คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : + . Husband ; 3
FICTION : Husband
Couple : WONKYU | 1013
Writer : -`HaPPiizz...- [ Lollipop :) ]
3
ไอ้เหี้ยซีวอนนนน!!!!!!!!
ผมเกลียดมันนนนนนนนน!!!!!!
มึงมันเลวววววววว!!!
ฮึกก.. ทำกูเจ็บตัว ยังหน้าด้านทิ้งกูอยู่บ้านอีก ไอ้เหี้ยมากโคตร ทิ้งโน้ตไว้หัวเตียง น่าตบให้ตายจริงๆ
‘แม่เรียกผัวไปหา วันรวมญาติตระกูลผัว เมียคงไปไม่ไหวนอนพักที่บ้านเนี่ย แล้วไม่ต้องไปเรียนนะ เชื่อผัว ตื่นแล้วโทรหาผัวด้วย จุ๊บๆ :)’
กูเขินตรงผัวเนี่ยห่า เยอะไปและ -////- ดีนะที่มันไปหาญาติมัน ถ้าไปหาเด็กกูจะไม่ให้เข้าห้องเลยคอยดู!!!
มันเขียนอะไรไว้ไม่ทำสักอย่าง หึ! กูยังเคือง ไม่หายง่ายๆหรอกงานนี้ ไม่พากูไปด้วย!! เลยแรดมามหาลัยขี้เกียจอยู่บ้านถึงจะทรมานไม่ไหวทนก็เหอะ TT^TT;
“เห้ยมึง!! โดนแล้วเหรอวะ?!!” เพียงแค่ไอ้เพื่อนรักอย่างคุณคิม คิบอม เจอคนหน้าหล่ออย่างผม (?) เดินกะเผลกมือจับสะโพกอย่างหมดสภาพ ทันใดนั้น!! แม้งตะโกนแหกปากเสียงอย่างกับโทรโข่งสามตัวจ่อที่ปากมัน!!
ห่ารากกกก!!! กูอายยยย TT/////TT!
“ไอ้คว้ายยยย หุบปากไปเลย!!!” ผมรีบปรี่เข้าไปตะครุบปากมันอย่างทรมานสังขาร เจ็บตูดสัดๆ โฮกฮากกกก~
“อื้ออออ~ อ่อย อูๆ (ปล่อยกู)”
ป้าบ!!
“อ๊ากกกก!!!” อะ..อะ..ไอ้เลวคิบอมมม!!!! ตะ..ตบตูดกู อ๊ากกกกกก! ผมปล่อยมือออกจากปากมัน แหกปากว้ากมือทุบโต๊ะรัวด้วยความปวดร้าวที่ตูด TT[ ]TT!!
“ฮึกก..กูเจ็บอ่ะ ฮืออออ~” น้ำตาแตกเพราะรู้สึกเจ็บแบบทนไม่ได้จริงๆ คิบอมหน้าเหวอไปเลยทีเดียวก่อนมันจะลนลานทำอะไรไม่ถูก เพราะผมไม่ได้ร้องไห้มานานชาติแล้วไงหล่ะ โฮกกก
“คยู..ไอ้สัด! กูขอโทษๆ เห้ยย มึงอย่าร้องสิไอ้เหี้ย!” นี่มึงปลอบหรือด่ากูวะครับ? T^T!
“ฮึกก..กะ..กูเจ็บจริงๆนะ ฮือๆๆๆ” ผมยืนโก่งตูด มือปาดน้ำตาปาดขี้มูกก่อนจะปาดมือเช็ดที่เสื้อคิบอม
“= =; ห่า เช็ดแต่น้ำตาก็ได้นะมึง” คิบอมนิ่วหน้า อะไร.. ขี้มูกกูออกจะบริสุทธิ์ใสกิ้งเลยเห็นมะ -,.- (อารมณ์ไหนแน่ว่ะ : ไรเตอร์)
“ไรเล๊า! ฮึก..มึงทำกูนะ” อาการเริ่มดีขึ้นเริ่มแหกปากแว้ดได้ แต่ก็ยังโก่งตูดยืนอยู่ดี อุบาทตัวเองสุดๆ TT^TT;
“นี่มึงโดนทั้งคืนเลยใช่มั้ยเนี่ย!!?”
“โดนพ่อมึง!!” แหกปากแว้ดถลึงตาใส่ อยากจะเอาหนังสือตบมันให้ตาย ถามเบาๆก็ได้ตะโกนหามะเขือเปราะกะเทาะหน้าเมียมึงทำเหียกอะไร = =;
“พ่อกูแมนทั้งดุ้น แม่กูยังร้อง ~อู้วอ้า~ อยู่เลย” อือหื้ออ~ เหี้ยมากกก เสียงอู้วอ้าแม้งทำขนลุกสุดๆ
“-*-; มึงนี่มันเหี้ยจริงๆ” ผมส่ายหน้าแบบปลงๆกับเพื่อนแบบมัน ผลักหัวมันแบบหมั่นไส้เบาๆ เอามือปาดเช็ดคราบน้ำตาออกจากหน้า
“เออช่างกูเหอะหน่า แล้วมึงจะนั่งได้ยัง ท่านี้กูรับไม่ได้หว่ะ” มันส่ายหน้าไปมาทำหน้ารับไม่ได้สุดๆ กูก็รับไม่ได้เหมือนกันถึงหน้ากูจะหล่อแค่ไหนก็เถอะ (-,.-v) ผมป่าวหลงตัวเองนะเออ แต่ส่องกระจกแล้วคำว่าหล่อมันลอยขึ้นมาเต็มไปหมดอ่ะนะ คึคึคึ~ (เออเอาเหอะ -_-; : ไรเตอร์)
“เหี้ย! กูก็อยากนั่งโว้ย แต่ปัญหาคือกูนั่งไม่ได้ไง ไม้แม้งแข็งเจ็บตูด”
“นั่งตักกูนี่มา” คิบอมค่อยๆเลื่อนตัวผมมานั่งตักมันแบบบางเบา ยังดีกว่านั่งกับไม้และยืนโก่งตูดอะนะ แต่อย่าให้ไอ้ปลวกวอนเห็นล่ะ สงสัยเข้าโรงพยาบาลแน่ผม -*-;
“แล้วมึงโดนหรือไม่โดนว่ะ?”
