คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Before & After EP 3
Before & After EP 3
“พี่อีทึก! พี่ก็เอากับเค้าด้วยเหรอ” เสียงของสุดหล่อของวงที่ควบตำแหน่งหวานใจของนางฟ้าตาสวย ดังขึ้นเมื่อเห็นสิ่งที่แปลกปลอมจากร่างกายของนางฟ้าคนงาม ซึ่งไม่ได้แตกต่างจากทงเฮและฮยอกแจเลยสักนิด แขนเรียวที่เคยกลมกลึงไร้ส่วนเกินไม่ว่ากล้ามเนื้อหรือไขมัน กลับเป็นก้อนกล้ามเนื้อสวยขึ้นมา แถมรูปร่างบอบบางเป็นสัดส่วนขึ้นกว่าเมื่อก่อนที่สำคัญซิคแพคที่หน้าท้องแบนเรียบกำลังเติบโตอย่างช้าๆ นั่น
“ฮีชอล บ้า! บ้าๆ บ้ากันหมดเล๊ย” ตาคู่สวยเต็มไปด้วยหยาดน้ำใส เมื่อได้ยินคำพูดออกมาจากปากคนรัก ก่อนจะค่อยๆ ไหลรินลงมาอาบแก้มเนียน ขาเรียวก้าวยาวๆ ขึ้นชั้นบนทันที ตามด้วยเสียงประตูที่ปิดดังสนั่น ทำให้เหล่าสมาชิกตกใจเพราะไม่คิดว่าพี่ชายตาสวยจะโกรธ ไม่ต่างจากทงเฮและฮยอกแจ ที่วิ่งหนีขึ้นห้องไปด้วยกัน
“งานเข้า งานใหญ่ซะด้วย” เยซองหันไปมองหน้ารยออุค พลางถอนหายใจพร้อมๆ กัน
“แล้วทำไมพี่ซองมินไม่เห็นไปออกกำลังกับพี่ทงเฮกับพี่ฮยอกมั่งล่ะ” ว่าแล้วคยูฮยอนกันมองร่างอวบข้างตัวที่เขารู้สึกว่าคนน่ารักของเขาจะอวบขึ้นนะ หรือเปล่า
“ฉันก็ออกนะ” ซองมินหันไปเถียงใครว่าเขาไม่ออกกำลังกันล่ะ คิ้วหนาของคยูฮยอนขมวดมุ่นเข้าหากัน ออกยังไงถึงเป็นแบบนี้เนี่ย
“ออกไปหาของกินแล้วก็กลับมานอนกินที่บ้านไง” และแล้วเสียงสวรรค์ก็เฉยเลยออกมา ว่าซองมิน ออกกำลังยังไง
“พี่คังอิน” ร่างอวบหันมาส่งค้อนให้ ทันทีที่พี่ชายหน้าหมีเอาเขามาแฉซะเสียหมด
ตอนนี้ฮันคยอง คิบอมและซีวอนนั่งอยู่กลางห้องนั่งเล่น โดยมีนางพญาหน้าสวยนั่งกอดอกตีหน้านิ่งเพราะเป็นตัวการสำคัญที่ทำให้นางฟ้าคนงามโกรธวิ่งหนีขึ้นไปอยู่บนห้องซะแล้ว และสมาชิกคนอื่นๆ ที่กำลังคิดไม่ตกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
“มันไม่ดีเหรอ ที่พี่อีกทึก ทงเฮแล้วก็ฮยอกแจ ออกกำลังกายเพื่อฟิตหุ่นน่ะ” ในที่สุดชินดงที่นั่งเงียบมานานเพราะกำลังกินของฝากจากจีน ที่เหล่าสมาชิก SJ – M เอามาให้ เขาสิออกกำลังกายเท่าไหร่ก็ยังอยู่เท่าเดิมคิดแล้วเหนื่อยใจ กินหนมดีกว่า แต่คำถามนี้กลับทำให้สามหนุ่มนั่งคอตก
