(B2ST)ไล่ล่าจับหัวใจ 6นายแบดบอย

ลำดับตอนที่ #3 : heart calculate คำนวณรัก จับจังหวะหัวใจยัยตัวดี#2(100%)

kikwang part#

ตอนแรก ผมกะว่าจะเข้าไปกินเนื้อย่างแล้วก็มาหาซื้อหนังสือ แต่พอ มองขึ้นไปชั้นบนของร้านเท่านั้นล่ะ ไอ้เพื่อนชั่ว5ตัวกำลังกินเนื้อย่างกันอย่างเอร็ดอร่อย ผมรีบเร่งฝีเท้าขึ้นไปทันที  ดงอุนโผล่หัวมาทักทายผมคนแรก เพราะแกไ่ม่ใช่รึไง ฉันถึงมาช้า-*-

ดูเหมือน วันัสจะช๊อกค้างไปแล้ว- -"

"พวกนาย คือ บีสท์หรือเปล่า" ควับ! แน่ละ ยัยนี่ไม่รู้จักบีสท์ ตอนเจอกับผมไม่เห็นมีปฏิกริยาอะไรเลย แต่ว่าคงคุ้นชื่อผมล่ะสิน่ะ- - แต่ว่าคนที่ตกใจก็คือ เพื่อนสุดหล่อทั้ง5ของผมเอง
"เธอ-" เปิดประโยคด้วย ไอ้ดงอุน
"ไม่-" ตามาด้วยไอ้ฮยอนซึง
"รู้-" แน่ล่ะ ไอ้ดูจุน ฉันว่าแกคายเนื้อย่างในปากออกก่อนก็ได้น่ะ ไม่ีใครแย่งหรอก- -*
"จัก-" เฮียจุนฮยอง
"บีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสท์---" ปิดท้ายด้วย คุณชายยางโยซอบ แล้วแกจะตะโกนหาพระแสงทำเพื่อ

"ก็ไม่เชิงไม่รู้จัก.... แค่ จำไม่ค่อยได้เท่านั้น(  -/////-)" ยัยตัวเล็ก หน้าแดงหลบหน้าไปอีกทาง แล้วเอามือม้วนเล่นผมตัวเองเล่นซะงั้น

"นี่คือ โจววีนัส ฉันไปทำหนังสือเธอขาด และมันก็เป็นหนังสือเล่มสุดท้าย ฉันเลยต้องมาซื้อให้ใหม่- -" ผมอธิบายให้ไอ้พวกสมองนิ่มเข้าใจอย่างแจ่มชัด
(ดูจุน//พูดงี้ต่อยกันมั้ยไอ้กวาง- -*)
(ซอบ//ผมไม่ได้ปัญญานิ่มน่ะ- -*)
(ฮยอนซึง//เจอกันตัวๆเลยดีมั้ย- -*)
(จุนฮยอง//อยากตายรึยัง กวาง- -*)
(ดงอุน//จะเอางานศพแบบไหนดี กวาง- -*)

"แกคนง้อผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ฮ่าๆๆๆ"
"หุบปากไปดงอุน ถ้าไม่อยากโดนมาเฟียขย้ำตาย- -" กึก เท่าันั้นและ ทั้งโต๊ะหันมามองผมแล้วก็มอง วีนัส

"คุณหนูวีนัส นั่งนี่ก่อนมั้ยครับ^ ^ " ตัวประจบตัวแรกคือ ซอบ
วีนัสไม่ได้ว่าอะไร แต่ค่อยๆเดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ที่ซอบจัดไว้ให้
"กินนี่มั้ยครับ^ ^" ไอ้ดงอุนหยิบเนื้อย่างบนเตาวางให้จานของยัยตัวเล็ก ส่วนผมหน่ะหรอ ถูกลืมไปแล้วล่ะT^T
"ไอ้กวางยืนเอ๋ออะไร ไปสั่งน้ำมาให้วีนัสไป๊ จะเอาน้ำอะไรครับ"  จำไว้ไอ้ดูจุน เดี่ยวพ่อจะฟ้องซีต้าเอาให้เข็ดไปเลย ผมไม่ได้ บ่นอะไร เพียงแค่ไปตักสั่งน้ำที่เคาท์เตอร์ พวกเรานั่งกินเนื้อย่างไปเรื่อยๆ บรรยากาศกดดันแปลกๆ
สักัพกนึง วีนัสก็ได้ ทำลายเงียบด้วยประโยคว่า...

