ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผู้หญิงและผู้ชาย?
[ริวซากิ ซากุโนะ]
ในที่สุด วันที่ไม่อยากให้มาถึงมันก็มาจนได้
แต่ไม่เป็นไร.. ฉันคิดว่ามันจะเป็นความทรงจำที่ดีงามนะ
---------------------------------------------------------
ณ โรงยิม
-____- โอ้วโน้ววว ฉันไม่อยากมาเลยจริงๆนะ
"ริวซากิจัง มาใส่ชุดเร็วเข้า เดี่ยวจะได้แต่งหน้าต่อด้วยนะจ้ะ"
อื้ออึง...วุ่นวาย จ๊อกแจ๊กจอแจเหลือเกินY^Y ทุกคนเขากำลังเร่งรีบกันอยู่ พวกจัดฉากก็พยายาม พวกคนท่ไม่มีงานก็จัดเก้าอี้ ส่วนคนที่ต้องแต่งชุดฉันก็โดนฉันถ่วง... โอ้-*- ขอฉันวิ่งหนีกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยได้มั้ย รู้สึกเหมือนบทมันลอยหายไปแล้วหละT^T
(15นาทีผ่านไป)
โอ้ะโอ*-* ฉันใส่ชุดนี้แล้วก็สวยวิ้งดีนะ เปลี่ยนใจอยู่เล่นดีกว่า (ถึงอยากจะกลับก็กลับไม่ได้เหอะ!)
"อิโซรอแปบ เดี๋ยวฉันขอแต่งผมเจ้าหญิงก่อน^^~~" โคฮิสึมิ-__-พูดพร้อมกับมาดึงทึ้งผมเปียฉันให้สลายได้ภายในพริบตา- - อุส่าถักมา หมดกัน
....ต่อจากโดนกระทำกับผมบนหัวแล้ว... ต่อไปก็ต้องเอาเครื่องสำอางมาโปะหน้าฉันอีกสินะ-__- ... อ้อ แล้วนายเรียวมะ ตัวหลักของเรื่องมารึยังละนี่-__-
"อิโซ"
"หืม"
ในขณะที่อิโซกำลังแต่งหน้าให้ฉันอยู่ (เป็นแต๋วรึเปล่า?) ฉันก็เรียกเขาเพื่อจะถามถึงนายเจ้าชาย-_-
"เรียวมะละ"
"เรียวมะไหน?" -*- เชื่อเขาเลย รองหัวหน้าห้องประสาขี้ดินไรฟะ
"เอจิเซ็น เรียวมะ เลขที่21-__-"
"อ้อ" -__- หึ "ก็แต่งหน้าอยู่ข้างๆนี่ไงละ -_-"
หือ? -*-
"กรี๊ดดดดด ท่านเรียวมะ โทโมกะคนนี้จะแต่งหน้าท่านเรียวมะจริงๆ*-*!!!"
-__- ยังไม่ทันหันไปมอง เสียงก็มาก่อนแล้ว
"อือ แต่งๆไปเหอะ -__-"
...ท่าทางอมทุกข์จังเลยนะตานั่น-_- แต่ก็สมควร ชุดที่เขาใส่อยู่คือชุดอะไรซักอย่างที่มันดูแอบมั่ว ทั้งชุดเป็นสีขาว มีผ้าพันคอสีดำ พัน(?)อยู่ที่คอ -__- นั่นตั้งใจทำให้หน้ายิ่งดูขาวใสวิ้งวับรึเปล่านะ สงสัยต้องแต่งหน้าเพื่อปิดบังองค์ประกอบด้านในที่จะโผล่มาให้เห็น(?)
หือ.. เหล่มาทางนี้ด้วยแฮะ -*- แต่ก็แว๊บเดียวเท่านั้น
"ริวซากิ อย่าเอียงหน้าสิ-*-"
"อ้าว โทษๆ" เผลอไปมองตานั่นซะนานเชียวเรา -_- ว่าแต่ ทำไมพูดว่าเอียงหน้าแทนหันหน้าละ?