“เปล่าไม่ใช่แบบนั้น” ซีวอนพูดค้าน เค้าไม่ได้ไม่ชอบใจสักหน่อย แต่ที่เขาถามน่ะ ก็เพราะความตกใจ แค่เวลาสองเดือนกลับทำรูปร่างบอบบางน่าทะนุถนอมนั่นเปลี่ยนแปลงไปขนาดนี้เชียวเหรอ
“ก็แค่ตกใจ มันแค่ไม่เข้ากับหน้าหวานๆ น่ารักๆ ของทั้งสามคนนั่น” คิบอมเป็นคนตอบ ตอนแรกเขาก็นึกสนุกที่เห็นพี่ฮันคยองดุฮยอกแจเรื่องกล้าม แต่พอเจอเข้ากับคนของตัวเองเขาก็อึ้งเหมือนกันแหละ
“มันไม่ทันตั้งตัว” ใช่เพราะอยู่ๆ ก็กลายมาเป็นแบบนี้ โดยที่เจ้าตัวไม่ได้บอกสักนิดใครมั่งไม่ช็อคล่ะ
“แต่ปัญหาใหญ่อยู่ที่พี่อีทึกล่ะ” ซองมินพูดพลางเกยคางกับไหล่กว้างของคยูฮยอนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
“ใช่ถ้าพี่ฮีชอล ไม่ให้ทุกคนถอดเสื้อพี่อีทึก พี่อีทึกก็คงไม่โกรธหรอก” ตาคู่โตของนางพญาคนสวยหันควับไปทางเยซองโดยเร็ว เตรียมพิฆาตเต็มที่
“แล้วเมื่อใครหน้าไหนมันช่วยกันรุมถอดห๊า...” นางพญาคนงามเสียงกลับเสียงดัง ก็ไม่ใช่ไอ้ลิงพวกนี้เหรอที่ช่วยกันอย่างสนุกสนาน ซึ่งตอนนี้ทุกคนมีความในใจเหมือนกัน “แล้วใครจะกล้าขัดคำสั่งล่ะ”
“ผมว่าพี่ซีวอน ไปง้อพี่อีทึกดีกว่านะ พรุ่งนี้ต้องออกบินเสียด้วย พี่ด้วยพี่ฮันคยอง นายก็อีกคนคิบอม เกิดปลากับไก่อยากจะผสมพันธ์ข้ามเผ่าพันธ์ขึ้นมาไม่รู้ด้วยนะ” รยออุคพูดพลางกอดออกมาพี่และเพื่อนที่กำลังทำหน้าซังกะตาย ซีวอนไม่รอช้าลุกขึ้นยืนแล้วก้าวยาวๆ ไปที่ห้องของนางฟ้าตาสวยทันที เหมือนกับฮันคยองและคิบอม ที่เดินตามไปด้วยความรวดเร็ว
“แล้วฉันล่ะ” นางพญาคนสวยหันมาถามน้องเล็ก เพราะไม่รู้ว่าเพื่อนของตนโกรธขนาดไหนกัน
“ผมไม่รู้แล้วล่ะครับ แต่พี่อีทึกคงโกรธพี่ไม่นานหรอก............มั้งครับ” รยออุคพูดพลางส่ายหน้าไปมา แต่ประโยคสุดท้ายพูดจบน้องชายตัวน้อยรีบเดินกลับขึ้นห้องของตัวเองพร้อมด้วยเยซอง ตามด้วยคยูฮยอนและซองมิน ส่วนชินดงและคังอิน กำลังง่วงกับขนมไม่สนใจรอบข้าง เหลือเพียงนางพญาคนงามที่นั่งทำหน้าครุ่นคิดว่าจะง้อเพื่อนรักของตัวเอง ยังไงดี
เราไปตามดูคู่รักแต่ละห้องดีกว่านะคะ
ห้องเยซอง – รยออุค
“พี่คิดถึงนายจัง”
“พี่เยซองผมเพิ่งกลับมาถึงนะครับ”
“แต่พี่คิดถึงนาย”
“ผมก็คิดถึงพี่ แต่ผมเหนื่อย”
“ไม่เป็นไร พี่เหนื่อยแทนเอง”
“พี่เยซอง อ่า”
อย่าให้อธิบายต่อว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะพี่ชายก้อนเมฆขู่มาว่าใครแอบดูตาย.....อ่ากลัว
