คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 2 : Send love for my love only!
TITTLE : Send love for my love only!
WRITER : นายโกโก้ :]]
PARING : kibum X donghae
CHAPTER2 : Accident
ณ ม้านั่งในสวนสนุกช็อกโกแล็ตเวิร์ล ร่างสูงใหญ่นั่งอยู่ที่นั่น โดยมีร่างเล็กนอนไม่ได้สติหนุนตักอยู่ และร่างสูงใหญ่นั้นก็นั่งลูบหัวร่างเล็กอย่างค่อยๆ ร่างสูงใหญ่ลูบหัวร่างเล็กเบาๆค่อยๆด้วยความห่วงใย มือขอร่างสูงใหญ่นั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่นที่เอ่อล้นออกมาเลยทีเดียว ถึงแม้รอบข้างจะมีผู้คนสับสนวุ่นวายเพียงใดก็ตาม ร่างสูงใหญ่ก็ยังคงเงียบสงบและเป็นห่วงร่างเล็ก
“ เห้อ ~ดงเฮจะเป็นอะไรมากมั้ยนะ ”
คิบอมถอนหายใจ พร้อมกับเป็นห่วงดงเฮอย่างมาก แต่มือที่แสนอบอุ่นของคิบอมก็ยังลูบหัวดงเฮด้วยความห่วงใยและอ่อนโยนอยู่
“ โอ๊ย ! มึนหัวจัง ”
ร่างเล็กผอมบางที่นอนไม่ได้สติอยู่ กลับมามีสติอีกครั้ง พร้อมกับอาการมึนหัว (- -;) ดงเฮยังคงกุมหัวตัวเองด้วยอาการมึนๆงงๆ
“ ดงเฮ ดงเฮ ดงเฮฟื้นแล้ว ^^ ”
คิบอมดีใจมากที่เห็นดงเฮฟื้นขึ้นมาแล้ว คิบอมยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
“ คิบอม? ที่นี่? เรายังอยู่ที่ช็อกโกแล็ตแลนด์อยู่รึเปล่า? ”
ดงเฮถามคิบอมพร้อมกับอาการมึนๆงงๆอยู่
“ ใช่ครับ เรายังอยู่ที่ช็อกโกแล็ตแลนด์ครับ ดงเฮหิวมั้ยครับ? ตอนนี้มันเที่ยงกว่าแล้ว ”
คิบอมตอบอย่างชัดเจน พร้อมกับถามดงเฮด้วยความห่วงใยอย่างใจจริงของเขา
“ อืม.. ยังไม่หิวหรอก ยังมึนๆอยู่เลย ”
ดงเฮก็ยังมึนๆอยู่(- -*) แต่ดงเฮก็สามารถคุยกับคิบอมได้ เพราะอานุภาพแห่งความรัก ♥
“ ผมขอโทษนะครับ ผมไม่น่าตามใจคุณ ให้คุณเล่นรถไฟเหาะ ไม่เช่นนั้นคุณก็คงไม่เป็นอย่างนี้ ขอโทษนะครับ ”
คิบอมขอโทษขอโพยดงเฮอย่างหนัก เรื่องการเล่นรถไฟเหาะ และน้ำตาของคิบอมก็เริ่มคลอเบ้าแล้ว
“ !! คิบอมๆ คิบอมไม่ผิดหรอก ฉันผิดเองที่ทะเลอทะล่าไปเล่นหน่ะ คิบอมไม่ผิดหรอก ”
ดงเฮสะดุ้งขึ้นมาที่เห็นคิบอมจะร้องไห้ และรีบบอกคิบอมว่าเป็นความผิดของตัวเอง ดงเฮใช้มือของเขาปาดน้ำตากำลังเอ่อล้นออกมาจากดวงตาของคิบอม
“ ครับ^^ งั้นเราไปทานไอศกรีมกันเถอะครับ ผมเลี้ยงเอง ”
คิบอมนิ่งได้ครู่นึง คิบอมจึงปาดน้ำตาตัวเองออกอีก คิบอมกลับมายิ้มอีกครั้ง และชวนดงเฮไปทานไอศกรีม
