คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 ไอ้น้องบ้าเอ๊ย!
<< I'm Ye Sung >>
เมื่อวานนี้. . ขณะที่ผมกำลังเล่นสนุกอยู่กับคังอินในผับของครอบครัวผมเอง
ด้านล่างเราทำธุรกิจ ส่วนด้านบนแบ่งเป็น 2 ส่วน ส่วนแรกเป็นของพ่อและแขกพิเศษที่มา
พูดคุยกับพ่อ ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกผู้จัดการของสาขาอื่นในเครือของเรานั้นแหละ
อีกส่วนหนึ่งคือที่พักค่อนข้างประจำของผมกับน้องชาย แต่แม่ของเราจะอยู่ที่บ้านใหญ่
ในเขตต่างจังหวัด ไม่มาสุงสิงกับกิจการของพ่อ ตอนนั้นเอง ผมไม่รู้ตัวเลยว่า. .
พี่ฮีชอลกับพี่ลีทึก หรือที่ผมชอบเรียกลับหลังว่า ‘เจ๊ฮีชอลกับพี่ทึกกี้’ โทรมาหาผม
จนสายแทบไหม้ วันนี้ผมเลยจำใจต้องออกมาหาพวกเค้าทั้งที่มีนัดขับรถกับเพื่อน
“เยซอง!!” เสียงตะโกนแบบแพ็คคู่ดังขึ้นจากด้านหลังของผมอย่างไม่แคร์สายตาชาวบ้าน
ผมยกนิ้วมือขึ้นแตะปากเป็นสัญญาให้เงียบ แล้ววิ่งไปหาเค้าทั้งคู่ “นายนี่ ให้เร็วเลย”
เจ๊ฮีชอลตีไหล่ผมแล้วส่งต่อพี่ทึกกี้ “นายเอานี่ไป เรานัดซองมินไว้ให้แล้ว” พี่ทึกกี้
ยืนเครื่องอัดเสียงให้ผม “เอามาให้ผมทำไมพี่ แล้วนัดซองมินไว้ทำไม แล้วซองมินเนี๊ย~
คือใคร” ผมถามอย่างเหลอหลา แต่มือก็รับเครื่องอัดเสียงมาแล้ว “ซองมินก็คือเด็กปี 2
ที่ได้เป็นเจ้าหญิงของโรงเรียนเราไง นายไม่เคยอ่านหนังสือพิมพ์โรงเรียนเราเลยหรอห๊ะ”
พี่ทึกกี้ฟาดหัวผมด้วยม้วนกระดาษในมืออีกข้าง “นายอยู่ชมรมเราไม่ใช่หรอ
แล้วไม่อ่านหนังสือพิมพ์โรงเรียนได้ยังไง” เค้ายังตีผมต่อ
“ใช่ แล้วนายก็ต้องไปสัมพากย์ ประวัติซองมินลงหนังสือพิมพ์โรงเรียนด้วย”
เจ๊ฮีชอลเสริมพลางเตะขาผม “โอ๊ยพี่! หยุดทำร้ายร่างกายผมได้แล้ว”
ผมถอยห่างออกมาจากพวกเค้า “ทำไมต้องให้ผมทำด้วยเนี๊ย~ พวกพี่ทำกันเองก็ได้นี่
นัดเค้ามาแล้วไม่ใช่หรอ” ผมโวยวาย ใครจะไปคิดว่าชมรมที่โดนคังอินลากเข้ามาสมัคร
แถมร้อยวันพันปีไม่เคยมีงานให้ทำจนลืมว่าอยู่ชมรมนี่ด้วย วันหนึ่งมันจะทำให้ผม
โดนพี่ๆทั้ง2คนรุมแบบนี้ “พวกฉันยังมีงานอีกเยอะนะ ไม่มีเวลามาเสียให้เรื่องแบบนี้หรอก”
เจ๊ฮีชอลตีหัวผทอย่างจัง “ร้านที่นัดซองมินไว้อยู่นู้นนะ ฝากด้วยหละ” พี่ทึกกี้ชี้ไปที่ร้านกาแฟ
ร้านหนึ่ง ผมหันตามไปมอง “เอาก่อนวันพุทธนะ” ผมได้ยินเสียงเจ๊ฮีชอลตะโกนมาแต่ไกล
เลยหันกลับไปมอง “อ้าวเห้ย! พี่ พี่” ผมตะโกนตาม 2 หนุ่มหน้าหญิงที่วิ่งไปค่อนข้างไกลแล้ว
“วันนี้วันอาทิตย์ เอางานวันพุทธ . . ไม่ค่อยบังคับกันเลยเนอะ” ผมบ่นกับตัวเองแล้วเดินไป
ตามทาง ตามองตรงไปที่ร้านๆนั้น “แล้วจะรู้ไหมเนี๊ย~ ว่าคนไหนซองมิน” ผมโยน
เครื่องบันทึกเสียงในมือเล่น รู้สึกว่าหนังตากระตุก . . เหมือนจะมีงานเข้า. . แต่. .
