คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ไม่เปลี่ยนใจที่จะรักนายคนเดียว [The end]
เช้าวันใหม่ที่อากาศแจ่มใสที่คอนโดของดงบังชินกิ แต่อารมณ์ของคนบางคนกลับขุ่นมัว เพราะโกรธที่ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมา ทั้งที่เมื่อคืนเค้านอนตี 1
"นายจะปลุกทำไมแต่เช้าเนี่ย ฮ้าวววว" หัวหน้าวงถามน้องเล็กด้วยความง่วงงุน
"แล้วพี่จะไม่ไปลาพี่แจจุงหน่อยเหรอ? พี่แจจุงนั่งร้องไห้อยู่ในห้องนู่นแน่ะพี่" ชางมินพูดพร้อมพยักเพยิดหน้าไปทางประตูห้องของแจจุง ยุนโฮมองตามแล้วก็นิ่ง
".............." ยุนโฮเงียบ ถ้าแจจุงกลับไปที่บ้าน แล้วแจจินล่ะแจจินยังอยู่ในเมืองนี่เลยนะ แล้วแจจุงจะกลับบ้านถูกเหรอ? ถ้าเกิดหลงล่ะ เขาอาจจะตามหาได้ แต่อาจจะไม่เจอ...ถ้าแจจินไปด้วยมันจะดีกว่า
ว่าแล้วพ่อหมีของเราก็ออกเดินทางไปตามหาแจจินทันที
"อ้าว? แล้วนั่นพี่จะไปไหนน่ะ?" ชางมินถามทั้งที่ยังคาบขนมปังอยู่ในปาก
"บอกแจจุงด้วยว่าอย่าเพิ่งไปจนกว่าจะกลับมา" แล้วยุนโฮก็ออกไปข้างนอกทันที
"อะไรของเค้า?" ชางมินพึมพำอย่างงงๆ แล้วก็เดินไปหาแจจุงที่ห้อง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
"พี่แจจุง พี่ยุนโฮบอกว่าอยู่ในห้องนี้ก่อนนะ อย่าเพิ่งกลับ" ชางมินตะโกนบอก
"อืม...ฮึก...ฮึก...ฮึก...พี่...ฮึก...จะ...ฮึก...รอ...ฮึก..." แจจุงก็พูดตอบกลับมา
ทางด้านยุนโฮบ้าง
"ฮัลโหล แจจินเหรอ?" ยุนโฮเดินทางไปถึงที่คอนโดที่แจจินอาศัยอยู่แล้ว แต่เค้าไม่อยากขึ้นไปจึงโทรเรียก
("อืม มีอะไรเหรอ?") แจจินที่กำลังรดน้ำต้นไม้อยู่ที่ระเบียงพูดแล้วมองเห็นยุนโฮยืนอยู่ข้างล่าง
"คือ...แจจุงจะกลับชองชุงนัมแล้ว เธอช่วยไปพูดกับแจจุงหน่อยสิ"
("อะไรนะ!? ได้ๆ เดี๋ยวลงไป แป๊บเดียวนะขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน")
"เร็วๆนะ"
ยุนโฮยืนคอยอยู่ 5 นาที
"มาแล้วๆ ไปกันเถอะ" แจจินพูด
"ไปเถอะ"
ที่คอนโดดงบังชินกิ
"ชางมิน ของขวัญที่ยุนโฮจะให้พี่อยู่ไหนเหรอ?" แจจุงที่นั่งอยู่บนโซฟาเอ่ยถามชางมินเบาๆ
"นี่ฮะ" ชางมินส่งกล่องของขวัญให้
"ขอบใจนะ ถ้าวันนั้นฉันเจอนาย มีนายคอยช่วยเหลือ มีนายคอยปกป้อง มีนายคอยหึง มีนายให้ฉันรัก มันก็ดีเหมือนกันนะ" แจจุงพูดแล้วยิ้มบางๆ
"แต่ผมว่าพี่รักพี่ยุนอยู่มันก็ดีอยู่แล้วนะฮะ ไม่เห็นต้องมานั่งทนทุกข์อยู่แบบนี้หรอกนะฮะ" ชางมินบอก
"อืม"
แกร๊ก<<<<เสียงเปิดประตูคอนโดของแจจิน