"พวกนาย สามารถหาหนังสือเล่มนั้นให้ฉันได้มั้ย" แม่เจ้าประคู้ณณณ ยังจะเอาหนังสืออีกหรอT^T
"เอ่อ..จะว่าไงดี จะได้มันก็อาจนานซักนิด แต่ก็ไม่แน่ ก็อาจไม่ได้ เอ้ย หมายถึง มันก็จะได้ก็ไม่ใช่ แต่ว่าจะบอกว่าไม่ได้มันก็..." ตอบคำถามได้ดีมากก อีกีกวังเอ้ยยย อยากทุบกะโหลกตัวเองซักป๊าบ
"เอ่อ... ฉันมีข้อเสนอ" ยัยนั่นเอาส้อมกับมีดที่กินเสร็จแล้ว รวบแล้วเอาไปวางไว้ข้างๆจาน
"ตอนนี้ฉันต้องการทำงาน พอมีงานให้ฉันทำมั้ย พวกทำความสะอาดก็ได้"  ไิ้อ้ห้ารวมหัวกันทันที
"เราประชุมกันแล้ว" ดูจุนเอ่ยคนแรกหลังจากเสร็จจากการรวมหัวกันแล้ว โดยไม่ปรึกษาผมด้วย
"กวังต้องการผู้จัดการส่วน ตัวอย่างเช่น ดูแลเรื่องนั้นนู้นนี่ ระหว่างการทัวร์ที่ใกล้ถึงนี่ เธอสนใจมั้ย กวังยินดีจ่ายเป็น2เท่าของค่าหนังสือนั้น ระเวลาก็3เดือน"  เฮ้ยย
"ทำไมฉัน แค่รับแกก็จ่ายเซ่" ผมท้วงทันที อะไรว่ะ อยู่ๆดีมาโยนให้ผมซะงั้น
"เพราะแกเป็นคนทำหนังสือขาด"
"แต่ฉัน..."
"เพราะกวังไปทำให้วีนัสไม่พอใจ"
"แต่...T^T"
"และนายเป็นคนก่อปัญหา"  ขอบคุณ ไอ้เพื่อนชั่ววววว เยี่ยมเลย ทุกอย่าง ฉันผิดเอง เออ ฉันผิดเองงงT^T
"ฉันตกลง ว่าแต่ อีกีกวัง นายล่ะ"  ยัยตัวเล็ก หันมาหาผม สายตาหล่อนบอกอยู่แล้วนี่ ถ้าฉันปฏิเสธก็ตายโหงหน่ะซิ

"3เดือนน่ะ"  เงินโผ้มมมมมม
"อืม..."  ยัยนั่นลุกขึ้น
"งั้นฉันกลับบ้านล่ะ"  เธอยิ้มนิดๆที่ริมฝีปาก ยอมรับว่ายัยนี่สวยมว้ากกกกก แต่ถ้าจะให้จีบละก็ ผมขอไปแย่งซีต้าดีกว่า  (รู้สึกเหมือนดูจุนแผ่รังสีแปลกๆ- -^)
"เดี๋ยว ฉันไปส่ง" ผมพูดอะไรออกป๊ายยยย ไม่ใช่ผมหรอก ไอ้ดูจุนมันส่งสายตากดดัน ผมถึงจะพูดออกไปเองT^T
วีนัสไม่่อะไรมาก แค่ทำตาโตนิดหน่อย แต่ก็กลับมาเป็นแบบเดิม
"ตามใจ"