ห้องคยูฮยอน – ซองมิน
“ผมว่าถ้าพี่ไปออกกำลังกับพวกพี่อีทึกนะ จะต้องน่ารักขึ้นแน่ๆ เลย”
“จริงเหรอคยู”
“ครับ”
“แล้วตอนนี้ฉันไม่น่ารักเหรอ”
“น่ารักครับ น่ารักมากๆ ด้วย”
“จริงเหรอ”
“จริง แต่คืนนี้เรามาออกกำลังด้วยกันก่อนดีกว่านะครับ”
“ว๊าย.....คยูอายเค้า”
“แหม๋ ก็ออกกำลังไงครับจะอายทำไม มามะ มาออกกำลังกันนะครับ กระต่ายน้อย”
ห้องนี้หมาป่าเจ้าเล่ห์ กำลังเอ่อนะ.......ได้ที่ ช่วยฟักทองน้อยของเราออกกำลังตอนกลางคืน ออกกำลังแบบไหนนะ ลองทายดูสิ อิอิ
ห้องครัว
“เฮ้ยชินดง เอาไว้ให้ฉันด้วย”
“มันเหลือ ชิ้นสุดท้ายแล้วนะพี่”
“นั่นแหละ ถึงได้บอกว่าเหลือให้ฉันด้วย”
“แต่เมื่อกี้พี่ก็ไม่ได้แบ่งถุงนั้นให้ผม”
“มันไม่อร่อย พี่เลยกินแทนนาย”
“แต่ถุงนี้มันอร่อย แล้วมันก็อร่อยมากๆ ด้วย แล้วตอนนี้มันก็หมดแล้วด้วย”
“ชิงดง!”
“ครับพี่คังอิน!”
เอิ่ม เราอย่าไปขัดเขาสองคนเวลากินดีกว่า เดี๋ยวจะโดนกินซะเอง ไปห้องอื่นกันต่อเลยเนอะ
ห้องของเจ้าหญิงคนงาม
..............
.............................
...........................................
เงียบ?
แล้วเจ้าตัวล่ะหายไปไหน
“ฉันนอนอ่านหนังสือการ์ตูน อยู่อย่ากวน!”
โอเค เข้าใจแล้วค่ะ ไปกะได้ เดินออกมาจากห้องเจ้าหญิงคนสวยคอตกเลยเรา ไปห้องอื่นกันเนอะ
ก๊อก! ก๊อก!
“ทงเฮ! / ฮยอกแจ!” เสียงโหยหวนของหนุ่มมังกรจีนกับหนุ่มแก้มแตกที่ยืนเคาะประตูห้องเรียกสุดสวาทขาดใจของตนหนีเข้าห้องมาด้วยกัน แล้วหายเงียบไปเลย
“ออกมาเถอะนะ ฉันไม่ได้โกรธนายนะ” สำเนียงแปร่งหูที่เอาหน้าผากเกลี้ยงวางทาบทับกับประตูห้อง ไม่ได้ต่างอะไรกับน้องชายแก้มเยอะที่นั่งคุกเข่าอยู่หน้าห้องร้องเรียกคนรักที่ยังเก็บตัวเงียบอยู่ข้างใน
“ไม่ออกไปหรอก! คนใจร้าย” น้ำเสียงหวานใสที่ติดสั่นเครือของปลาน้อยประจำบ้านพูดขึ้น ทำเอาคนนั่งตะเกียกตะกายอยู่หน้าห้องเริ่มใจไม่ดี
“ฟืด.........พี่ฮันคยองกลับห้องไปเถอะครับ ผมขอเอากล้ามออกก่อนแล้วผมค่อยออกไปเจอหน้าพี่” นั่นไงโดนเข้าแล้วไง เวนกำ กว่าลมจะออกหมดเขาไม่ขาดใจตายกันพอดีเหรอ แค่ไปอยู่จีนมาเดือนเดียวเขาก็คิดถึงร่างขาวๆ นั่นใจจะขาดอยู่แล้ว กะว่ากลับมาจะจับฟัดสักยกสองยก อ๊ากก......ป๋าอยากตาย
