คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รอบที่ 2 แด่จอมพยัคฆ์
รอบที่ 2 แด่จอมพยัคฆ์
หมอนั้นเก่งและอันตราย...เรื่องง่ายๆ แค่นี้ทำไมเขาจะไม่รู้ล่ะ !
เซเบอร์ถอยไปก้าวหนึ่งด้วยความหวาดกลัวที่กำลังผุดขึ้นมาภายในใจ สัญชาตญาณของครึ่งเอลฟ์กำลังบอกเขาว่าคนตรงหน้าเป็นสิ่งที่เขาไม่ควรเขาใกล้
แต่...เพราะอะไรล่ะ ?
“นายเป็นอะไร” เซเบอร์ถามออกมาอย่างไม่ไว้ใจเอเดรทที่เดินเข้ามาใกล้อย่างใจเย็น แววตาที่ตอนแรกยังเจือไปด้วยความเป็นมิตรเริ่มกลับกลายเป็นแววตากระหายเลือด
“ผมเป็นแค่มนุษย์ธรรมดาครับ...” เอเดรทตอบพลางคลี่รอยยิ้มทั้งที่ดวงตาไม่ได้แม้แต่จะยิ้มตาม
รอยยิ้มแบบนั้นเรียกให้เลือดในกายของเซเบอร์เย็นเฉียบ
“นายโกหก...” เซเบอร์พึมพำ ก่อนจะผงะไปด้านหลังเมื่อรู้สึกถึงสายลมที่พุ่งผ่านใบหน้าไปอย่างรวดเร็ว
ของเหลวสีแดงสดซึมออกมาจากแก้มซ้ายของเซเบอร์ที่ยกมือขึ้นปาดลวกๆ จนเลือดเลอะเปรอะไปครึ่งหน้า ก่อนจะรีบหันหลังกลับไปมองหาตัวต้นเหตุที่สายไปจากสายตาภายในเวลาเพียงเสี้ยววิ
“เลือด...”
เอเดรทกล่าวพลางยิ้มกริบอย่างชอบใจอยู่เบื้องหน้าเขา มือเรียวยกมีดสั้นเปื้อนเลือดสีสดขึ้นมาแนบริมฝีปาก ก่อนจะใช้ลิ้นไล่เลียอย่างชอบใจเรียกสีหน้าสะอิดสะเอียนจากเซเบอร์
ทั้งที่เขาเริ่มจะไว้ใจแต่เจอแบบนี้เข้าไปใครจะไปทนไว้ใจไหว ปากบอกอยากจะเป็นเพื่อน แต่ดันมายืนเลียเลือดคนอื่นสบายใจเฉิบนี่น่ะนะ...
“น่าขนลุกชะมัด...” เซเบอร์บ่นเสียงเย็น ดวงตาสีนิลเริ่มมีร่องรอยของความไม่ชอบใจเมื่อเห็นคนตรงหน้ากำลังเลียเลือดของเขาอยู่อย่างไม่ทุกไม่ร้อน
แต่จากการใส่พลังลงท่าไม้ตายไปเมื่อครู่เขาก็หมดแรงแล้ว ทั้งที่กะว่าจะเอารอบเดียวจอดแท้ๆ...
ทั้งที่คิดว่าชนะแน่ๆ แต่กลับกลายเป็นว่าไปติดเครื่องมัน มีใครจะซวยขนาดเขาไหมวะ !
“ฉันต่อให้นายก็ยังได้นะ” เอเดรทยิ้มหวาน
เซเบอร์กระตุกยิ้มเย็น ก่อนจะยกจอมพยัคฆ์ขึ้นตั้งไว้ด้านหน้าสายลมรอบกายหมุนวนรอบดาบของเขาจนมองแทบไม่เห็นตัวดาบส่วนวิหคไฟมีเปลวเพลิงลุกท่วมจนมิดดาบ
“อย่ามาเสียใจแล้วกัน”
เซเบอร์ถีบตัวไปด้านหน้าด้วยความเร็วจนเห็นเหมือนว่าดาบทั้งสองสร้างพายุเพลิงออกมาแต่ในจังหวะที่หวังจะฟันลงไปยังร่างของเอเดรทร่างตรงหน้ากลับหายไปจากสายตาของเขา
หายไปไหน !?
เซเบอร์ยังไม่ทันได้หาคำตอบร่างก็ถูกกระบองหนาของเอเดรทฟาดเข้ากลางหลังจนร่างของเขาถอนกรูดไปกับพื้นภูเขาไฟไปขนกับก้อนหินที่ตั้งอยู่ไม่ไกล
เอเดรทยืนนิ่งมองดูเซเบอร์ที่ค่อยๆ พยุงร่างของตนเองขึ้นอย่างมั่นคงโดยไม่ใช้แม้แต่ดาบยันร่างไว้ด้วยสายตาทึ่งๆ
โดนไปขนาดนั้นยังไม่เป็นอะไรอีก ? อึดชะมัด
แต่ความคิดของคนไม่ยอมมองดูตัวเองนั้นก็เป็นอันหยุดชะงักเมื่อร่างที่ยืนสงบนิ่งเพียงชั่วครู่นั้นทรุดฮวบลง จอมพยัคฆ์ในมือขวาถูกใช้ยันร่างไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองล้มลงส่วนมือซ้ายไร้เรี่ยวแรงจนถึงกับเผลอปล่อยวิหคไฟถูปล่อยให้ร่วงหล่นสู้พื้นร้อนระอุ ก่อนจะใช้มือนั้นยกขึ้นกุมหน้าอกด้วยใบหน้าเจ็บปวดพร้อมกับกระอักเลือดออกมา
ถึงเซเบอร์จะไม่ใช่มนุษย์ทั้งร้อย แต่อีกครึ่งก็คือเผ่าเอลฟ์ที่ไม่ใช่เผ่าที่แข็งแกร่งอะไรมากเพราะอย่างนั้นแค่เจอกระบองนั้นฟาดเข้าเต็มแรงไปทีเดียวเขาก็แทบจะทนไม่ได้แล้ว
“กระบองนั้น...” เซเบอร์หรี่ตามองกระบองในมือของเอเดรทอย่างสงสัย
มันน่าจะลอยไปไกลตั้งแต่ตอนที่เขาใช้เพลงดาบพยัคฆ์อัคคีแล้วนี่ ทำไมถึงได้...?