“=_=; กูขอนั่งกับม้านั่งแทนแล้วกัน” ค่อยๆเคลื่อนตัวจากตักคิบอม ลงมานั่งข้างๆแทน รู้สึกถ้าบอกตอนอยู่บนตักมันได้น้ำตาแตกอีกรอบแน่ๆ
“ลีลาจริง บอกมาๆ”
“เออๆๆ ก็.. คือเมื่อคืนกูกับไอ้เหี้ยซีวอน ~ตารันตันๆ~ กันอยู่หน้าห้องใช่ป่ะ…”
“เหี้ยอะไรคือ ~ตารันตันๆ~ ภาษาห่าอะไรมึง?” มันขมวดคิ้วทำหน้ามึนสุดๆ
“ปึ๊บๆอ่ะ”
“ปึ๊บๆ??” โอ้ยย เพื่อนกูโง่จริงๆ อยากจะตบแม้งด้วยสันหนังสือ
“จูบ ลูบไล้ ไซร้ และดูด โอเค๊? ควายจริงมึง!!” แล้วผมจะเขินทำไมเนี่ย โอยยย~ -////-;
“ฮ่าๆๆ แค่นี้ทำเขิน กูแกล้งมึงหรอกหน่ะ เออต่อๆ” คิบอมขยี้หัวผมจนฟู ย้ะ!! กูอุตส่าห์เซ็ทมา ดวกส์มากไอ้ห่าบอม!!
“เออ… มันก็อุ้มกูไปที่เตียง..” พยายามเล่าทั้งที่มันขมขื่นหัวใจดีแท้ เล่าแล้วน้ำตาจะไหล โฮกกก~
“บ๊ะ!!! แล้วมึงก็เสียตูดให้มัน?!!”
“เหี้ย!!! แม้งโยนซะแรงกูไถลตกเตียงตูดกระแทกพื้นเลยดังแอร่กเลยไอ้สัส!! โฮฮฮฮ TT[ ]TT!!!”
“5555555555555555 กร๊ากกกกกก” คิบอมระเบิดหัวเราะลั่นแบบหน้าด้านมาก มึงต้องสงสารกูสิ ไอ้เพื่อนเวรรร กระซิกๆ TT^TT;
“เมื่อคืนนะ กูทั้งร้องไห้ ทั้งโอดครวญ ทั้งด่าตั้งแต่โคตรทวดยันเหลนมันเลย หอกหัก! พูดแล้วปวดร้าวอ่ะ ฮือออ TT___TT;”
“กร๊ากกกก ฮ่าๆๆ ละ..แล้วมันล่ะ?.. โอ้ยย 5555555555+” หัวเราะจนตัวงอ น้ำตาเล็ดน้ำตาไหล มีความสุขบนหัวทุกข์ของเพื่อน ไอ้เล้วววว อยากถีบมันจริงๆแต่สังขารไม่อำนวย โฮกฮากก
“แม้ง!!! หัวเราะลั่นดีดดิ้นอยู่บนเตียง ถ้าน้ำตากูไม่หยดแหมะนะ แม้งขำตายห่าไปแล้ว” มันอุ้มผมขึ้นมาไว้บนเตียงแต่ยังไม่เลิกขำนะ กูก็ด่าไปโอดครวญไปเถอะ พอน้ำตาไหลแหมะเท่านั้นแหละ ขำค้างกลางอากาศกอดปลอบจูบปลอบแทบไม่ทัน เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ตัวเหมือนกัน -,.-;
“5555555555555555555” หัวเราะไปตบโต๊ะป้าบๆ เออดีจริงๆ ขำให้เป็นหมันไปเลยมึง! กูงอนแล้วโว้ย!!
“ฮ่าๆๆๆ โอ้ยย ทะ..ทำหน้าแบบนั้น อย่าเพิ่ง..ฮะ..ฮ่าๆๆๆ…งอนกู๊” รู้สึกเริ่มสงสารมึงแทนแล้วหล่ะ ขำไปพูดไปแบบจะขาดใจตาย อุบาทจริงๆคนหล่อรับไม่ได้รุนแรง -*-;
“-_- เหอะ แล้วทงเฮเมียมึงไปไหน?” ปกติตัวติดกันเป็นปลาท่องโก๋ทิ้งไว้สามวัน ทั้งเหนี่ยวแยกกันไม่ออกทั้งเน่าด้วย (หวานเน่า)
“ไปกับผัวสุดรักมึงอ่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ” พูดถึงไอ้ปลวกนั้นคิบอมก็ระเบิดหัวเราะออกมาอีกรอบ เออเอาเข้าไป อยากถีบมันไม่ทนจริงๆนะเนี่ย โว้ยย -*-!
