ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Black Magic' ร่ายมนต์ร้าย ให้กลายเป็นรัก ★

    ลำดับตอนที่ #3 : Black Magic' : Chapter II {Upload 50%}

    • อัปเดตล่าสุด 22 มี.ค. 54


    ฝากรูป

    1
    Black Magic
     
              ตึ่ง!
                   
    เสียงหนังสือที่ถูกฟาดกับโต๊ะดังสนั่น ผู้คนที่อยู่ภายรอบหันมามองกันอย่างใจจดใจจ่อ เด็กผู้หญิงในชุดประจำ EBBA Highschool ยืนขึ้นพร้อมกับทำหน้าตาบูดเบี้ยวและยังพูดโหวกแหวกเสียงดัง
                   
    “ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ! ทำไมพี่แชมเปญเขาถึงไม่มาสนใจฉันซะทีเนี่ย เดี๋ยวก็ทำเสน่ห์ใส่ซะเลย!”
                   
    ‘O[]O!’
                   
    ‘=[]=’
                   
              ‘=O=!!’ < สีหน้าของลูกค้าคนอื่นๆในร้าน
                   
    “ใจเย็นๆ นั่งลงก่อนเถอะ นี่มันร้านอาหารนะไม่อายเขาบ้างเหรอ -_-” ยัยพลอยออกเสียงบ่นเหมือนกันว่ารำคาญฉันมากๆจนทนไม่ไหวแล้วเหมือนกัน
                   
    “จะไปอายได้ยังไงล่ะ ก็พลอยบอกว่าทาโร่เป็นคนแรงมากไม่ใช่เหรอ” ยัยแพรทำเสียงใสซื่อแล้วก็หลอกด่าฉันอีก
                   
    “จะบ้าเหรอยัยแพรฉันเคยไปบอกเธอเมื่อไหร่ว่าทาโร่มันแรงน่ะห๊ะ!”
                   
    “เฮ้ย! เงียบ!” ด้วยอารมณ์ที่ถึงจุดสูงสุดมันทำให้ฉันต้องตะโกนใส่ยัยสองคนนี้ เพราะฉันรู้ดีว่าถ้ามาด้วยกันกับสองคนนี้ทีไรสองคนนี้ต้องเถียงกันทุกที มีวิธีเดียวที่ทำให้สองคนนี้หยุดคือต้องตะโกน
                   
    “(._.)’ เงียบก็ได้”
                   
    “ถึงเวลาเรียนพิเศษแล้ว ฉันไปก่อนนะ!” ยัยแพรมองดูนาฬิกาแล้ววิ่งออกไปจากร้าน ซึ่งตอนนี้ก็เหลือแต่ฉันกับยัยพลอย
                   
    “ตกลงว่าตอนนี้พวกเธอจะมาช่วยฉันคิดหรือว่าพวกเธอจะมาทะเลาะกันยะ”
                   
    “โอเคๆ ตอนนี้ฉันจะช่วยเธอคิดแต่เธอต้องสัญญาก่อนนะว่าจะเลิกตะโกนโหวกแหวกกลางร้าน” พลอยพูดเอ่ยขอคำสัญญา ถ้าไม่ติดว่ายัยนี่ขอร้องฉันจะตะโกนให้ร้านถล่มไปเลย
                   
    “ก็ได้ ~ แล้วตกลงต้องใช้วิธีไหนพี่แชมเปญเขาถึงจะมาสนใจฉันล่ะ ขอแบบเร็วๆแต่ได้ผลนะ >O<”
     
                    “เมื่อกี้ก่อนมาถึงร้านฉันได้รับใบปลิวมาใบนึงจากผู้ชายใส่คอสเพลลึกลับ แล้วในใบปลิวมันเขียนว่า ‘บ้าน Black Magic พร้อมที่จะทำให้คุณมีความสุขไปกับมนต์ดำ’”
                   
    “...”
     