"ชิ.." ( -_)??
อะไรของตานั่นละเนี่ย-__-
เห็นเค้าบอกว่าใช้เคียวที่ทำจากเหล็กด้วยแหละ-*- ไม่รู้จะอินอะไรกะนักกะหนา โคโคนะจังบอกว่า จะใช้ด้านที่ไม่ใช่มีดคมๆหันใส่ ถ้าเผลอโดนจะได้แค่(?)หัวแตก เลือดตก ^0^ .... แบบนี้- -นายเรียวมะก็ชักอิน กลับบ้านไปหยิบดาบที่เคยซื้อไว้มาเข้าฉากตอนต้องฟันปีศาจ -__- ส่วนฉัน คงมีแค่บทที่ยืนทำหน้าเหวออย่างเดียวละมั้ง
และแล้ว งานก็เริ่ม หลังจากที่ฉันและนายเรียวมะพร้อมเรียบร้อยพอดี หือ.. โทโมะก็แต่งหน้าเทพจริงๆแฮะ แต่ถ้าหน้าพระเอกผ่องกว่าหน้าเจ้าหญิงจะทำยังไงละ-__-
'เอาน่า มีแต่รุ่นน้องรุ่นพี่ที่ชอบท่านเรียวมะมาดูเชียวนะ เค้าไม่สนใจแกหรอก>O<' แล้วมันก็พูดแบบนี้.... หึ- -^
พิธีกรห้องฉันก็ออกไปพูดร่ำทำเพลงเป็นทำนองก่อนครู่หนึ่ง เดี๋ยวม่านก็จะปิด ฉันก็ต้องออกไปนั่งซึม-__- ตัดบทร้องเพลงออกไปแล้ว เพราะเสียงฉันมันยิ่งกว่าผีโลงแตกหรือผีตายโหงชาติไหนๆอีกน่ะ-__-
ฟึ่บ! ม่านปิดแล้ว ได้เวลาของเจ้าหญิงซะที...แต่ ฉันกลัวจังT^T บทมันจะลอยหายไปจากหัวอีกแล้วนะ
"ไปซี่-*-!~ เดี๋ยวม่านจะเปิดแล้ว"
โอ้ววว ทุกคนผลักไสฉัน -__- เป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ ไอ้พวกนี้=__=~~
~~~♪♫~~~♫♪~~~~~
ฟึ่บ!... เปิดม่านมา ทุกคนก็จะเห็นเจ้าหญิงคนสวย(มั่นใจ!) กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้สีขาว ซึ่งประดับประดาไปด้วยดอกไม้นานาชนิด
~~~…♫♪ ~~~~♫♫~~
"โอ้ะ... นั่น ดอกไม้พันธุ์ไหนกันหนะ" เยี่ยมยอดกระเทียมดอง.... ป้าที่นั่งข้างหน้าแกสนใจดอกไม้ข้างหัวฉันซะงั้น
แต่ไม่เป็นไร ยังนั่งซึม-______- เสียงดนตรีบรรเลงไปเรื่อยๆด้วยฝีมือเซียนๆทั้งหลายในห้องที่อุตส่าห์แบกเครื่องดนตรีมาจากบ้านเอง-__-
♫♪♫♪!!!! !!!!!
แล้วเสียงดนตรีก็เปลี่ยนแนวเป็นฟังดูน่ากลัว ไฟหน้าเวทีก็กระพริบๆเป็นสีแดงให้ดูน่ากลัวเหมือนไฟไหม้-__- ฉันรีบลุกขึ้นทำหน้าเหวอ พร้อมๆกับโคโคนะจังและฮินาตะจังในคราบผีน้อยถือเคียวหนักๆเตรียมเหวี่ยงได้ตลอดเวลา เอ้ะ แล้วบทต่อไปฉันต้องทำอะไรเนี่ย?
