คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Curse of love †‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡† part Three
Curse of love คำสาปแห่งรัก
Author : ~Heechul~@~Ly~
Rate : PC ~ NC….
Hangeng@Heechul
Part : Three
ใบ หน้าสวยราวหญิงสาวกลับเหม่อลอยไร้ชีวิตชีวา ดวงตากลมสวยเหม่อมองออกไปนอกบานหน้าต่างมองไกลออกไปภายในทะเลทรายที่กว้าง ไกลไม่มีที่สิ้นสุด หยาดน้ำใสๆไหลรินจากดวงตาคู่สวย ไม่มีแม้อาการสะอื้นไห้ใดๆ ใบหน้าสวยยังคงนิ่งสนิท ไม่ได้แสดงท่าที่หรืออาการเสียใจใดๆที่ทำให้ต้องร้องไห้ออกมา
“ท่านกลับมาแล้ว”
ริมฝีปากอิ่มเอือนเอ่ยคำพูดแผ่วเบา แม้จะไม่ดังมากมายแต่คนที่อยู่ใกล้ก็ยังคงได้ยินมันอยู่ดี เพราะนี่เป็นครั้งแรกในรอบ20ปีที่ผ่านมาที่หล่อนได้ยินเสียงของลูกชายคนเล็ก
หล่อนโผเข้ากอดลูกชายคนเล็กทันทีที่เห็นใบหน้าสวยเปรอะเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำใสๆ
“ลูกของแม่พูดได้แล้วฮีซอลลูกพูดได้”
หญิง ชรากอดลูกชายตัวเองไว้แน่นเมื่อหากแต่ร่างในอ้อมกอดกลับไม่รับรู้สิ่งใดดวง ตากลมที่คลอไปด้วยหยาดน้ำใสๆยังคงไม่ละสายตาออกไปทะเลทรายเวิ้งว้างด้าน นอกริมฝีปากอิ่มยังคงเอือนเอ่ยถ้อยคำที่แม้จะฟังไม่ได้ศัพท์บ้างแต่คำบางคำ กลับทำให้ผู้เป็นมารดาร่ำไห้ออกมาราวกับจะขาดใจ
“ท่านกลับมาแล้ว”
“กลับมา…ปลดปล่อยข้า…ที”
“ฟา..โรห์”
หญิงชราคล้ายอ้อมกอดของตนเองออกมองหน้าลูกชายด้วยความตกใจกับสิ่งที่ตนได้ยินจากปากของลูกชาย
“ไม่จริงใช่ไหมฮีซอล แม่แค่หูฝาดไปใช่ไหม”
“ท่าน..”
หญิงชราแทบจะลมจับทันทีที่ได้ยินชื่อที่ถูกเอ่ยออกมาอย่างแผ่วเบาจากริมฝีปากอิ่มของลูกชาย
“ใครกันลูก ลูกของแม่พูดถึงใครกัน ลูกกำลังทำให้แม่กลัวรู้ไหม”
†‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡
“แล้วคุณรู้รึยังว่าที่นั่นเป็นสุสานของฟาโรห์องค์ไหนกัน”
“ครับ ด้านบนของสุสาน…”
ยังไม่ทันที่อีกคนจะพูดจบร่างสูงก็เอ่ยแทรกขึ้นมาด้วยความสงสัย
“ด้านบน?”
“ใช่ครับคุณได้ยินไม่ผิดหรอกภายในสุสานนั้นที่ด้านบนเป็นที่เก็บพระศพของฟาโรห์องค์หนึ่งแห่งอาณาจักรตอนบน แต่ภายในกลับยังมีทางเดินที่ลึกลงด้านล่างไปอีกและตรงจุดนี้แหละครับที่เกิดการสูญเสียเมื่อ20ปีก่อน”
“อุบัติเหตุหรือครับ”
ร่างสูงเอ่ยถามคนที่เงียบไปตามสิ่งที่ได้รับรู้มา
“ครับใครๆก็บอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุ แต่ไม่ใช่สำหรับแม่ของผมหรอกนะท่านเชื่อเสมอ
ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะคำสาป”
“คำสาป?”
