ปรากฎการพิชิตใจนายตัวร้าย!!!!

ลำดับตอนที่ #3 : หมดเวลาเเก้ตัว

"ผมนั่งมองดวงจันทร์สีนวลที่อยู่หน้าผม..ทำไมเหรอ..ทำไมเเพรไม่เข้าใจผมเอาซะเลย..ทั้งๆที่ผมอยากจะปกป้องเธอในวันที่ผมย้ายมาที่นี้ผมนั่งขอร้องพ่อกับเเม่ว่าผมไม่อยากไปเเต่เพื่อผมได้ทุนเรียนต่อ ผมจึงต้อง...จากเธอไป ผมอยากจะร้องไห้ สวมกอดเธอ นั่งร้องเพลงที่เราอยู่ชมรมเดียวกัน....เวลานั้นผมดูมีความสุขมาก ..ผมอยากจะรู้ว่าตอนนี้เธอคิดที่จะรักผมรึเปล่า .. ผมประติเสธหญิงงามเเห่งวิ้งค์ไปเเล้วผมไม่อยากจะเสียเธอไปครั้งที่สองผมยังจำคำที่เบลล์พูดได้
'คนที่นายรักนั่น.นะคือเพื่อนฉัน'
'สมควรอยู่นะเเต่ว่าเธอคงไม่เข้าใจ' 
'ฉันอุสาห์เป็นเเม่สื่อเพื่อให้นายฉันผิดหวังนายควรคิดก่อนนะ'
เเต่ว่าผมไม่อยากจะคิดะไรถึงเธออีกเพราะว่า...ผมไม่อยากให้เธอเจ็บ ผม   ไม่เคย มีอะไร เทียบเธอเลยเเม้เเต่นิดเดียว ผมไม่เคยสงสัยว่าเเพรไม่เคยร้องไห้เพราะว่าชีวิตของเธอมีเเต่สิ่งที่ดีไหลเวียนเข้ามา ผมไม่อยากให้เธอเสียใจ...เพราะผมรักเธอ เหตุที่ผมไม่อยากเข้าใกล้เธอ เพราะเเม่บอกว่าผมรักกับใครไม่ได้มิชะนั้นเธอต้องตายจากผมไปในที่สุด ผมไม่อยากจะเสียเธอไปอีก ในวันที่เธอดีใจเธอจะรู้บ้างมั้ย..ว่าผมเสียใจที่ผมยิ้มให้เธอ..เธอจะรู้บ้างไหมว่า..ผมเสียใจที่ไปบอกไม่ชอบเธอ ผมหักห้ามใจตัวเองไม่ได้...ผมเกลียดตัวเอง..เกลียดตัวเองมากๆ..ผมอยากหอมเเก้มเธอ...ผมไม่อยากจะให้เธอเสียใจเป็นอันตราย..เธอจะรู้บ้างไหมว่าผมรักเธอเเทบขาดใจ...เธอจะเกลียดผมไหมนั่นหละคือ...สิ่งที่ผมกลัวมากที่สุด มีคนเเอบชอบผม...ซึ้งเป็นเพื่อนของผม..ตอนนั้นเราทะเลาะกันมากผมไม่อยากให้เรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะมินนี่ผมอยากเอาค้อนทุบหัวเธอ ตอนนี้สิ่งที่ผมทำอยู่ผิดรึไงเล่าทำไมเเพรน้อยของผมไม่เคยเข้าใจอะไรกันเลยงานนี้ผมจะทำใจได้ไหมเนี่ย เเล้วงานซิมบาลีอ้อนเเดน์ทอีกผมจะคู่กับใครอืม  ไปหาหน้างานดีกว่าอาจมีก็ได้ใครจะไปรู้

 ฉันไม่มีวันที่จะรับสายเธออีก จะหลีกหนีไปให้ไกลสุดสายตา
จึงฝากเพลงนี้ให้เธอได้ฟังเเละหวังให้เธเข้าใจว่า
หมดเวลาเเก้ตัว.............