“ เย้ เย้ เย้! ได้กินไอติมฟรี ~ ”
ดงเฮลั๊นลาเต็มที่ เมื่อรู้ว่าจะได้กินไอศกรีมฟรี โดยที่อากาศมึนหัวหายเป็นปลิดทิ้ง (สุดยอดเลยแฮะ)
“ อ้าว! เมื่อกี้ยังเห็นปวดหัวอยู่เลย ทำไมตอนนี้หายแล้วหล่ะ^^ ”
คิบอมหยอกดงเฮไปเต็มเหนี่ยว พร้อมกับยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ อิอิ
“ กะ.. ก็ ..ก็ ไม่รู้อ่า แต่รู้ว่ามันหายแล้ว แฮ่ๆ^^ ”
ดงเฮรีบตอบอย่างตะกุกตะกักเพราะไม่คิดว่าคิบอมจะหยอก ได้แค่ยิ้มแหะๆให้คิบอมเท่านั้น
“ ^^ ”
คิบอมยิ้มอีกครั้งพร้อมกับที่ลุกขึ้นมาจากม้านั่งนั้น
“ ฮึ๊บ! ~ ย๊าห์! ขอขี่หลังหน่อยน๊าา า ”
ดงเฮเปล่งเสียงออกมา (อย่างน่าสะพรึงกลัว) พร้อมกับกระโดดจากม้านั่งไปขี่หลังคิบอม
“ !! คร้าบ คร้าบ ก็ได้คร้าบ ไปหล่ะนะ! ”
คิบอมตกใจมาก!! ที่ดงเฮกระโดดขึ้นมา แต่ร่างน้อยของดงเฮไม่ได้ทำให้ร่างกายของเขาสะทกสะท้านเลย เขาจึงให้ดงเฮขี่หลังต่อไป พร้อมกับพาวิ่งไปยังคาเฟ่ ~ >.<
“ ไปเล้ยย ยยยย! ”
ดงเฮลั๊นลากับการกระทำของคิบอมเป็นอย่างมาก ถึงมากที่สุด
สุดท้ายก็มาถึง “ ไอศกรีมคาเฟ่ ” ^0^
กรุ๊งกริ๊งๆ ๆ เสียงกระดิ่งของร้านคาเฟ่ ก็ดังขึ้นเมื่อ 2 หนุ่มน่ารั๊ก! ผลักประตูร้านเข้าไป ภายในคาเฟ่มีอากาศเย็น เนื่องจากมีแอร์ 2 – 3 ตัว เป็นคาเฟ่เล็กๆ เน้นการตกแต่งโทนขาวชมพู เพื่อให้ดูหวานขึ้น และ 2 หนุ่มก็ได้เลือกโต๊ะที่นั่งโดยเลือกโต๊ะริมสุด ท้ายสุด ในมุมมืด
“ โห! ~ ข้างในนี้เย็นชะมัดเลยเนอะ ว่ามั้ยคิบอม? ^^ ”
ดงเฮตื่นตาตื่นใจกับคาเฟ่มาก กก! ๆ เนื่องจากดงเฮชอบคาเฟ่มาก ๆเลย เพราะตอนที่ดงเฮยังเป็นเด็กอยุ่ แม่ของดงเฮมักพาดงเฮไปที่คาเฟ่บ่อยๆ ดงเฮจึงชอบคาเฟ่มากๆ
“ ครับ เย็นมากๆครับ แต่คนน้อยจังเลยนะครับ ”
คิบอมตอบอย่างสุภาพ (เช่นเคย) พร้อมกับกวาดสายตาไปรอบๆภายในคาเฟ่นั้น
“ อือ เนอะ คนน้อยจริงๆด้วย มีแค่ 2-3 คนเองอ่ะ ”
คุณหนูดงเฮน้อยก็กวาดสายตาไปรอบๆ แล้วจึงตอบคำถามของคิบอม
“ สวัสดีค่า ^^ นี่เมนูค่ะ จะรับอะไรดีค่ะ ? ”
พนักงานสาวของคาเฟ่ในชุดเมดขาวชมพู นำเมนูมาให้ และพร้อมกับที่จะจดออเดอร์
“ งือ อออ อ~ งั้นผมขอสตอเบอร์รี่ซนเดย์ คั๊ฟ ^^ ”
ดงเฮนั่งคิดดๆ และจึงสั่งออกไป ด้วยรอยยิ้ม :]]
“ .....ผมขอช็อคโกแล็ตซันเดย์ละกันครับ ”
คิบอมนั่งอ่านเมนูสักพักนึง จึงได้สั่งออกไป