              “แล้วก็เขียนต่อไปว่า ‘ใครที่อยากสมหวังในเรื่องต่างๆไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรัก การเรียน การเงิน การงานลองมาทำ Black Magic ด้วยกันสิ แล้วคุณจะรู้ว่ามันดีจริง...’ เธอสนใจไปลองดูไหมทาโร่ ? อาจจะช่วยให้เธอสมหวังกับพี่แชมเปญก็ได้นะ”
     
               “ไหนลองเอาใบปลิวมาดูหน่อย” ฉันหยิบใบปลิวจากยัยพลอยมา ใบปลิวใบนี้ดูแตกต่างไปจากใบปลิวทั่วไปมากมันทั้งลึกลับทั้งซับซ้อน เหมือนกับเป็นใบปลิวที่อยู่ในโลกเวทมนต์ ส่วนเนื้อหาก็เป็นเนื้อหาที่เชื้อเชิญแปลกๆแบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
     


    ‘ใครที่อยากสมหวังในเรื่องต่างๆไม่ว่าจะเป็นเรื่องความรัก การเรียน การเงิน การงานลองมาทำ Black Magic ด้วยกันสิ แล้วคุณจะรู้ว่ามันดีจริง...’
     

    ‘มาเถอะ มาลิ้มรสของเวทมนต์ไปกับเรา..’
     

    ทำไมกัน...คำเชื้อเชิญนี้มันเหมือนกำลังสะกดใจให้ฉันไปหามัน...

    เช้าวันเสาร์
     
    “นี่เธอจะลากฉันออกจากบ้านมาทำไมเนี่ยยัยทาโร่” เสียงบ่นของบุคคลผู้หนึ่งที่ถูกฉันไปดักรอหน้าบ้านตั้งแต่ตีห้า และกว่าคุณเธอจะตื่นก็ปาเข้าไปแล้วแปดโมง สรุปคือฉันไปยืนรอหน้าบ้านยัยนั่นเป็นเวลา 4 ชั่วโมง!
     
    “อย่ามาบ่นน่า ฉันไปยืนรอเธอสี่ชั่วโมงแล้วยังน่าบ่นกว่าอีก ขอบอกไว้ก่อนที่ฉันพาออกมานอกบ้านคราวนี้เป็นเรื่องสำคัญมากของประเทศชาติ ชาติบ้านเมือง ศาสนา ศาสดาบร๊ะเจ้า สังคม ครอบครัว เศรษฐกิจ การศึกษา บลาๆ”
     
    “ทำไม...เธอจะไปสมัครเป็นนายกเรอะ”
     
    “จะบ้าเหรอยัยพลอย!”
     
    ที่จริงฉันไปยืนดักรอยัยพลอยที่หน้าบ้านตั้งแต่เช้าไม่ใช่ว่าฉันจะไปสมัครเป็นนายกรัฐมนตรี โท เอก หรือสมัครเป็นพรรคฝ่ายแค้นเคืองโกรธหรอกนะ แต่เรื่องนี้มันสำคัญมากจริงๆ มันสำคัญสำหรับฉันมาก ที่ฉันต้องทำแบบนี้เพื่อที่พี่แชมเปญจะหันมารักฉันยังไงล่ะ อุวะฮะๆ!
     
    “แล้วตกลงเธอจะมาทำอะไร”
     
    “ก็พาเธอมาช็อปปิ้งตามภาษาคนสวย รวย แต่ไร้สมองยังไงล่ะจ้ะ ^ ^”
     
    “เธอคนเดี๋ยวสิที่ไม่มีสมอง เอ๊ะๆ หรือว่า...” ฉันหยุดชะงัก ทำไมฉันเริ่มรู้สึกไม่ค่อยดีล่ะเนี่ย “เธอคงจะสนใจกับคำเชิญชวนของใบปลิวไร้สาระนั่นแล้วสินะ”
     
    นั่นไงว่าแล้ว ! ยัยนั่นมันดักทางฉันถูก ฉันไม่อยากให้ใครมาดักฉันถูกทางนะเฟร้ยยยย!
    “จะบ้าเหรอ ฉันไม่ยอมไปทำอะไรไร้สาระแบบนั้นเด็ดขาด ;(”
     
     
    ย้อนกลับไปเมื่อวันก่อน
     
    “เธอไม่ลองไปหน่อยเหรอ” ยัยพลอยยื่นใบปลิวที่ได้มาจากผู้ชายคอสเพลลึกลับที่ได้มาตอนแรก ฉันอ่านแล้วฉันไม่เชื่อเรื่องพวกนี้หรอกนะ ดูมันไร้สาระสิ้นดี...
     