"ตอนนี้แหละพระเอกเข้าไปเลย><" ฉันได้ยินเสียงซุบซิบ ก่อนที่จะปรากฏร่างขาวๆของอีตาเรียวมะโผล่มาจากข้างเวที =_= หือ นายนี่หล่อในที่มืดแฮะ.. (เอ่อ -*- ไม่ทราบตาบอดรึจ้ะ) นายเรียวมะเข้ามาฉุดมือฉันพร้อมออกแรงดึงให้ฉันไปหลบอยู่ข้างหลังเขา จำได้ลางๆว่าในจังหวะนี้เขาต้องเหวี่ยงตัวหลบเคียวของโคโคนะจังสินะ
อ้าว ทำไมถึง..ไม่หลบละ
ปึ๊ง!!
"=[]=" สีหน้าทุกคนเป็นแบบนี้ เมื่อเหล็กหนักล้านตันของโคโคนะจังฟาดปึ๊งเข้าที่หัวนายเรียวมะเต็มๆ! =[]=
บอกฉันที นี่เป็นการแสดงรึเปล่า??
เสียงดนตรีหยุดบรรเลงทันที ไฟหน้าเวทีกลับเป็นสีขาว พร้อมกับเรียวมะที่ล้มลงไปนั่งกุมหัว เลือดออก! =[]= แย่แล้ว ทำไงดีT^T สถานการณ์แบบนี้ แงงๆๆ ทั้งอับอายผู้คน แล้วก็สงสารนายเรียวมะด้วย (-_-.... เอิ่ม)
นายเรียวมะเปิดตาขึ้นพร้อมสะบัดหัวใส่ปีศาจเบาๆเป็นเชิงว่าให้ไปได้แล้ว ก่อนจะเปลี่ยนท่านั่งเมื่อกี้เป็นท่านั่งคุกเข่าแทน ตามในบทเปี๊ยบ..
.....♫.....♫♪♫~~~~~♫♪~~~~
เพลงบรรเลงขึ้นอีกครั้ง เววร์ละไง ตอนนี้ก็ถึงฉากเลิฟซีนอะดิ ปะติโถ่ววววT^Tนายน่าจะล้มไปแล้วไม่ต้องตื่นมาอีกเลยนะ
เลือด(ที่ไม่รู้ว่าจริงหรือปลอม)เริ่มไหลลงมาจากหัวของเขา จนต้องหลับตาไปข้างหนึ่งก่อนที่เลือดจะเข้าตา จะเอามือปัดก็ไม่ได้เนาะ เพราะคงไม่มีเจ้าชายยุคไหนเอามือเปิ้อนเลือดมาจับมือเจ้าหญิงหรอก-__-
เรียวมะกุมมือฉัน...ก่อนจะ เผาะ?? =__= มีน้ำหยดลงบนมือเรียวมะ น้ำอะไร? น้ำตาเรอะ? น้ำตาใคร? น้ำตาฉันรึ? =[]= เห?? ไม่จริงสิ -__- สงสัยฉันคงกลัวนายนี่จะมาตายคาเวทีละมั้ง=_=
แล้วอยู่ๆอีตาหล่อลากไส้ก้มลงจุมพิตที่หลังมือฉันเบาๆ O__O!~ ถึงจะรู้ว่ามีในบท!! แต่ว่าๆๆ T^T มันจูบนะ ถึงจะแค่จูบที่มือก็เถอะ! ฉันก็เป็นสาวน้อยคนนึงนะ-*- มีเขินอายเหมือนกันนะนี่!!
