นิทานเจ้าหญิงนิทรา

ลำดับตอนที่ #3 : เจ้าหญิงนิทรา(จบ)

นางแม่มดกระโดดขึ้นไปนั่งลงบนหัวของมังกรยักษ์ แล้วออกคำสั่งทันทีว่า " ฆ่ามัน ! จงใช้ไฟมหากาฬของเจ้านั้นพ่นใส่ แล้วย่างมัน..ย่างอ้ายเจ้าชายนั่นให้มันดำเป็นตอตะโกไปซะเลย เหอ ๆๆๆ อยากเข้ายุ่งดีนัก...เร็ว !" มังกรยักษ์ ผงกหัว รับคำแล้วพ่นไฟมหากาฬของมันออกจากปากตามคำสั่งทันที ไฟมหากาฬอันร้อนแรงนั้นลุกโชดช่วง และได้พุ่งตรงลงไป เป็นสายไปที่เจ้าชายที่ทรงยืนหันหลังอยู่ที่ตรงข้างหน้ามันทันที แต่เจ้าชายนั้นด้วยความไวพอ ๆ กันพระองค์ทรงหัน กลับมายืนประจันหน้า...

แล้วพระองค์ก็ยกโล่ทองคำที่หญิงชราผู้สูงอายุมอบให้กับพระองค์นำติดตัวมาด้วยอันนั้น ยกกันไฟมหากาฬที่ลุก โชดช่วงและร้อนแรงลงมาเป็นสายนั้น เอาไว้ได้อย่างทันท่วงที...และในฉับพลัน...เมื่อไฟมหากาฬสัมผัสเอาเข้ากับโล่ทองคำ เท่านั้น ดวงไฟทั้งสายที่พุ่งลงมาอย่างกะสายฟ้าแลบอันนั้น ก็กระดอนกระเด็นกลับไปสู่ทางเดิมของมันทันที แล้วจะ เป็นยังไงล่ะทีนี้.. เสียงของนางแม่มดซึ่งร้องออกมาอย่างตกใจก็ดังสนั่นขึ้น " จ๊าก..ช่วยด้วย !..ร้อน ๆๆๆ " ก่อนที่ร่าง กายของนางจะเป็นอันต้องโดนไฟย่างและได้โดนเผาผลาญลงไปจนกลายเป็นเถ้าถ่านในที่สุด...

เมื่อสูญสิ้นนางแม่มดแล้ว เจ้ามังกรยักษ์ก็กลับกลายร่างลงมาเป็นไม้กวาดธรรมดา ๆ ในทันที และทั่วทั้งปราสาท ในทุก ๆ ที่ก็กลับคืนมาสู่สภาพเดิมเหมือนปกติธรรมดาที่มันเคยเป็น ปราสาททั้งหลังตอนนี้เหมือนกับว่ามันกำลังลืมตา ตื่นขึ้นมาก็ไม่ปาน ต้นหนามแหลมคมที่ขึ้นอยู่รอบ ๆ ก็กลับกลายมาเป็นพุ่มไม้ที่กำลังแข่งกันออกใบออกดอกเบ่ง บานสะพรั่งอยู่โดยทั่วไป หมู่นกกาที่หลับไหลอยู่ในปราสาทนั้นก็ออกมาส่งเสียงร้องเจื่อยแจ้ว..." หมดสิ้นกันเสียที กับคำสาปที่แสนจะชั่วร้าย " เจ้าชายทรงรำพึงขึ้นก่อนที่พระองค์จะดำเนินออกไปข้างหน้าเพื่อตามหาเจ้าหญิง...

และเมื่อพระองค์เข้ามาถึงในอุโมงที่เจ้าหญิงทรงหลับไหลอยู่แห่งนั้นแล้ว เจ้าชายก็ได้พบร่างอันแน่งน้อยของเจ้าหญิงนอน นิ่งอยู่ พระองค์ถึงกับตะลึงมองในความงามของเจ้าหญิง ถึงกับทรงรำพึงออกมาว่า " ไม่น่าเลยที่จะมาเป็นอย่างนี้ " ตรัสจบ พระองค์ก็ทรงก้มลงจุมพิตที่ริมฝีปากสีซีดของเจ้าหญิงองค์งามในทั้นที และในฉับพลันนั้นเอง เวทย์มนต์ ก็คลายลงอย่างหมดสิ้นพร้อม ๆ กับการพลิกฟื้นตื่นขึ้นของทุกชีวิต ทุกสรรพสิ่งที่อยู่ในปราสาทแห่งนี้ เจ้าหญิงทรง รู้สึกพระองค์ขึ้นมาพร้อมกับพูดออกมาเบา ๆ ว่า " นี่ฉันเป็นอะไรไปหรือนี่ ! เกิดอะไรขึ้นหรือ ? "

เจ้าหญิงทรงมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความแปลกพระทัย เพราะพระองค์ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้น ทรงรู้แค่ว่า พระองค์หลับไปแค่นั้น " เกิดอะไรขึ้นกับเรางั้นหรือ ? เรารู้สึกว่าเราหลับไปนานแสนนานเหลือเกิน แล้ว ท่านเป็นใคร ? หรือ... " เจ้าชายจึงทรงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เจ้าหญิงฟัง และสรุปในตอนท้ายด้วยพระพักตร์ที่ยิ้ม ละไมว่า " หม่อมฉันคือผู้ทำลายคำสาปของแม่มดนางที่ 7 ลงได้ เพราะฉะนั้น พระองค์ต้องตอบแทนนะพระเจ้าข้า " พระพักตร์ซูบซีดของเจ้าหญิงทรงมีสีชมพูระเรื่อสูบฉีดขึ้นเมื่อได้ยินคำเกี่ยวพาราสี และสายตาที่กลุ้มกริ่มของเจ้าชาย แต่ทรงไม่ตอบอะไร หากแต่รีบชวนเจ้าชายให้ไปเข้าเฝ้าพระราชาและพระราชินี

และหลังจากนั้นมาไม่นาน งานเลี้ยงฉลองก็ถูกจัดขึ้นมาอีกครั้ง แต่คราวนี้เป็นพิธีอภิเษกสมรสของเจ้าชาย และเจ้าหญิงออโรร่า " หรือ " เจ้าหญิงนิทรา " ซึ่งเป็นงานที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในรอบ 100 ปีเลยทีเดียว และเจ้าชายกับเจ้าหญิงนิทราของเราก็ครองรักกันอย่างมีความสุขตลอดมาหลังจากนั้น..ตราบนานเท่านาน เลยทีเดียว....สุภาษิตที่สอนให้รู้ในนิทานเรื่องนี้ก็คงจะมีอยู่ที่ว่า
" คนเราต้องมีความรอบคอบ ระมัดระวังไม่ว่าจะทำสิ่งใดก็ตาม เพราะบางครั้งความพลั้งเผลอ ความ พลั้งพลาดเพียงนิดเดียว อาจจะนำมาซึ่งความเสียหาย และต้องเสียใจอย่างใหญ่หลวงได้เหมือนกัน "