเหม่อตอบแบบไม่ทันคิด เอ๊ะ!?.... เธอนิ่งไปก่อนที่หันไปมองเฮลิมที่กำลังหัวเราะจนตัวงอ
"วูเฮลิม!!!!"
มินซอนเยร้องออกมา ทั้งโกรธ ทั้งอายก่อนที่จะรีบวิ่งไล่อีกฝ่ายที่วิ่งหนีเธอเข้าไปในลิฟท์
------
"ยัยนั่นยังไม่มาอีก" มินซอนเยพึมพำ เมื่อก้มหน้ามองนาฬิกา เพราะเธอและเฮลิมทานอาหารเช้ากันเสร็จเรียบร้อยตั้งนานแล้ว ส่วนเฮลิมกลับไปนอนเรียบร้อยแล้วด้วย ยัยเด็กบ้าหลอกจูบฉันแน่ๆ... มินซอนเยกัดฟันกรอดๆก่อนที่จะรีบเดินไปยังลิฟท์ แต่ก็ไม่ลืมโบกมือให้แฟนคลับที่ตามมารออยู่ตรงหน้าลิฟท์ เธอเอื้อมมือไปหยิบของขวัญที่แฟนคนหนึ่งที่ยื่นให้เธอ
"ขอบคุณค่ะ" สาวหน้าหวานยิ้มกว้างพลางขอบคุณก่อนที่จะเดินเข้าลิฟท์
"อานโซฮี! เธอนี่มันร้ายกาจที่สุดเลยนะ"
มินซอนเยที่กำลังเคาะประตูเรียกเจ้าของห้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นเคยของคิมยูบินดังขึ้นมา สาวหน้าสวยเลิกคิ้มด้วยความงุนงง ก่อนที่จะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป จึงเห็นคิมยูบินกำลังเอาหมอนกดใบหน้าของอานโซฮีอยู่
"พี่ยูบิน!!!" มินซอนเยร้องลั่นด้วยความตกใจ ก่อนที่จะวิ่งเข้าไปดึงตัวพี่สาวออก ก่อนที่ยัยซาลาเปาจะตายไปเสียก่อน "ทำอะไรของพี่น่ะค่ะ? เดี๋ยวโซฮีก็หายใจไม่ออกพอดี"
"ก็ดีเลย"
สาวผิวน้ำผึ้งกล่าวอย่างหงุดหงิด ก่อนที่จะจังก้ากระโจนเข้าหาร่างเล็กที่กำลังหอบหายใจอยู่
"พี่ซอนเยช่วยฉันด้วย พี่ยูบินเค้าบ้าไปแล้ว!!!"
อานโซฮีรีบวิ่งไปโอบเอวลีดเดอร์ของวงไว้ ก่อนที่จะซุกใบหน้าลงไปกับบ่าของอีกฝ่าย
"พี่ยูบิน? ใจเย็นก่อนสิคะ เกิดอะไรขึ้น?" มินซอนเยพยายามกล่อมให้อีกฝ่ายอารมณ์เย็นลงกว่านี้
"ก็ยัยโซฮีนะสิ ดันไปแลกห้องกับเยอึน" สาวผิวแทนบ่นอย่างรวดเร็ว
"แค่นี้เหรอค่ะ?" สาวหน้าหวานถามอย่างงุนงงเพราะเรื่องแค่นี้ไม่น่าทำให้พี่ยูบินของขึ้นถึงขนาดนี้ได้เลย
"สงสัยว่าโดนพี่เยอึนจับกด"
อานโซฮีพูดขึ้นจุดฉนวนให้พี่คนโตของวงปรี้ดหนักกว่าเดิม
"โซฮี!! พูดจาอะไรน่าเกลี--"
มินซอนเยชะงักไปก่อนที่เห็นว่าพี่สาวผิวแทนของเธอนิ่งเงียบ ใบหน้าแดงก่ำจนน่ากลัว
"อุ๊ฟ!!!"
อานโซฮีร้องอย่างตกใจเมื่อคิมยูบินเขวี้ยงหมอนใส่เธอ ขณะที่มินซอนเยยืนนิ่ง
ใบหน้าหวานมีเลือดฝาดเมื่อเพิ่งรู้ว่าทันพี่ยูบินและเยอึนมีความสัมพันธ์กันแล้ว...
