ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เริ่มต้น
"เรียบร้อยแล้วใช่ไหม" เรอัลถามคริสด้วยท่าทางนิ่งๆ ขณะที่เขามองไปยังสวนอีเดน
คริสพยักหน้าเล็กน้อย ขณะที่เขาค่อยๆมองมา "แต่ทำไมท่านต้องไปสนใจนางด้วย ไหนบอกว่าจะไม่สนใจคนบ้านนั้นอีกแล้ว"
"นางน่าสงสารออก"
คริสถอนหายใจ "ตามใจท่าน แต่ถ้ามีคนรู้เรื่องใหญ่แน่"
เจสสิกาพาแคลลีนที่ใส่ชุดเดรสสีชมพูสวย เดินมายังหน้าระเบียงที่เรอัลรออยู่ ผมที่เคยยาวรุงรัง บัดนี้ถูกจัดทรงเป็นลอนสวย กับรูปร่างที่อ้อนแอ้นอรชรของเธอ มันงดงามเสียจริง
"มาแล้วค่ะท่าน" เจสสิก้า ทำท่าทางถอนสายบัวเพื่อทำความเคารพเรอัล และเดินออกไป
"มาแล้วเหรอ" เรอัลพูดพร้อมกับหันมา เขามองเธอด้วยความตกตะลึง ใบหน้าที่เรียวงาม ดวงตาคู่สวย กับรูปร่างที่อรชร ทำให้เขาตะลึงไปชั่วขณะ
"ท่าน??" แคลลีนเรียกเรอัล
เรอัลอมยิ้ม "เออ... ข้าคงเมาแดด"
แคลลีนขมวดคิ้วด้วยความไม่สบายใจ "ไปพักก่อนไหมคะ"
"ไม่เป็นไร เดินไปเดินมา เดี๋ยวก็ดีขึ้น"
เธอพยักหน้า "ค่ะ"
เรอัลเริ่มเดิน เขาเดินเร็วมากเหมือนเหาะได้ ขณะที่เธอต้องแทบจะวิ่งเหยาะๆ ตามเขาไป
"ปราสาทหลังนี้เป็นมรดกของตระกูลข้า ท่านพ่อสั่งให้ข้าดูแลมันเป็นอย่างดี ดูไปดูมา เหมือนมันมีชีวิต เวลาที่คนในบ้าเศร้า ปราสาทดูหมองไปถนัดตา เวลาที่มีความสุข ทั้งปราสาท เหมือนกับยิ้มให้เรา เจ้าลองทายสิว่ายามนี้มันรู้สึกอย่างไร"
แคลลีนสอดส่ายสายตามองไปรอบๆ ซึ่งบางทีก็รู้สึกเศร้าหมอง บางที่ก็ทำให้รู้สึกอบอุ่น "อื่มมมม บรรยากาศในตอนนี้ คลุมเครือ ไม่รู้จะพูดยังไง"
เรอัลยิ้ม "เก่งนี่ ข้าก็เห็นว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ ปราสาทหลังนี้มีทั้งหมด 68 ห้อง ห้อง ถ้าข้าบรรยายหมด วันนี้คงไม่หมด เจ้าอยู่ๆไปก็จะชินกับมันเองล่ะ"
"ค่ะ" เธอก้มหน้าลง "การมาของข้า ทำให้ท่านลำบากหรือเปล่า"
เรอัลยื่นหน้าเรียวๆเข้ามาใกล้เธอจนเธอตกใจ "ไม่เลย" และเขาก็ยังคงนำเธอเดินไปไหนมาไหนต่อไป...
โจนัสอยู่ในห้องสีทึบๆ สไตล์โบราณ เขากำลังใช้แว่นขยายสำรวจแผนที่โลกอยู่กับคริส ที่ยืนสังเกตุ เรอัลกับแคลลีนอยู่ห่างๆ
"หาเรื่องใส่ตัวจนได้นะ เรอัล น่ะ" โจนัสสถบ
คริสกอดอกแล้วพยักหน้า "ข้าเตือนเขาแล้ว"
"คิดอะไรของเขากันนะ พี่ชายคนนี้"
คริสหันมาคุยกับโจนัส เขาค่อยๆ ย่ำเท้าเบาๆ แล้วเดินไปหยิบ กระดาษปาปิรูส เก่าๆมาคลี่ดู "ฉันไม่รู้หรอก"
โจนัสหันไปมองคริส แล้วส่ายหัวเบาๆ....
