คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 :: อาหารเย็น
บนโต๊ะไม้วงกลม แบล๊คสตาร์ และ สึบากิ เจ้าของบ้าน (หรือราชวัง) กำลังเคี้ยวปลาในปากตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อย เจ้าของหัวสีฟ้ายังคงคุยจ้อเกี่ยวกับเรื่องราวที่สู้กับปลาหมึก ว่าจัดการมันเพียงมือข้างเดียวโดย มีสึบากิเป็นพยาน สไตน์ ได้แต่ยิ้มแหยๆตอบในจานมีปลาหมึกทั้งตัวที่ถูกผ่าเรียบร้อยแบบเพิ่งตายสดๆ อยู่ในจานที่เต็มไปด้วยหมึกสีดำ
ผลสุดท้ายก็โยนให้แขก...
“เห็นเปล่าๆ ปลาหมึกแค่นี้ทำอะไรท่านแบล๊คสตาร์ ไม่ได้หรอกฮ่าๆๆๆ”
เสียงหัวเราะของแบล๊คสตาร์ทำให้ สึบากิ ยิ้มและหัวเราะคิกๆตอบ
“เออ...ปลาหมึกอร่อยมากฉันไปก่อนละนะ” สไตน์ฉีกยิ้มกว้างเขากระฉับกรอบแว่นให้ที่และ
เดินลุกออกไปจากโต๊ะอาหาร แบล๊คสตาร์มองตามหลังของ ดร.สไตน์
“ที่นี้ไม่มีห้องอาบน้ำนะถ้าจะอาบต้องไปข้างนอกนู้น” เขาพูดพลางชี้ไปนอกหน้าต่างซึ่งเป็นเวลาหัวค่ำ
ข้างๆ ไร่แห้งๆนั้นมีลำธารที่ไหลเป็นสายอยู่ “เฮอ”
สไตน์ถอนหายใจเฮือกใหญ่อย่างหมดหวังจะได้ห้องอาบน้ำดีๆ
“ดร.สไตน์คะจะไปที่โรงอาบน้ำก็นะคะ อยู่ในย่านชุมไปทางทิศใต้”
สึบากิพูดพร้อมทั้งเก็บจานของ แบล๊คสตาร์ และ ดร.สไตน์ที่กินเสร็จเรียบร้อย
“เอ๋...อะไรกันจะให้ท่านแบล๊คสตาร์ผู้ยิ่งใหญ่ไปอาบน้ำกับแขกนี้นะ”
“คือว่าอาบหน่อยก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลยนี้” สึบากิแย้ง สไตน์หันหลังกลับมามองสึบากิด้วยแววตาแววประกาย “ดีมาก สึบากิ” คำพูดนั้นเล็ดลอดไรฟันออกมาชวนดูสยอง
*****
แสงไฟระยิบระยับจากโคมไฟคริสตอลสีเหลืองนวลอ่อน กระทบกับช้อนเล็กๆทำจากเงินแวววาวที่กระทบกับแก้วไวน์จนเกิดเป็นเสียงสูงถูกเคาะเป็นจังหวะๆ ในขณะที่ผู้ที่เคาะเสียงเพลงอยู่นั้นใช้ซ้อมจิ้มเนื้อในจานเข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ
“คุณหนู แบล๊คสตาร์ปฏิเสธ ข้อเสนอของเรา”
ผู้ที่ถูกเอ่ยเรียก ยศ ของตนแสยะยิ้มกว้างคอนั้นเอียงไปทางด้ายซ้าย ช้อนเคาะแก้วไวน์จนป็นรอยร้าวแตกเป็นเสี่ยงๆ เงาสีดำ ทมิฬ คืบคลานออกจากหลังของเจ้าของร่าง ก่อนที่จะกลายเป็นร่างสัตว์ประหลาดหยิกแก้ม สีขาวนวลให้ผู้ที่ตนเกาะอยู่ เป็นการลงโทษ
“โคโรน่า เจ้านี้มันใช้การไม่ได้เสียจริงเลย”
“อา~ ฉันทำอะไรผิดนะ”
เจ้าของเส้นผมสีชมพูอ่อนยาวประบ่าลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินกลับไปยัง คิดที่ จ้องมองกลับมายังเขา
นัยน์ตาสีชมพู จ้องตอบใบหน้าที่เรียบนิ่งของคนตรงหน้า พร้อมกับรอยยิ้มบนแก้มแดงๆ
“เจ็บๆ ทำไมนายปล่อยเรื่องแบบนี้ไปได้นะ” โคโรน่าว่าพร้อมทั้งใบหน้าที่แสยะยิ้ม
“แบล๊คสตาร์ยืนกรานว่าแม่วัวมากะจะต้องอยู่ในคอกของเขาต่อให้ใครมาขอซื้อก็ไม่ให้”
ผู้ที่ออกคำสั่งใบหน้าขึ้นสีด้วยความโกรธ (และเจ็บ) โคโรน่าปัดเสื้อสูทสีขาวของตัวเองให้เข้าที่
“แบล๊คสตาร์ รู้ไหมว่านับสามสิบครั้งกว่าเราจะเจอแม่วัวที่มีลักษณะที่คล้ายกับเพศชายมากมายขนาดนี้นะ
แล้วจะเอายังไงกันต่อดี หรือว่า เราจะไปชิงตัวแม่วัวมากะมา”
“ยากอยู่”
“รู้แล้วแกก็เข้าไปจัดการแบล๊คสตาร์คืนพรุ่งนี้ซะเลยแล้วก็ชิงตัวแม่วัวมากะมา” สิ่งที่เกาะอยู่บนหลังของโคโรน่าเริ่มออกความเห็น
“จะลองทำดูก็แล้วกัน”
“ฉันจะลองไปโงอาบน้ำแล้วไกลเกลียเจ้าแบล๊คสตาร์ให้สิ้นเรื่องเอง”
โคโรน่าว่าพร้อมทั้งอ่านโพยบทคำพูดที่อยู่ในมือ คิดหันหลังกลับเดินออกจากห้องทานอาหารของคฤหาส์นใหญ่ ทันทีที่เขาออกไป ริสในชุดของเมดจ้องกลับมามองเขาพร้อมกับคิ้วที่ขมวดกันเป็นปม “ริส...คะ คือ” คิดล้มพับลงกับพื้นใบหน้านั้นซีดเผือกหลังออกมาจากการพบโคโรน่า
“มันไม่สมมาตร”
“แพตตี้ มาเอาคิดไปไว้ในห้องสมมาตรด้วย!!!!”
ริสตะโกนลั่นเมื่อเห็น หัวหน้าพ่อบ้านเริ่มทำท่าไม่ดี
ความคิดเห็น