เออใช่… ผมบอกรึยังว่า ทงเฮกับซีวอนเป็นญาติกัน ? ส่วนผมกับคิบอมเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมต้นปีหนึ่ง รวมตัวกันได้เพราะไอ้คิบอมไปป้อทงเฮตอนมัธยมปลายที่ตัวติดอยู่กับซีวอน ทงเฮมันตาเหล่หูพิการ(?)ใช้งานไม่ได้ เอาไอ้คิบอมเป็นแฟน พอคบกันแม้งก็สร้างอาณาเขตสองเราเลย เหลือผมกันซีวอนเลยสนิทกันไปโดนปริยาย นั้นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมรู้จักกันซีวอน - .. -
“ขำหอยอะไรมากมายโว้ยย ไปเรียนได้แล้วว” ผมลุกขึ้น เดินแอ่นตูดกะเผลกอย่างน่าอนาถใจ ส่วนไอ้คุณคิบอมความดีมันมีล้น ล้นเกินเดินจิ้มบีบีคุยกับเมียสนใจกูมาก บัดซบบ!! TOT! ผมคว้าแขนมันมาเกาะเดินไปห้องเรียน ด่ากรอกหูมันไปตลอดทาง
……………………………………………………………
“….”
“จึ๊กๆๆๆๆๆๆๆ”
“- -…….”
“จึ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“-_____-…..”
“จึ๊กๆๆๆๆๆๆ คึคึคึ เมียใครว้า น่ารักจริงๆ -..- จึ๊กๆๆๆๆๆ” =__= เพื่อนผมแม้งบ้า นั่งจิ้มบีบีไปยิ้มไป ปากพึมพำถึงเมียมันไป แล้วกูล่ะ! นั่งหน้าหล่ออยู่นี่! มึงเห็นกูเป็นตอหม้อรึไง!!
“ไอ้เหี้ยบอม!!” แหกปากแว้ดใส่แบบสุดจะทน น้อยใจอ่ะ กูเจ็บตูดอยู่นะ สนใจกูหน่อยสิ ฮึกก~ T^T
“ไรว่ะ? จึ๊กๆๆๆๆ คิคิคิ” ปากตอบแต่ตาไม่มอง -*- อยากจะเขวี้ยงบีบีมันไปไกลร้อยลี้
“บีบีกับกู มึงเลือกอะไร!”
“ถามทำไม… บีบีสิมึง คุยเมียกูทั้งคน” เพื่อนผมมม มึงเพื่อนกูนะ เพื่อนกู๊~ เจ็บตูดแล้วความน้อยใจมันถาโถม TT^TT; (เกี่ยวกันมากเถอะให้ตาย -_-‘ : ไรเตอร์)
“แล้ว 9 ปีของเราล่ะ! มึงมันเลว! ได้กูแล้วทิ้ง!! ไอ้สัส ไอ้เหี้ย ไอ้แก้มแตก ไอ้หน้าบาน ไอ้ปากห้อย ไอ้หน้าปลวก ดวกส์บัดซบ TTOTT!”
“= =; บ่นเหี้ยอะไร กูออกจะหล่อขนาด เออเก็บก็ได้ห่าหนิ ขาดความอบอุ่นจริงมึง” มันจิ้มต่อสักพักก็เก็บใส่กระเป๋า ดีมาก งี้สิเพื่อนสุดที่รักยิ่งของกู - .. –b
“แล้วมันทำไรกันอยู่ว่ะ?”
“นั่งรวมอยู่กับญาติๆ มันบอกคนเยอะฉิบหาย ต้นตระกูลฟิตกันจริงๆ สงสัยซั่มกันทุกวัน ต่อไปเป็นรุ่นเราที่ต้องผลิตทายาทแล้วหว่ะ…” ตระกูลใหญ่ก็เงี้ย จริงๆผมก็ไปทุกปีแหละ แต่ปีนี้ไม่ไหวจริงๆ พูดแล้วอารมณ์ขึ้นอยากตบมันให้ดั้งเบี้ยว! แต่ไอ้ที่คิบอมพูดมาเนี่ย มันแปลกๆนะ…
“- -; ไอ้เชี้ยคุณวอนคุยกับมึงใช่ป่ะ?”
“ฮ่าๆๆ เออไง มันบอกจะทำให้มึงมีลูกให้ได้ กร๊ากกก กูจะรอวันพบหน้าหลาน” = =; เอามีดมาแทงกูง่ายกว่ามั้ย? ไอ้ควายวอน!!
“=__= เหอะ! รอกูไปหามดลูกมายัดใส่ก่อนก็แล้วกันนะ”
“หาให้เมียกูด้วย ฮ่าๆๆ”
“เพ้อแล้วหอกหัก แล้วจะกลับหอได้ยัง? กูเบื่อหน้ามึง” ทำหน้าเหม็นเบื่อใส่คิบอม มันผลักหัวผมหน้าแทบจูบโต๊ะ ไอ้สัด!! เงยขึ้นมาส่งค้อนให้มันที่แสยะยิ้มสะใจมาให้ - -+
“ไม่กลับ กูจะแรดไปหาเมีย หึหึ” มันกระตุกคิ้วให้สองที ก่อนลุกขึ้นจากโต๊ะ ไม่ลืมว่าเพื่อนเจ็บตูดช่วยพยุงขึ้น ดีใจจริงๆ ซึ้งใจน้ำตาจะไหล~
“ไปส่งกูด้วย!!” ตะโกนใส่เต็มหูมัน แม้งแทบจะปล่อยผมร่วงไปกับพื้น โฮกฮากกก~ ดีนะเกาะมันไว้ทัน ไม่งั้นตกตูดกระแทกพื้นอีกแน่ =O=;;
“เหี้ย!! หูกูจะดับ"
ป้าบ!
"โอ้ย! มึงอ่ะ” มันขยี้หูตัวเองไปมา ไม่ลืมตบกระบานผมดังลั่น เจ็บนะไอ้เวรTOT!!