นี่มันเพลงของรุจเดอะสตาร์นี่

วันนี้เราจะไปเรียนเคมีกันผมจับคู่กับบาร์ลัศอะไรนั่นนายทำดูไม่เหมือนชายเอาซะเลยเหมือนเเพรไม่มีผิดผมว่าสองคนนี้อาจเป็นพี่น้องกันมีอยู่ครั้งตอนนั้นผมถามเรื่องเเพรหมอนั่นทำหน้าซีดจางพร้อมทำหน้าเหี้ยมใส่ผิดหรอไม่มั้งผมรู้สึกว่าตอนนี้เเพรอยู่ใกล้ผมเรื่อยๆวันนี้เป็นวันที่ดีพวกรุ่นพี่ปีสี่ให้พวกเราไปวิ่งรอบป่าช้าตอนตีหนึ่ง(ตื่นมาทำไมว่ะ)
มีสาวๆทั้งหลายวิ่งปิดท้าย เเถมมีพวกบารัศการ์ทัศคาร์เซียนำชิวไปเเล้วพวกนั้นเกือบวิ่งรอบเเรกเเต่ก็เห็นเหงื่อตกเป็นเม็ดเล็กๆ
จนเสร็จเเล้วพวกเราวิ่งเเล้วก็ไปอาบน้ำไปทันไรพวกพี่ก็ไม่ปล่อยตัวให้ไปหาของในป่าช้าตอนตีสองผมเคยท่องกับน้องไว้ว่า
'ตีหนึ่งลมพัด ตีสองผีออก ตีห้าผีเข้าโรง'ถ้าจะจริงนะเนี่ย
                         บรู๊ววววววววววว
"เเงง หมาอะไรมาหอนตอนนี้คะ...คะ...น้า ว่ะ"เกือบหลุดเเล้วเบลล์
"ใครจะไปหยุดมันได้ล่ะไม่รู้จักคิดโง่!!"เเมคอัพพูดพร้อมขยี้หัวเบลล์
"รีบหากระจกเเห่งเนื้อคู่เหอะว่ะ"เนื่องจากพีคมองอยู่เเมนเต็ม
"อะ........อืม"เเพรชะงักทันทีที่เห็นสายตาเย็นชาของนัยตาสีม่วง
"เอ่อ คิบอมมาช่วยหาหน่อยดิ๊งานจะได้สำเร็จ"เบลล์พูดพลางดึงเเขนคิบอมมายิกๆพร้อมพลางส่งสายตาอ้อนวอนที่ทำให้ละลายได้เเม้เเต่ชาย
"ไม่ล่ะขอบคุณเราจะทำงานกันสองคนใช่มั้ยภีม"
"อื้ม"เค้าเป็นอะไรของเค้านะรำคาญจริง
"พวกนายเป็นอะไรไปทำกับอย่างเราไม่เคยรู้จักกันมากันงั้นเหละ"
"นายก็น่าจะรู้นะ"เบลล์เกาหัวเเกรกๆ"จกจ๋ามาหากันหน่อยได้ไหมไม่ต้องหวานต้องเเหวหรอก"ร้องได้ยังเป็นเพลงนะยายนี่
"กระจกเเห่งเนื้อคู่คงวิ่งมาหาเหรอบ้า"ซอนย่าพูด
   "ข้า  จะลองใช้ความสามารถนำพาความสวยสง่าเก่งฉลาดน่ารัก"เบลล์พูดอย่างภูมิใจ
"เเต่ก็มิได้นำพา"ทุกคนพูดอย่างมิได้นัดหมาย
"นี่เธอเงียบหน่อยดิ๊เป็นไฮเปอร์ไงหาา"เสียนายปริ้นซ์พูดอย่างกวนส้น
"ไม่ได้เป็นหรอกย่ะไฮปงไฮเปอร์อ่ะไรของนายอย่างนายอ่ะนะฉันคิดว่านายเป็นใบ้รู้ซะอีก ไอเเวมไพร์ขี้ยา"ไอ้ขี้ยาที่ว่านี้เป็นเพราะเธอชอบเห็นเค้าคลุกคีกับหญิงไปมั่วซั่วชอบเยาอะไรก็ไม่รู้บลาๆ
"อ้อ ยายปากส้มตำอย่างเธอไม่มีวันเข้าใจเหรอ อย่างเธอเนี่ยนะเค้าเรียกว่ายายพวกชอบหลงตัวเองเเถมปยอ.อีก"ก็จริงอยู่เบลล์ปัญญาอ่อนสุดไปเลยชอบทำอะไรเป็นเด็ก
"ฉันว่านะโรงเรียนนี้อาจไม่ใช่โรงเรียนของขุนนาง"ภีมออกความคิดเห็น
"นะ....นาย บอกว่าอะไรนะ"เบลล์ถามอย่างตะกุกตะกัก
"ใช่.....เหรอ หรือนายจะบอกว่า"ฉันออกโรงบ้าง
ก็ดูอย่างนี้สิกุหลาบกลิ่นเลือด ทั้งที่เราไม่ได้ทำอะไรเเต่อยู่ดีๆฉันรู้สึกถึงรางสังหอร์เเล้วล่ะฉันได้ยินพวกพี่คนหนึ่งเข้ามีเขี้ยวราวกับปีศาจเเล้วดูอย่างอาจารย์โนเนะสิเข้ายังได้ยินกลิ่นเลือดของฉันเลยพวกอาจราย์ไม่น่านะ ถึงคิบอมที่นั่งอยู่ใกล้ๆยังไม่ได้กลิ่นเลย"ที่อาจราย์โนะเนะคืออาจราย์ที่ดูเด็กที่สุดเเต่ว่าก็จริงนะฉันเห็นอาจราย์มีเลือดติดที่ปากด้วยทุกครั้งที่เข้าสอนเเล้ว
"เเล้วที่เรากำลังเรียนมันไม่ตรงกับหลักสูตรของขุนนางเเม้เเต่นิดเดียวมันว่าด้วยกฎของปีศาจ ฉันจะอ่านกฎที่ฉันไปค้นในกระเป๋าอาจราย์
 ฉัน เเวร์วูฟโน เเห่งอินโซรีเบลอาจราย์สอนเด็กขอให้มีกฎเหล็กไว้ว่า