vinus part#

กรี๊ดดดด วันนี้กินเนื้อย่างฟรี เป็นวันที่ ร้ายสุดๆและก็ดีสุดเหมือนกันน่ะเนี่ย   แต่ก็ ฉันเคยบอกกับตัวเองไว้ว่า ฉันจะพยามด้วยตัวเอง แต่ก็....ไม่พ้นต้องพึ่งหม่าม้าจนได้ ฉันอยู่ในรถสปอร์ตของอีกีกวัง หมอนั่นเล่นเหยียบซะ100 เล่นเอาเกือบตาย(ไม่นับขับผ่าไฟแดงมา2แยก ชนมอไซค์ไปอีกคันนึง)
"อยู่คนเดียวหรอ" หลังจากที่หมอนี่ขับรถมาส่งที่หน้าบ้านฉัน
"อืม รู้ได้ไง" ฉันหยิบกระเป๋าไปพลาง
"เห็นไม่ีไฟเปิด"
"รีบไปเก็บกระป๋าซิ เดี๋ยวฉันจะรอตรงนี้" หมอนั่นดับเครื่องเพื่อไม่ให้เป็นมลภาวะต่อชั้นบรรยากาศละมั้ง

kikwang part#

ยัยนั่นชะงักหันกลับมา นัยตาบ่งบอกความสงสัย มีอะไรรึไง= =
"เก็บ กระเป๋า??"
"ก็เออซิ สตูดิโอฉันอยู่ไกล จะให้มารับส่งเธอที่บ้านกับที่ทำงานไม่ไหวหรอก เธอต้องไปอยู่คอนโดฉัน" ของยัยนั่นกลับเป็น.....
"= ="  ทำม้ายยย เธอโชคดีขนาดไหนรู้ตัวม้ายยย
"วางใจเถอะ ฉันกะเธออยู่คนละห้องกัน" 
"อืม..." ยัยนั่นรับคำ พลางเดินเข้าบ้านไป ง่ายๆเลยวุ้ย  นี่เธอ....สร้างขึ้นมาจากอะไรเนี่ย
10นาที......
20นาที..........
30นาที.................

ผมมองนาฬิกาข้อมือตัวเอง  5ทุ่มกว่าแล้ว  ไปจัดกระเป๋าหรือทำรายงานว่ะ 
ผมตัดสิน ลงจากรถแล้วเดินเขเ้าไปในบ้านยัยนั่น  นับว่าเป็นบ้านที่สะอาดเรียบร้อยมาก กระถางต้นไม้ถูกจัดอย่างเรียบร้อย
"เฮ้ วีนัส"  ไม่มีเสียงตอบรับ ไฟด้านบนเิปิดอยู่ อยู่ข้างบนหรอ ผมเดินขึ้นชั้นบน ประตูไม้ห้องหนึ่งแปะไว้ว้า

"vinus ไม่มีความจำเป็นอย่ารบกวน"

ชักสงสัยแล้วว่า ยัยนี่อยู่คนเดียว แล้วเอาป้ายแบบนี้มาแปะไว้เพื่อ- -

"ขออณุญาต" ผมพูดก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไป  ไม่ได้ล็อกนี่  ห้องนอนเรียบๆสีครีม เกีรยติบัตรมากมายแปะไว้เต็มฝาพนัง  ดูเหมือนเข้ามาในห้องของอาจารย์อย่างไงไม่รู้ โต๊ะหนังสือ เรียบๆ ตั้งอยู่ข้างเตียง มีเอกสารมากมายกองกันอยู่ ถือวิสาสะหน่อยแล้วกัน