    “ไม่ล่ะมันไร้สาระเกินไป”
     
    “งั้นก็แล้วแต่เธอละกัน”
     
    หมับ หมับ
     
    ยัยพลอยขยำใบปลิวประหลาดนั่นทิ้งลงบนพื้น เฮ้ย!ทำแบบนี้ได้ไงเนี่ย O_o! อย่างนี้ก็เสียดายแย่น่ะสิ เฮ้ยๆ ... ไม่ได้สิ ฉันพูดไปเองว่ามันไร้สาระนี่นาจะไปเสียดายทำไม T^T แต่...ก็อยากลองไปดูเหมือนกันนะ
     
    ทำไงได้นี่ฉันก็อยากให้พี่แชมเปญหันมาสนใจฉันเหมือนกันนะ !
     
    หลังจากไร้ซึ่งสิ้นเสียงของยัยพลอยและยัยแพรฉันก็ค่อยๆหยิบใบปลิวหลังจากที่ยัยพลอยโยนทิ้งบนถนนไป ฉันพยายามอ่านแล้วอ่านอีก อ่านแล้วอ่านอีก ดูไปดูมามันก็น่าสนใจเหมือนกัน ไม่ว่ามันจะเป็นวิธีไร้สาระยังไงฉันก็จะทำ ... ทำให้เขามาสนใจฉัน ไม่ว่าด้วยวิธีใด...



    + +



    ดอง ดอง ดอง และ ดอง คำนี้มันยังคงวนเวียนในสันดารอยู่เรื่อยมา... 
    ยิ่งเจอหน้าร้อนเข้าไปแล้ว ยิ่งอยากนอนแช่แอร์สบายๆ แชทเฟสบ๊งเฟสบุ๊ค คุยโทรศัพท์กับเพื่อนเลิฟใต้ผ้าห่ม นอนกลางวัน เรียนพิเศษ ฯลฯ แทบไม่ได้แต่งนิยายกันเลยทีเดียว เปิดเทอมก็การบ้านเยอะ นี่สินะข้ออ้างของคนเขียนนิยาย orz"
    ร้อนแล้วทำอะไร แนะนำ ... ลองอ่านนิยายเรื่องนี้ดูสิ นิยายเรื่องนี้มีคุณสมบัติแก้ร้อน ร้อนนอกร้อนในแก้ได้หมด ส่วนผสมพิเศษ คือความรั่ว ความแรด นั่นเอง ! ลองดูสิคะ ช่วยคุณได้
    ปล.นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อยากดับร้อน
    นักอ่านงงนักอ่านเงามาอ่านกันได้นะจ้ะ เดี๊ยนไม่ได้ว่าอะไร ยิ่งคุณอ่านแปลว่านิยายเดี๊ยนดีอุคริอุคริ ชิมิชิมิ งุงิงุงิ ปล.ยังอัพไม่เสร็จนะคะทุกท่านรอกันไปก่อน =,.= (ดองอีกละ)

    สำหรับปู้ใดต้องการเฟสบุ๊คของนักเขียน(กำมะลอ)คนนี้ จิ้มฉึกๆที่หมีโคม่าสีเหลืองนะตัวเธอว์






    มุม . แจก Avatar นิยาย
    อุฮิ อุฮิว์
    โทนสี '
    Feel_lonely


    ฝากรูป ฝากรูป ฝากรูป ฝากรูป ฝากรูป



    * คำเตือน : อยากได้รูปไหนรีบก็อปลงเครื่องเลย เพราะไรเตอร์ทำแล้วลบเลยไม่มีการเก็บไว้ พอในนี้หายก็หายแล้วหายเลยเช่นกันห้ามทวงอีก บวกกับ ใครก็อปไปแล้วโปรดสแกนไวรัสทุกครั้งเพื่อความปลอดภัย ขอบคุณค่ะ.



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×