    โรงเรียนปีศาจเเห่งค่ายซาคาเนีย 
หนึ่ง   ห้ามนักเรียนเเพร่งพรายเรื่องของโรงเรียนของเรา
สอง ห้ามนักเรียนใช้ค้างคาวเเละนกฮูกพร่ำเพื่อ
สาม ห้ามนักเรียนเข้าห้องจัดกิจกรรมเขย่าขวัญ
สี่      ห้ามนักเรียนขัดขวางหรือทำอะไรพร่ำเพรื่อ
ห้า    ถ้าข้ามาอยู่ที่โรงเรียนนี้เเล้วห้ามกลับโลกมนุษย์โดยสิ้นเชิง
             บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
 ทั้งหมดมีเกือบร้อยข้อเเต่ฉันขี้เกียจอ่าน
"จริงเหรอเนี่ยที่ฉันมาเรียนปีศาจ ฉันต้องมีอะไรเป็นของปีศาจนี่นาเพราะว่าเราต้องมีเชื้อสายเเน่เเท้เพราะโรงเรียนนี้ไม่รับมนุษย์ร้อยเปอร์เซนต์นี่นา "ก็จริงอ่านะ
"ฉะนั้นเราต้องทำตัวให้ปรกติที่สุดรอถึงวันที่พระจันทร์ส่องเเสงเต็มดวงวันนั้นเราค่อยไปอาบเเสงจะได้รู้ว่าใครเป็น เเวร์วูฟ"
"ก็โออ่ะนะเเต่ว่าเราไม่มีทางหลุดจากบ่วงของอธิการหนังเหี่ยวเลี้ยวรถไปได้นี่นาคิดดูสิหล่อนมีนั้น มังกรวารี เเล้วจะพวกจอเเดนอีก"
"พวกจอเเดนที่เป็นผู้ตรวจตราใช้มั้ยว่ะ"จากคุณหนูพูด'ค่ะ'เเต่ตอนนี้พูด'ว่ะ'เหลือเชื่อจริงๆหน้ามือเป็นหลังมือ
"เธอยัยติงต๊องอ่อนหัด ก็ใช่อ่ะซิเเต่ตอนนี้เรารีบไปเหอะ"ปริ้นซ์ถาม
"ใช่อาจราย์อาจดูเราอยู่ไปเหอะ"เเมคอัพเสริม
"ฉันว่าเราหากันจนตายก็ไม่เจอเหรอ ฉันว่านะมันต้องมีเบอะเเสสิ อืม..."
เบลล์พูดไปเดินไปที่ป้ายบอกทางที่ลูกสอนชี้มา ทำท่าเก๊กเเมนสุดขั้ว
"มันเป็นภาษาปีศาจ ใครก็ได้มีเเสงไหม "
"ฉันไง"พีคโพลงขึ้นเเล้วรีบร่ายเวทใส่ทำให้เเสงเกิดขึ้นเต๊สเน้นติ๊สเดียว
"ม่ะฉันเอง"ปริ้นซ์เเก้ขัดเบลล์ทำหน้าเบ้ใส่เเต่ปริ้นซ์ยักคิ้วให้พร้อมกับท่างคาถาจึงมีเเสงไปเเห่งพลังเค้าว่ากันอย่างอ่านะ เหลือเชื่อมีมากกว่าพีคอีกอ่ะได้ไง
"อย่างนายไม่ได้มีไว้ปากสุนัขอย่างเดียวนี่ใช่ได้ว่ะ"ยังไม่หลุด
 "ซาลาฟินด้า อินซิเนก้า อินิชินโง  เธอนีเลีย อิซิเคอิ  โมสโทส อะไมเลส
ไทยยาลิน อิชิโทโมะ อาซิซุเกม" เบลล์ท่องอะไรก็ไม่รู้ไม่รู้มาก่อนเลยว่ายายนี้อ่านภาษาปีศาจเป็นรึเนี่ย
"มันบอกว่า หนือฟ้ายังมีดาว เหนือหลุดศพยังมีของที่พวกเจ้าตามหา
จงระวัง อยู่เเถวดาวเหนือพุ้งลงทิศให้เดินตงไป ลำไส้ ฟัน ของเจ้าจะสั่นไหวจงระวังข้าขอเตือน เบอร์รินิเซียเทพผู้ปกปักสุสานดงเป็น"
