คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : part ::::::::::2::::::::::มาแก้ไขที่อ่านไม่ได้ค่ะ
~Because I Love you~
~Heechul~@~Ly~
Rate : PC ~ NC….
Part : Two
“ให้ผมเลิกเหรอ แต่ผมขาดผู้ชายพวกนั้นไม่ได้นี่นา แต่ถ้าเปลี่ยนเป็นคุณแทนผมก็ยอมเลิกนะ คิกๆ”
แม้ว่าร่างบางจะเดินหายขึ้นไปข้างบนแล้วก็ตามแต่ถ้อยคำสุดท้ายที่เอ่ยไว้กลับดังวกไปวนมาภายในหัวของร่างสูง
ฮันคยองถอนหายใจออกมาเบาๆ ตัดสินใจว่าไม่ควรใส่ใจกับคำพูดของร่างบาง และรีบออกจากบ้านเพื่อไปยังบริษัทของตน
“เฮ่อ”
..
...
“ฮาโหล ว่าไงครับที่รักเลิกเรียนแล้วเหรอ”
ฮันคยองหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับและกลอกเสียงลงไปทันทีโดยไม่ต้องดูเบอร์ด้วยซ้ำเพราะเพลงๆนี้เค้าตั้งไว้สำหรับแจจุงคนเดียวเท่านั้น
“อืม กำลังจะออกจากมหาลัยแล้วล่ะ ฮันจะให้เค้าไปรอที่ร้านเลยไหม”
เสียงหวานตอบกลับมาตามสาย
“ไม่ดีกว่าแจมาที่บริษัทนะแล้วเราจะไปออกไปพร้อมกัน”
“เอาแบบนั้นเหรอ”
“แบบนี้ล่ะดีที่สุดแล้ว”
ฮันคยองแอบคิดต่อในใจ ‘ใครจะบ้าให้แฟนตัวเองไปนั่งรอในผับคนเดียวยิ่งน่ารักๆอยู่’
“อืองั้นฮันรอแปบนะเค้าจะรีบไป”
“ครับรีบมาไวๆนะ”
ร่างสูงยิ้มให้กับโทรศัพท์ทั้งๆที่กดวางไปแล้ว
..
..
RED…[em ] pub
ฮันคยองเดินควงคู่มากับแจจุง ร่างสูงสอดส่ายสายตาฝ่าแสงสลัวๆภายในร้านเพื่อมองหาพักพวกของตนที่น่าจะมาถึงก่อนแล้ว ขณะที่กำลังมองหาอยู่นั่นจู่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“สวัสดีครับคุณฮันคยอง”
ชายร่างหนาเอ่ยทักทายพรางก้มหัวให้อย่างนอบน้อม สร้างความสงสัยให้กับร่างบางด้านข้างมากทีเดียว เพราะถ้าคนเรารู้จักกันก็ไม่น่าจะต้องมาแสดงท่าทางนอบน้อมทีมันออกไปทางเกรงกลัวคนรักของเขาซะมากกว่า
“หวัดดีคังอิน พวกนั้นมากันรึยัง”
“มาแล้วครับรอคุณอยู่ทางด้านโน้น”
คังอินเอ่ยบอกก่อนจะเดินนำคนทั้งคู่ไป
..
..
..
เมื่อเดินไปถึงที่โต๊ะก็เอ่ยทักทายพวกพ้องของตนเล็กน้อย นั่งคุยกันไปได้สักพักใหญ่ๆเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นที่ข้างโต๊ะกลุ่มของพวกคนเรียกความสนใจให้หันไปมอง
“โห สวยเป็นบ้าเลยว่ะ โคตรอิจฉาไอ้หน้าจืดนั่นจริงๆมันไปหามาจากไหนว่ะ”
ด้วยเสียงที่ดังขึ้นมาทำให้ทั้งกลุ่มหันไปมองทางที่เจ้าของเสียงมองอยู่แล้วก็พบที่โต๊ะที่ถัดไปจากกลุ่มของตนประมาณ4-5โต๊ะภาพที่ปรากฏในสายตาคือชายหนุ่มที่ดูหล่อเหลากับร่างบางหน้าสวยที่นั่งคลอเคลียกันไม่ห่างหลายครั้งที่ใบหน้าหล่อซุกลงกับลำคอเรียวสวยของร่างบางในอ้อมกอด
“นั่นมันน้องของแจไม่ใช่เหรอ”
