ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : แน่ใจนะว่ามันคือการขอโทษ
ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
"ขอโทษนะครับ ผมเข้าใจผิดอย่างแรง ยากที่จะให้อภัย แต่...(นั่งคุกเข่า) ผมอยากให้
คุณยกโทษให้นะครับ (ทำตาปริบๆ) " ลดตัวมานั่งคุกเข่าให้ผู้หญิงที่ไม่ใช่แม่เป็นครั้งแรก
ฉันจะไม่ยอนทำเรื่องบ้าๆแบบนี้เป็นครั้งที่สองแน่ ถ้าเธอยังไม่ยอมยกโทษให้อีกล่ะก็ เรา
จะได้เห็นดีกัน ฉันขอประกาศเป็นศัตรูกับยัยผู้หญิง...ผู้หญิง...ฮืม...ผู้หญิงสวย เฮ้อ
"จะยกโทษให้ดีไหมน๊า... โทษฐานที่ทำให้ฉันเสื่อมเสียจากวาจาของคุณ (รู้สึกว่าคนจะ
มองเยอะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเรื่องมากอย่างที่พวกเธอคิดนะ มองกันอยู่ได้ รึว่ามองเพราะฉัน
สวย เหอๆ (-.-*) ) เอาเถอะ ดีนะที่ฉันสวย ฉันจึงยกโทษให้ เพราะฉันไม่ใช่ ผู้หญิงสวย
ใจร้าย หุ หุ หุ (^.^)"
"(- -') ขอบคุณนะ --กัดฟันพูด-- (ฉันจะไม่หลงรักคนอย่างเธอ ยัยผู้หญิงสวย) สั่งอะไรดี
ล่ะ มื้อนี้ผมเลี้ยง แล้วเราค่อยคุยเรื่องของไอ้ลาเต้ทีหลัง"
"ไม่ได้นะ พี่สาวคนนี่เค้าทำลาเต้เจ็บ (จับขาข้างที่เจ็บ) แล้วยังมาทำให้ผมเจ็บที่ (จับที่
อกซ้าย) โอ้ยๆ"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับอกซ้ายของนายด้วยล่ะ" พี่ชายสุดหล่อถามด้วยความสงสัย หรือว่า
จะชนแรง
"อ๋อ...มันเกิดขึ้นเมื่อพี่สาวลงมาดูสภาพ เอ้ย อาการของลาเต้ ลาเต้ก็โอ้ยๆ แล้ว (ยังไม่
เลิกจับอกซ้าย)"
"ฉันชนแรงมากสินะ ขอโทษนะ (จับมือหนุ่มน้อยลาเต้)" หน้าละห้อยเชียว เรียกคะแนน
สงสารเต็มที่
"เปล่า เอ้ย ใช่ ๆ พี่ชนที่ขา กระทบถึงสมอง เผื่อแผ่ไปถึงหัวใจ กระทบดังตึกๆๆ จนจะ
ออกมานอกอกของลาเต้ จนลาเต้ต้องร้อง..."
"โอ้ยๆ ใช่ไหม มันไม่เห็นเกี่ยวเลย ฉันว่า นายมันใจเต้นเพราะเห็นหน้ายัยนี่ต่างหาก ออก
จะ..."
