ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 ::: เพื่อนเก่าพบหน้า & รักแสนรุนแรง
ณ.ปราสาทแวมไพร์
นั่งรถม้าไม่นานก็ถึงที่ปราสาทแวมไพร์ ฮยอกแจที่รู้สึกตัวก็ลุกขึ้นมาสะบัดขนของตนที่เต็มไปด้วหิมะออกก็กลับร่างเป็นคน พร้อมกับกระโดลงมาข้างล่างในอ้อมแขนนั้นยังคงมี
ลูกหมาป่าตัวเล็กๆอยู่เสมอ
"หวังว่าคุณจะไม่เป็นอะไรนะฮยอกแจ?"คือบอมถามด้วยความเป็นห่วง ที่อยู่นอกรถแถมตากหิมะมานาน
"ไม่เป็นอะไรหรอกเราสบายดี แล้วอีกอย่างอย่าใช้คุณกับผมเลยเรียกผมเหมือนเพื่อนเลยละกัน"ฮยอกแจบอกไปตามความจริง
"งั้นก็พี่ฮันพี่พาฮยอกแจไปดูห้องแล้วกัน"คิบอมบอกพร้อมกับหายตัวไปในเงามืด
"งั้นก็เชิญนายเลยแล้วกันตามมาสิ อีกอย่างผมบอกไว้ก่อนเลยนะ เพราะจริงๆแล้วผมไม่ใช่คนอย่างนี้ในเมื่อนายบอกเพื่อน ผมก็จะทำพูดหรืออะไรก็ตามแบบเพื่อนแล้วกัน"ฮันคยองบอก
"เชิญตามสบาย นายจะกวนประสาทฉันหรืออะไรก็ได้ฉันคิดว่าฉันรับมือไหวนะ"ฮยอกแจบอกก่อนจะเดินนำไป
"อะไรวะ อนุญาติด้วยแฮะชักไม่ธรรมดาแล้วสิ"
"จะยืนอีกนานมั้ย มานำทางเร็วๆเราอยากเข้าห้อง"
"ครับๆๆๆ รู้แล้วๆ"ฮันคยองบอกก่อนจะเดินตามฮยอกแจไปไม่ห่าง
ผ่านไปไม่นานก็มาถึงห้อง ในระหว่างทางขอบอกไว้เลยว่าฮยอกแจนั้นรำคาญอยู่ไม่น้อยที่ฮันคยองพูดมากไปหน่อย แต่ก็พยายามระงับอารมณ์เอาไว้
"นี่ห้องของนาย พออยู่ได้มั้ยล่ะ??"ฮันคยองถามพลางจ้องหน้าฮยอกแจ อย่างรอคำตอบ
"ก็โอเคอ่ะ พออยู่ได้ ขอบใจนายมากแล้วกันที่พามา"ฮยอกแจบอกก่อนจะหันไปมองฮันคยองนิดๆ
"แล้วนี่จะไปไหนมั้ยเนี่ย หรือจะให้พาเดินชมรอบๆปราสาทดีหล่ะ??"
"พาเดินก็ได้ฉันไม่ชอบอยู่เฉยๆอยู่แล้วแหละ"ฮยอกแจบอกก่อนจะวางหมาน้อยในอ้อมแขนลงบนเตียงพร้อมกับเดินออกไป
"ไปไหนดีหล่ะ??"