ถึงผู้อ่านทุกท่าน (อ่านเถอะ)
ขอโทษอย่างใหญ่หลวงที่ไม่ได้มาอัพ เนื่องจาก ตอนแรกไม่คิดเลยว่า จะมีคนติดตามด้วย เลยทิ้งร้างมากว่า 1 ปี แต่ตอนนี้ กลับมาต่อแล้วเน้อ!!!! (ขอร้องล่ะ อย่าหนีหายเลยผู้อ่าน)
ประกอบกับ การอยู่ ม.6 เครียดหลายอย่าง ตอนนี้ จบ ม. 6 แล้ว!!!! สัญญา ว่าจะต่อเรื่องให้จบ
ส่วนผู้เรียกร้อง "คามิโจ" จะบอกว่า เดี๋ยวเค้าก็มา แต่เป็นใคร บอกไม่ได้ (ตั้งใจจะมีเฮียตั้งแต่แรกแล้วเน้อ ) ตอนนี้ขอซ่อนไว้ก่อน
ขออภัยด้วยนะ ฝากเฟต http://www.facebook.com/elegantdiva
ฝากทวิตเตอร์ http://twitter.com/magicalnia
ฝากอมีบา http://ameblo.jp/magicalnia/
คริสพยักหน้าเล็กน้อย ขณะที่เขาค่อยๆมองมา "แต่ทำไมท่านต้องไปสนใจนางด้วย ไหนบอกว่าจะไม่สนใจคนบ้านนั้นอีกแล้ว"
"นางน่าสงสารออก"
คริสถอนหายใจ "ตามใจท่าน แต่ถ้ามีคนรู้เรื่องใหญ่แน่"
เจสสิกาพาแคลลีนที่ใส่ชุดเดรสสีชมพูสวย เดินมายังหน้าระเบียงที่เรอัลรออยู่ ผมที่เคยยาวรุงรัง บัดนี้ถูกจัดทรงเป็นลอนสวย กับรูปร่างที่อ้อนแอ้นอรชรของเธอ มันงดงามเสียจริง
"มาแล้วค่ะท่าน" เจสสิก้า ทำท่าทางถอนสายบัวเพื่อทำความเคารพเรอัล และเดินออกไป
"มาแล้วเหรอ" เรอัลพูดพร้อมกับหันมา เขามองเธอด้วยความตกตะลึง ใบหน้าที่เรียวงาม ดวงตาคู่สวย กับรูปร่างที่อรชร ทำให้เขาตะลึงไปชั่วขณะ
"ท่าน??" แคลลีนเรียกเรอัล
เรอัลอมยิ้ม "เออ... ข้าคงเมาแดด"
แคลลีนขมวดคิ้วด้วยความไม่สบายใจ "ไปพักก่อนไหมคะ"
"ไม่เป็นไร เดินไปเดินมา เดี๋ยวก็ดีขึ้น"
เธอพยักหน้า "ค่ะ"
เรอัลเริ่มเดิน เขาเดินเร็วมากเหมือนเหาะได้ ขณะที่เธอต้องแทบจะวิ่งเหยาะๆ ตามเขาไป
"ปราสาทหลังนี้เป็นมรดกของตระกูลข้า ท่านพ่อสั่งให้ข้าดูแลมันเป็นอย่างดี ดูไปดูมา เหมือนมันมีชีวิต เวลาที่คนในบ้าเศร้า ปราสาทดูหมองไปถนัดตา เวลาที่มีความสุข ทั้งปราสาท เหมือนกับยิ้มให้เรา เจ้าลองทายสิว่ายามนี้มันรู้สึกอย่างไร"
แคลลีนสอดส่ายสายตามองไปรอบๆ ซึ่งบางทีก็รู้สึกเศร้าหมอง บางที่ก็ทำให้รู้สึกอบอุ่น "อื่มมมม บรรยากาศในตอนนี้ คลุมเครือ ไม่รู้จะพูดยังไง"
เรอัลยิ้ม "เก่งนี่ ข้าก็เห็นว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ ปราสาทหลังนี้มีทั้งหมด 68 ห้อง ห้อง ถ้าข้าบรรยายหมด วันนี้คงไม่หมด เจ้าอยู่ๆไปก็จะชินกับมันเองล่ะ"
"ค่ะ" เธอก้มหน้าลง "การมาของข้า ทำให้ท่านลำบากหรือเปล่า"
เรอัลยื่นหน้าเรียวๆเข้ามาใกล้เธอจนเธอตกใจ "ไม่เลย" และเขาก็ยังคงนำเธอเดินไปไหนมาไหนต่อไป...
โจนัสอยู่ในห้องสีทึบๆ สไตล์โบราณ เขากำลังใช้แว่นขยายสำรวจแผนที่โลกอยู่กับคริส ที่ยืนสังเกตุ เรอัลกับแคลลีนอยู่ห่างๆ
"หาเรื่องใส่ตัวจนได้นะ เรอัล น่ะ" โจนัสสถบ
คริสกอดอกแล้วพยักหน้า "ข้าเตือนเขาแล้ว"
"คิดอะไรของเขากันนะ พี่ชายคนนี้"
คริสหันมาคุยกับโจนัส เขาค่อยๆ ย่ำเท้าเบาๆ แล้วเดินไปหยิบ กระดาษปาปิรูส เก่าๆมาคลี่ดู "ฉันไม่รู้หรอก"
โจนัสหันไปมองคริส แล้วส่ายหัวเบาๆ....
ถึงผู้อ่านทุกท่าน (อ่านเถอะ)
ขอโทษอย่างใหญ่หลวงที่ไม่ได้มาอัพ เนื่องจาก ตอนแรกไม่คิดเลยว่า จะมีคนติดตามด้วย เลยทิ้งร้างมากว่า 1 ปี แต่ตอนนี้ กลับมาต่อแล้วเน้อ!!!! (ขอร้องล่ะ อย่าหนีหายเลยผู้อ่าน)
ประกอบกับ การอยู่ ม.6 เครียดหลายอย่าง ตอนนี้ จบ ม. 6 แล้ว!!!! สัญญา ว่าจะต่อเรื่องให้จบ
ส่วนผู้เรียกร้อง "คามิโจ" จะบอกว่า เดี๋ยวเค้าก็มา แต่เป็นใคร บอกไม่ได้ (ตั้งใจจะมีเฮียตั้งแต่แรกแล้วเน้อ ) ตอนนี้ขอซ่อนไว้ก่อน
ขออภัยด้วยนะ ฝากเฟต http://www.facebook.com/elegantdiva
ฝากทวิตเตอร์ http://twitter.com/magicalnia
ฝากอมีบา http://ameblo.jp/magicalnia/
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น