"ไว้คราวหน้า ฉันจะเอาระเบิดมายิงหัวเธอเลย ยัยซาลาเปา!!!" คิมยูบินขู่ฟ่อๆ ก่อนที่จะดึงมินซอนเยออกจากอ้อมกอดของอานโซฮี "พี่ขอเตือนไว้เลยนะ ซอนเย ว่าอยู่ห่างๆโซฮีไว้ ถ้าไม่อยากโดนยัยมักเน่จอมหื่นจับปล้ำ!!"
"พี่ยูบิน!! พี่จะบ้าเหรอไง!?" อานโซฮีโวยวาย
"เดี๋ยวพี่ซอนเยก็เข้าใจผิดหรอก!"
"ที่เข้าใจน่ะถูกแล้ว ยัยกระต่าย"
คิมยูบินบ่นพึมพำ ขณะที่สมองของมินซอนเยเรรวนไปหมด มันอะไรกันเนี้ย? งงไปหมดแล้ว...
"อรุณสวัสดิ์ค่า...."
ปาร์คเยอึนที่หน้าตาสลึมสลือเดินเข้ามาทักทาย ทำให้คิมยูบินที่กำลังแว้ดๆใส่สาวแก้มป่องต้องนิ่งเงียบไปในทันที
"พี่ยูบินไม่ยอมปลุกฉันเลยนะ" สาวผมเหลืองทองบ่นพึมพำอย่างไม่จริงจังนัก หากคนที่ถูกบ่นกลับยืนนิ่งเงียบ ก้มหน้าลงพื้น... ปาร์คเยอึนเลิกคิ้วอย่างสงสัยที่อีกฝ่ายดูเงียบไป
"พี่เยอึนตื่นสายจัง"
อานโซฮีตัดสินใจทำลายความเงียบอันน่าอึดอัด
"อ่อ...เมื่อวานฉันเพลียไปหน่อยน่ะ"
สาวร่างสูงตอบอย่างไม่คิดอะไร หารู้ไม่ว่าคนฟังนั้นคิดไปไหนต่อไหนแล้ว สาวหน้าหวานสวยใบหน้าแดงก่ำอย่างหยุดไม่อยู่ แต่ไม่เท่ากับคิมยูบินที่แทบอยากจะมุดตัวแทรกลงไปกับพื้นห้องแล้ว...
ฉันตายแน่ๆ...
นี่เป็นสิ่งเดียวที่อานโซฮีคิดออกในตอนนี้ เมื่อเห็นสีหน้าคาดโทษของพี่สาวคนโตของวง
"ไปทานข้าวกันเถอะพี่ยูบิน~" ปาร์คเยอึนไม่พูดเปล่า หนีบอีกฝ่ายให้เดินตามไป
"มะ...พี่ไม่หิว เธอไปก่อนเลย" สาวผิวแทนเอ่ยเสียงตะกุกตะกัก
แต่ปาร์คเยอึนไม่ฟัง ลากอีกฝ่ายให้ออกไปพร้อมกันเธอ ซึ่งยูบินต้องยอมเดินตามโดยดี...
"เหลือเชื่อ... เงียบได้ขนาดนั้น เมื่อกี้พี่ยูบินยังจ้องจะปลิดชีพฉันอยู่เลย พี่เยอึนนี่สุดยอดไปเลย"
อานโซฮีเอ่ยอย่างทึ่งๆ ก่อนที่จะโอบกอดอีกฝ่ายแน่น
"ปล่อยน่า..." มินซอนเยดิ้นเล็กน้อย
"พี่ต้องปลอบฉันก่อนสิ เมื่อกี้ฉันตกใจแทบแย่" สาวแก้มป่องไม่พูดเปล่า เอาแก้มป่องๆถูไถบ่าอีกฝ่ายอย่างอ้อนๆ
"ลงไปทานข้าวเถอะ พี่จะกลับห้องแล้ว" มินซอนเยเปลี่ยนเรื่องพลางดันศีรษะอีกฝ่ายออก หากอานโซฮีขืนตัวไว้
"พี่ก็ต้องไปเป็นเพื่อนฉันซี่... แต่ฉันเปลี่ยนใจแล้ว" มินซอนเยเลิกคิ้วมองอย่างแปลกใจ
"ฉันว่าฉันอยากกินกระต่ายมากกว่า~"
ความคิดเห็น