“ ค่าๆ ได้ค่ะ สตอเบอร์รี่ซันเดย์ 1 ที่ ช็อคโกแล็ตซันเดย์ 1 ที่นะคะ รอสักครู่ค่ะ ^^ ”
พนักงานสาวจดเมนูเสร็จสรรพและถวนรายการอีกครั้งนึง พร้อมกับหยิบเมนูและเดินไปที่เคาท์เตอร์
“ นี่ๆ คิบอมๆ เขาบอกว่า ช็อกโกแล็ตมันขมมากเลยไม่ใช่หรอ? กินได้ไงอ่ะ ? ”
ดงเฮทำหน้าตาซีเรียส และ กระซิบกับคิบอมอย่างเบาๆ ทำอย่างกับว่ามันคือท็อปซีเคร็ตระดับโลกก็ว่าได้
“ คิก คิก ^^ ”
คิบอมหัวเราะออกมาอย่างเบาๆ และนำมือมาปิดปากเอาไว้
“ เอ๋~ คิบอมหัวเราะทำไมอ่า? มันไม่ขมหรอ? ”
คุณหนูน้อยทำหน้างง เพราะตนเองยังคงข้องใจอยู่
“ ไม่หรอกครับ มันก็เป็นรสชาติขมปนหวานนั่นแหละครับ เดี๋ยวไอศกรีมมา แล้วผมจะให้ชิมนะครับ ^^ ”
คิบอมตอบมาอย่างตรงๆ พร้อมกับยิ้มอย่างหวานเจี๊ยบให้ดงเฮ >//<
“ อือ จะลองชิมดูนะ แฮ่ๆ ”
ดงเฮยิ้ม และตอบรับ อย่างน่ารั๊กๆ 55 แต่อีกใจนึงก็ยังกล้าๆกลัวๆอยู่เหมือนกัน
ทั้ง 2 คนก็คุยกันไปเรื่อยๆรอจนกว่าไอศกรีมที่สั่งจะได้ ทั้งเรื่อง การที่คิบอมไปเรียนที่อิตาลี เรื่องสัพเพเหระทั่วๆไป..... .
“ ค่าา ไอศกรีมสั่งได้แล้วนะค่า ”
พนักงานสาวเดินมาด้วยเสียงสดใจ โดยมากับถาดไอศกรีมและนำไอศกรีมมาเสิร์ฟ
“ ค้าบ บผม! ”
ดงเฮตอบรับ และหยิบช้อนที่วางอยู่ พร้อมที่จะกิน! (งั่มๆ)
“ ดงเฮครับ นี่ครับ อ้าม ม ”
คิบอมตักไอศกรีมในถ้วยนั้นทันที ก็คือไอศกรีมช็อกโกแล็ต ที่มีครีมติดอยู่หน่อยๆ และยื่นไปทางดงเฮ
“ ไม่ขมจริงๆนะ งั่ม! ”
ดงเฮถามคิบอมอีกครั้งเพื่อความชัวร์ แต่ยังไม่ทันจบประโยคไอศกรีมช็อกโกแล็ตคำนั้นก็เข้าไปอยู่ในปากคุณหนูน้อยดงเฮแล้ว
“ เป็นยังไงครับ ขมมั้ยเอ่ย ? ”
คิบอมถาม พร้อมกันปนยิ้มเล็กน้อยบนใบหน้า
“ อื้อ! ไม่ขมจริงๆด้วย อร่อยจังๆ ๆๆ^^ ”
ดงเฮลั๊นลาอีกครั้งนึง(อีกแล้วเรอะ!) เนื่องจากได้รู้รสชาติของไอศกรีมรสช็อกโกแล็ตแล้ว เพราะดงเฮเองไม่เคยได้ทานไอศกรีมรสช็อคโกแล็ตเลยสักครั้ง
“ เห็นมั้ยหล่ะครับ ไม่ขมเลยใช่มั้ยหล่ะครับ ”
คิบอมยิ้มร่า า า าาอย่างมีความสุขที่เห็นดงเฮมีความสุข
“ ไม่ขมจริงๆ คิบอมลองกินสตอเบอรี่สิ หวานนะๆ เอ้า! อ้าม ม!^^ ”
ดงเฮตอบ และตักไอศกรีมรสสตอรเบอร์รี่ให้คิบอมชิมบ้าง >.<
“ ครับ อั้ม! ”
คิบอมตอบ และกินไอศกรีมคำนั้น แต่ทว่าดงเฮป้อนไม่ดีจึงทำให้ ปากของคิบอมเปื้อนไอศกรีม สีชมพู!
