ไดอารี่ บันทึกรัก ตำนานเทพ มนุษย์ ปีศาจ

ลำดับตอนที่ #3 : สิ่งที่สำคัญที่สุด 25%

     ปีเซเซียที่ 9
     ดินแดนมนุษย์
     เวลา 23.00

     ถ้าถามฉันว่าอะไรคือสิ่งที่สำคัญที่สุดของฉัน ถ้าเป็นคนอื่นคงจะตอบว่าเป็นคุณพ่อ คุณแม่^__^ คนรัก>0< แต่สำหรับฉันแล้วนะ ฉันคงไม่ตอบว่าเป็นคุณพ่อคุณแม่=w=หรอก เหตุผลง่ายๆก็คือ ฉันเป็นเด็กกำพร้า คงไม่ต้องอธิบายขยายความนะว่ามันเป็นยังไง- - ฉันเป็นเด็กกำพร้าที่ได้รับการอุปการะจากบ้านเด็กกำพร้าในเมือง ด้วยความที่ฉันเสียพ่อกับแม่ไปตอนที่ฉันยังเด็ก ฉันจึงเป็นเด็กหัวอ่อน อ่อนแอ ขี้แง (เขียนไปเขียนมาเหมือนเผาตัวเอง -_-) แถมยังเป็นเด็กขี้โรคอีกด้วย แต่ด้วยนิสัยนี้แหละฉันจึงได้รับความเอ็นดูจากท่านหญิงท่านหนึ่ง จนฉันมีวันนี้ไงล่ะ^^
     แต่ว่าตอนนี้สงครามที่ฉันไม่ชอบก็เริ่มขึ้น ฉันไม่ชอบความรุนแรงแต่ฉันเป็นข้ารับใช้ และยังเป็นข้ารับใช้ที่รับใช้กษัตริย์ของมนุษย์-_- และดินแดนมนุษย์ยังเป็นดินแดนที่รองรับการโจมตีระหว่างดินแดนทั้งสามอีกตั้งหาก ประทานโทษฉันนี่โชคดีจังเลยนะค่ะ -^- 
     สงครามที่เริ่มต้นขึ้น ทำให้ทุกดินแดนต่างปิดกั้นดินแดนตัวเองมีการเกณฑ์ทหารต่างๆมากมาย ฉันไม่ชอบสงคราม สงครามทำให้ฉันหวาดกลัว
     ...กลัวที่จะเห็นผู้คนล้มตาย...
     ...กลัวที่จะเห็นน้ำตาของผู้สูญเสีย...
     ...กลัวที่จะเห็นความสูญเสียของดินแดน...
     และที่สำคัญฉัน...
     ...กลัวที่จะเห็นคนที่เรารักจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับ...
     ฉันเป็นคนที่ขี้กลัว อ่อนแอ
     ฉันไม่ได้เข้มแข็งอย่าง ซาเจย่า
     ฉันไม่ได้ร่าเริง สดใส เหมือน เรโอซี
     แต่ฉันก็อยากทำสิ่งที่ฉันทำได้ในตอนนี้เพื่อหยุดสงครามที่กำลังจะเกิดนี่ หากแม้ต้องแรกด้วยชีวิตฉันก็อาจจะยอมทำ

     โปรเจกต์ ลีฟวิ่งไฟท์ เป็นโปรเจกต์ที่ทำขึ้นเพื่อการยุติสงคราระหว่างดินแดนที่มันไร้สาระอย่างนี้