โครงงานฟิสิกส์-เคมี สูตรเคมี223ชนิด ธาตุต่างๆ  การทดลองเรื่องแรงโน้มถ่วง แรงเสียดทาน  ไฟฟ้า ประจุโมเลกุล ประวัตินักวิทยาศาสตร์คนดังมากมายฯลฯ  เอกสารความรู้ปึกเบ้อเริ่่มกองอยู่บนโต๊ะ ตั้งแต่ที่ผมอ่านชื่อเรื่องหน้าปกไปเมื่อกี้  สมองยัยนี่ทำด้วยอะไรว้าาา น่าจะเรียนเก่งน่าดูชม  ยังกะเอาตำราวิชาวิทย์ ฟิกสิกส์ เคมี มากองรวมกันเลยน่ะเนี่ย  อ่านเข้าไปได้ สมัยผมสอบ หนังสือซักตัวยังไม่เคยอ่านเลย  ไม่รู้ผ่านมาได้ไง

หัวเตียงมี หนังสือต่างๆกองอยู่เต็มไปหมด แว่นขยาย แร่ธาตุต่างๆถูกเก็บใส่ขวดโหลตั้งไว้อย่างประณีต สายผมเหลือบไปเห็นร่างบางเล็ก นอนอยู่บนเตียงที่ว่า เสื้อก็ยังใส่เชิ๊ตอยู่เลย นี่เธอกินแล้วนอนเลยรึไง  กระเป๋าเดินทางกองอยู่ข้่างเตียง  เสื้อผ้าในตู้ก็ไม่มีแล้ว แสดงว่าเก็บกระเป๋าเรียบร้อยแล้วสินะ  ไปนอนในรถไป๊  ผมค่อยๆอุ้มวีนัสขึ้น พยามไม่ให้ตื่น  แล้ว ทำไมผมต้องทำแบบนี้ด้วย แทนที่จะปลุกให้ตื่นแล้วให้เดินลงมาเอง- - ช่างเถอะ

"หม่าม้า~" ยัยนั่นพึมพำ ฉันเป้นผู้ชายน่ะเฟ้ย- -
"วันนี้หนูได้กินเนื้อย่างฟรีด้วยย"  อะไรของแม่นี่ 
ใบหน้ายัยนี่ซุกอกผม แล้วหายใจออกเบาๆ  นี่ฉันไม่ใช่แม่เธอน่ะ  
"นี่" ยัยนั่นเอ่ยขึ้น ตื่นแล้วหรอ หรือ ละเมอ ยังหลับอยู่เลยนี่
"อะไรอีกล่ะ" แล้วฉันทำไมต้องตอบเธอด้วยเนี่ย- - สับสนตัวเอง
"ไอ้นั่น มันทำอย่างไงน่ะ"  นี่เธอพูดอาร้ายยยยยยยยยยยO-o/////
"ไอ้ที่ต้องใช้ความร้อนอ้ะ"  เธอพูดอะไรออกมา รู้ตัวม้ายยยย   ตั้งสติไว้ ไอ้กวัง พุธโธ ธัมโม เข้าออก เข้าออก  ผมหายใจเข้าลึกๆ
"ต้องใช้สารตัวไหนน่ะ"  นี่เธอละเมอเรื่องเรียนขนาดนี่เลยดิ  นี่ทำฉันคิดไปไกลเลยรู้มั้ย-/////-

ผมเปิดประตูรถแล้วเอายัยนั่นใส่เข้าไปที่เบาะหลัง แล้วเอาแจ๊คเก็ตคลุมให้ ก่อนที่จะ วิ่งกลับเข้าไปในบ้าน ไปเอากระเป๋าของยัยนั่นมาด้วย

เธอเป็นผู้หญิงที่ ไม่ใช่เสป็กผม แต่ก็รู้สึกเวลาอยู่ใกล้แล้ว รู้สึกให้อำนาจประหลาด  แต่ไม่ใช่เพราะเธอเป็นลูกสาวมาเฟีย  อยู่ๆไปเดี๋ยวก็รู้

"ฝันดีน่ะ"  ปากผมพูดออกไป โดยที่สมองไม่ได้สั่ง

-----------------------------------------------------------------------------------------