"ไหนก็ได้อ่ะ แล้วแต่นาย"
"งั้นก็ตามมา"ฮันคยองพูดก่อนจะพอฮยอกแจไปสำรวจอะไรต่างๆรอบๆปราสาทพร้อมกับตัวปราสาทที่เต็มไปด้วยห้องต่างๆเยอะแยะมากมาย ก่อนที่จะต้องตกใจพร้อมกับเรียกเสียงดังสนั่นหวั่นไหวทันที
"เฮ้ย!!นั่นมันไอ้พี่เย่นี่หว่า พี่เย่ๆ!!"ฮยอกแจเรียกพร้อมกับที่คนตัวสูงหันมามอง ก่อนที่จะร้องออกมาเช่นกัน
"ไอ้ฮยอกๆ เว้ย!คิดถึงเหลือเกิน"เยซองบอกพร้อมกับเดินมาพูดกับฮยอกแจ
"เอออ่ะดิ!คิดถึงเช่นกันหว่ะ เดี๋ยวว่างๆค่อยคุยกันนะเว้ย"ฮยอกแจบอก
"อะไรว้า! ก็ได้ๆเดี๋ยวเจอกันนะเว่ย"เยซองพูดก่อนจะหลังหลังกลับไปใหม่
"นายรู้จักมันด้วยหรอ??"ฮันคยองถามก่อนที่ฮยอกแจจะตอบปานสายฟ้าแลบ
"รู้จักดิ เคยเป็นเพื่อนกัน"
"อืม เอาเถอะๆเดี๋ยวไปชมรอบปราสาทต่อได้แล่ว"
"รู้แล้วน่า"ฮยอกแจตอบก่อนจะเดินตามฮันคยองไปติดๆ
แล้วฮันคยองก็พาฮยอกแจไปชมรอบๆปราสาทจนทั่วก่อนที่ฮยอกแจจะเอ่ยบอกกับฮันคยองว่า
"ฮันคยองฉันขอออกไปข้างนอกแป๊ปสิ อยากไปหาไรทำซักหน่อย"
"อ๋อ อืมๆเอาเถอะตามใจนาย"
"อื้ม แล้วเดี๋ยวฉันจะกลับมากินข้าวเย็นด้วยนะ"ฮยอกแจพูดก่อนจะค่อยๆเดินห่างออกไปจากฮันคยอง และออกจากตัวปราสาทไปในที่สุด ก่อนที่คิบอมจะปรากฎตัวออกมาจากเงามืด
"ไงพี่ฮัน เป็นไงบ้างฮยอกแจ??"
"ก็ดี เลือดหอมว่ะ ว่าแต่แกมามีไรไม่ทราบ??"
"ป่าวหรอก ก็แค่มาดูว่าพี่ตนเองยังครบสามสิบสองอยู่รึเปล่าแค่นั้นแหละ"
"อ้าว!!ไอ้นี่ คิดว่าพี่จะแพ้ฮยอกแจรึไง??"
"ก็คงงั้น ฮ่าๆๆๆๆๆ"
"ไอ้นี่ไปเลยไปแกจะไปไหนก็ไป"
"เออๆไปก็ได้ อย่าลืมตามไปดูฮยอกแจหล่ะพี่ฮัน"
"เออๆ รู้แล้วๆ"แล้วคิบอมก็หายไปอีกตามเคยก่อนที่ฮันคยองจะเดินไปช้าๆเพื่อสะกดลอยตามฮยอกแจไป
ทางด้านฮยอกแจ ที่เดินออกมาพร้อมกับลงไปอยู่ในร่างหมาป่าอีกเช่นเคยก่อนจะเดินไปเรื่อยๆด้วยลมเย็นๆที่พัดผ่านมา แต่ก็ไม่เคยทำให้ฮยอกแจหนาวเลยซักนิด ก่อนจะส่งเสียงเรียกใครอีกคนออกมา
"ออกมาเถอะเรารู้ว่าเจ้าตามเรามา ลีทึก"ฮยอกแจพูดก่อนที่จะปรากฎหมาป่าสีเทาออกมาจากหลังพุ่มไม้พร้อมกับย่อตัวน้อยๆ
"ตามเรามานานแค่ไหน และตามเรามาทำไม??"