“อย่านะอย่า เดี๋ยวได้กลับหอเองนะมึง - -+” ง้างมือค้างกลางอากาศ กะจะตบคืนแม้งขู่ซะก่อน
“จิ๊!!” ชิชะ ขัดใจ เบื่อ เซ็ง รมณ์เสีย! ทำอะไรมันไม่ได้ก็ได้แต่เงียบเกาะแขนมันเดินไปที่รถกลับหอ
…………………………………………………………
พอถึงหอ คิบอมมันพาขึ้นมาบนห้อง นั่งคุยกันอยู่บนโซฟา เพราะทงเฮบอกจะกลับแล้วไม่ต้องมา เลยมานั่งโฟ่วเรื่องชาวบ้านกัน… งานถนัดบอมคยูไม่เหี้ยจริงโฟ่วกันไม่ได้ -..-b
“ปวดตูดหว่ะ T^T;” โฟ่วสักพัก เริ่มปวดตูดอีกแล้ว โอยย~ ทรมาน เพราะไอ้เหี้ยวอนคนเดียว! จี๊ดอ่ะ พูดแล้วจี๊ดดด~ อยากถีบมัน!!
“บ่นแม้งทุกสามนาที จะให้กูนวดตูดให้รึไง?” คิบอมทำหน้าเซ็งสุดๆ ไรฟ่ะ! บ่นหน่อยก็ไม่ได้ ผมเบ้ปาก หยี่ตาแลบลิ้นแบบเด็กๆใส่มัน มั่นใจว่าน่ารักมาก! คิคิ~
“- - น่ารักตายห่าเลย”
แผล่บ!
“อี๊!!! ถุยย! เค็ม!!! แอร๊กกก ไอ้เหี้ยยยยย TOT!” ไอ้คิบอมโคตรเลววววว เอามือมาป้ายลิ้นโผ้มม ยี๊!! ไอ้หอกหัก อร๊ากกก เค็ม! แม้งหัวเราะสะใจ ก่อนจะโบกมือบ๊ายบาย ลุกขึ้นเดินหนีออกจากห้องไป ทิ้งกูอีก ค่อยดูนะกูจะยุให้ทงเฮมีชู้!!! ไอ้เหี้ยยย!!
“ดูทีวีก็ได้วะ” พึมพำกับตัวเองเบาๆ ขยับร่างเหยียดตัวนอนคว่ำ ให้ตูดได้หายใจรับอากาศบริสุทธิ์ คว้ารีโมทบนโต๊ะมาเปลี่ยนช่องอย่างเพลิดเพลินนิ้วจะหัก ห่าราก ไม่มีอะไรจะดู =__=; คนเจ็บตูดล่ะเซ็ง!
สุดท้ายก็จบที่ช่องการ์ตูน เจิ่ดจริงๆ การ์ตูนเทนนิสอย่างกับดราก้อนบอล หอกหัก ตีแล้วมีไฟออก เหาะตีอีกตั้งหาก เออเอาเข้าไป แต่ทำไมสนุก? ดูไปเพลินๆ - .. –
……………………………………………………
“มึง…”
“คยู…” เสียงอะไรแว่วๆ? ช่างแม้งจะนอน - -zZzz
“คยูฮยอน…” ย้ะ! เขย่าตัวกูทำไม กูจะน๊อนนนนน
“ตื่น!!!!!” แก้วหูกูร้าวววว เต็มหูเลยไอ้หอกวอน!! ไอ้ส้าสสสส T[ ]T;
“ไรง่ะ จะนอน แอร้ยยย!!” แหกปากไปแต่ตายังไม่ลืม ควานหาหน้ามันผลักๆดันๆให้ไปไกลๆ มันล๊อคมือผมให้หยุด
“ตื่นมากินข้าว มึงอย่าดื้อ ลุกขึ้นมา” ซีวอนมันดึงตัวผมขึ้น แต่ผมเกาะพนักวางแขนโซฟาไว้ไม่ยอมปล่อย ไม่เอา กูจะนอน!! เมื่อกี้ฝันว่าเหาะตีเทนนิสด้วยแหละ สงสัยดูการ์ตูนจนหลอนติดสมอง = =;
“กูจะนอน! กูไม่หิว... งึมงำๆๆ แอร่ก!!!” โอ้ยยยย ไอ้เหี้ยยย คิดได้นะมึงนอนทับกูเนี่ย หน้าปลวก! สมองหมา! หางเป็นลิง! มีเขาด้วย! ตัวเหี้ยอะไรก็ไม่รู้! ไอ้สาสสสส TT[ ]TT!!!
“อ่อก!! อะ..ไอ้อว้ายยย อุ๊ก!! โอ้ยย อูอนักก (ไอ้ควาย ลุก! โอ้ย กูหนัก : ซับไทยโดยพันธมิตรสึ –..-b) อื้ยยยย” พยายามขืนตัวดันมันให้ออกไป แต่แม้งก็ยังคงนอนทับต่อไป ใครจะเลวเท่ามึงไม่มี๊!!
“อีออน อูอักอากกก (ซีวอน กูหนักมากก)” = =; ผมพูดภาษาเห้.. อะไร แต่มันหายใจไม่ออกอ่ะ อร๊ากกกกกก
“ไหนจะไม่ลุก”
“อะอุ๊กแอ้วโอ่ย!!! (จะลุกแล้วโว้ย)” แล้วมันก็ลุกลงนั่งยองๆกับพื้น ตรงหน้าผมเนี่ย อยากเอารีโมทปาใส่หน้าแม้ง ทำร้ายกูตลอด กระซิกๆ T^T
“หายเจ็บตูดรึยัง?” มันถามด้วยสีหน้าเป็นห่วงเป็นใย อืออ..กูเข้าใจนะที่มึงเป็นห่วงตูดกูน่ะ… แต่ที่กูไม่เข้าใจ…
มึงบีบตูดกูเหี้ยอะร้ายยยยยย TT[ ]TT!!!!
