หนุ่มหล่อสุดโหด กะ เดวิลสาวจอมตื้อ

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter2: ชมรมเทควันโด

Chapter2: ชมรมเทควันโด

ตกเย็น ฉันก็ชวนเพื่อนๆมาที่ชมรมเทควันโด ซึ่งเป็นชมรมที่พี่น้ำสิงสถิตอยู่ อันที่จริงยัยสองแฝดนรกกะไอ้หนุ่มหน้าอ่อนนั้นไม่ได้อยากมาด้วยหรอก แต่ฉันลากมาเอง^o^ เผื่อจะช่วยฉันจีบพี่จูนได้ -*-

        ชมรมเทควันโดมีสมาชิกอยู่มากมาย ทั้งผู้ชายผู้หญิง แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันไม่ค่อยชอบเวลามาที่ตึกนี้ก็คือ...

“มาหาใครคะ พี่ไอติม” เด็กสาวหน้าตาน่ารักๆคนหนึ่งเอ่ยทักฉัน ยัยนี่ชื่อ

มิมิ ฉันล่ะเกลีบดเวลาที่ยัยนี่เรียกฉัน ทำไมต้องเน้นคำว่า “พี่” ตลอดเลย..

“ไม่น่าถามโง่ๆเลยนะคะ น้องมิมิ พี่ก็มาหาพี่สาวสิคะ หุหุ” ฉันตอบพร้อมกับหัวเราะเหมือนเด็กญี่ปุ่น แต่ก็ถูกยัยนี่ยิ้มเยาะ เวงกรำ-*-นังนี่มันลูกครึ่งญี่ปุ่นนี่หว่า -_-

“สวัสดีครับ น้องมิมิ” ลัคกี้เอ่ยทักอย่างยิ้มแย้ม

“เรียกมิม ก็ได้..พี่ลัคกี้ ไม่ใช่คนอื่นคนไกล”

“ครับ^^น้องมิม”

“ไปเหอะกี้...” สตางค์เอ่ย

“...ฉันเมื่อยแล้ว” แสตมป์เอ่ยต่อ

“ขอตัวก่อนนะจ๊ะ คุณน้องมิมิ^^”

“ตามสบายเลยค่ะ คุณพี่ไอติม”

        แล้วแฝดนรกก็ลากฉันกับกี้ขึ้นไปข้างบนอย่างกระตือรือร้น(ไหนบอกไม่อยากมาไงฟ่ะ-_-?) ที่ตึกชมรมมีอยู่สองชั้น ชั้นแรกไว้ฝึกซ้อม บรรยากาศก็เงียบๆ เพราะตอนนี้คนเริ่มทยอยกลับบ้าน ส่วนชั้นสองเป็นพื้นที่ของหัวหน้าชมรม และที่ปรึกษา บรรยากาศตอนนี้เหมือนกำลังมีสงคราม เสียงดังอึกทึกครีกโครมอย่างแรง

“เฮ้ยยย ไอ้เวง หัวกุ ฟาดมาได้ เจ็บนะเฟ้ย>o<”

“สำออยไอ้เวง เอานี่ไปกินอีกเหอะ ท่าไม้ตายขั้นสุดยอด ย้ากกก>o<”

“ขอกุด้วยๆๆ หนอนไชกลาง>.<”

        สภาพห้องข้างบนตอนนี้เป็นอะไรที่วุ่นวายมาก เมื่อไอ้หัวแดง หัวน้ำตาลแดง และหัวทอง(ชื่อเอาไว้ทีหลัง รุจักแต่พี่จุน>.<) กำลังเล่นมวยปล้ำอย่างเมามันส์-*- พี่จูนกำลังนั่งดีดกีต้าร์อย่างสบายอารมณ์(มีสมาธิเล่นด้วยเหรอน่ะO.O) ส่วนพี่สาวฉัน เอ่อ...หนักกว่าพี่จูนอีก แม่คุณกำลังหลับสบายอยู่ตรงโซฟา ไม่สะทกสะท้านกับเสียงรอบตัวเลย(มีน้ำลายยืดด้วยแน่ะ-*-)

“เล่นอะไรบ้าบอ...” แสตมป์เอ่ย

“...หนวกหูชะมัด” สตางค์เอ่ยต่อ และแล้วลิงหัวสามสีก็หันมามองพวกเราด้วยสายตาบ้องแบ๊ว O.O