"เอ่อ ก็แค่เป็นห่วงนะพะย่ะค่ะ ก็เลยตามมา"
"เฮ้อ~เอาเหอะๆเราเข้าใจ แล้วนี่คังอินไม่มาด้วยหรอ ปกติเห็นตัวติดกันยังกะตังเม"
"ท่านก็ หม่อมชั้นเขิลแย่เลย"
"ฮ่าๆๆๆๆๆเจ้ามาก็ดีแล้วหล่ะ ไปเดินเล่นกับเราหน่อยสิ"ฮยอกแจเอ่ย ก่อนจะเดินนำไปโดยมีลีทึกเดินแนบข้างกาย
"ว่าแต่ท่านทรงมาอยู่เนี่ย มีใครทำอะไรบ้างมั้ย??"
"ไม่มีหรอกเราก็สบายดีแหละ เฮ้อ~ไหนๆก็มาแล้วนะมาอยู่กับเราเหอะ"
"มันจะดีหรอพะย่ะค่ะ"ลีทึกหยุดเดินก่อนจะพูดกับฮยอกแจอย่างจริงๆจังๆ
"ดีแล้วหล่ะ อีกอย่างนะอย่าเรียกเราด้วยศัพท์ชั้นสูงเลย เรียกเราว่าฮยอกแจก็พอแล้วหล่ะ อีกอย่างนายก็แกกว่าฉันอีก ฉันจะเรียกนายว่าพี่นะ"ฮยอกแจพูดก่อนจะมองหน้าลีทึกเล็กน้อย
"มันจะดีหรอพะย่ะค่ะ"ลีทึกพูดก่อนจะทำท่าลนลาน
"ดีสิ แล้วก็ห้ามใช้คำลงท้ายด้วยไม่งั้นเราโกรธนะ"ฮยอกแจพูดก่อนจะทำท่านั่งลงพร้อมกับเชิดหน้าขึ้น
"ก็ได้ๆพะย่ะ....."
"อ๊ะ!เดี๋ยวเราโกรธนะ"ฮยอกแจทำท่าจะขู่เมื่อเห็นลีทึกเกือบหลุดคำลงท้ายออกมา ก่อนที่ลีทึกจะรีบเปลี่ยนคำพูดซะใหม่
"ก็ได้ๆฮยอกแจ นี่ถ้าเราไม่ขู่ไว้พี่ไม่ยอมหรอกนะ"
"ค่อยยังชั่วหน่อย พี่ทึกเราไปหาไรทำกันดีกว่า"
"ตามใจเราเถอะ จะทำอะไรหล่ะ??"
"ทดสอบกำลังขากันเถอะ เรามาแข่งวิ่งกัน"
"ก็ได้ๆ พี่ไม่แพ้เราแน่ เริ่มนะ ไป!!!"ลีทึกเอ่ยก่อนจะรีบวิ่งไปพร้อมๆกับที่ฮยอกแจวิ่งตามมาติดๆก่อนฮยอกแจจะนำบ้าง ลีทึกนำบ้างจนทั้งสองคนเหนื่อยเลยหยุดวิ่ง พร้อมกับหอบแฮกๆ อย่างเหนื่อยล้าจนทิ้งตัวลงนอนบนหิมะ
"ไม่คิดเลยว่าพี่ทึกจะเก่งขนาดนี้ เล่นเอาเหนื่อยใช่เล่น"
"ของอย่างนี้วัดกันไม่ได้หรอก"ลีทึกพูดก่อนที่ฮยอกแจจะเอ่ยขึ้น
"ฮันคยองนายออกมาได้แล้ว แอบอยู๋ได้ตั้งนาน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะ"ฮยอกแจเอ่ยทั้งๆที่นอนอยู่บนพื้น
"จับได้อีก ประสาทสัมผัสนายจะไวไปไหนฮะ??"
"ก็ไวกว่าท่านแหละครับ ท่านฮันคยอง"ลีทึกที่เห็นฮันคยองเดินออกมาก็ลุกขึ้นยืนตามที่ถูกสั่งสอนมา ก่อนจะย่อและก้มหัวให้น้อยๆ
"ตามสบายเถอะ ว่าแต่นายออกมาทำไมฮะลี ฮยอกแจ?"