“ซีวอน! กูปวดโว้ย!!” ตอนแรกว่าหายปวดแล้วแหละ เริ่มปวดเบาๆที่มันบีบเมื่อกี้เนี่ยแหละ เหี้ยจริงๆ ผมทำหน้าง้ำงอใส่มัน เบะปากอยากจะร้องไห้ กูจะโกรธมึงแล้วนะ T T;
“ซีวอนขอโทษ ไม่โกรธซีวอนนะ” อั๊ยย้ะ!! เรียกชื่อตัวเองด้วย น่ารักหว่ะ โฮกก มาไม้นี้ทีไรกูโกรธไม่ลงทุกที -////-;;
“…อือ” ส่งเสียงในลำคอ ยกหน้าหนีเข้าหาโซฟา ก่อนจะเหวอแดรกเมื่อไอ้ซีวอนพลิกตัวหงายขึ้น นอนลงมาคร่อมทับอีกที…
=[ ]=!!; ท่านี้ไม่ดีมั้งมึง!!
“ทำไมไม่โทรหา เป็นห่วงมากรู้มั้ย? จุ๊บบ” ซีวอนจุ๊บปากเบาๆ เกลี่ยผมเปิดหน้าผาก กดริมฝีปากจูบเหม่งผมเบาๆ เลื่อนลงหอมแก้มแล้วจูบซ้ำอีกรอบ… ทำไมเยอะวะ? เยอะเกิน กูเขินมาก หัวใจจะวายตายหอกหัก!!! แอร้ยยยยย~
มึงเป็นใคร!? ทำอะไรกับไอ้ซีวอนหน้าปลวกเถื่อนดิบโคตรเหี้ยเลวที่หนึ่งคนนั้น?!!! TT/////TT;;
“เอ่อะ..เออ -////-;” ร้อนนน ร้อนนนเกินไปแล้วว เหมือนโดนเผาหน้า เอาไข่ไก่มาตอกใส่หน้าคงสุกแดรกอร่อยกันไปเลย อร้ายย ทำไมเดี๋ยวนี้มันทำตัวน่ารักจังวะ เขิน เขิน เขิน!!!
“คิดถึง” กอดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก แม้งรักหรือเกลียดผมว้ะ โฮกก~ กูจะตายคาอกมึงเนี่ย ไอ้แสส!
“อื้อออ! ซะ..ซีวอน กูหายใจไม่ออก!” ผมทุบหลังมันเบาๆ ซีวอนช้อนตัวผมยกขึ้นแทรกตัวเองลงไปแทน ทำให้ตอนนี้ผม…
ออนท็อปเรียบร้อย =[ ]=;;
“คยูฮยอน…” มะ มัน! มึง!เป็นเห้อะไร!! ทำไมมองกูแบบด้วยสายตาแบบนั้น โอยยย~ =////=;;
“หะ..หือ??” ตามองลูกกระเดือกมันอย่างเดียว อืม… สวยดีเนอะ (_/////_; ); (=_=; เออนะ อิกี้ไปแล้ว : ไรเตอร์) (เอ๊ะ ก็กูเขิน -////- : คยูฮยอน)
“ห้าปีแล้วนะที่อยู่ด้วยกัน สี่ปีแล้วนะที่กูนอนกอดมึงตลอด…” ใจกระตุกวูบ ผมยิ้มอ่อนให้ซีวอน ในใจมันทั้งดีใจแล้วเสียใจ… เสียใจที่ถูกเขาคนนั้นไล่ออกจากบ้าน ถูกพัดพรากจากแม่ที่ถูกส่งไปอเมริกาขาดการติดต่อ เพราะไม่ยอมหมั้นหมายกับลูกสาวท่านประธานอีกบริษัทที่ใหญ่โตพอๆมีประโยชน์ซึ่งกันและกัน ส่งผลดีต่อบริษัทของเขาคนนั้น …แค่คำว่าพ่อ ยังไม่อยากจะเอ่ยเรียก ผมนี่มันเลวจริงๆ
“-*-; กูพูดให้ซึ้งเรื่องมึงกับกู ไม่ได้เศร้าเรื่องนั้น” ซีวอนพูดติดตลก บีบจมูกผมเบาๆ ฮ่าๆ นั้นสินะ เข้มแข็งได้แล้วจะอ่อนแอให้คนอื่นสมเพชทำไม? ผมยู่หน้าปาดน้ำตาออก ดีใจ… ดีใจที่ได้เจอไอ้หน้าปลวกตรงหน้า ได้เจอครอบครัวของซีวอน คุณพ่อ คุณแม่ พี่มินอาพี่สาวซีวอน แล้วก็ไอ้คิบอมกับทงเฮ ถ้าไม่มีสองคนนี้ ก็คงไม่ได้เจอกันเมื่อกัน
ซีวอนถึงมันจะชอบรุนแรงถีบเตะก็เล่นๆกันไม่ถืออะไร เห็นมันแบบนี้มันก็เป็นคนอบอุ่น อ่อนโยน รักครอบครัว รักเพื่อน คอยปกป้องดูแลผมตลอด หวง ห่วงอะไรของมันไป นิสัยเด็กๆของผู้ชายตัวโตๆ