“อ๋อ กระบองนี่ผมเก็บมาก่อนฟาดใส่นายน่ะครับ”
เซเบอร์เบิกตากว้างอย่างตกใจในความเร็วอันน่าทึ่งของเอเดรทที่กำลังยืนเกาศีรษะแก้เก้อ
“ฉันขอถามอะไรนายอย่างหนึ่ง...” เซเบอร์เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเอเดรทนิ่ง
“ครับ” เอเดรทพยักหน้า ก่อนจะกอดอกแน่นราวกับกำลังรอฟังคำถามโดยไม่แม้แต่จะคิดระแวงว่าเซเบอร์จะกระโจนเข้าฟาดดาบใส่
“ฉันไปชอบ...อะไร...คล้ายนาย ?”
“แววตาของนายมันกำลังฟ้องว่าเรียกหาอิสระ ผมเองก็เคยเป็นแบบนั้น” เอเดรทตอบยิ้มๆ แววตากระหายเลือดราวกับสนุกในการล่านั้นหายไปเหลือเพียงแววตาแสนเป็นมิตรเหมือนตอนที่เจอกันครั้งแรก
“งั้นเหรอ...” เซเบอร์หลับตาลงอย่างครุ่นคิด ก่อนจะค่อยๆ ก้มตัวลงไปเก็บดาบวิหคไฟขึ้นมาจากพื้นภูเขาไฟแล้วดึงดาบจอมพยัคฆ์ออกจากพื้นดิน
“ถ้าอย่างนั้นนายก็รู้สินะว่าฉันน่ะไม่อยากชนะ” เซเบอร์ว่าด้วยน้ำเสียงนิ่งสงบพร้อมกับค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปใกล้เอเดรทที่ยังคงยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน
“ผมไม่คิดอย่างนั้นนะ”
เซเบอร์ชะงักกึกเมื่อได้ยินคำกล่าวของเอเดรท
“นายอยากชนะ ถึงตอนแรกจะไม่ได้ตั้งใจก็เถอะ” เอเดรทขยับรอยยิ้มอ่านยาก
เซเบอร์ไม่เคยรู้สึกมาก่อนว่าร่างกายของตนเองหนักขนาดนี้ ก้าวย่างแต่ละก้าวที่ยิ่งเพิ่มความปวดร้าวให้กับเขาเป็นสัญญาณที่บ่งบอกว่าร่างกายมันใกล้ถึงขีดจำกัด
อากาศอบอ้าวรอบผนวกกับความเหนื่อยล้าเรียกให้เหงื่อไคลไหลออกมาโดนแผลจนรู้สึกแสบผสมไปกับเลือดสีแดงฉาน
ดวงตาสีนิลกาฬฉายแววเหนื่อยอ่อนหรี่ลงอย่างเจ็บปวดทว่าก็ยังแฝงไว้ด้วยความมุ่งมั่นในบางสิ่งอย่างแรงกล้า ก่อนจะตัดสินใจปักวิหคไฟลงบนพื้นแล้วยกจอมพยัคฆ์ขึ้นตั้งรับเพียงเล่มเดียว
ความหนักของจอมพยัคฆ์ทำให้ร่างอันแสนเหนื่อยอ่อนสั่นระริกเมื่อต้องรับน้ำหนักของดาบใหญ่ แต่เขาก็ตัดสินใจแล้วว่าจะเลือกใช้จอมพยัคฆ์ไม่ใช่วิหคไฟ !
แต่ตอนนี้เขาแค่ถือประคองดาบเล่มเดียวด้วยสองมือยังไม่ไหวเลยด้วยซ้ำ !
เซเบอร์คิดอย่างเจ็บใจหากสายตากลับยังคงจับจ้องไปยังเอเดรทอย่างไม่คิดจะละสายตาไปแม้แต่เสี้ยววินาทีเช่นเดียวกับเอเดรทที่จ้องมองเซเบอร์นิ่งด้วยใบหน้าเปื้อนรอยยิ้ม กระบองยาวถูกยกขึ้นพร้อมโจมตีทุกเมื่อ
เซเบอร์เม้มริมฝีปากเข้าหากันอย่างเคร่งเครียด...
นี่คือการโจมตีครั้งสุดท้ายของเขากับจอมพยัคฆ์ !
ความคิดเห็น