ยังมีงานอะไรจะเข้าได้อีกหรอ?. . . . . . . .
<< I'm Han Kyung >>
ตอนนี้ผมกำลังนั่งเช็คข่าวสารอยู่ในร้านเน็ท อันที่จริง. . ผมก็แค่. .
โดดเรียนพิเศษมาเล่นเกมเฉยๆ แต่พอเหลือบไปดูเวลาที่มุมล่างของหน้าจอ ก็รู้ตัวว่า . .
ได้เวลากลับไปเรียนวิชาอื่นแล้ว “เฮ้ย! ชินดง” เสียงที่ผมรู้จักดีกล่าวทักทายลูกเจ้าของร้าน
ที่นั่งอยู่หลังเคาเตอร์ “วันนี้ว่างป่ะ ไปเที่ยวกัน” คำพูดที่ออกมาจากปากเค้า
ไม่ใช่ประโยคคำถามหรอกนะครับ หน้าตาทะเล้นพูดเหมือนส่งซิกให้เพื่อน
“เออๆ แล้วแฝดแกไปไหนว่ะ?” ผมลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินตรงไปหาคนทั้ง2 “เยซองหนะหรอ?
ถูกพี่ฮีชอลกับพี่ทึกกี้เรียกตัวไปใช้งานหนะ” ร่างหนาเท้าคางกับเคาเตอร์อย่างสบายอารมณ์
“หวัดดี น้องชาย” ผมทักทาย เอามือเตะที่ไหล่คนตรงหน้า เค้าหันมามองอย่างอารมณ์เสีย
“ผมไม่ใช่น้องพี่” คังอินปัดมือผมออกแบบไม่มีซึ่งความนับถือใดๆ ผมยกมือขึ้นทั้ง 2 ข้าง
แล้วพยักหน้าให้ “พี่มีอะไรก็ว่ามา” ปากเรียกพี่. . แต่สายตามันไม่ใช่เลยนะนั้น “ไม่มีอะไร
แค่เข้ามาทักทาย” ผมส่งยิ้มให้ แต่ไม่ได้รับยิ้มตอบ “แล้วพี่สาวนายหละ?~” ผมพูด
พลางมองหาคนที่ว่า ทำเป็นไม่ได้ยินที่เค้ากับชินดงคุยกันเสียงดังเมื่อกี้นี้
“พี่-ฮี-ชอล-เป็น-ผู้-ชาย” เค้าเน้นทุกคนอย่างชัดเจน สีหน้าเค้ายิ่งดูไม่สบอารมณ์มากขึ้นอีก
“พวกนาย 2 พี่น้อง ดูจะไม่ชอบฉันเอาซะเลยนะ” ผมปั่นหน้าสำออย แต่อีกฝ่ายมีเพียง
เสียงสบถในลำคอตอบกลับมา “คังอิน~” ผมลากเสียง เรียกชื่อคนตรงหน้าให้ยาวเข้าไว้
จนเค้าหันมามอง “อะไรอีก” ผมว่า. . ผมอาจโรคจิตก็ได้. . เวลาได้แกล้ง 2 พี่น้องนี้
ผมมีความสุขพิลึก “นายชอบพี่ชายตัวเองหรอ” ผมถามทั้งๆที่รู้อยู่แล้ว “ใครดูไม่ออก. .