“อะไร กูก็ซึ้งเรื่องมึงกับกูไง ซึ้งใจน้ำตาไหลเลยเนี่ย~” ส่งยิ้มหวานให้มัน ซีวอนลูบหัวผมเบาๆ นิ้วเกลี่ยผมทัดหู มือหนาสัมผัสลูบแก้มไปมา รู้สึกถึงความร้อนจากมือมันหรือหน้าผมนะ -/////-;
“…เรื่องของเรา” สายตาจริงจัง รอยยิ้มอ่อนโยนประดับอยู่บนหน้าซีวอน มึงทำให้หัวใจดวงนี้เต้นแรงเกินไปแล้วนะ ไอ้คว๊ายยยย! T////T
“มะ..มึงเป็นอะไร ไม่สบาย? อร้ายย ตัวร้อนจี๋เลย อาการหนักนะเนี่ยย” เปลี่ยนบรรยากาศ กวนตีนแก้เขิน ใช้มืออังหน้าผากมัน ก่อนมันจะเอาไปกุมซะอย่างนั้น ทุบเหม่งกูอีก เจ็บนะไอ้แสส -^-; ผมเบ้ปาก เชิ่ดคางใส่
“หมั่นเขี้ยวหว่ะ!” =[ ]=;; หมั่นเขี้ยวกูทำม้ายยย ซวยแล้วกู แว๊กกกกกกก
“อือออออ~” รู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆ ริมฝีปากจรดกัน ลิ้นเข้ามาในปากจูบหอมหวานนุ่มนวลและร้อนแรง ตะหวัดลิ้นเกี่ยวกันไปมา แลกลิ้มรสดูดด่ำกับความหวานของอีกฝ่าย ไม่อยากจะผละออก เพียงแค่คิดเท่านี้แขนผมมันก็โอบคอซีวอนไปซะแล้ว
“…อ่า” ผละออกจากกันเว้นระยะให้หายใจ หัวใจเต้นโครมคราม หายใจหอบถี่รัว ก่อนประกบริมฝีปากทาบกันอีกรอบ จูบแลกรสความหวานอีกรอบและอีกรอบ จูบที่ไม่อยากจะหยุดลงเพียงเท่านี้อยากได้สัมผัสแบบนี้ไปอีกนานๆ…
คิดดูอีกที นานกว่านี้เดี๋ยวจะไม่ใช่แค่จูบ พอเถ้อะ = =;;
“อือออ~ ซะ..ซีวอน พะ..พอแล้ว” ไอ้หอยว๊อน! บอกให้พอดันเสือกไปไซร้คอ หนักกว่าเดิมอีก โฮกก~
“อ้า มึง!! ไอ้เล๊วว กัดคอกูทำม้ายยย” ผมทึ้งหัวมันออกจากคอ ซีวอนเบะปากยู่หน้าแบบเด็กๆโดนขัดใจ โอ้ยยย น่าร้ากกกก~ กูกดมึงแทนได้มั้ยเนี่ย เหี้ยเอ้ยยย TT//////TT;
“จุ๊บ! ฟ่อด! ฟ่อด! จ๊วบบบ~” ผมจุ๊บปาก หอมแก้มซ้ายขวา ดูดปากมันอีกรอบ ปล่อยแรดเต็มสตรีม กลิ้งตัวลงจากตัวมันลุกพรวดวิ่งหนีเข้าครัวมานั่งข้าวกิน เป็นเด็กดีนั่งกินตาใสแป๊ว มีปะป๊าหน้าปลวกตามมานั่งอยู่ข้างๆ รอกูกินเสร็จแล้วลากขึ้นเตียงสิ ไอ้ปลวก! รู้นะ - -+
“ไปอาบน้ำไปมึง!” ไล่มันแบบรู้ทัน ซีวอนส่ายหน้าไปมา ยิ้มกว้างโชว์ฟันขาว
“อาบด้วยกั… / อาบแล้ว!!” สวนตอบแบบไม่ต้องคิด โชคดีเหลือเกินที่อาบน้ำแล้ว อาบตอนดูการ์ตูนจบแล้วมาดูต่ออีกเรื่อง อาบน้ำกับมันทีไรตูดผมจะหาไม่ทุกที -*-;
“งั้นนอนเลยนะ”
“ห้าทุ่มเองนะ!! ไม่เอากูจะดูซีรี่ย์ เมื่อวานมึงทำกูไม่ได้ดูนะ ไอ้หอกวอน!!” ผมแหกปากแว้ด เรื่องนี้มันผิดเต็มเลยแว้ดได้ มันไม่ผิดเถียงไปโดนทุ่มกับเตียงแน่ -__–;’
“ก็นี่ไงนอนพัก ไว้ดูพรุ่งนี้”
“ไม่นอนโว้ย!” ซีวอนขมวดคิ้ว ส่งสายตาดุๆมาให้ ชิชะ กูไม่กลัวหรอกกกกกกก~
“บังคับ!”
“ไม่ฟัง!” ผมเบ้ปาก เชิดหน้าใส่ วันนี้ดูต้องดูให้ได้ ชิชะ!!
“ดื้อ?!”
“เออ!” สะบัดหน้าพรืดไปอีกทาง ข้าวไม่กงไม่กินมันแล้ว อดข้าวประท้วงสิบสามนาที - ^ -;!!
