คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : MC #...2 ก็แค่อยากให้นาย...ยิ้ม
By :;: THE AOF AP
UpzZ 9:54 PM. 06/03/09
MC # 2 ก็แค่อยากให้นาย...ยิ้ม
100%
------------------------------------------------------>>>
/>
My Candy: 2
อาจารย์
หายใจอย่างเซ็งๆ ช่วงนี้ผู้จัดการของเขาเห็นว่าใกล้สอบปลายภาคแล้วจึงงดรับงาน แต่จริงๆแล้วไม่ใช่แค่คิบอมคนเดียวที่
ใกล้สอบ แต่ดูเหมือนผู้จัดการเองก็ต้องสอบเหมือนเพราะคนที่ดำรงตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวนายแบบชื่อดังคิมคิบอม ไม่ใช่
คนอื่นไกล คิมฮีชอล พี่ชายของเจ้าตัวเองนั้นเอง
“วันนี้ครูเอาแบบทดสอบมาคืน” อาจารย์ประจำกล่าวทันทีที่วางของทั้งหมดลงบนโต๊ะ ในมือถือปึกกระดาษไว้นั่นทำ
ให้รู้ว่าใบมรณะออกแล้ว
“จงยิน 85 คะแนน เก่งมาก” อาจารย์ค่อยแจกใบคะแนนคืนให้นักเรียนแต่ละคน พร้อมกับบอกคะแนนเสียงดัง ใคร
ได้คะแนนมากก็เป็นเรื่องน่ายินดี แต่สำหรับคนที่ได้น้อยอย่าง...
“ลีดงแฮ 30 คะแนน น้อยเหมือนเดิม” บอกพร้อมตำหนิเล็กๆ นักเรียนคนนี้ไม่เคยทำคะแนนวิชาคณิตศาสตร์ได้เกิน
50 คะแนนเลยด้วยซ้ำ
“ฮะๆ โธ่อาจารย์พูดดังทำไม” เจ้าของชื่อเดินมารับใบคะแนน หน้าของดงแฮไม่ได้แสดงออกว่าเครียดหรือเสียใจ
บนใบหน้ายังคงยิ้มแย้มอยู่เสมอ
“คิมคิบอม 100 คะแนนเต็ม” อาจารย์ประจำวิชายื่นใบคะแนนไปให้แก่ผู้ที่เป็นท๊อปตลอดกาลอย่างคิบอม และ
อย่างเคยไม่มีอะไรที่บ่งบอกว่าตอนนี้คิบอมรู้สึกอย่างไร
เสียงอาจารย์ยังคงบอกคะแนน และส่งคืนแกนักเรียนไปจนหมด ก่อนจะเริ่มสอนในส่วนของเนื้อหา
ร่างหนาของคิบอมที่ปกติจะต้องนั่งตั้งใจ แต่วันนี้กับตรงกันข้ามคิบอมนั่งเหม่อออกไปนอกหน้าต่างอย่างเซ็งๆ ก่อน
ที่จะได้ยินเสียงเรียกใสๆของคนที่นั่งอยู่ข้างหลัง
“คิบอม คิบอม” ดงแฮกล่าวเรียกร่างสูงที่นั่งหน้าตนเอง โชคไม่ดีที่เผอิญหมึกปากกาของเขาหมดและเขาคิดว่าคง
ไม่เป็นไรถ้าจะขอยืมจากเพื่อนอย่างคิบอม
“มีอะไร” คิบอมถามเสียงเรียบ ไม่รู้ทำไมเขาถึงไม่ค่อยอยากจะเสวนากับดงแฮซะเท่าไร
“ยืมปากกาหน่อยซิ นะนะนะ” ดงแฮกล่าวเสียงออดอ้อน ทำเอาคนได้ยินถึงกับเบ้หน้า คงเป็นเพราะเหตุผลนี้ล่ะมั้งที่
เขาไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับเจ้าหน้าหวานนี่
“...” ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป แต่ก็ยื่นปากกาอีกด้ามส่งไปให้และค่อยดึงเก้าอี้เพื่อให้ออกห่างจากคนด้านหลัง
ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงไม่อยากยุ่งกับคนอย่างลีดงแฮ ทั้งที่เขาก็ไม่ได้ทำอะไรผิดสงสัยอาจจะเป็นเพราะว่า
อิจฉา
อิจฉา...ที่ดงแฮมีคนคอยใส่ใจดูแล
อิจฉา...ที่ดงแฮมีเพื่อนมากมาย
อิจฉา...ที่ดงแฮมีรอยยิ้มที่สดใส แจกจ่ายให้กับทุกคน
ติ๊ง...ต่อง เสียงออดหมดเวลาทำให้ห้องกับมาวุ่นวายอีกครั้ง เพื่อนต่างไปรวมตัวจับกลุ่มคุยเหมือนเดิม และนำทีม
โดยคนๆเดิม ลีดงแฮ
“นี่ด๊องเมื่อกี้แกคุยอะไรกับไอ้เย็นชานั่นว่ะ” เพื่อนสนิทของร่างบางกล่าวถาม เพราะนานๆทีจะเห็นคนเย็นชาอย่าง
คิบอมจะยอมอ้าปากพูดกับใคร
“เปล่าหรอก ก็แค่ยืมปากกาเขาน่ะพอดีชั้นเห็นแกกำลังหลับสบายเลยไม่อยากจะกวน” ดงแฮตอบอย่างไม่คิดอะไร
และก็อดไม่ได้ที่จะเหน็บเพื่อน
“ชั้นไม่เข้าใจเลยว่ะ ไอ้เย็นชานั่นวันๆมันอยู่ไปได้ยังไง ไม่เห็นมันจะมีเพื่อนซะคน” คยูฮยอนพูดเบาๆ เพราะกลัวว่า
ประโยคที่ออกมาจากปากเขาจะลอยไปถึงหูคนที่กล่าวถึง
“เพราะอย่างนี้ไง ชั้นเลยอยากจะให้เขาเป็นเพื่อนกับเลย” ดงแฮพูดไปยิ้มไป เขาพยายามอย่างมากที่จะพูดคุยกับ
คนเย็นชา
ในสายตาของดงแฮ คิบอมไม่ใช่คนเย็นชาคิบอมเป็นแค่คนพูดไม่เก่งและไม่กล้าที่จะพูดคุยกับใคร ดงแฮไม่เคย
คิดที่จะเลิกพยายามตีสนิทกับคิบอม หลายครั้งที่เขาทำแล้วมักจะได้สายตาเย็นชาหรือประโยคที่ไม่น่าไพเราะซักเท่าไร แต่
ดงแฮก็สู้ตาย ^^
“เรื่องของแก เออจริงซิแล้วแกไม่ไปหาอาจารย์หรือไง” คยูฮยอนกล่าวเตือนเพื่อน
ยังไม่ได้พูดอะไรต่อ ร่างบางก็ติดสปีดไปเรียบร้อย คยูฮยอนได้แต่ส่ายหัวอย่างระอากับความไฮเปอร์ของเพื่อนคน
นี้ซะเหลือเกิน
“แฮ่ก แฮ่ก” ร่างบางของดงแฮยืนหอบอยู่หน้าห้องพักครู ยืนจัดระเบียบให้ตัวเองซะพักก่อนจะเคาะประตูเป็นการ
ขออนุญาต
“อ้าวมาแล้วหรอ นั่งก่อนซิ” เสียงของอาจารย์สาวดังขึ้นเมื่อเห็นนักเรียนที่เธอเรียกพบ
“อาจารย์ซอนเยเรียกผมมาทำไมฮะ ผมทำอะไรผิดอีกอ่ะ” ดงแฮกล่าวถามกระปอดกระแปด เพราะเคยสร้าง
