คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [FicY]X27 คนๆนั้น เป็นชั้นได้หรือเปล่า?
ทุกๆครั้งที่มองพวกเขาอยู่ด้วยกัน
ทุกๆครั้งที่เห็นพวกเขาคุยกัน
เราอิจฉา…อิจฉาคนๆนั้น สควอโล่ทำไมเขาคนนั้นถึงรักนายล่ะ?
ทุกครั้งที่ผมคิดแบบนั้นผมก็รู้สึกว่าผมเป็นแค่คนนอก…เพราะอย่างนั้น ผมจึงตั้งใจทำงานทุกอย่างเพื่อไม่ให้เขาคนนั้นมาว่าผมได้
“ไอ้สวะ!!ทำไมทำงานแบบนี้ล่ะ หา!!”ทุกครั้งที่ผมทำงานผิดพลาดเค้าก็เข้ามาว่าผม
“ขะ…ขอโทษครับ คือผมเหนื่อยๆก็เลย……”
“ถ้าเหนื่อยก็ไปพักซะสิ ทำไมจะต้องฝืนขนาดนั้นด้วย”ได้โปรดอย่าพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงแบบนั้นเลย
ผมขออ้อนวอนต่อพระเจ้าจะได้ไหม?
ขอให้แซนซัสและสควอโล่…เลิกกัน จะได้ไหมครับ
[ท่านสึนะหรอครับ]เสียงโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานของผมดังขึ้น ผมจึงผละจากงานที่ผมทำอยู่และรับโทรศัพท์
“มีอะไรหรอ บาจิลคุง”
[คือว่า…ท่านแซนซัสหายตัวไปครับ]
“หา!! อะไรนะ แล้วรู้มั้ย?ว่าเขาจะไปที่ไหน”ทำไมถึงหายไปล่ะ
[เท่าที่ผมน่าจะเดาได้ตอนนี้ก็คงที่ญี่ปุ่นนั่นล่ะครับ เดี๋ยวผมจะลองไปตามหาดูนะครับ แค่นี้นะครับ……ตู๊ดๆๆ]เมื่อเสียงจากปลายสายเงียบลงผมก็ออกจากฐานทัพวองโกเล่ไปยังที่ๆเค้าน่าจะไปกัน
.
.
.
.
.
.
.
ปราสาทวาเรีย…
ผมก็ไม่ได้หวังว่าเขาจะอยู่ที่นี่หรอก แต่ผมว่าเขาคงจะมาที่นี่มากกว่าไปที่ไหน
“ไอ้สวะ…แกมาทำอะไรที่นี่?”เอ๋?เสียงของแซนซัสนี่นา เขาอยู่ที่นี่ เขาอยู่ที่นี่จริงๆ ผมพยายามมองหาเขาไปทั่วจนไปพบเข้ากับเงาดำๆอยู่ที่มุมห้อง ผมจึงเดินเข้าไปแต่ก็ต้องชะงัก
“อย่าเข้ามาเจ้าเศษสวะ!”
“ฉันไม่เข้าไปก็ได้ แต่ว่า…นายมาทำอะไรที่ญี่ปุ่นกันล่ะ”
“ไม่ใช่เรื่องของแก!!!”เขาคนนั้น…ตะโกนใส่ผมโดยที่ไม่มองหน้าของผม แผ่นหลังหนาพิงเก้าอี้ แขนวางบนพนักราวกับราชาผู้สูงส่ง
“ใช่สิ!! เพราะว่าฉันชอบนาย ฉันถึงอยากรู้เรื่องของนายให้มากกว่านี้ เพราะงั้น…….เพราะอย่างนั้น…ฉันถึงได้เสียใจที่นายไปอยู่กับสควอโล่ไงเล่า!!!”ผมเริ่มเก็บน้ำตาและความรู้สึกที่ผมมีให้กับเขาไว้ไม่อยู่ ผมจึงปล่อยออกมา และเขาคนนั้นก็หันมามองผม…
“แก…ร้องไห้…ทำไม”เขาเดินมาหาผมและยืนมองผมที่นั่งก้มหน้าเสียน้ำตาให้กับเขาอย่างเจ็บช้ำใจ
“เพราะนายนั่นล่ะ!! เพราะนายเอาแต่หลบหน้า ไม่ยอมบอกอะไรกับชั้น ชั้นก็เลยต้องร้องไห้น่ะสิ!!”
