คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เปิดคอร์ส (1)
อนที่ 3
เปิอร์ส (1)
เภรามาเรียนามปิ ่วนี้เธอลับไปุยับโมเหมือนเิม แม้เธอะรู้อยู่แ่ใลึ ๆ ว่าแฟนหนุ่ม็มีุยับผู้หินอื่น ทว่าหลัาเลียร์ันแล้ว โม็เริ่มเที่ยวน้อยล ให้เวลาเธอมาึ้น หัวใอเธอที่เยห่อเหี่ยว็เริ่มีึ้น แ่็ไม่ถึับใเ้นแรเหมือนเมื่อ่อน
่วพัลาวัน เภราับเพื่อนสนิท็พาันไปนั่เล่นที่ร้านาแฟใล้ับึะเพื่อรอเรียนใน่วบ่าย
“เภ แเลิับโมแล้วเหรอ” แพี้ที่ทำท่าอึอัเหมือนอยาะพูอะไรบาอย่ามาั้แ่เ้า็ัสินใถามออมาร ๆ
“เปล่านี่ ทำไมเหรอ” เภราหันไปถามเพื่อนสนิท
“็...เอ่อ...ือัน...” แพี้ยัอ้ำอึ้
“เห็นโมอยู่ับผู้หินอื่นใ่ไหม” เภราัสินเอ่ยถามเพื่อนสนิทไปร ๆ
“เฮ้ย แรู้ไ้ยัไอะ ือันอาะิมาไป็ไ้ พวเาอาะแ่เพื่อนันเย ๆ ไรี้อะแ”
“เพื่อนนอนน่ะ โมเาเยบอันเอาไว้...” เภราเอ่ยึ้นเสียเรียบ่อนะหยิบาแฟส้มึ้นมาื่ม
“เี่ย...แล้วแยอมไ้เหรอ...” แ้วหันมาถาม แววาทอประายวามห่วใยนเห็นไ้ั
“ไม่มีผู้หินไหนยอมไ้หรอแ แ่ันะทำให้โมรู้ว่าวามรัมันไม่ไ้มีแ่เรื่อเ็์อย่าที่เา้อารหรอ” เภราพูเสียลอไรฟันออมา แม้เธอะลับแฟนหนุ่มว่าะบันในสถานะแฟนแบบ Open Relationship แ่เธอไม่ไ้ลให้อีฝ่ายไปสำส่อนับนอื่น นั่นทำให้เภราเลือที่ะนิ่มาลอเพื่อให้อีฝ่ายายใ านั้นเธอ่อยวาระเบิทีเียว
ิ๊~
เสียแ้เือน้อวามเ้าผ่านแอปพลิเันไลน์ัึ้นทำให้เภรา้อยื่นมือไปหยิบโทรศัพท์ึ้นมาู
“สี่ทุ่มเอันที่ผับพี่นะรับหนูเภ”
เภราอ่าน้อวามที่ภาสรส่มา ไม่รู้เหมือนันว่าทำไมเวลาเาเรียเธอว่าหนูเภแบบนี้ มันทำให้เธอใสั่นไ้ทุรั้ไป
‘นี่วันนี้้อเริ่มเรียนแล้วอย่านั้นเหรอ แล้วเาะสอนอะไรันนะ’ เภราไ้แ่รุ่นิในใ ใบหน้าาวเนียนพลันึ้นสีแระเรื่อนแ้วที่นั่อยู่้า ๆ ้อยมือึ้นมาแะหน้าผาันเพราะิว่าป่วย
“เป็นอะไรหรือเปล่าเภ ทำไมหน้าแแบบนี้” แ้วถามย้ำ้วยวามเป็นห่ว
“อื้อ...เปล่า ๆ เย็นนี้พวแมีนัไปไหนันหรือเปล่า” เภราสั่นศีรษะรัว ๆ ่อนะเอ่ยถามเพื่อนออไป
“ลับห้อเลยอะ หรือเภอยาไปไหนไหม” แ้วถามึ้น
“ไม่อะ วันนี้เราะอ่านหนัสืออยู่ห้อ” เภราำ้อโหเพื่อน ๆ ออไปเพราะไม่อยาให้ใรรู้เรื่อนี้
้วยวามที่เภราเป็นนสวย น่ารั และเ็ี่ แ่ัวเ่ ื่มสัสรร์บ้า ทำให้ใร่อใร่าิว่าเธอผ่านผู้ายมานับไม่ถ้วน แล้วเธอะบอเพื่อนไ้อย่าไรว่าเธอยัเวอร์ิ้นมาลอนระทั่ืนนั้น ่ำืนระหว่าเธอับภาสร
เย็นวันเียวัน