คยูฮยอนถามขึ้นหลังจากที่ล่ะสายตาจากหัวข้อของการสนทนามา แจจุงไม่ตอบแต่กลับก้มหน้านิ่งถึงแม้ส่วนหนึ่งจะเป็นเพราะความรู้สึกอับอายกับสิ่งที่น้องชายของตนกำลังทำอยู่แต่ก็คงไม่เท่ากับความกลัวว่าเพื่อนๆของคนรักจะคิดว่าตนเองก็คงเป็นเช่นเดียวกันกับน้องคงไม่แตกต่างกันเท่าใดนัก ฮันคยองหันมองหน้าคนรักก่อนจะหันไปมองทางตัวปัญหาอีกครั้งร่างสูงฉุนขาดทันทีกับภาพที่เห็นภาพที่ร่างบางกำลังจูบกับชายหนุ่มร่างสูงข้างๆอย่างดูดดื่ม ฮันคยองลุกขึ้นและตรงไปที่โต๊ะนั้นทันที ฝ่ามือแกร่งกระชากร่างของหนุ่มหล่อออกจากร่างบางที่กำลังนัวเนียกันอยู่สร้างความไม่พอใจให้กับชายหนุ่มที่ถูกขัดความสุขอย่างมาก
“เฮ่ย อะไรว่ะ”
ชายหนุ่มร้องขึ้นด้วยความโมโหต่างจากร่างสวยที่นั่งเงียบเมื่อมองเห็นว่าใครในใจนึกดีใจอยู่ไม่น้อยที่ฮันคยองเข้ามาห้ามแต่แล้วความรู้สึกดีๆนั้นก็พลันพังทลายเมื่อเห็นร่างบางที่แสนจะคุ้นตาวิ่งมาทางตน
“กลับบ้านไปเดี๋ยวนี้นะฮีซอล”
ฮันคยองเอ่ยกับร่างบางที่นั่งนิ่งไม่สนใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นโดนไม่สนใจกับเสียงโวยวายของเจ้าหนุ่มร่างสูงที่ถูกขัดจังหวะ
“.........”
นอกจากจะไม่มีเสียงตอบรับแล้วร่างบางเจ้าของชื่อยังคงนั่งเฉยราวกับไม่ได้ยินสิ่งที่ฮันคยองพูดร่างสูงเองก็ไม่พูดอะไรต่อให้เสียเวลาตรงเข้าไปกระชากแขนเรียวแล้วออกแรงดึงให้ลุกตามออกไปนอกร้าน เมื่อเห็นว่าร่างบางกำลังจะถูกพาไปชายหนุ่มก็เตรียมจะลุกขึ้นขวางแต่ก็ไม่สามารถทำได้เมื่อไหล่หนาถูกกดให้นั่งลงเหมือนเดิมด้วยมือของชายชุดดำร่างใหญ่2คนที่ไม่รู้ว่าโผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ แจจุงมองชายชุดดำสลับกับคนรักของตนที่กำลังลากน้องชายของเค้าออกไปนอกร้าน
‘ตกลงแล้วฮันคยองเป็นใครกันแน่คงไม่ได้เป็นมาเพียใช่ไหม’ แจจุงได้แต่เก็บความสงสัยนั้นไวในใจแล้วรีบวิ่งตามคนรักออกไป
...
..
..
“โอ๊ยเจ็บนะ”
ฮีซอลร้องเสียงดังเมื่อร่างบางถูกผลักเข้าไปด้านหลังรถอย่างแรงจนใบหน้าสวยกระแทกเข้ากับเบาะนิ่มๆอย่างแรง
“เงียบนะ”
ฮันคยองตะคอกใส่ร่างบาง
“ยุ่งอะไรด้วยล่ะ ไปให้พ้นนะ”
ฮีซอลเถียงกลับพลางดันร่างสูงที่ยืนขวางประตูรถอยู่ออก
“ฉันก็ไม่อยากยุ่งกับนายหรอกถ้านายไม่ใช่น้องของแจจุง”
ร่างบางนิ่งไปเพราะคำพูดของร่างสูง ฮันคยองเมื่อเห็นฮีซอลเลิกโวยวายก็พูดขึ้น
“เลิกทำตัวแบบนี้ซะ”
“ผมเคยบอกคุณแล้วไงว่าเลิกไม่ได้ แต่ถ้าคุณอยากให้ผมเลิกคุณก็ต้อง ‘ทำ’แทนคนพวกนั้นให้ผม ว่า
ไงล่ะ”
“.......”
เมื่อเห็นว่าฮันคยองไม่ตอบคำถามของตนซะทีแล้วแจจุงก็กำลังเดินมาทางนี้แล้วฮีซอลจึงพูดขึ้น
“คืนนี้ผมจะรอคำตอบของคุณที่ห้องถ้าคุณไม่มาคุณก็ไม่มีสิทธิ์จะห้ามผม”
ความคิดเห็น