“ไม่ต้องเอาออกก็ได้ ไม่ว่าอะไรแล้ว น่านะฮยอกแจ ออกมาเถอะนะพี่คิดถึงนายนะ” สำเนียงคล้ายคนเมาแปร่งหู ทำให้คนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาสั่งน้ำมูกฟืดฟาดอยู่ในห้องหยุดกึก หันมองหน้าเพื่อนรักที่เต็มไปด้วยน้ำหูน้ำตาที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ทงเฮ! ฉันไม่ได้โกรธนาย ฉันแค่ตกใจเฉยๆ ฉันรักนายนะ แล้วก็คิดถึงมากๆ ด้วย” คำพูดที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากคนรักแก้มแตก ทำให้คนที่กำลังร้องไห้ฮักๆ เงียบลงทันตาเช่นกัน
“นายจะยอมใจอ่อนแล้วเหรอ” ร่างเล็กถามเพื่อนหน้าไก่เสียงเบา ตากลมโตหรี่มองอย่างชั่งใจ ไอ้ไก่นี่เปลี่ยนใจง่ายจะตาย (หรือใจง่ายคะ) มือเล็กจับแขนยาวของเพื่อนรักไว้แน่น พลางสูดน้ำมูกกลับเข้าที่เดิมอีกครั้ง
“เปล่านะ ไม่ใช่” คนหน้าไก่ส่ายหัวไปมา ปฏิเสธ เขาไม่ได้ใจอ่อนสักหน่อย อย่ามาว่าเค้านะ
“แต่นายหายโกรธพี่ฮันคยองแล้วใช่ไหม” ว่าแล้วก็ถามเพื่อนหน้าไก่ เพราะดูท่าทางมันอยากจะออกไประรี้ระริกกับมังกรหนุ่มแทบขาดใจ เขารู้หรอกนะว่ามันน่ะคิดถึงพี่เขาแทบบ้า
“มะ.....ม่ายช่าย” คนหน้าไก่พูดเสียงยานคาง ใบหน้าขาวขึ้นสีจัด จนทงเฮอยากเขี่ยเพื่อนรักตกเตียงเลยจริงๆ แล้วทำท่าเขินอายได้น่าพิศวาสมาก คำพูดกับท่าทางมันขัดกันชะมัด
“แล้วนายล่ะ” แล้วก็ถูกเพื่อนรักถามกลับ คนน่ารักหันควับไปมองไก่ตัวขาวที่จ้องหน้าอย่างเอาเรื่อง
“ยัง!” ร่างเล็กตอบเสียงหนักแน่น แต่ในใจมันเรียกร้องหาคนที่อยู่หน้าประตูซะเสียงดังเชียว
“แล้วพี่อีทึกจะเป็นยังไงบ้างล่ะ” ว่าแล้วก็เปลี่ยนเรื่องเสียดื้อๆ นึกถึงพี่ชายคนสวย ป่านนี้คงจะนั่งร้องไห้จนตาสวยๆ ช้ำไปหมดแล้วมั้ง สองเพื่อนซี้ที่หายจากอาการงอนสองหนุ่มคนรักไปเรียบร้อยแล้วหันมองหน้ากัน ก่อนที่จะคลี่ยิ้มกว้างอย่างเจ้าเล่ห์ออกมา ร่างเล็กเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์บนหัวเตียงก่อนจะกดส่งข้อความไปให้พี่ชายตาสวยที่อยู่ห้องฝั่งตรงข้าม
“พรุ่งนี้ค่อยคืนดีแล้วกัน” ทงเฮพูดพลางทิ้งตัวบนที่นอนนุ่มเช่นเดียวกับฮยอกแจ โดยที่ลืมสองหนุ่มตัวโตที่ร้องโหยหวนตะเกียกตะกายอย่างหน้าสงสารอยู่หน้าห้อง ส่วนปลากับไก่ที่อยู่ในห้องนั้น นอนกอดกันกลมอยู่บนเตียงหลับไปแล้ว (อ้าว?)