"ยุ่งไรด้วยหล่ะ แต่ฉันออกมาหาพี่ฉันไม่ได้รึไงฮะ?"ฮยอกแจเอ่ยกลับบ้างก่อนจะลุกขึ้นยืนข้างๆลีทึกพร้อมกับมองฮันคยองด้วยสายตาเป็นมิตรนิดๆ
"คนเป็นห่วงนะเนี่ยก็เลยมาตาม"
"ไม่จำเป็นอ่ะ ฉันดูแลตัวเองได้ กลับกันเหอะ อ้อ!!นี่พี่ลีทึกพี่ฉันจะมาอยู่กับฉันฉะนั้นฝากพี่ฉันด้วยหล่ะ"
"อืมๆ ไปๆกินข้าวที่วังได้แล่ว"
"สั่งมากจริง ตามพวกเราทันเปล่าหล่ะ เดี๋ยวก็วิ่งไปเลยนี่"
"ไม่เอาแล้วนะฮยอกพี่เหนื่อย"
"พี่ทึกอ่ะ ชิส์!งอนพี่ทึกแล่ว ง้อด้วยเข้าใจมั้ย"ฮยอกแจพูดก่อนจะเดินไปเร็วๆด้วยขายาวและแข็งแรงของฮยอกแจ
"น้องคนนี้หนิจริงๆเลย ฝากดูฮยอกแจด้วยนะพะย่ะค่ะท่านฮันคยอง"ลีทึกพูดก่อนจะมองฮันคยองด้วยตาที่ยิ้มๆเหมือนนางฟ้า
"วางใจเถอะครับ ผมจะดูแลอย่างดีเลยคุณลีทึก"
"ขอบคุณนะครับ"ลีทึกพูดก่อนที่เสียงฮยอกแจจะดังมาแต่ไกล
"สองคนนั้นน่ะเร็วๆสิ หิวจะตายอยู่แล้ว"ฮยอกแจพูดมาก่อนจะกวักมือเรียกให้ทั้งคู่เดินเร็วๆเพราะ หิวข้าว ทั้งลีทึกและฮันคยองจึงต้องรีบเดินเป็นอย่างมาก
ที่โต๊ะกินข้าวทั้งสี่คนรวมทั้งลีทึกได้มานั่งกินข้าวกันอย่างเงียบๆ ก่อนที่ลีทึกและฮยอกแจจะกินหมดก่อนแต่ฮยอกแจยังไม่ง่วงเลยให้ลีทึกไปนอนก่อน ก่อนที่ตนเองจะมานั่งดูดาวตรงดาดฟ้า และพึมพำกับตนเองเบาๆ
"ตั้งแต่เมื่อไหร่นะที่เราไม่ได้สนุกแบบนี้ ฮึ!~"ฮยอกแจเอ่ยก่อนที่จะมีเสียงกระซิบข้างๆหู
"ก็ตั้งแต่มาอยู่กับผมไงล่ะ"ฮันคยองเอ่ยก่อนจะแกล้วฮยอกแจเล่นๆด้วยการหอมแก้ม
ฮยอกแจ แล้วเดินมานั่งฝั่งตรงข้ามฮยอกแจ
"บ้าจริงๆเลย ตามมาทำไมเนี่ย??"ฮยอกแจพูดก่อนจะหน้าแดงและเอามือลูบแก้มของตนเบาๆ
"ก็เห็นดึกแล้วเดินมาคนเดียวเลยเป็นห่วงไง"
"ห่วงแล้วไมต้องหอมแก้มด้วยเล่า เดี๋ยวกระโดกัดคอเลยนี่"ฮยอกแจขู่ก่อนจะนั่งชมดาวต่อ
"ฮ่าๆๆ ผมยอมให้คุณกัดเลยถ้าแรกกับจูบนึงของคุณ"
"บ้ารึไงเล่า ชิส์!ไปนอนแล่ว"
"อะไรกันพึ่งมาจะไปซะแล้วหรอ เดี๋ยวผมไปส่งดีกว่า"ฮันคยองบอกพร้อมกับลุกขึ้นแล้วเดินไปจับมือฮยอกแจพร้อมกับที่ฮยอกแจโวยวาย
"ไปส่งแล้วจะจับมือทำไมเล่า ปล่อยเลยนะ"
"ไม่ปล่อยเดี๋ยวหลง"
"บ้า ฉันไม่ใช่เด็กๆแล้วน้าปล่อยสิ"