“เออ!!!” ผมได้ยินเสียงเก้าอี้เคลื่อน หันหน้ามอง สะดุ้งเฮือก เจอไอ้ปลวกวอนปั้นหน้าเหี้ยมอยู่ข้างหลัง ลากเก้าอี้ผมให้ออกห่างจากโต๊ะ…
“แว๊กกก มะ..มึง! เอ้ย ที่ร้ากกก~ ปล่อยเมียเถอะน้า” ถูกอุ้มตัวลอยหวือขึ้น โอบคอมันแทบไม่ทัน โฮกกก มึงทำกูหลอนมาก กูโคตรกลัวเลยตั้งแต่มึงโยนเมื่อคืน TT^TT;
“จะนอนไม่นอน?” มีทางเลือกให้กูตล๊อดดด มึงบอกกูต้องนอนเลยก็ได้นะแสสสส!
“เมียดื้อขำๆเถียงแรดๆไปงั้นแหละ นอนแล้วนอนนะน๊อนนอนน แอร้วว ทำไมมันง่วงแบบนี้หน้ออ”
“หึหึหึหึหึ…” หัวเราะน่ารักเกิ้น ขนลุกเลยเถอะมึง TTOTT;
“เอ่อ… เมียเก็บจาน ผัวไปอาบน้ำ แล้วเราก็นอน โอเค๊?” ยิ้มตาหยี่ยิงฟันโชว์ฟันขาว
“ฮ่ะๆๆ ผักติดฟัน น่าเกลียดหว่ะ” ซีวอนหัวเราะสั่นทะเทือนไปทั่วร่าง ห่าราก วางกูลงแล้วค่อยหัวเราะก็ได้นะมึง อย่างกับแผ่นดินไหว -*-
“ไหนวะ? นี่เหรอ?” เอาลิ้นดุนๆหาเศษผักที่ติดฟัน -,.-;
“มา.. กูช่วย” ห๊ะ?! ช่วย? ช่วยอะไร ยังไงว้ะ??
“ช่วยอะ…อุ๊บ!” เก็ทไปสามโลก ไม้แคะฟันชั้นเริศ…ลิ้นมันน่ะ!!! โฮกกก (กรี๊ดดดด ผักก็ติดฟันเรานะ *เอาผักมาแปะ* มาแคะให้บ้างสิฮ้า T///T; : ไรเตอร์)
“อื้อๆๆ… มึงอ้ะ!!” ทุบหลังร้องท้วง สุดท้ายมันก็ยอมผละออก มีการเลียปากกูอีก โอ้ยย! -////-;;
“ไปแปรงฟันกัน แล้วค่อยมาล้างจานเนอะ” -*-; จะเนอะทำไม อุ้มกูเดินพามาห้องน้ำแล้วแท้ๆ มันวางผมลงกับพื้นห้องจูงมือเดินลากเข้าห้องน้ำ รู้สึกเหมือนตอนอนุบาลที่พี่เลี้ยงพาไปแปรงฟันก่อนนอนกลางวัน ฟิลนั้นเลยเถอะ -__-
“เห้ยพ่อมึง!!! ถอดเสื้อก็พอกางเกงอย่าเพิ่ง!!” บีบยาสีฟันใส่แปรงแป๊ปเดียวเงยหน้ามองมันผ่านกระจกตกใจตาเหลือก แหกปากห้ามแทบไม่ทัน แม้งกำลังจะรูดกางเกงลงพอดีเลย โฮกก
“อะไร ทำเหมือนไม่เคยเห็น”
“ก็ไม่เคยเห็นโว้ย!!” ถึงจะเคยอาบน้ำด้วยกัน แต่ก็ไม่เคยเห็นจริงๆนะ ผมลงอ่างก่อนแล้วก็ปิดตาให้มันลงตาม พออาบเสร็จก็ปิดตาให้มันออกไปก่อนแล้วค่อยลุกตาม เห็นม้ะ! ผมน่ะบริสุทธิ์ ไร้เดียงสา ขนาดไหน - .. -
“อยากเห็นมั้ยล่ะ?” ถามหน้าตายและด้านมาก ใครจะอยากเห็น ไอ้บ้า!! -////-;
“ซีวอนอย่านะ! เพี๊ยะ!” ซีวอนแกล้งทำเป็นจะดึงกางเกงลง ผมเลยตีแขนมันแรงๆทีนึง หยิบแปรงมันบีบยาสีฟันใส่ วางไว้ข้างๆ แล้วเริ่มแปรงฟันโดยไว อยู่กับมันนานเดี๋ยวจะเลยเถิด - -;
“หึหึหึหึหึ… ง้ะ!” ยัดแปรงสีฟันเข้าปากมัน หัวเราะโรคจิตอยู่ได้ ซีวอนใช้แขนโอบกอดคอผมจากด้านหลัง มืออีกข้างก็แปรงฟันไป
“อ่อยอู อะอ้วนอาก (ปล่อยกู จะบ้วนปาก)” ผมแกะแขนมันออก ก้มลงบ้วนปาก ทันทีที่น้ำเข้าก็ปากก็พุ่งพรวดออกยังไม่ทันจะกลั้วปาก… ไอ้เล๊ววว บีบตูดกูอีกแล้วว โฮกกก TT/////TT;
“ไอ้หอกว๊อน!!” ว้ากใส่เงยหน้าส่งค้อนใส่ผ่านกระจก ผลักมือมันออกจากก้น รีบบ้วนปากล้างหน้าอย่างไว
“ไอ้เถิก” ทันทีที่หน้าล้างเสร็จ เจอคำชมซะอยากจะหันไปตบสักสิบที TT^TT;
“จิ๊!!” จิ๊ปากใส่ ไม่สนใจมึงแล้ว! หยิบครีมทาหน้ามาทา ปล่อยให้มันบ้วนปากล้างหน้าไป
“อ่ะ!” ผมยื้นผ้าขนหนูผืนเล็กให้มันเช็ดหน้า แล้วก็ทาหน้าต่อ บำรุงเผื่อความหล่อวิ้งๆ - , . – b
“อาบน้ำไป ไปล้างจานล่ะ อ้ะ จุ๊บ!!” ตั้งท่าจะเดินออกจากห้องน้ำ โดนซีวอนรั้งไว้ จุ๊บเหม่งเบาๆ
“หืออ ครีมเต็มปากเลย” มันทำปากแหวะๆเหมือนเด็กเลย กร๊ากกก ตลกอ่ะ
“ฮ่าๆ สมน้ำหน้า อาบไปไป๊!”