“พี่อีทึก ผมขอโทษ” เสียงของสิงโตตัวใหญ่ที่ร้องโหยหวนไม่ต่างจากพี่ชายแดนมังกรและน้องชายแก้มแตกที่กำลังตะเกียกตะกายประตูห้อง อีกฝั่งหนึ่งอยู่เช่นกัน
“ผมไม่ได้ว่าพี่ ผมแค่ตกใจ พี่อีทึกครับอย่าโกรธผมเลยนะ”
“ฮึก.....พี่ไม่ได้โกรธนายหรอก..ฮึก...พี่โกรธตัวเอง....ฮึก....ที่ทำให้นายไม่พอใจ...ฮึก...แต่ตอนนี้พี่ไม่อยากเห็นหน้านาย...ฮึก...นายไปนอนที่อื่นเถอะนะ” เสียงสะอื้นไห้ของคนในห้องทำให้ซีวอนปวดใจแปลบ ไม่รู้ตอนนี้ร่างบางยามนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง คงจะเอาแต่นั่งร้องไห้จนตาคู่สวยบวมแดง
“พี่อีทึกครับ แต่ผมคิดถึงพี่อยากเจอหน้าพี่ อยากกอดพี่ให้หายคิดถึง พี่รู้ไหมผมคิดถึงพี่มากแค่ไหน ผมขอโทษ จะให้ผมทำอะไรก็ได้ แต่พี่อย่าทำแบบนี้เลยนะครับ ตอนนี้แค่นาทีเดียวผมไม่เห็นหน้าพี่ใจผมจะขาดอยู่แล้ว” สิงโตหนุ่มร้องโหยหวน เสียจนร่างบางที่นั่งอยู่ในห้องเริ่มใจอ่อน เพราะนิสัยที่ใจดีเหมือนนางฟ้าโกรธใครได้ไม่นานนั้นทำให้หัวใจดวงน้อยอ่อนลง มือเรียวพลางปาดน้ำตาออกจากใบหน้าหวาน แล้วลุกขึ้นขาเรียวเตรียมก้าวไปที่หน้าประตูห้อง แต่แล้วเสียงของเครื่องสื่อสารเครื่องบางเฉียบดีไซน์หรูที่คนรักเป็นคนซื้อให้ ทำให้เจ้าตัวหยุดนิ่งแล้วเดินไปหยิบขึ้นมาก็พบเป็นข้อความจากน้องชายที่หลบอยู่อีกฝากห้อง
“อย่าเพิ่งรีบใจอ่อนนะฮะ พี่อีทึก พรุ่งนี้ผมกับฮยอกแจมีเรื่องสนุกๆ ให้ทำ เป็นการเอาคืน ฝันดีนะครับ”
**********************************
ปล้ำลิง หุหุ อัพแล้วค่ะ
เจนยืนยันมันเป็น SF จริงๆ นะคะ
คาดว่าไม่เกินอีก 2 ตอนก็จบแล้ว ตอนแรกว่าจะไม่เอาลง
ทำไมเจน ไม่ลง NC ล่ะ ถามก่อนอยากอ่านปะล่ะ (มีย้อนๆ)
บอกแล้วว่าเจนแต่งมาขำๆ อย่าคิดมาก โฮะๆ
อยากรู้ล่ะสิคะ ว่าหนึ่งปลา กับ หนึ่งไก่ จะทำไรกัน อันนี้ต้องคอยติดตามเน๊าะๆ หุหุ
*************************************
เรื่องนี้ ขอแปะ ไว้ก่อน ยังไม่อัพ นะคะ หุหุ ขอโทษด้วย
รอ Ment ด้วยที่สำคัญ หึหึหึหึ
ความคิดเห็น