“มาหาใครครับ คนสวย” หัวน้ำตาลแดงเอ่ย(แนะนำชื่อซักทีสิฟ่ะ ขี้เกียจพิมพ์>_<)

“อ๊ะ!น้องหนูคนนั้น..น้องสาวไอ้น้ำหรือป่าว หน้าตาคุ้นๆ” หัวแดงเอ่ยถาม

“ค่ะ ติมมาหาพี่น้ำ” ฉันพูดก่อนจะเลื่อนสายตาไปมองพี่จูน พี่เค้ารู้หรือเปล่าว่าพวกฉันเข้ามา -*-

“เฮ้ยๆๆยัยบ้า น้องมาหาแน่ะ ตื่นได้แล้ว น้ำลายยืดเชียว- -” หัวแดงตะโกนเสียงดังพร้อมกับเขย่าตัวพี่น้ำ

“เชิญนั่งก่อนคร้าบ มาๆเข้ามา ยืนอย่างนั้นเมื่อยตายเลย” นายหัวทองผู้น่ารักเอ่ยชวนอย่างยิ้มแย้ม ก่อจะเอาผ้ามาปัดฝุ่นตรงเก้าอี้ให้พวกฉันนั่ง-*-

“รกหน่อยครับ แหะๆ^^”

“ยัยโรคจิตตตตตตต>o<ตื่นได้แล้ว น้องมาหาแน่ะโว้ยยย>o<”

“มันจะมาทำม้ายยย ฉันจะนอนกลับบ้านปายยย” เสียงพีน้ำเอ่ยอย่างอู้อี้

“อ้าว กรำ>.< แล้วเมื่อเช้าใครสั่งบอกให้มา” ฉันบ่น

“รอแป๊บนะน้อง มันงัวเงีย จำอะไรไม่ได้หรอก” หัวแดงเอ่ยบอกฉัน ฉันพยักหน้าเล็กน้อย

“เรามาแนะนำตัว รอไอ้มิ้นปลุกไอ้น้ำเถอะ” ตาหัวน้ำตาลแดงพูดอย่างกระริกกระรี้

“พี่ชื่อบลูคร้าบบ” หัวทอง เอ่อ..บลูนั้นแหล่ะเอ่ยอย่างกระตือรือร้น

“อ่ะแฮ่มๆ พี่ชื่อกรีนครับ ส่วนคนที่ปลุกไอ้น้ำอยู่ ชื่อมิ้น แล้วก็นั่งบ้าคนเดียวนั่นมันชื่อ จูนครับ” กรีนเอ่ยถึงพี่จูนเบาๆ

“ฉันได้ยินนะเว้ย ไอ้กรีน” อ๊ะ อ๊า...เสียงพี่จูน กรี๊ดๆๆๆ>o<(เป็นเอามาก-*-)

“กึ๊ย!!”

“มานี่มา ไอ้จูน หัดต้อนรับแขกบ้าง มานี่ๆๆ” พี่บลูเรียกพี่จูนก่อนจะกระดิกนิ้วเรียก พี่จูนมองหน้าฉันนิดนึง(อ๊าย>///<)ก่อนจะเดินไปที่พี่น้ำ

“ไอ้น้ำ...ไอ้เวง ตื่นสิฟ่ะ ปลุกยากจริงๆ>o<” เสียงพี่มิ้นยังตะโกนเรียกพี่น้ำไม่หยุด

“เฮ้ยๆๆน้ำ ตื่นสิฟ่ะ” พี่จูนเดินเข้าไปก่อนจะฟาดหัวพี่น้ำทีนึง ได้ผล...พี่น้ำตื่นทันที

“ไอ้เวง...กุเจ็บนะเว้ย” พี่น้ำกระเด้งตัวจากโซฟามาด่าพี่จูน

“ตื่นยากเองนี่หว่า”

“คราวหลังฉันจะตบหัวแกแบบนี้บ้าง ไอ้น้ำ ปลุกยากฉิบเป๋ง-*-” พี่มิ้นบ่นเบาๆ

“น้องมาแน่ะ^^ไอน้ำ” พี่บลูพูดอย่างยิ้มๆก่อนจะชี้ไปทางฉัน

“อืม...เด๋วกลับบ้านกัน”