“อย่าเพิ่งหลับนะ รอกูด้วย”
“อื้อออ~” ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ออกมาล้างจานที่กินไว้ ล้างเสร็จก็ปิดไฟปิดสวิทช์ทีวี เดินเข้าห้องนอน กระโดดขึ้นเตียงรอไอ้หน้าปลวกอาบน้ำเสร็จ
………………………………………..
“…คยูฮยอน” กว่าจะอาบเสร็จนะไอ้คุณชาย! ผมเงยหัวมองไปที่ประตูห้องน้ำ ตามเสียงเรียก…
“แว๊กกกกกกก ไอ้เหี้ย!!! ไอ้ซีวอน!! ไอ้สัด!! อร๊ากกกก TT[ ]TT!!!” กรี๊ดดดดด อยากจะกรี๊ดดังๆ ไอ้เล๊ววววว เดินออกมาได้ ไม่นุ่งผ้าเช็ดตัว!! ถ้ากูเป็นตากุ้งยิง กูจะกระทืบมึ๊ง!! แง้!! TT____TT;
“กูลืมหยิบผ้าเช็ดตัว” คว้ายยยย บอกกูสิเดี๋ยวก็หยิบให้ เดินออกมาแบบนี้ โอ้ยยย TT////TT;
“มึงนี่มัน!! ฮึ่ยยย!” ครุมโปรงไม่คุยกับแม้งแล้ว โฮกกกก เต็มตาเลยห่าราก จะบ้าตายเถอะ อร๊ากก!!
“คิคิคิ ฮ่าๆๆ” เออหัวเราะเข้าไป แกล้งกูแน่เลย เหี้ยตลอด ไอ้หอยว๊อน!! TTOTT
“หลับยัง?” เตียงฮวบลงเพราะมีร่างควายๆนิสัยก็ควายขึ้นมานอนด้วย ฮึกกก ถามโง่ๆ ใครจะหลับลง!! ผมพลิกตัวหนีไปอีกทางแทนคำตอบ
“งอนกู?” เออ! งอนมาก!! T^T; มันติดตาเกินไป กูหลอน!
“…” มันคว้าเอวลากผมมากอดจากด้านหลัง ชิชะ มากอดกูทำไม งอน!
“ขอโทษ ไม่แกล้งแล้วนะ ฟ่อด~” มันหอมซอกคอผมเบาๆ อร้ายย กูจั๊กจี้โว้ย!!
“คิก…” น่าน หลุดหัวเราะทำไมล่ะกู โอ้ยยย พลาดอีกแล้ว!
“ฟ่อดดดๆๆ~ / อ้ะ! ฮะๆๆๆ ซีวอน! พอแล้วว” หอมรัวแถมเอาหน้าคลอเคลียกับซอกคอกูอีกแอร้ยยย จั๊กจี้ไม่ทน จะบ้าตาย! T////T;
“หายงอนยัง?” จี้จุดกูขนาดนี้ ไม่หายคงไม่ได้แล้วล่ะมึง = =;
“อื้อ! นอนได้แล้ว”
“จูบก่อนนอน” ซีวอนใช้มือลูบใบหน้าก่อนลากให้หันไปทางมัน กดทาบทับริมฝีปากอุ่น ล้มตัวลงนอนกระชับอ้อมกอดแน่นก่อนจะคลายออกเผื่อให้ผมไม่อึดอัด
“ฝันดีนะคะ” เอียงคอไปยิ้มให้มัน หันกลับเอี้ยวตัวเอื้อมมือปิดไฟ แล้วก็หันกลับมาอีกทีนอนกอดซุกอกมัน ผมไม่ได้แรดนะเออ - ,. - ;
“ฝันดีครับ จุ๊บ~” ซีวอนจุ๊บเหม่งผมอีกรอบ กระชับอ้อมกอดอีกครั้ง…
“คร่อกกก” (_ _)zZzzzZzzzzZz
*TBC
ฮูเล่ย์!!!!! คิดถึงเค้ามั้ยยย รีดเดอร์ที่ร้ากกกก
จบเฟี้ยตามเคย 55555+ อันนี้จัดยาวแล้วนะ! (เพิ่มบรรทัดอะนะ) *โดนตบ*
จะบอกว่าเราชอบบอมคยูแหละ 555555+ จัดไปอย่าให้เสีย (โดนเสี่ยวอนยิงทิ้ง!)
Just friend นะคะ just friend - ,. –
แต่เรารักวอนคยูนะ มัวะ! = 3 = <3
เม้นเยอะจะรีบมาต่ออย่างไวเลย จริงๆนะ คึคึคึคึคึคึ – w –
เอาตอนต่อมาล่อจะเม้นไม่เม้น เบเบ๋!
ps . กราบขอบพระคุณสำหรับเม้นนะเจ้าคะ -/|\- *นั่งกราบเบญจางคประดิษ*
เรารักรีดเดอร์ทุกคนนะ จูบซ้าย จูบขวา จูบหน้า จูบหลัง ฮัดช่า! (แพล่มมาก รีดเดอร์รำคาญ -*-;)
ความคิดเห็น