คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : On Lift .....!!!!
ในที่สุดก็ได้ข้อยุติการเลือกที่นั่งครับ
ปริ้นก็กลับมาที่ห้องแล้ว
ผมขอแนะนำสมาชิกห้องพิเสษนะครับ
ไล่อันดับที่1-10
1นิว
2กีต้าร์
3เฟริส
4ปริ้น
5ไป๋
6เอิร์ท
7มิวสิค
8ไลน์
9มิ้น
10 เอลฟ์
ที่นั่งในห้องเรียนเรียงแถวหน้ากระดาน 2 แถวครับ
แถวละ 5 คน ไล่จากซ้ายไปขวา และเนื่องจากกลุ่มของเราไม่เคยแจกจากทำให้ผมอัดเข้าไป 6 คน
แถวหลัง= เอิร์ท กีต้าร์ นิว เฟริส ปริ้น มิวสิค
แถวหน้า = มิ้น ไลน์ ไป๋ เอลฟ์
"โอ้ยยย!!! กูไปนั่งแถวหน้าเอง" ในที่สุดผมก็ทดไม่ไหว อึดอัดเป็นบ้า ตะโกนออกมาด้วยความสุดจะทน
ทำเอาอาจารย์ที่กำลังสอนอยู่ผงะ ด้วยความตกใจ ทำเอาผมรู้สึกผิด อาจารย์แกกลัวผมขนาดนั้นเลยเรอะ
"ขอโทษครับ เชิญต่อ" ผมเดินไปนั่งข้างไอ้ไป๋ เพื่อนเก่าผมเอง
"ไง ^ ^" ไป๋หันมายิ้มให้ผม
"อื้มมม! ตอนกลางวันไปกินข้าวด้วยกันป่ะ"
"ไม่เอาอ่ะ มีแต่เพื่อนนิว เดี๋ยวอึดอัด"
"ไม่เป็นไร โหย! เพื่อนกันทั้งนั้น ^^ " ผมตบบ่าไป๋ แล้วหันกลับไปเล่นPSPต่อ ((มันไม่ได้นั่งเรียนอยุ่))
----------------------------------------------
พักกลางวัน....
"ป่ะ กินข้าวกันไอ้ไป๋" ผมสะกิดไป๋ที่นั่งหลับอยู่ข้างๆ
"หือ..? อือ" ไป๋ลุกเดินตามผมออกมาจากห้อง
"ไงมึง นั่งหน้าเล่นPSPมีความสุขป่ะวะ" ไอ้เอิร์ททักผม
"ก็ดี ท้าทายดีนะเว้ย มึงน่าจะลอง"
"เหอะๆๆๆ" เอิร์ทหัวเราะแห้งๆแล้วก็เดินนำกองทัพเพื่อนๆไปยังลิฟท์
"ว่าแต่ไอ้นี่ใครวะ เด็กมึงหรอ?" ไอ้มิวถามขึ้น เป็นการกระตุ้นต่อมอยากรู้ของเพื่อนผม ทุกคนในกลุ่มกันมามองผมเอาคำตอบ
"ไอ้เชี่ย! นี่ไป๋ เพื่อนกูห้องพิเศษตั้งแต่ปีที่แล้ว" ผมแนะนำแล้วก็กอดคอไป๋เดินต่อ
"เฮ้ย ไอ้นิว ไอ้เฟริสไมหงอยๆวะ" ไอ้มิวถามผมพลางสะกิดให้หันไปมองข้างหลัง ก็เฟริสกะปริ้นเดินอยู่ข้างหลัง
หุหุ...ไอ้มิวแอบเหล่ปริ้นเว้ยยย~ สิ่งที่ผมเห็นคือไอ้เฟริสกำลังมองผมด้วยสายตาแปลกๆก่อนจะหลบสายตาไป
ผมจึงเอามืออกจากคอไป๋ ลดระดับความเร็วลง ตอนนี้ผมจึงเดินอยู่ข้างๆเฟริส
"เป็นไรวะ ร่าเริงหน่อยดิ หรือมึงไม่พอใจที่กูพอไป๋มาด้วย" ผมกระซิบถามเฟริส
"ป่าว ไม่ใช่ กูไม่เป็นไร" ไอ้เฟริสยิ้มให้ผมฝืนๆ ส่วนผมก็ไม่ได้ถามอะไรอีก
"อืม มีไรบอกกูนะเว้ย!"