“อักคระคำจารึกบนแผ่นศิลาด้านบนของกำแพงศิลาที่คาดว่าเป็นประตูทางลงไปยังด้านล่างของสุสาน”
“ศิลาคำสาป อย่างนั้นเหรอ”
“ครับแต่ก็น่าจะขอบคุณมันนะเพราะมันทำให้พ่อรีบส่งตัวแม่กลับไคโรทันทีโดยที่ไม่ฟังคำคัดค้านใดๆจากแม่เลย”
ร่างบางยังคงเล่าต่อไปเลื่อยๆ
“เพราะพ่อของแจจุงเห็นศิลาอันนั้นเหรอครับ”
ร่างสูงเอ่ยถาม
“จะว่าใช่ก็ได้ครับเพราะนอกจากพ่อแม่ของผมแล้วมีอีกไม่กี่คนที่อ่านมันออก เพราะพ่ออ่านมันออกและเริ่มเห็นสิ่งผิดปรกติที่เกิดขึ้นกับคณะของท่าน คนในคณะเริ่มหายไปหลังจากที่ก้าวพ้นประตูนั้นมา”
†‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡† CURSE OF LOVE †‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡
“เจ้าทำแบบนี้กับข้าทำไม เจ้าหักหลังข้า เสียแรงที่ข้าไวใจเจ้า เจ้ารู้ไหมว่าข้าเสียใจกับการกระทำของเจ้ามากแค่ไหน”
น้ำเสียงกร้าวตะหวาดใส่คนที่ก้มหน้านิ่งอยู่แทบเท้า
“ข้าเปล่านะ ท่านกำลังข้าใจข้าผิด”
ร่างที่ก้มหน้าอยู่เอ่ยเสียงแผ่ว
“เปล่างั้นรึ แล้วสิ่งที่ข้าเห็นล่ะ ฮีซอลเจ้าเรียกมันว่าอะไร”
ว่าพลางกระชากร่างนั้นขึ้นมาระดับสายตาของตน
“ข้าไม่…..”
ร่างบางสะบัดหน้าไปมา
“เจ้าให้ผู้อื่นที่มิใช่ข้าสัมผัสกายเจ้า”
เอ่ยขึ้นพร้อมกับจ้องมองร่องรอยที่เกิดขึ้นบนร่างกายของอีกคน
“ไม่….ข้าเปล่านะ ข้าไม่ได้เต็มใจ เค้าบังคับข้า”
“ใครจะเชื่อเจ้ากัน”
ว่าพลางกระชากร่างบางให้ก้าวตามตนไป
†‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡† CURSE OF LOVE †‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡
“ฟาโรห์พระองค์พาข้ามาที่นี่ทำไม”
ร่างบางที่ถูกฉุดลากให้ตามมาเอ่ยถามทันทีที่เห็นว่าสถานที่นั้นคือที่ใด ร่างสูงตรงหน้าหาได้ตอบคำถามใดไม่แต่กลับยังคงลากร่างบางให้เดินตามตนเองลึกลงไปเรื่อยๆและหยุดลงที่ห้องโล่งกว้างห้องหนึ่ง
ร่างบางถูกผลักเข้าไปภายในห้องตามด้วยร่างสูงที่ก้าวตามข้ามาช้าๆ ร่างบางถอยหนีจนติดผนังห้อง มองร่างสูงตรงหน้าอย่างหวาดกลัว
ร่างสูงก้าวเข้าหาร่างบางช้าๆ ฝ่ามือแกร่งกดลงเบาๆที่ด้านหลังลำคอระหงส์ทันทีที่ร่างสูงปล่อยมือร่างบางก็ทรุดลงตามแรงโน้นถ่วงมีเพียงร่างกายเท่านั้นที่มิอาจเคลื่อนไหวได้ตามใจหากแต่สติทุกอย่างกลับคงอยู่ครบถ้วน ดวงตากลมสวยเบิกกว้างยิ่งกว่าเก่าเมื่อร่างสูงขององค์ฟาโรห์ทรุดกายลงตรงหน้าพระกรแข็งแกร่งทั้งสองข้างประครองร่างบอบบางให้นอนราบลงกับพื้นบรรจงถอดพระธรรมรงค์ประดับอัญมณีสีเพลิงของพระองค์สวมให้ร่างบางตรงหน้า