“แล้วจะให้ฉันทำไง ให้แกเลิกร้องไห้”
“บอกเรื่องที่นาย…มาที่ญี่ปุ่น”ตอนแรกเขาก็จะไม่บอก แต่ผมก็ปล่อยโฮอีกจนในที่สุดเขาก็ยอมเล่า
“ฉันไปบอกรัก…ไอ้ฉลามสวะมา…”
ผมว่าแล้ว ผมว่าแล้วว่ายังไงซะเขาก็ต้องรักกัน
“แล้วเขาบอกว่าไงล่ะ?”ผมพยายามไม่ให้เขาเห็นหน้าที่มีความเศร้าปนอยู่ ผมจึงฝืนยิ้มออกไป
“เจ้านั่นปฏิเสธชั้น…มันบอกว่า มันไม่ได้รักฉัน”ผมคิดว่านั่นคือโอกาสของผม แต่ว่าระหว่างนั้นผมไม่ควรแทรกเข้าไป
“หรอ…เสียใจด้วยนะ”
“เมื่อกี้…นายบอกว่ารักฉัน..ใช่มั้ย? คบกับชั้นได้มั้ย?”หา!!ว่าอะไรนะ คบหรอ ตะ…แต่ว่าฉันยัง…
“คะ…คือ เอ่อ…อุ๊บ!”ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร เขาก็จูบผมแล้ว ลิ้นของเขาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากเล็กๆของผม และเขาก็เอาออก
“หวานกว่าเจ้านั่นอีกนะ”หา…หวานกว่า หมายความว่าผมเป็นคนที่สองหรอ
“เจ้านั่นที่ว่า…สควอโล่หรอ”
“อืม…หลังจากที่เจ้านั่นปฏิเสธล่ะนะ…”
“ทำไมอะไรๆผมก็ต้องเป็นที่สองเสมอด้วยล่ะ ให้ผมเป็นที่หนึ่งบ้างไม่ได้หรอ”ผมพึมพำเบาๆแต่ก็คงไม่รอดคนหูดีๆของเขาหรอกนะ
“ก็นี่ไง คบกับฉัน นายจะเป็นที่หนึ่งของฉัน”ผมหน้าแดงทันทีที่เขาพูดจบ
“นี่…แซนซัส นาย…รักฉัรึป่าว?”
“รักสิ”
“ฐานะอะไร…แฟน คนรัก เพื่อนร่วมอาชีพ หรืออะไรกันแน่”ทำไมรู้สึกว่าวันนี้ผมเรื่องเยอะจัง
“คำถามเยอะยิ่งกว่าอะไรอีกนะ…คนรักสิ ในเมื่อหมอนั่นไม่รักฉันแล้วน่ะ”นั่นหมายถึง…ผมเป็นตัวสำรอง…
เมื่อพวกเราเข้าใจกันแล้ว…ผมก็พาเขาไปที่ปราสาทของวองโกเล่ เขามาพักที่นี่ได้นานพอดูเพราะว่าเขาเองยังคงช้ำใจที่สควอโล่ไม่รับรัก จนต้องมาพึ่งผมให้เป็นคนรัก ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่า…ผมอยู่ในฐานะ ‘คนรัก’ ของเขาหรือเปล่า?
ทุกๆครั้งที่เขาเหม่อลอยผมมักได้ยินเสียงของเขาพร่ำบ่นถึงสควอโล่ ทุกๆครั้งที่ผมทำอะไรพลาดเขาก็มักจะเปรียบเทียบผมกับสควอโล่ตลอด จนผมทนไม่ไหวโทนเรียกให้สควอโล่มารับแซนซัสไป
“เฮ้…ไอ้บอสเวร นายจะกลับไปมั้ย?”เสียงของสควอโล่ดังโวยวายขึ้นเมื่อมาถึงห้องทำงานของผม และเขาก็เห็นผมกับแซนซัสกำลังกอดกันอยู่ เขาจึงรีบเดินออกไป
“ขอโทษที่มาขัดจังหวะคนกำลังจู๋จี๋กันนะ เสร็จแล้วไปหาที่ห้องรับแขกล่ะกัน”สควอโล่พูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินไป ผมมองดูหน้าของแซนซัสแล้ว เหมือนเขาจะดูสึกผิด
“ถ้ายังรักขนาดนั้น ทำไมต้องหนีเขามาด้วยล่ะครับ ก็ในเมื่อคุณแทบไม่ได้รักผมเลยตลอดที่คุณอยู่นี่”
เมื่อคนที่เรารักไม่ได้รักเรา
แล้วเราจะรั้งเขาเอาไว้ทำไม ในเมื่อ…เขามีคนที่ดีกว่าเรา
“ไปสิครับ…นึกซะว่าคุณไม่ได้อยู่กับผม ไม่ได้พูดกับผม ไม่ได้ทำอะไรกับผมซะก็พอแล้วล่ะครับ”ผมผลักเขาไปนอกห้องและปิดประตูเสียงดังใส่ ผมของเงี่ยหูฟังก็ได้ยินเสียงเท้าที่ค่อยๆย่างก้าวไปอย่างเป็นห่วงก่อนที่จะเงียบหายไป
“เรานี่มัน…บ้าจริงๆเลยนะ”ผมทรุดตัวลงนั่งร้องไห้อย่างห้ามไม่อยู่ น้ำตาค่อยๆหลั่งรินออกมาเรื่อยเหมือนไม่มีที่สิ้นสุด
ทั้งๆที่ตัวเองบอกให้เขาไปเอง แล้วจะมานั่งเสียใจทำไม
ทำแบบนั้นก็ถูกแล้วนี่ เราควรจะต้องดีใจไม่ใช่หรือ
ปัง!!!!