"น่า เดินมาดีๆเลยจับไว้จะได้อบอุ่นไง"
"ไอ้บ้ามันจะอุ่นได้ไงเล่า มือนายเย็นขนาดเนี้ย"
"มือคุณอุ่นไง เดี๋ยวผมก็อุ่นเองแหละ"
"เกี่ยวมั้ยเนี่ย จะถึงแล้วปล่อยได้แล้วน่า"
"น่าๆถึงแล้วจะปล่อย"ฮันคยองที่ำไม่ยอมปล่อยฮยอกแจเลยต้องเดินจับมือกับฮันคยองไปเรื่อยๆจนถึงห้องของฮยอกแจฮันคยองจึงปล่อยมือ
"ถึงแล้วปล่อยมือได้แล่ว"
"อืมๆปล่อยก็ได้นอนฝันดีนะคุณ ห่มผ้าด้วยหล่ะเข้าใจมั้ย"
"รู้แล่วๆไปได้แล้วน่า ทำเหมือนชั้นเป็นเด็กๆเลย"
"ไปแล้วนะฝันดีหล่ะ"ฮันคยองพูดก่อนจะใช้ความเร็วจุ๊บฮยอกแจทีนึงก่อนจะหายตัวไปกับเงา ทิ้งให้ฮยอกแจยืนอึ้งอยู่คนเดียว
"บ้าจริงๆเลยทำไมเราถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ"ฮยอกแจบ่นกับตัวเองก่อนที่จะเปิดประตูเข้าไปในห้องนอน
"พี่ทึกไปนอนพื้นทำไมหล่ะนั่น"ฮยอกแจที่เดินเข้ามาก็พบลีทึกที่นอนอยู่บนพื้นเลยถามขึ้น
"นอนไปเถอะน่า พี่นอนได้อีกอย่างเรามัน...."
"พี่จะบ้าหรอ ขึ้นมานอนกับฮยอกก็ได้นอนพื้นแข็งก็แข็งเย็นก็เย็น ขึ้นมานอนกับฮยอกเหอะ"
"แต่....."
"ไม่งั้นฮยอกโกรธนะแถมจะฟ้องพี่ดงเฮด้วยว่า พี่ทึกอ่ะไม่ดูแลฮยอกและขัดคำสั่งและ...."
"พอๆๆๆๆๆ นอนด้วยก็ได้แต่ก่อนอื่นเราไปอาบน้ำไป ตัวเหม็นจะตายอยู๋่แล้วเนี่ย"
"ไปก็ได้ ชิส์!แล้วเดี๋ยวมานอนด้วยนะ"ฮยอกแจบอกก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ และก็ออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าและกระโดขึ้นเตียงนอนกับลีทึกทันที พร้อมกับอ้อนว่า
"บอก ฝันดี ด้วยสิพี่ทึก"
"ฝันดีนะฮยอก"
"ฝันดีครับพี่ทึก"
"มี Kiss Night ด้วยสิครับ"ฮยอกแจบอกก่อนจะทำแก้มป่องๆ
"เรื่องมากจริงๆเลยเรานี่"ลีทึกบ่นก่อนจะหอมแก้มฮยอกแจ และฮยอกแจก็หอมกลับก่อนที่ทั้งคู่จะเข้าสู่นิทรา
------------------------------------------------------------------------------------------------------
ครบแล้วค่ะ คู่นี้น่ารักดีนะคะ
แต่ฮยอกนี่แปลกเนอะไม่โหดกับฮันเลยซักนิด
จะเป็นยังไงต่อไป ติดตามด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น