Reborn! fic - Project :: Le quattro Stagioni [ Normal ]

ลำดับตอนที่ #3 : Le Quattro Stagioni :: - La Primavera - Prologue

Title                        :               Le Quattro Stagioni - La Primavera -

Code                      :               L11   (Lambo x I-Pin)

Chapter                 :               Prologue

Rate                        :               PG-13

Author                    :               Cyan

Description           :               ถ้าปาฏิหาริย์มีจริง...ผมขอให้เธอจดจำเรื่องราวระหว่างเราได้ เพราะถ้าจะให้ผมเป็นฝ่ายลืมนั้น

...ผมทำไม่ได้หรอก

-------------------------------------------------------------------------------




            “ตลอด 3 ปีที่คบกันมา นายเคยใส่ใจเรื่องของเราบ้างมั้ย!!?”

 

            “พูดเหมือนฉันเคยดีในสายตาเธองั้นแหละ!!”

            “นายก็ดีแต่ยืดยาด เชื่อย ขี้เลื่อย ทำตัวไร้สาระไปวันวัน!!”

            “เธอก็เอาแต่บ่นๆ ไม่เคยฟังเหตุผล ฉันทำอะไรก็ผิดไปหมด!”

            ตึงง!!

            กองหนังสือขนาดใหญ่ถูกวางกระแทกลงบนโต๊ะอย่างหมดความอดทน ร่างบางกำหมัดแน่นก่อนจะเปล่งวาจาออกไปด้วยน้ำเสียงที่สั่นไหว

            “ถ้าฉันมันแย่มากก็อย่ามาให้เห็นหน้าสิ!! ต่อจากนี้...เรา-ขาด-กัน !!!”

            “ดี...” คนตรงหน้าลากเสียงยาวพลางพยักหน้าราวกับท้าทาย “ฉันรอประโยคนี้มานานแล้ว คิดว่าฉันอยากจะอยู่ในสภาพแบบนี้นักรึไง!!”

            ชายหนุ่มเดินออกจากห้องไปพลันเสียงประตูปิดก็ดังลั่น ดวงตาเรียวเล็กของหญิงสาวหลับแน่นราวกับจะระงับความเจ็บปวดที่แล่นปราดไปทั่วกาย…

            แผ่นหลังรูดลงกับผนังสีครีมอย่างอ่อนล้า ใบหน้าซบลงกับเข่าทั้งสองเงียบๆ

...ไม่มีแม้กระทั่งเสียงสะอื้นที่ดังลอดออกมาจากลำคอ

...ไม่มีกระทั่งหยาดน้ำจากดวงตาทั้งสอง

‘ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป...อี้ผิง...ฉันสัญญา’

ทุกถ้อยคำที่เปล่งออกมาจากริมฝีปากสวย...ยังจำได้ไม่มีวันลืม

3 ปีนับจากวันนั้น

...ใช่...เป็นเวลาสามปีเต็มแล้ว

มือเล็กเปิดกล่องไม้สีน้ำตาลอ่อนออกอย่างแผ่วเบา หลอดแก้วสีใสขนาดเล็กวางอยู่ผ้ากำมะหยี่สีแดงนุ่ม ภายในบรรจุกลีบดอกไม้สีชมพูนวล

...ซากุระ...

‘ บุปผาที่งดงาม สักวันก็ต้องร่วงโรยตามกาล...อาจารย์อยากให้เจ้าเก็บไว้เป็นข้อเตือนใจ...ชีวิตของมนุษย์นั้นมิได้ต่างจากมัน ที่ซักวันต้องถูกปลิดลง...หากยามมีชีวิต...จงอยู่อย่างมีคุณค่า และสง่างาม ’

“ท่านอาจารย์ฟง...” หญิงสาวกำหลอดแก้วแน่น

เธอคงไม่มีโอกาสให้สิ่งนี้แก่เขาอีกแล้ว...

ทั้งที่เป็นคนตัดความสัมพันธ์เองแท้ๆ

            แล้วจะมีสิทธิ์มาเรียกร้องอะไร...

“ฉันแค่อยากให้นายสนใจฉันบ้าง...

ฉันผิดมากใช่มั้ย

ที่อยากให้คนรักมีเวลาให้ในวันสำคัญ...แบบผู้หญิงคนอื่น”

            ริมฝีปากบางพึมพำอย่างแผ่วเบา...พลันน้ำสีใสก็หยดลงบนการ์ดสีแดงสดที่บรรจงเขียนด้วยหมึกน้ำเงิน หญิงสาวกล้ำกลืนก้อนสะอื้นลงลำคอก่อนจะลุกขึ้นจากพื้นด้วยใจที่แตกสลาย...

‘ วันไหนที่เราต้องจากกัน...ให้ซากุระกลีบนี้เป็นตัวแทนของฉัน เพราะฉะนั้น...รักษามันไว้ดีๆ นะเจ้าวัวบ้า !

สุดท้าย...สุขสันต์วันครบรอบ 3 ปีนะ ~

รัก...และจะรักตลอดไป

                      อี้ผิง’

-------------------------------------------------------------------------------


Next Chapter :

 

“อาทิตย์หน้าจะต้องย้ายไปอยู่ที่อิตาลีแล้ว...นายบอกอี้ผิงรึยัง ?”

“...”

“ฉันเข้าใจว่าการบอกลาเป็นเรื่องเจ็บปวด แต่ซักวันนายกับอี้ผิงก็ต้องกลับมาเจอกันอีก...อย่าเสียใจไปเลยนะ”

“ไม่หรอกพี่ฟูตะ”

“...”

“ผมจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีกแล้ว...”