“ทำไมวันนี้ถึงกลับบ้านกะน้องวะ ทุกทีไม่เคยเป็น” พี่มิ้นเอ่ยถาม ส่วนตาพี่กรีนกะพี่บลูกะลังถามชื่อเพื่อนฉันอยู่ คุยกระหนุงกระหนิงกันเชียว - -

“เรื่องของฉันน่ะ” พี่น้ำตอบเลี่ยงๆ ฉันก็พอจะรู้อยู่นะ ฉันจะอายุ16 แล้วนี่หน่า เวลาแห่งอันตราย

“เออๆแค่ถาม...” พี่มิ้นเอ่ยงอนๆ>.<

“พี่ชื่อ..พี่จูนใช่ไหมคะ” ฉันเอ่ยถามพี่จูน ภายในห้องเงียบทันที ส่งเสียงได้นะ ฉันไม่ว่า...

“ใช่ มีไร” พี่จูนเอ่ยตอบน้ำเสียงเรียบๆ เย็นชาจริงๆ แต่หล่อ^_^

“เปล่าค่ะ แค่คิดว่าพี่หล่อมากๆเลย^^” ฉันเอ่ยอย่างยิ้มๆ ไม่สนสายตาโหดๆที่พี่จูนส่งมาซักนิด

“พี่ก็หล่อนะ” พี่มิ้นเอ่ย

“ตรงไหนวะ หาไม่เจอ” พี่น้ำเอ่ยกวนๆ

“ไอ้น้ำ...พูดงี้ตายเหอะแก>_<” และแล้วก็เกิดมวยปล้ำขึ้น เมื่อพี่มิ้นใช้หมอนกดหน้าพี่น้ำ

“เฮ้ยๆๆเล่นกันสองคนได้ไง รอด้วยๆ” เสียงพี่บลูร้องออกมา ก่อนจะวิ่งไปสมทบ โดยหยิบตุ๊กตาขึ้นฟาดพี่มิ้น

“2รุม1เรอะ ฉันอยู่ข้างไอ้มิ้นดีกว่า..ไอ้บลูแกตายย>o<”

        แล้วฉันจะได้กลับบ้านป่ะเนี่ย -_-?

“พี่จูนคะ ถ้าติมจะจีบพี่..พี่จะอนุญาตไหมคะ” ฉันเอ่ยถามพี่จูนในช่วงที่ห้องเสียงดังๆ พี่จูนมองหน้าฉันอย่างประเมิน

“ไม่อนุญาต” พี่จูนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆอีกครั้ง

“พอดี ติมไม่ค่อยเชื่อฟังใครด้วยสิ^^”

“ฉันมีแฟนแล้ว..”

“ไม่เคยสนหรอกค่ะ^^”

“อย่าหาว่าฉันไม่เตือนแล้วกัน การที่จะมีเรื่องกับมะปราง ไม่ใช่เรื่องที่สนุกหรอกนะ”

“ติมไม่เคยกลัวใครค่ะ^^”

“หึ แล้วอย่ามาเสียใจภายหลังล่ะ” พี่จูนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย

“แน่นอนอยู่แล้วค่ะ^^” ฉันตอบด้วยความมั่นใจ ก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ ปีกสีดำโผล่ขึ้นที่กลางหลังชั่วเสี้ยววินาทีอีกครั้ง และดูเหมือนพี่จูนจะเห็นมันด้วย

“เธอ...” น้ำเสียงพี่จูนไม่ได้ตกใจเลย นั่นมันทำให้ฉันแปลกใจมาก

“คะ^^ ติมกลับก่อนนะ จะให้เวลาพี่จูนเตรียมตัวเตรียมใจนะคะ เพราะว่าติมจะตามตื๊อพี่ถึงที่สุดค่ะ”

“ไม่มีปัญหาหรอกสาวน้อย...ยินดีต้อนรับเสมอ หึหึ” พี่จูนเอ่ย ฉันยิ้มให้พี่เค้า ก่อนจะลากพี่น้ำจากวงมวยปล้ำกลับบ้าน-*-

“รอด้วยสิติม ไหงทิ้งเพื่อนฟ่ะ” เสียงลัคกี้ตะโกนเรียกพร้อมกับลากแฝดนรกมาด้วย

“เดวิลงั้นเหรอ...” เสียงจูนพึมพำเบาๆก่อนจะเดินไปเล่นกีต้าร์ต่อ