“โอ๊ย!”เสียงประตูที่ถูกเปิดอย่างดังและแรงเปิดทำให้ผมที่ตัวเล็กและบอบบางกระเด็นมาไกลเลย
“แกไปนอนอะไรตรงนั้นน่ะ”ดูสิ ดูเขาถาม ตัวเองทำแท้ๆเลย
“น้ำตา…แกร้องไห้เพราะชั้นใช่มั้ย?”
“ปละ…เปล่าฝุ่นเข้าตา…เท่านั้นเอง”ผมแก้ตัวก่อนที่จะลุกขึ้นยืนและปาดน้ำตาออกไป
“แกโกหก”
“แล้วคุณกลับมาทำไม…คุณต้องกลับไปสิ ก็คนที่คุณรักมานี่แล้วนี่…กลับมาทำไมอีก!!!”ผมตะโนออกไปพร้อมน้ำตา อย่ามาทำดีกับผมได้มั้ย ผมเจ็บปวดนะ
“คุณมันใจร้าย ทุกสิ่ง…ทุกอย่างที่ผมทำคุณกลับเอาไปเปรียบเทียบกับสควอโล่ รู้มั้ยว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน!!!.......”ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ เขาก็เข้ามากอดผม ผมพยายามดิ้นแต่ก็ไม่สามารถหลุดจากอ้อมแขนอันแข็งแกร่งนี้ได้
“อย่าดิ้นเซ่!....”คงเพราะไม่รู้ว่าเขาจะห้ามผมยังไง เขาก็เลยจูบผม
จูบที่ดูเหมือนจะทำร้าย แต่เมื่อลองสัมผัสกลับอ่อนโยน ทั้งๆที่เค้าทำอย่างนี้ แต่ผมกลับไม่รู้ว่าเขารักผมมากแค่ไหน
การที่ผมผลักไสให้เขากลับไปเหมือนจะทำร้ายเขา ผม…รักเขามากกว่าใครซะอีก
“อือ…อืม…อา”เขาถอนริมฝีปากออกและมองหน้าผมที่เอาแต่ร้องไห้เพราะรู้สึกผิด
“เมื่อกี้ไปคุยกับไอ้ฉลามสวะมาแล้ว มันบอกว่ายังไงซะ ชั้นกับมันก็เป็นได้แค่บอสกับลูกน้องเท่านั้น…”
“และชั้นจะไม่ไปไหน…จนกว่านายจะเลิกร้องไห้ และเห็นชั้นเป็น ‘คนรัก’ ซะที”
“ตอนนั้นที่ผมเคยถามคุณว่า ‘ที่ว่างสำหรับคนรักนั้นน่ะ เป็นผมได้หรือเปล่า?’
คุณไม่ตอบอะไรกลับนิ่งเฉย และทำแบบนั้นกับผม(จิ้นเอาเองนะ)
ผมรู้สึกเหมือนผมเป็นของเล่น และเป็นแค่ที่ปรึกษาของคุณเท่านั้น
แต่เพราะวันนี้ มันทำให้ผมตาสว่าง คุณรักผม มากกว่าใครใช่มั้ยครับ?”
“เพราะรักไม่ใช่หรอ…ที่ทำให้เราทำแบบนั้นกันได้น่ะ”น้ำเสียงของคุณแม้จะฟังแล้วหยิ่งยโสสักเพียงไร แต่มันอ่อนโยนสำหรับผมที่สุด
“Lo Ti Amo”
“Lo stesso”
ผมจะรักคุณตลอดไปจนกว่าความตายจะพรากเราไป
ชั้นจะรักคนตัวเล็กคนนี้จนกว่าใครสักคนจะจากไป
--------------------------------------------------------------------------------------------------------
โมชิ - โมชิอยากร้องไห้ เจ้าค่ะTT
เคโกะ - แต่งซึ่งขนาดนั้นเลยหรอ
โมชิ- สุดๆเลย
เคโกะ - คำที่แซนซัสพูดอ่านว่า lo ti amo. แปลว่า ชั้นรักเธอ
ส่วนของสึนะคืออ่านว่า Lo stesso แปลว่า เช่นกันครับ
เรื่องนี้จะใช้ภาษาอิตาลีนะค่ะ อ่านยากนิดนึง
โมชิ - สุโค่ยยยยย
ต่อไป10069
X27 บันไซ-------------->>>>สำหรับแม่ยก
SA YO NA RA DE SU~!
Mam mon
ความคิดเห็น