ก็กลับไปอยู่ในท้องแม่~ไป” เค้าลางเสียงจนคำว่า ‘แม่’ แทบจะกลายเป็นคำอื่น “หึ.หึ.”
ผมหัวเราะในลำคอ ชินดงทำท่าง่วง ดูเหมือนการทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆของเรา . .
จะเป็นเรื่องปกติสำหรับคนอื่นๆที่รู้จักเราเลยก็ว่าได้ “หัวเราะอะไร” คังอินคิ้วขมวด
แต่ก็นั้นแหละ . . ไม่ได้สงสัยอะไรจริงๆหรอก แค่หงุดหงิดเท่านั้นหละ “เปล่า~”
ผมลากเสียงสูง พูดต่อให้จบ “แค่สงสาร. . ” ผมเดินเข้าใกล้คังอิน “เพราะเดี๋ยวนายคงได้
คนที่เกลียดเข้าไส้แบบฉันเป็นพี่เขย” พูดจบ ผมก็เดินออกนอกร้าน โดยไม่สนใจ
คนที่แทบประสาทกินอยู่ข้างหลัง ผมพูดจริงนะเนี๊ย~ ไม่ได้มุขเลย~ เดี๋ยวผมจะจับฮีชอล
ทำภรรยา . . แต่ตอนนี้แกล้งๆไปก่อน กวนโมโหไปเรื่อยๆ . . เดี๋ยวก็จบแบบในละคร
สุดท้ายแล้ว . . ฮีชอลก็จะรักผมเป็นบ้าเลยหละ หึ.หึ. หึ
<< I'm Ye Sung >>
ณ ตอนนี้. . ผมได้นั่งอยู่กับซองมินเรียบร้อยแล้ว . . และผมก็กำลังโดนเด็กเวร 3 คน
แกล้งอยู่ “พี่ไม่รู้จักผมหรอ? ผมไงซองมิน” คนร่างบางที่แอบมีกล้ามนิดๆพูดขึ้นอีก. .
เจื้อยแจ้วไม่หยุดเลย~ “ผมต่างหาก ผมเนี๊ยแหละ ‘เจ้าหญิงแห่งนึลพารัน’ ” อีกคนพูด
พลางผายมือออกไปด้านข้าง “ไม่ใช่เอ็งง่ะ ไอ้เหงือก!” ผมด่ากลับความเพ้อเจ้อของมัน
ถ้าให้พูดกันตามตรง. . ทั้งโต๊ะนี้ก็หน้าตาน่ารักเข้าขึ้น รวมทั้งผมด้วย แต่. . ประเด็ดแรก
‘ผมไม่ได้สมัคร’ เอ~ เค้าต้องสมัครหรือเปล่าหว่า? เอาเถอะๆผมไม่ได้ตำแหน่งนั้นมาแล้วกัน
ประเด็ดถัดมา . . ไอคุณน้องเหงือกที่นั่งอยู่ข้างๆผมเนี๊ย~ มันดูจะลั้นลาเกินไป
ไม่น่าจะเหมาะกับตำแหน่งเจ้าหญิงของโรงเรียน คนที่น่าจะเป็นไปได้. . ก็เห็นจะเหลือแต่
ไอคุณน้องแบ๊วที่นั่งอยู่หน้าผม กับไอคุณน้องกล้าม ที่ดูยังไงก็น่ารัก หน้าหวาน
ไม่เหมาะกับกล้ามบนแขนเลยสักนิด “เอ้าพี่!” ไอ้เหงือกโวยวาย ปล่อยฝั่งตรงข้าม
ทั้ง 2 หัวเราะรั่ว “ถึงจะเหงือก. . ก็เหงือกเร้าใจนะพี่” เอาเข้าไป ยังไม่เลิก “หึ.หึ.