"นายอ่านถูกเหรอ มานี่ฉันอ่านเอง"ปริ้นซ์พูดพยายามเข้ามา
"นี่นายหาว่าฉันเป็นปีศาจไม่มีน้ำยาเหรอ"
"ก็ใช่นะสิ"ปริ้นซ์ตอบอย่างมั่นใจ
"นี่นายจะมากไปเเล้วนะโว้ย"เบลล์พูดพลางทำเสียงใหญ่
"ถ้านายเป็นปีศาจนะนายคงเป็นปีศาจที่อ่อนที่สุดเลยว่ะ"คำพูดนี่ให้ให้เบลล์ลมออกจากหูเลยล่ะ
"พลัก~~อุก!! ฮุบปาก!อันสอมอมของนายเดี๋ยวนี้"เบลล์ชกปากเเละท้องของปริ้นซ์จนเค้าเซไปหาพีคทันที
"ฮึก...เเก กล้าต่อยฉันเหรอฮึก"เข้าเริ่มปาดเลือดเเละเข้ามาใกล้เบลล์
"กล้าดิว่ะ เเต่ฉันจะกล้ามากกว่านี้ถ้านายบังอาจมาดูถูกฉัน"
"เเล้วนายล่ะไม่รู้จะขวนใครมาเหรอ หญิงคนไหน"
"เอ่อฉันจะชวนน้องฉันมารับรองนายต้องอึ้ง"
"พูดอะไรออกไปดูซะมั้ง"เสียงกะซิบอันเเผ่วเบา
"เอ่อ นี้ นาย หลุดเเกล้งเพื่อนฉันได้เเล้ว เรย์ ไปหากระจกเหอะนะฉันขอเหอะ"ฉันพูด
"อืมได้ไปเหอะ ไปกันเหอะเพื่อน ใครมีเข็มทิศ ไฟฉาย"
"ฉันมี อ่ะเอาไป"เบลล์มองอย่างอึ้งเเต่ให้เเพรย่นมือไปรับเเทน
   วืดดดดด~~~
เหมือนมีสิ่งดึงดูดเหมือนด้ายฟ้ากำลังเกิดฉันกับพีคพลิกดูข้อมือ
"เอ่อฉันขอโทษนะ"ฉันพูดเเก้เขิน
"อืม"เข้าก็หน้าเเช่นเดียวกัน
"ไปได้เเล้ว เหนืศทิศเหนือ "เบลล์หันไปหาทิศเหนือ
"อ้า เจอเเล้วได้เเล้ว พุ้งลงทิศได้ใต้เเล้วตรงไป"เบลล์ทำตามเข็มทิศบอก เเล้วเดินตรงไป 
"นั่นไงเทพนั่น"
"นี่พวกนายไม่ช่วยกันเลยใช่ป่ะ"
"นะ..นายไม่กลัวเหรอนั่นอ่ะ มนตร์ดำ โอเคถ้าพวกนายกลัวไปยืนอยู่ตรงนั้นซะเดี๋ยวฉันจะใช้พลังปีศาจ ช่วยล่ะกัน"
"นายบอกเองนี้ว่าที่นี่เป็นสุสานเเล้วนายก็ไม่ได้เรียนปีศาจซะหน่อยหนึ่ง"
" คุอาคิเตอะ เอสนิโม โคโลคิซะ เมจิกชาวกากุเดฮะ"
              บึ้ม!!!!!!!!!บูม!!!!!!!!!!!!!
เเผ่นดินเกิดกราเคลื่นตัวเเล้วเกิดเเสงสีเขียวเรืองเเสงเกิดขึ้นเหมือนหลุดศพเปิดขึ้นเมื่อเบลล์ชะโงกหน้าเข้าไปดู
"นี่นะรึคือสิ่งที่เจ้าตามหา เมจิก ลูกตามหาสิ่งนี้อยู่นานนับร้อยรึลูกเเม่"หญิงสาวที่สวมสร้อยเหมือนเจ้าหญิงอินเดียเเต่เธอสวยกว่านั้นผิวออกชมพูๆใส่ไม่เหมือนคนตาย เเต่ว่าที่เเปลกคือ นางเรียกเบลล์ว่าเมจิกเเถมเรียกว่าลูกอีกเป็นไปไม่ได้เบลล์ก็ชื่อเบลล์นี่นาเเต่ทำไมเธอเกิดชื่อเมจิกล่ะ
"ไม่จริงข้าไม่ได้ชื่อเมจิก ไม่ใช่ข้าไม่มีวันมีชื่อนั้น ไม่มี"

