ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter--3
ที่บ้านของฟีวิล
“เอาหละ นายฟีวิล นายมีอะไรจะบอกฉันหรอ”
ใบหน้าของเจ้าตัวดูเป็นทางการมากขึ้น
“เอาหละ ข้าน้อยขอบอกก่อนว่า การที่ข้าน้อยเรียกท่านมาก็เพราะเหตุผลที่บอกไปแล้ว แต่ข้าคิดว่า พิธีกรรมของข้าน้อยผิดพลาด เพราะบุคคลที่ข้าน้อยจะเรียกมานั้นเป็นตัวแทนเทพแห่งแสง แต่
ข้าน้อยก็พอดูได้ว่า ไม่ใช่ท่าน”
‘อ่าว ไหงงี้ละ’
“เพราะท่านไม่มีความสามารถในการต่อสู้หรือการใช้เวทเลย ดังนั้นข้าน้อยจึงมีแผนการ”
‘อะไรอีกวะ’
“ข้าน้อยจะส่งท่านไปเรียนที่สถาบันการดำรงชีพ เอนิซา เพื่อท่านจะได้เรียนรู้และฝีกฝนการต่อสู้และการใช้เวทได้”
“แล้วนายจะให้ชั้นเรียนไปทำไมละ”
“คือเป็นกฎของที่นี้ขอรับ ว่าทุกคนจะต้องมีความสามารถดูแลตนเองได้ และที่สำคัญ เพื่อแผนการที่จะส่งท่านกลับโลกของท่านได้ เดียวขอรับ ข้าน้อยยังพูดไม่จบ เพราะว่าของที่ข้าน้องใช้ทำพิธีเรียกท่านมานั้น เป็นของที่หายากและตอนนี้คาดว่าชิ้นที่ข้าน้อยใช้ไปนั้นเป็นชิ้นสุดท้าย และการที่จะทำพิธีนั้นได้อีกจำเป็นต้องใช้ของสิ่งนั้นในการทำพิธี
“เอาหละ พรุ่งนี้ข้าน้อยจะลงทะเบียนให้ท่าน และไม่ต้องห่วง ข้าน้อยหนึ่งในเป็นอาจารย์นั้นด้วย เพียงแต่ตอนนี้ฝึกงานอยู่”
ใบหน้าของฟีวิลกลับเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว
’เฮ้อ ตาบ้องนี้จะพาเราไปทำอะไรอีกก็ไม่รู้ ’
เมื่อถึงเวลาอาหารเทียง
“โอ้ยนี่นาย เมื่อไรชั้นจะได้กินข้าวเนี่ย”
ฮเล็กเริ่มบ่นหลังจากฟีวิลบอกว่าจะทำอาหารให้ แต่นี้ก็ปาไปชัวโมงกว่าแล้ว ยังไม่เห็นวี่แววของอาหารแม้แต่นิด
“นายๆ เสร็จแล้วยัง ทำอะไรอยู่เนี่ย”
ฮเล็กเดินไปดูที่ห้องครัว ซึ่งที่จริงก็คือหลังบ้านนั้นเอง
หลังบ้านของฟีวิลดูเก่าๆ พิกล แต่ก็มีอุปกรณ์การทำอาหารอยู่ครบ เมื่อฮเล็กไปถึงก็พบกับภาพประหลาดๆ เพราะรอบตัวฟีวิลมีเสดจานและอาหารเละเทะอยู่
“เออ นี่นาย นายจะทำอะไรอะ”
“เออ อา ข้าน้อยตั้งใจจะลองทำอาหารดูแต่มันไม่ค่อยดีเท่าไร”
‘เนียนะไม่เท่าไร’
“คือข้าน้อยพยายามดูแล้วแต่เหมือนเป็นนิสัยที่ข้าน้อยมักจะทำอะไรแตกหรือเสียหายบ่อยๆ แฮะแฮะ”
“พอเลยมาชั้นทำเองดีกว่า ว่าแต่โลกนายเนี้ย เค้ากินอะไรกันหรอ”
ฮเล็กพูดพลางเขี่ยก้อนดำๆในจานไปมา
“อ่อ คือเขาเรียกว่าโมว ก็คล้ายๆกับหัวผักกาดในโลกของคุณแต่จะมีรสเหมือนเนื้อ แถมราคาถูกอีก แต่อย่างอื่นก็กินเหมือนโลกคุณนะขอรับ”
“แล้วทำไมมัน..”
“คือข้าน้อยพยายามทำให้มันน่ากินขึ้น แต่ความจริงก็สามารถกินสดได้เลย”
“งั้นชั้นไม่รอละนะ”
จบคำฮเล็กก็คว้าโมว( อันที่ยังไม่ดำ) ไปกินอย่างหิวโหยเพราะไม่มีอะไรตกถึงท้องเลยตั่งแต่เมื่อวาน
‘อร่อยดีแฮะ’ =^.^=
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น