ฉันและนายเรียวมะยังคงเล่นต่อไปจนจบการแสดง ทุกคนมายืนเรียงกันก่อนจะโค้งให้คนดู เสียงปรบมือดังระงม-__- อืม ทำไมมันแปลกๆจังนะ
(ในห้องแต่งหน้า)
"นี่ นาย=[]="
"หือ"
ฉันเข้ามาปุ๊บก็เห็นอีตาหล่อลากไส้กำลังใช้ผ้าเช็ดหัว -__- เขาหันมาขานรับเบาๆ
"แผลนั่นโดนจริงรึเปล่าหนะ"
"ไม่นี่-__- ถ้าโดนจริงๆคงต้องเข้าโรงพยาบาลแล้วหละ เคียวหนักขนาดนั้น... โดนทีหัวคงแบะ" หืม....
"แล้วนายรู้ได้ไงว่าเคียวหนัก?"
"......"
สะดุ้งเลยทีเดียว -__-
"...ฉัน-__- .... ฉลาดไง"
"-*- บ้าแล้ว ไหนเอาเฮดมาดูซิ"
"โอ้ย=_=^"
ฉันเดินเข้าไป พร้อมกับจับหัวนายนี่- __ - นึกหมั่นไส้ยังไงไม่รู้เลยตบที่แผลเบาๆ แต่ตานี่ดันร้องอย่างกับโดนฉันจับกด(?)-.,-
"นี่ -__- แล้วทำไมไม่รู้จักหลบเฮอะ"
ฉันบ่น พร้อมนั่งลงแล้วลากกล่องยามาใกล้ๆ
"หลบไม่ทัน-__- เจ็บข้อเท้า"
"หึ..สม -__- เล่นเทนนิสดีนักนี่"
"นี่-__- มันเจ็บนะ มือหนักจริง"
ตายและ ดูจากสีหน้าคงเจ็บจริงๆสินะ*-* อะ โฮะๆๆๆๆ
"โอ้ยย=__=^^^^ "
ดังนั้นฉันเลยทวีคูณความรุนแรงเพิ่มขึ้นอีก2เท่า เอาให้หัวเละเป็นซอมบี้เลยตานี่หนิ-*-!
"หือ เป็นอะไรไป-*-"
อยู่ๆนายเรียวมะก็เซเหมือนจะคว่ำลงจากที่นั่ง ฉันเลยพยุงตัวเขาไว้ก่อน ดีนะตัวไม่หนัก-*-มิเช่นนั้นคงคว่ำไปทั้งคู่อะ อีตาหล่อลากไส้กระพริบตาปริบๆเหมือนปรับสภาพ ก่อนจะยกมือปางห้ามญาติ
"เปล่า-__- "
"นายน่าจะไปโรงพยาบาลมากกว่านะ-_-"
"เดี๋ยวก็ต้องแสดงตัวให้รุ่นน้องเห็นอีกที แค่เอาผ้าพันแผลพันๆไปก็พอแล้ว-_-"
"นายนี่มัน...ดื้อจริง-_-"
"อย่ามาใช้ศัพท์ด่าเด็กมาว่านะ-_-"
"-__-".....
"-__-"
"-__-"......
"......."
แล้วเรียวมะก็แพ้ฉันเหมือนเดิม วะ ฮ่าๆๆๆๆ ความรู้สึกเหมือนปราบเด็กดื้อได้เลยแฮะ*-* ภูมิใจสุดๆ
"นี่ เหงื่อเริ่มออกแล้วนะ -__- หน้าก็เริ่มแดงแล้วด้วย ไปหาหมอดีกว่า เดี๋ยวฉันจะบอกทุกคนให้เอง"
"ไม่ต้องยุ่งน่า-__- พันแผลก็พอ"
เอ้ะ? แล้วฉันเป็นเบ๊ตานี่ตั้งกะเมื่อไหร่?
-__-หึ.... นี่สินะคือผลจากการที่ผมเล่นเทนนิส เจ็บข้อเท้าแปลบจนถอยหนีไม่ได้
แต่ก็ดีแฮะ.. มีคนมาพยาบาลให้ถึงที่เลยเชียว- - พูดแล้วก็เขินแฮะ ก็.. ผมเป็นผู้ชาย..แล้วยัยนี่เป็นผู้หญิง -__- เอ่อ...