"ข้าให้เจ้าที่รักของข้า"
เอ่ยพร้อมกับประคองร่างบางขึ้นอุ้มพระโอฐบางพร่ำบ่นภาษาที่ร่างบางไม่อาจเข้าใจได้ก่อนจะค่อยว่าร่างในอ้อมพระพาหาลงภายในโลงขนาดใหญ่จัดวางร่างที่ไม่สามารถขยับกายได้ให้ดูสวยงามที่สุดในสายพระเนตรของพระองค์
ทรงวางฝ่ามือบางทั้งสองข้างลงบนอกบางที่กำลังหอบหายใจด้วยความกลัว
"ฮื่อๆ ทำไมพระองค์ ฮื่อ พระองค์ไม่ฟังข้าเลย ข้ามิได้เต็มใจ เค้าบังคับข้าฮื่อๆ"
องค์ฟาโรห์หาได้ใส่พระทัยกับคำอุทรแม้แต่น้อยพระโอฐได้รู้ยังคงพร่ำบ่นภาษาที่ร่างบางไม่อาจจะเข้าใจต่อไปก่อนจะประทับพระโอฐของพระองค์ลงบนริมฝีปากบางของร่างภายในโลงศิรา
"ข้าจะมิให้เจ้าได้ออกไปทำให้ใครต้องเจ็บปวดเช่นข้าอีกต่อไป"
จากนั้นก็ค่อยๆเลื่อนฝาโลงปิดช้าๆจนแนบสนิท
"ไม่นะ...อย่าทิ้งข้า..ไว้..ที่นี่คนเดียว"
ร่างสูงยืนฟังเสียงที่เล็ดรอดออกมาแผ่วเบาจนเงียบไปในที่สุดมือแกร่งลูบไล้บนฝาโรงแผ่วเบา
"เจ้าเป็นของข้าคนเดียวเท่านั้น"
..
..
..
..
พรวด
"แฮ่กๆๆ"
"ฝันบ้าอะไรฟ่ะหน้ากลัวชิบเล่นฝังทั้งเป็นแบบนั้น"
เอ่ยกับตัวเองเบาๆก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำเพราะคงจะข่มตาให้หลับต่อไปไม่ได้เมื่อนึกถึงความฝันเมื่อครู่
"นี่ชั้นคิดผิดรึเปล่าที่มาที่นี่"
†‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡† CURSE OF LOVE †‡∏∑∏‡††‡∏∑∏‡
รุ่งเช้า
"เราจะเริ่มต้นการสำรวจกันเมื่อไหร่ครับ"
ฮันคยองเอ่ยถามแจจุง
"ก็ราวๆกลางเดือนน่ะ ตอนนี้กำลังรวบรวมคนงานอยู่พวกชาวบ้านที่รับจ้างน่ะพอบอกว่าจะไปที่นั้นก็ส่ายหน้าหนีกันหมดพวกที่ยอมมาก็ขอค่าแรงสูงลิบลิ่ว"
ร่างบางเอ่ยตอบพลางถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย
"แล้วฮันมีอะไรรึเปล่าล่ะ"
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกผมแค่อยากได้ขึ้นมูลเก่าๆของที่นั่นมาศึกษาก่อนน่ะครับ"
"ที่ตัวผมเองก็มีอยู่นิดหน่อยเดี๋ยวผมเอามาให้แต่ถ้านอกเหนือจากนั้นเดี๋ยวผมจะลองถามจากด๊อกเตอร์ให้แล้วกันว่ายังพอมีอยู่"
"อือ"
ร่างสูงพยักหน้าแทนคำตอบ
2BeCon
ความคิดเห็น