"สวยใช่ไหมล่ะ หุ หุ หุ" เมื่อไหร่จะเลิกหลงทาง เอ้ย หลงความสวยของตัวเองเสียที
(- -*)
"เปล่า แค่พอไปวัดแล้ว หมามันไม่เห่าแค่นั้น อย่าหลงตัวเองให้มากนัก" เหมือนจะ
ประกาศศัตรูแบบโจ่งแจ้ง
"อะไรนะ ! หน้าอย่างฮันมันเป็นอย่างที่นายว่าจริงๆหรอ ไหน ๆ กระจกอยู่ไหน นี่ก็ครึ่งวัน
แล้ว ฉันยังไม่ได้เติมแป้ง ขอเวลาแปปนะ " เปิดแป้งตลับมาปกปิดความมัน เพิ่มความ
สวย (ที่มีมากอยู่แล้ว) ต่อหน้าต่อตาสองหนุ่มที่ต่างก็มองตาไม่กระพริบ ผู้หญิงเค้าเป็น
แบบนี้กันทุกคนรึเปล่าหว่า
(พี่ชายเป็นห่วงอนาคตน้องชาย)
(น้องชายเป็นห่วงอนาคตของตัวเอง)
"ขอโทษนะครับ ผมเข้าใจผิดอย่างแรง ยากที่จะให้อภัย แต่...(นั่งคุกเข่า) ผมอยากให้
คุณยกโทษให้นะครับ (ทำตาปริบๆ) " ลดตัวมานั่งคุกเข่าให้ผู้หญิงที่ไม่ใช่แม่เป็นครั้งแรก
ฉันจะไม่ยอนทำเรื่องบ้าๆแบบนี้เป็นครั้งที่สองแน่ ถ้าเธอยังไม่ยอมยกโทษให้อีกล่ะก็ เรา
จะได้เห็นดีกัน ฉันขอประกาศเป็นศัตรูกับยัยผู้หญิง...ผู้หญิง...ฮืม...ผู้หญิงสวย เฮ้อ
"จะยกโทษให้ดีไหมน๊า... โทษฐานที่ทำให้ฉันเสื่อมเสียจากวาจาของคุณ (รู้สึกว่าคนจะ
มองเยอะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงเรื่องมากอย่างที่พวกเธอคิดนะ มองกันอยู่ได้ รึว่ามองเพราะฉัน
สวย เหอๆ (-.-*) ) เอาเถอะ ดีนะที่ฉันสวย ฉันจึงยกโทษให้ เพราะฉันไม่ใช่ ผู้หญิงสวย
ใจร้าย หุ หุ หุ (^.^)"
"(- -') ขอบคุณนะ --กัดฟันพูด-- (ฉันจะไม่หลงรักคนอย่างเธอ ยัยผู้หญิงสวย) สั่งอะไรดี
ล่ะ มื้อนี้ผมเลี้ยง แล้วเราค่อยคุยเรื่องของไอ้ลาเต้ทีหลัง"
"ไม่ได้นะ พี่สาวคนนี่เค้าทำลาเต้เจ็บ (จับขาข้างที่เจ็บ) แล้วยังมาทำให้ผมเจ็บที่ (จับที่
อกซ้าย) โอ้ยๆ"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับอกซ้ายของนายด้วยล่ะ" พี่ชายสุดหล่อถามด้วยความสงสัย หรือว่า
จะชนแรง
"อ๋อ...มันเกิดขึ้นเมื่อพี่สาวลงมาดูสภาพ เอ้ย อาการของลาเต้ ลาเต้ก็โอ้ยๆ แล้ว (ยังไม่
เลิกจับอกซ้าย)"
"ฉันชนแรงมากสินะ ขอโทษนะ (จับมือหนุ่มน้อยลาเต้)" หน้าละห้อยเชียว เรียกคะแนน
สงสารเต็มที่
"เปล่า เอ้ย ใช่ ๆ พี่ชนที่ขา กระทบถึงสมอง เผื่อแผ่ไปถึงหัวใจ กระทบดังตึกๆๆ จนจะ
ออกมานอกอกของลาเต้ จนลาเต้ต้องร้อง..."
"โอ้ยๆ ใช่ไหม มันไม่เห็นเกี่ยวเลย ฉันว่า นายมันใจเต้นเพราะเห็นหน้ายัยนี่ต่างหาก ออก
จะ..."
"สวยใช่ไหมล่ะ หุ หุ หุ" เมื่อไหร่จะเลิกหลงทาง เอ้ย หลงความสวยของตัวเองเสียที
(- -*)
"เปล่า แค่พอไปวัดแล้ว หมามันไม่เห่าแค่นั้น อย่าหลงตัวเองให้มากนัก" เหมือนจะ
ประกาศศัตรูแบบโจ่งแจ้ง
"อะไรนะ ! หน้าอย่างฮันมันเป็นอย่างที่นายว่าจริงๆหรอ ไหน ๆ กระจกอยู่ไหน นี่ก็ครึ่งวัน
แล้ว ฉันยังไม่ได้เติมแป้ง ขอเวลาแปปนะ " เปิดแป้งตลับมาปกปิดความมัน เพิ่มความ
สวย (ที่มีมากอยู่แล้ว) ต่อหน้าต่อตาสองหนุ่มที่ต่างก็มองตาไม่กระพริบ ผู้หญิงเค้าเป็น
แบบนี้กันทุกคนรึเปล่าหว่า
(พี่ชายเป็นห่วงอนาคตน้องชาย)
(น้องชายเป็นห่วงอนาคตของตัวเอง)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น