ก็ผมบอกแล้วไง . . ว่าผมเนี๊ยแหละซองมิน” น้องแบ๊วพูดดูน่าเชื่อถือ “อ้าว~ ทงเฮ
อย่ามาแอบอ้างชื่อฉันสิ” น้องกล้ามทำลายความเชื่อผมลงในบัดดล เอ๋! เดี๋ยวก่อน
ผมคุ้นๆว่า. . หน้าที่ผมคืออันเทปเฉยๆนี่หน่า . . ผมก็แค่ยิงคำถาม แล้วอัดเสียงมันทุกคน
ก็ได้นี้หว่า?! แล้วค่อยเอาไปให้พี่ทึกกี้กับเจ๊ฮีชอลสังเคราะห์เอาเองว่าอันไหนคือเสียงซองมิน
แล้วทำไมผมต้องมาเลี้ยงกาแฟไอเด็กเวร 3 ตัวนี่ด้วยว่ะ!! “เอาแบบนี้แล้วกัน” ผมพูดออกมา
ขัดเสียงเจื้อยแจ้วที่แย้งกันเป็นซองมินของทั้ง 3 “เดี๋ยวฉันถามคำถามพวกนาย
แล้วตอบฉันมาทีละคน” ทั้ง 3 พยักหน้าตาม แต่ก็ไม่ได้ดูเหมือนเข้าใจหรอกนะ
“ฉันจะอัดเสียง เข้าใจนะ” ผมถาม พวกนั้นพยักน้าอีกทีอย่างพร้อมพียง แต่ให้ตายเถอะ! !~
ผมว่าพวกมันไม่เข้าใจแน่ๆเลย . . .
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
อัฟ 2 ที จบตอน โอ้! ทำได้ไงหว่า?
พึ่งเคยแต่งเอง มันส์เอง แบบนี้นะเนี๊ย~
[แต่ก็ดองไว้นานพอดู]
เอาเถอะ เจ๊ากันกับนักอ่านเงา
ก๊ากๆๆๆ
ลงรูป 3 แสบที่ป่วนเฮียเย่ในร้านกาแฟดีกว่า
เดาออกไหมว่าใครเเป็นใคร
'เหงือก' 'กล้าม' 'แบ๊ว' ออกจะชัดเจนเนอะ
ก๊ากๆๆ
รูปมาแล้วจ้า!!!!!!!!~
ฮิ้ว~~~~
ชัดเจน
ขอเอาอิมเมทช่วงนี้แล้วกันนะ
น่ารักดี
ดูเหมาะกับเนื้อเรื่อง
แอบเครียดกับรูปปลูน้อย[ปลา+ปู ใช่ตามคนอื่นเค้า]
ต้องเอาช่วงที่ไม่แมนไป
ไม่แบ๊วไป
สุดท้ายก็ลงตัวที่เซตเดิม
เซตเดียวกับตอนแนะนำตัวละคร
คนสุดท้ายนี่ ถ้าไม่รู้อาการหนักเอาการหละ
แบ๊วขนาดนั้น น่ารักขนาดนี้ มึคนเดียว
คนนี้ไรเตอร์แอบดีใจ
ได้ใช่รูปค่อนข้างปัจจุบัน[ณ ตอนแต่ง]
ขอสปอยดังๆว่า ..
"คนนี้แหละ นางเอกของเฮียเย่"
แต่รู้สึกหนูมินจะไม่ใช่ตัวละครหลักนะ
เอาเหอะๆ
เดี๋ยวไรเตอร์ก็แถไปได้เองแหละ
ก๊ากๆๆ
ในที่สุดก็หารูปรวม 3 แสบได้สักที - -*
ความคิดเห็น