"ได้ กูบอกมึงคนแรกแน่ไอ้นิว^ ^" ไอ้เฟริสกลับมาเป็นเดิมแล้ว มือผมที่ปกติมักกอดคอมัน ไปโอบเอวมันแทน เพิ่งรู้ไอ้เฟริสมันตัวเล็กมากกกกก!!!
ส่วนไอ้เฟริสก็สะดุ้งนิด ผมไม่แน่ใจว่าตาฝาดรึป่าว เห็นไอ้เฟริสทำท่าเหมือนเขินผมเลย
"กินไรกันวะ?" ไอ้ต้าร์ถามทุกคนขณะอยู่ในลิฟท์
"ไรก็ได้อ่ะ เฮ้ย เชี่ยเฟริสทำนะเว้ยย" ไอ้เอิร์ทบอกเฟริส
"เออๆ ไม่หมดพวกมึงตายแน่" เฟริสส่งสายตาพิคาตไปให้เอิร์ท
"แฮ่ๆ"
ติ๊ง! พลึบบ!!!!
"เฮ้ย! ไฟดับหรอวะ" เสียงใครไม่รู้ดังขึ้น
"เออดิ โง่ว่ะไอ้มิว" เสียงเป็นเอกลักษณ์ขนาดนี้ไอ้เอิร์ทชัวร์ แล้วใครวะเนี่ยมาเกาะผมซะแน่นเลย
แล้วอะไรเปียกๆเนี่ย คงไม่ใช่น้ำมูกของใครหรอกนะ
"มีใครมีไฟฉายป่ะวะ?" ผมถาม
"ผมมี" เสียงไป๋ชัวร์ แต่มันใกล้หูผมวะเนี่ย มันมาใกล้ทำไมขนาดนี้!!
"เปิดๆ" เสียงยุยงให้ไป๋เปิดไฟฉาย
พลึบ...
แสงไฟฉายส่องขึ้นข้างบนทำให้เห็นอะไรมากขึ้นหน่อย รู้ละไอ้ตัวที่เกาะผมอยู่คือไอ้เฟริสนี่เอง มันกลัวความมืดนี่นา ผมลืมได้ยังไง
แล้วก็ไอ้ที่เปียก...เฮ้ย! ไอ้เฟริสร้องไห้!!!
หมับ!
ผมกอดไอ้เฟริสหลวมและก็ทำเนียนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ไอ้นิวๆ ทำไมไอ้เฟริสมันดูสั่นๆวะ หรือกูตาฝาด?" ไอ้มิวถามผม
"ตาฝาดมั้ง"
แล้วก็เสียงไป๋ที่อยู่ใกล้ๆก็....ไอ้ไป๋กำลังเกาะผมอยู่เหมือนกัน
"แล้วพวกมึงทำไรวะ เล่น3Pเรอะ ยังไม่ถึง3นาที จับคู่ซะละ" ไอ้เอิร์ทแซวผม
"เหอะๆๆๆ"
ผมลูบหัวไป๋เบา เพียงแค่นั้นไป๋ก็ปล่อยผมออกแล้วก็กระซิบข้างหูผม
"ขอบใจ...ผมโอเคแล้ว"
ผมพยักหน้าเล็กน้อย แล้วก็หันมาสนใจไอ้เฟริสที่ยังน้ำตาซึมอยู่
"มึงโอเคป่ะ" ผมถามลองเชิง ปกติทุกคนจะตอบว่าโอเค แต่ไอ้เฟริสไม่ครับ มันสั่นหัวอย่างแรง
(- - (- -) - -) - -) สีหน้าของคนในลิฟท์ที่มองมาทางผม (เท่าที่ผมเห็น)
"เหอะๆๆๆ ไฟดับ หิวข้าวโว้ยยย!!!" ไอ้มิวตะโกนอยู่ในลิฟท์ นึกภาพออกใช่มั้ยครับหนวกหูมาก!!!!!
พรึบ!
"เอ่อ....เร็วทันใจ" ผมพูดแค่นั้นแล้วเดินออกไปจากลิฟท์คนแรกทันทีที่มันเปิด โดยไม่ลืมดึงไอ้เฟริสกะไป๋ไปด้วย
ทุกคนแยกย้ายไปตามที่ต่างๆ
มีแค่ไป๋ ปริ้น เฟริส เท่านั้นที่เข้าครัว
ที่เหลือก็เข้าห้องเกมส์ -.-;;;
--------------------------------------
เอาไปสั้นๆแล้วกัน ในลิฟท์คิดไม่ออก = =;;;
ความคิดเห็น