“ อ้าว! ปากของคิบอมเปื้อนนี่นา ”
ดงเฮสังเกตเห็นรอยเปื้อนนั้นแล้ว จึงได้บอกคิบอม
“ อ๋อ ครับ งั้นผมขอหยิบทะ.. ”
คิบอมรู้ปุ๊บกำลัง จะเอื้อมมือไปหยิบทิชชู่ แต่...! ลิ้นของดงเฮได้มาเลีย ณ บริเวณที่เปื้อนไปเรียบร้อยแล้ว
“ แหะๆ ”
ดงเฮหัวเราะอย่างเบาๆ กับการกระทำของตัวเอง
“ !! ”
คิบอมตกใจมาก แต่การกระทำของคิบอมมันตรงกันข้าม คิบอมมองหน้าดงเฮ และจับหน้าของดงเฮมาจูบ
ทันที ริมฝากปีชมพูปนแดงราวกับลูกเชอร์รี่ของทั้ง 2 คนในขณะกำลังประกบกันอย่างร้อนแรง ลิ้นอุ่นๆของคิบอมเข้าไปภายในปากของดงเฮ เหมือนกับว่าลิ้นของดงเฮจะรู้หน้าที่ จึงได้โต้ตอบคิบอม ลิ้นทั้ง 2 คนฟัดเหวี่ยงกันซะยิ่งกว่างูรัดซะอีก ทั้ง 2 คนจูบกันได้นานมากแต่ก็ยังคงรักษาความดูดดื่มไว้ได้อยู่ แต่ทั้ง 2 คนกลับไม่ได้สนใจเลยว่า คนในร้านนั้นจะหันมามองรึป่าว? เพราะตอนนี้โลกของพวกเขามีกันแค่ 2 คน! สักพักนึงคิบอมจึงถอนลิ้นอุ่นๆของเขาออกจากปากสีชมพูอ่อนของดงเฮ ทั้งสองคนนิ่งและมองหน้ากัน
“ ขอโทษนะครับ แต่ผม ผม... ”
คิบอมกุมหัวตัวเอง และขอโทษดงเฮ ที่สำคัญใบหน้าของเขาแดงระเรื่อไปหมดแล้ว
“ ฮึก ฮึก ฮือ อTT ”
ดงเฮมองหน้าคิบอม และดงเฮก็ปล่อยโฮออกมา ณ ที่นั้น !
สงสัยกันช่ายม้าาา า? ทำไม?หมวยน้อยถึงร้องไห้หล่ะ ? อิอิ
อยากทราบใช่ป่ะครับ ? ง่ายๆเลยครับ
เม้น กันสิครับ ! แค่คนละเม้น อ่านตอนไหนก็เม้น ๆๆ ๆ แค่นั่นแหละครับ
ผมขอสัก 25 เม้นได้ป่ะครับ อย่างน้อยผมอยากชื่นใจ ถึงฟิคของผมอาจจะไม่สนุกมากเท่าไหร่ก็ตาม
แต่ถ้าชอบหรือไม่ชอบก็เม้นบอกกันนะครับ เพราะผมอยากได้ข้อผิดพลาดนำไปแก้ไขครับ ^^
เม้นเยอะ ๆ ขอให้เอสเจจับกดเลยครับ หื่น ๆ
ใครอ่านแล้วไม่เม้นขอให้ไม่เจอดาราที่ชอบนะครับ อย่าหวังเลย !
นายโกโก้ ขอบคุณครับ
ความคิดเห็น