จอมเวทย์ซ่าล่าปีศาจ

ลำดับตอนที่ #3 : คาถาที่ 3 เกิดเรื่อง

คาถาที่ 3 เกิดเรื่อง

.ในค่ำคืนของวันหลังเปิดเทอมวันแรก

“หึ  หึๆ เสร็จแล้วๆ”เสียงที่น่าสยดสยองเสียงหนึ่งดังลอดออกมาจากห้องทดลองเวทย์ของโรงเรียนในยามค่ำคืน

“ฮื่อๆๆๆๆ”ตามด้วยเสียงร้องไห้ที่บ่งบอกถึงความกลัวและเสียใจ

ในเช้าวันที่อากาศสดใส(มั้ง)

“แน่จริงก็ตามให้ทันสิ”เสียงจากหนุ่มหน้าหวานนามคีย์ตะโกนบอกเกลที่ขี่อสูรจิ้งจอกสีดำตามหลังมาติดๆ

“โรอันอย่ายอมแพ้นาเจนะ”เกลตะโกนบอกอสูรของตนซึ่งโรอันส่ายหัวไปมาพร้อมมองม้าสีขาวที่มีเด็กหนุ่มหน้าหวานขี่อยู่

“เฮ้อ~ ช่วยไม่ได้”ว่าแล้วโรอันก็เร่งฝีเท้าของตนเองให้เร็วขึ้นจนแซงนาเจม้าสีขาวไปได้อย่างสบายๆ

“เฮ้  โรอันแซงกันง่ายๆแบบนี้เลยเหรอ”นาเจบ่นโรอันพร้อมเร่งฝีเท้าของตนให้ตามโรอันให้ทัน

“เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”เสียงเบรกมาแต่ไกลทำให้เหล่าเด็กนักเรียนที่กำลังเดินเข้าโรงเรียนต้องหันมามองก่อนจะพากันวิ่งหนีกันให้วุ่น

 “เย้  เห็นไมฉันถึงก่อน”เกลกระโดดโลดเต้นไปมาบนหลังโรอัน

“ชิ  ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ”คีย์พูดอย่างแค้นๆ

“นายวิ่งเร็วจังเลยโรอัน”นาเจอสูรม้าสีขาวหรือเรียกให้ถูกคือเพกาซันเดินเข้ามาหาโรอันอย่างเป็นมิตรก่อนจะสังเกตเห็นว่ามีหูข้างซ้ายของโรอันหายไป

“ระ โรอันหูนาย”นาเจตะโกนด้วยความตกใจ

“อย่าพูดได้ไม  ToT”โรอันร้องอย่าโหยหวน

“ฝีมือเธอเหรอเกล”คีย์กระโดดลงจากหลังนาเจก่อนจะถามเกลด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียด

“อืม ^^”เกลตอบด้วยรอยยิ้มที่ไม่น่าไว้ใจ

“แย่แล้ว!! ต้องรีบไปบอกเพื่อนว่าเกลผลิตยาอันตรายออกมาอีกแล้ว”ว่าแล้วคีย์ก็วิ่งหายไปอย่างรวดเร็วปล่อยให้นาเจยืนเหงื่อตกอยู่ใกล้ๆโรอัน

“ปัง!!”เสียงเปิดประตูอย่างแรงเรียกความสนใจของคนในห้อง(ที่มีอยู่น้อยนิดเพราะส่วนใหญ่มาสาย)ให้หันมาสนใจ

“พวกเราเกลผลิตยาที่ยังระบุไม่ได้ว่าอันตรายระดับไหนแต่ทุกคนจงโปรดระวังอย่ากินของที่เก็บได้เป็นอันขาด”สิ้นสียงของคีย์เพื่อนๆที่อยู่ในห้องก็พากันตกใจนั้งไม่อยู่กับที่

“จะกลัวอะไรนักหนาก็แค่ตัวยาชนิดหนึ่งเท่านั้นเอง”เกลที่เดินตามมาทีหลังบ่นทันทีที่เห็นเพื่อนๆของตนแตกตื่นตกใจเพราะยาของตน

“จะไม่ให้กลัวได้ไงก็ยาแต่ละชนิดของเธอมันใช้เล่นๆที่ไหนล่ะ”อเล็ก(ที่ปกติมาสาย)บ่นขึ้นอย่างกลัวๆ

“ใช่ๆคนที่กินยาของเธอนะไม่กลายเป็นอสูรก็ต้องกลายเป็นตัวประหลาด”อารีอาพูดอย่างหวาดๆ

“อ้าวงั้นเหรอ”เกลพูดอย่างไม่เดือดไม่ร้อน

“งั้นฉันไปบอกพวกเพื่อนคนอื่นๆก่อนนะ..ว่าแต่นาเจล่ะเกล”คีย์หันไปหาเกลทันทีเมือไม่เห็นอสูรคู่ใจของตน

“เห็นเดินไปห้องทดลองเวทย์นะ”สิ้นเสียงของเกลคีย์ก็รีบวิ่งไปที่ห้องที่ว่าทันทีโดยไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าที่ตกใจของโรอันและรอยยิ้มแปลกๆของเกล

“จริงสิเมื่อวานนี้ฉันได้ยินเสียงหัวเราะน่ากลัวๆกับเสียงคนร้องไห้จากห้องทดลองเวทย์ด้วยล่ะ...อย่าบอกนะว่าเสียงนั้นจะเป็น”อารีอาพูดอย่างกล้าๆกลัวก่อนจะค่อยๆหันไปทางเกลที่ยืนยิ้มอยู่

“ใช้แล้วเสียงคนที่หัวเราะคือเกลและคนที่ร้องไห้คือฉันเอง”โรอันพูดอย่าปลงๆ

“งั้นก็แปลว่า....คีย์อย่าเพิ่งเป็นอะไรไปน่า ~”ว่าแล้วทุกคนในห้องก็พากันวิ่งไปที่ห้องทดลองเวทย์ทันที

“คะ  คีย์”อารีอาพูดอย่างตกใจเมื่อเห็นเพื่อนรักของตนมีรูปร่างที่เปลี่ยนไปจากเดิม

“รีอาฉัน.........”

จบอีกตอน =_= ถ้าไม่โดนบังคับไม่อัพนะเนี้ย