"แค่พันแผลรึไงละ ไม่ทายาหน่อยไง?"
"ถ้าเธอเรียนเรื่องพยาบาลมา ชั้นก็จะให้เธอทำแผลตามใจชอบ แต่ถ้าไม่ -__- ..."
"ไม่ แล้วจะทำไม^^~~"
"-__-;เปล่า" ขอไม่เสี่ยงยังไงละ เชื่อได้เลย ถ้าผมพูดไปละก็...หัวแบะแน่...
วูบ~~~ -_-
"เฮ้- - นี่นายเป็นอะไรกันแน่? ไปหาหมอดีกว่าน่า"
ผมไม่ตอบแต่ส่ายหน้า รู้สึกวูบๆและหน้ามืด -__- นี่ผมแก่ลงจริงๆด้วยสินะ เหอะ
"เฮ้อ ตามใจ เด็กดื้อวันยังค่ำ-__-"
-___- ยัยโน๊ะน่าเอ้ย.... อยากจะเงยหน้าขึ้นไปเถียง แต่ก็ได้แต่ก้มหน้าหลับตา - - เยี่ยมเลย...
"เอ้า เสร็จแล้ว แล้วนายจะทำอะไรต่อไป"
"ขอนอนเฉยๆดีกว่า"
จริงๆนะ ถึงจะเจ็บหัว แต่ตอนนี้ผมอยากจะหลับจริงๆนั่นแหละ-__- ผมเลยเดินไปล้มตัวลงนอนที่โซฟา แต่..ตั้งแต่เข่าผมลงไป เลยออกนอกโซฟา-__- ช่างเหอะ
"อ้า..จริงๆเลย-*-! นอนไปเลยนะ ถ้าเรียกถ่ายรูปฉันจะไม่เรียกนายขึ้นมา"
ได้ยินเสียงบ่นยัยโน๊ะน่าเบาๆ เลยหันนอนตะแคงข้างเข้าหาตัวโซฟาแทน ฮึ-__- หลับดีกว่า (ทำได้ดั่งใจคิด?)
"อ้า..จริงๆเลย-*-! นอนไปเลยนะ ถ้าเรียกถ่ายรูปฉันจะไม่เรียกนายขึ้นมา"
ฉันบ่น ฉันเข้ามาเพื่อทำแผลให้นายนี่แค่นี้นะรึ? -*- เพื่ออะไรนะ... แล้วดูสิดู... แค่บ่นนิดบ่นหน่อยก็ทำหน้ารำคาญแล้วนอนตะแคงข้างหันหลังให้ฉันอีก
ช่างเหอะ คิดซะว่าช่วยเพื่อนร่วมโลก( \ -__- )/
"นี่ นายหลับแล้วเหรอ เป็นโนบิตะรึไง-0-"
"....."
หลับเงียบเชียว-_- ตาพริ้มเลยแฮะ -__- แล้วดู ดู๊!! ผู้ชายแท้ๆ ทำมาเป็นขนตายาว แอบไปปัดมาสคาร่ามาใช่มั้ยละ จมูกนี่สวยไม่อิงศัลยกรรมเลยนะตัวเธอ- -^ คิดแล้วก็ อิจฉาปนหมั่นไส้
"...."
เหมือนเด็กๆเลยแฮะ-w-~ แต่ถ้าเย็นชาแบบตอน ม.1ละก็ ไม่เอานะ (- - ) ( - -) คงกู่ไม่กลับจริงๆละแบบนั้น
=_=
"..."
=_=
"..."
"....."
.......-__- จ้องหน้าอีกทีแล้วนึกถึงตอนแสดงเลย
..... ชักเขินแฮะ=_=~~ ...... ก็ ฉันเป็นผู้หญิง ...แล้วนายนี่เป็นผู้ชายสิเนอะ?
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น