 "เจ้าเป็นอะไร ทีเเท้เจ้าชื่อเมจิกเหรอเรย์..."
อึ้งค่ะท่าน  เบลล์หน้าเบลล์มันสวยมากเเต่ว่ายัยนี่ไม่ได้เเต่งหน้านี่นา เเต่ทำไมอยู่ยายนี้กลับ ใส่ชุดสีฟ้าจากสีขาว สีฟ้าข้างนอกข้างในสีขาวเหมือนเจ้าหญิง ซินเดอเรล่าเลยหน้าเบลล์หวานมากๆยิ่งสวยเข้าไปใหญ่เเต่ไม่มีเรื่องไหนสำคัญไปมากกว่าเบลล์มีหน้าอก ไม่ใช่ว่าฉันหื่นอะไรเหรอนะ เนินหน้าอกถูกเปิดออกมาได้ไงเเล้วอย่างงี้ทุกคนก็รู้ว่าฉัน เบลล์เเละคนอื่นเป็นหญิงอ่ะสิตายละหวา
"นี่นาย มองอะไรของยัยนี้อ่ะ ออกไปเร็วเข้า ข้าจะช่วยนางเอง"

 "เธอปิดความลับไม่อยู่เเล้วล่ะนะบาโร"

"หมดเวลาเเก้ตัว"