"แจจุง!! ทำไมนายทำแบบนี้ล่ะ รู้ไหมว่านายน่ะกลับบ้านเองไม่ถูกหรอกนะ ขนาดตอนมานายยังหลับมาตลอดทางแล้วจะกลับเองถูกเหรอ?" แจจินถามแล้วนั่งลงข้างๆแจจุง
"ถึงยังไงแจก็จะกลับ"
"มานี่เลยมาคุยกันเลย" แล้วแจจินก็ลากแจจุงไปที่ห้องของแจจุงทันที
กริ๊ก<<<<ล็อกประตูเรียบร้อยไม่ให้ใครเข้า =_=^
"แล้วนั่นนายถือกล่องอะไรมาน่ะ?" แจจินเห็นแจจุงนั่งบนเตียงแล้วก็กอดกล่องใบนี้ไว้เลยถาม
"ของขวัญที่ยุนโฮให้ไงครับ มันอาจจะเป็นผ้าเช็ดหน้าธรรมดาก็ได้" แจจุงบอกพร้อมกับฝืนยิ้ม
"นายแน่ใจนะ แล้วทำไมต้องฝืนยิ้มด้วยฮะ" แจจินถามแจจุง
"ก็...แล้วพี่รู้ได้ไงอ่ะ?" แจจุงถามพร้อมทำแก้มป่อง
"นี่ อยู่ด้วยกันมากี่ปีแล้วฮะ ทำไมนายชอบถามอะไรที่มันหาคำตอบได้ง่ายจัง" แจจินว่าประชด
"ฮื่อ -3-" แจจุงทำปากจู๋แล้วก็เอานิ้วชี้มาจิ้มๆกัน
"นายทำท่านี้แล้วคิดว่าจะน่ารักขึ้นหรือไง? แต่นายน่ารักดีนะ พี่ว่ายุนโฮเขาคงจะชอบนายซะล่ะมั้ง?" แจจินพูดอย่างยินดี
"เอ๋?" แจจุงไม่เข้าใจ ก็ในเมื่อพี่แจจินเป็นแฟนกับยุนโฮ ยุนโฮก็ต้องรักพี่แจจินดิ
"ถ้านายไม่เชื่อนายก็ลองเปิดของขวัญดูสิ" แจจินบอกเพราะเมื่อวันนั้น เธอไปเห็นตอนที่แจจุงดูสร้อยนั้นแล้วก็เดินออกไปที่ร้านอาหารคนเดียว ส่วนยุนโฮนั้นก็ยังซื้อสร้อยอยู่ และเป็นสร้อยที่แจ จุงชอบด้วย เธอก็เลยมั่นใจว่ายุนโฮนั้นชอบแจจุงด้วย และเธอก็จำได้ดีว่ากล่องใบนั้นยุนโฮเป็นคนบอกให้พนักงานใส่ในกล่องที่ใหญ่กว่านั้น แล้วที่ถามนั้นก็แกล้งหรอก และของเธอนั้นได้ของขวัญเป็นตุ๊กตาหมูที่เธอชอบ ส่วนของแจจุงนั้นได้ทั้งตุ๊กตาหมีและสร้อยข้อมือกับสร้อยคอ
แจจุงลองแกะดูก็พบว่ามันมีกล่องเล็กอยู่ข้างใน 2 กล่อง กล่องนึงสั้น กล่องนึงยาว แจจุงเลยลองเปิดกล่องเล็กดู ก็พบว่ามันเป็นสร้อยข้อมือ ดังรูป
"OoO!" แจจุงแปลกใจมาก นี่มันเป็นสร้อยข้อมือแบบที่เค้าเคยอยากได้จากคนที่รักเค้านี่ แล้วแจจุงก็ลองไปเปิดอีกกล่องดู ก็พบว่ามันคือสร้อยคอ ดังรูป
"ทีนี้เชื่อหรือยังว่ายุนโฮเขารักนายจริงๆ แล้วนายก็ออกไปหาเขาด้วยเขามีอะไรอีกอย่างจะให้นาย" แจจินพูดออกมา เธอทำถูกแล้วใช่มั้ย? เธอทำเพื่อน้องแบบนี้คงถูกต้องแล้ว
"ขอบคุณฮะพี่แจจิน" แล้วแจจุงก็วิ่งไปกอดพี่สาวแล้วก็วิ่งฉิวออกไปหายุนโฮโดยไม่ลืมที่จะเอาสร้อยข้อมือและสร้อยคอติดตัวไปด้วย
"ขอให้นายมีความสุขนะแจจุง"
ความรักของพี่ที่ทำเพื่อน้องแบบนี้เป็นความรักที่ประเสริฐจริงๆ...