วีรกรรมไว้มากเลยถูกเรียกมาทักเตือนบ่อยๆ และครั้งนี้ก็ยังไม่รู้ว่าถูกเรียกมาเพราะวีรกรรมไหน
“ป่าวซะหน่อย” ซอนเยกล่าวพรางยิ้มให้ลูกศิษย์ ก่อนมือบางจะเอื้อมไปหยิบกระดาษขึ้นมาสองใบ และส่งไปให้ดง
แฮ
“อะไรครับ” ดงแฮมองดูกระดาษให้มือ ก่อนจะทำหน้างงสุดฤทธิ์ จะเอาแบบทดสอบ EQ มาให้เขาดูทำไมกัน
“คือครูอยากให้เธอช่วยอะไรหน่อยน่ะ เธอเห็นคะแนนแล้วใช่ไหม” ซอนเยกล่าวถาม มือก็ชี้ลงไปในกระดาษสอง
ใบนั้น
ผลของคะแนนในกระดาษแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ใบหนึ่งได้กราฟคะแนนแทบจะทะลุจากกระดาษคือเต็มร้อยก็
ได้เป็นพัน ส่วนอีกแผ่นแท่งกราฟไม่ปรากฏให้เห็นเลยแม่แต่น้อย มือบางพลิกไปดูชื่อจากอีกหน้าของกระดาษ
ลีดงแฮ 100 คะแนน คิมคิบอม -50 คะแนน
“คือผลของคะแนนเธอคือคนที่ทำคะแนนสูงสุด ส่วนคิบอมก็อย่างที่เห็น คือครูคิดว่าถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้เรื่อยๆ
มันจะเป็นอันตรายกับคิบอมน่ะจะ พวกเธอก็ยังเด็กอยู่ก็น่าจะใช้ชีวิตที่สนุกสนานอะไรประมาณนั้น” อาจารย์ร่ายยาวถึง
เหตุผล
“ได้ครับ ผมช่วยเต็มที่” ดงแฮตอบรับอย่างว่าง่าย อย่างไงซะเขาก็อยากเป็นเพื่อนกับคิบอมอยู่แล้ว อย่างน้อยถ้า
เป็นคนช่วยให้คนเย็นชาอย่างคิบอมยิ้มได้ซะครั้งก็ดีไม่น้อย
“ว่าแต่จะให้ผมทำอย่างไงล่ะครับ” ดงแฮยิ้มหวาน ถามอาจารย์คนสวยตรงหน้า และได้รับกลับก็คือรอยยิ้มจาก
อาจารย์และความเงียบ
“เรื่องนั้นครูก็ไม่รู้เหมือนกัน” ซอนเยยิ้มแหยงๆ อยากช่วยแต่ก็จนปัญญาที่จะวางแผน
“เฮ้อ...ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมจัดการเอง” ดงแฮส่ายหัวไปมา แต่ก็คงยิ้มอยู่ตลอด ขอแค่ให้เขาทำให้คิบอมยิ้มได้
จะทำอะไรก็ได้ทั้งนั้นล่ะน้า
THE AOF AP
---------------------------------->>>
Talk:;:
เหอ...เหอ สังเกตได้ว่ามาอัพส์อีกแล้ว
เรื่องนี้แต่งได้ค่อยข้างไหลลื่น อิอิ
รู้สึกมั้ยว่าคิมคิเริ่มทำตัวน่าหมั่นไส้ มันจะเย็นชาอะไรนักหนา (ไม่รู้เหมือนกัน)
เสาร์-อาทิตย์จะพยายามอัพส์ให้นะคร๊าบ
เผอิญตอนนี้มีงานเข้าวันเสาร์กับอาทิตย์
พอดีว่าออฟต้องไปสอนพิเศษ เหอ...เหอ (เก่งต้องทำใจ)
รัก Super Junior เม้น+โหวต :))
ความคิดเห็น