เอาล่ะเราจะประทานพรให้เธอด้วยการให้เธอเจอกับรักแท้ที่ดีที่สุด...
"อ้าว ชางมินแล้วยุนโฮล่ะ?" แจจุงที่วิ่งออกมาไม่เจอยุนโฮก็แปลกใจ
"อ๋อเข้าไปนอนในห้องแล้วล่ะฮะ"
แล้วแจจุงก็เดินเข้าไปในห้องของยุนโฮ
แกร๊ก<<<<แจจุงเปิดประตูเข้าไป
"ยุนโฮ หลับอยู่เหรอ?" แจจุงพูดเสียงเบา เบาจนแทบจะไม่ได้ยินเลย
"เปล่าหรอก แค่นั่งคิดอะไรเพลินๆน่ะ" เสียงที่แจจุงไม่คิดว่าจะได้รับคำตอบ เพราะเค้าพูดเบาซะขนาดนั้น
"ฉันมีเรื่องอยากจะบอกนาย" แจจุงว่าแล้วก็เดินไปนั่งที่เตียงของยุนโฮ ที่มีแต่ตุ๊กตาหมี เพราะงั้นถึงได้เรียกว่าหมีไง แล้วแจจุงก็ไปสะดุดตากับตุ๊กตาหมีตัวนึงซึ่ง น่าจะเป็นตัวที่เพิ่งซื้อใหม่ เลยหยิบขึ้นมาดู ลักษณะของมันดังรูป
มันมีขนาดประมาณ 15 นิ้ว
"ชอบเหรอ เอาไปสิ ฉันซื้อมาให้นายนั่นแหละ" ยุนโฮบอกออกมายิ้มๆ
"ขอบใจนะ" แล้วแจจุงก็กอดรัดฟัดเหวี่ยงกับเจ้าตุ๊กตาหมีไปบนเตียง
"ฉันอยากจะบอกนายว่าฉันรักนายนะแจจุง"
"อะไรนะ?" ทุกสิ่งหยุดความเคลื่อนไหว เพื่อรอฟังคำนั้น
"ฉันบอกว่าฉันรักนายนะ แจจุง" ยุนโฮพูดแล้วก็เดินเข้ามานั่งที่เตียงข้างๆแจจุง
"..........." แล้วจับมือของแจจุงขึ้นมาแนบกับหน้าอกข้างซ้าย
"ตลอด 10 ปี ที่ผ่านมา นายอยู่ในนี้เสมอ ไม่เคยจางหาย" ยุนโฮพูดแล้วก็ยิ้มบางๆให้แจจุง
"ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันอยากให้นายช่วยใส่สร้อยให้หน่อย" แล้วแจจุงก็ยื่นสร้อยคอกับสร้อยข้อมือให้ยุนโฮ
"นาย..."
"อืม ฉันชอบมันมากเลยนะ มันน่ารักด้วย และคนที่ให้คือนาย..."
"แจจุง..." แล้วทั้งคู่ก็กอดกันกลมดิก
"ฉันรักนายนะยุนโฮ" แจจุงบอกออกมาพร้อมกับกอดแน่นขึ้นกว่าเดิม
"ฉันก็รักนายนะแจจุง รักมากเลย"
"ต่อไปนี้เราจะไม่เปลี่ยนใจจากกันและกันนะ"
"อืม ฉันจะไม่เปลี่ยนใจเด็ดขาด เพราะทุกสิ่งทุกอย่างของฉันมันเป็นของนายหมดแล้ว"
เราจะเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของกันและกัน ไม่ว่าจะต้องเจออะไรก็ตาม
แล้วคุณล่ะ ได้ลองบอกความในใจให้เขาได้รับรู้หรือยัง ถ้าบอกไปแล้ว บางทีเขาก็อาจจะแอบชอบคุณอยู่ก็ได้นะ
ขอให้มีความสุขในทุกๆวันนะครับ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
บายค่าจบแล้วนะคะเรื่องแรก ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้บ้างนะคะ
ความคิดเห็น