เภราลับามหาวิทยาลัย็รีบรลับอนโเลยทันที เธอรไปที่ห้อนอนและเปิู้เสื้อผ้าออูว่าวระสวมุไหนไปี เธอไม่อยาให้ภาสรรู้สึว่าเธอำลัให้ท่าหรืออะไรเทือนั้น
ในที่สุเธอ็เลือเสือรอปสายเี่ยวสีแเลือับระโปรหนัสีำ เธอัารเ้าไปอาบน้ำำระล้าร่าาย ัสีวีวรรทุอทุมุมอย่าพิถีพิถัน แม้นเธอะเป็นนรัสะอา แ่ถึระนั้นเธอ็อยาที่ะมั่นใมาึ้นไปอี เธอใ้เวลาในห้อน้ำนานเือบั่วโม็ออมาแ่หน้า ทำผม เธอ้มลมอูนาฬิาที่อนนี้เป็นเวลาแ่สอทุ่มเอ แ่้วย่ว่ำแบบนี้รถะิหนัมา เธอึรีบแ่ัวและเรียบริารรถแท็ี่ผ่านแอปพลิเันสีเียวทันที
เวลาสามทุ่มรึ่ัน็พาัวเอมาหยุอยู่รหน้าผับหรูย่านใล่าเมือ
“เฮ้อ! เอาวะ เปลี่ยนใอนนี้็ไม่ทัน”เภราสูลมหายใเ้าลึ ๆ ่อนะพาัวเอมาเิน้าวเ้าไป้าใน
เนื่อาเธอมา่อนเวลานัรึ่ั่วโม เธอึะะหาอะไรื่มเพื่อย้อมใเพิ่มวามล้าสัหน่อย ทว่าเมื่อาเรียวบนส้นสูสีำพาเธอมาหยุรเาน์เอร์ สายาู่สวย็พลันเห็นแผ่นหลัที่แสนุ้นเยอนรัที่ำลัูบับผู้หินหนึ่อยู่อย่าูื่ม โยไม่แร์สายานรอบ้าเลย
มือบาำหมัแน่นพยายาม่มอารม์โรธเอาไว้ในใ อบาเริ่มร้อนผะผ่าวเหมือนำลัมี้อนน้ำใสๆ เอ่อลอรอบหน่วยา ทว่า่อนที่มันะไหลรินอาบสอแ้ม มือหนาอใรบาน็ึให้ันหันไปบับแผออุ่นอันแ็แรอเาทันที
“อะไรไม่น่าู็ไม่้อไปูสิรับหนูเภ” เสียอภาสรเ้าออ้อมออุ่นเอ่ยึ้นพลาลูบเรือนผมันเบา ๆ อย่าปลอบโยน
“ฮึ...พาันออไปารนี้ที ไ้โปร พาันไปที”
ภาสรโอบไหล่บาเินึ้นไปยัห้อทำานึ่อยู่ั้นสอทันที ระหว่าเินไป็รู้สึไ้ถึสายาที่มอมาอย่าอิาาร้อนที่เภราไ้อยู่ในอ้อมออภาสร ายหนุ่มที่สาว ๆ ่อนผับอยารอบรอ
ประูห้อบานให่ถูปิลหลัาที่ภาสรพาเภราเ้ามาในห้อเรียบร้อย เธอเินรไปนั่ที่โฟาเพื่อสบสิอารม์
“สรุปะมาเรียนรู้หรือะมาร้อไห้รับ” ภาสรที่ทิ้ัวลนั่รเ้าอี้ทำานเอ่ยแวอย่าอารม์ี
“เอ่อ...เภอโทษ่ะ...”
“่าเถอะ พี่ยัไ็ไ้ เอาที่หนูเภโอเเลยรับ”
“เอ่อ...แล้ว...แล้ววันนีุ้ะสอนอะไรเภเหรอะ แล้วเภ้อเรียนี่วันเหรอะ”
“โถ เ็น้อย เราะบบทเรียนันในืนเียว็ไ้ แ่แบบนั้นมันะไปลึึ้อะไร เอาเป็นว่า่อยเป็น่อยไปีว่านะรับ” ภาสรพูพลาเินมานั่ล้า ๆ เภรา่อนะเอ่ย่อ “หนูเภพร้อมหรือเปล่าล่ะรับ...”
เภราเยหน้าึ้นไปสบมอวาู่มอภาสรนิ่ ๆ ่อนะเผลอบเม้มริมฝีปาแน่นนห้อเลือ
“เภ...เภพร้อม่ะ” เมื่อั่ใอยู่นาน เภรา็อบออไป
“ั้นหนูเภมานั่บนัพี่สิรับ”
“อะ...อะไรนะะ...” เภราหันไปถาม้วยวามสสัย
เมื่อเห็นท่าทานสสัยอนัวเล็ภาสรึยยิ้มร้ายึ้นมา่อนะหันไปไปยัวเภราึ้นมานั่้อนบนัแร่ ทำเอาเภราหลุราเสียหลและหน้าเือสีแ่ำลามไปถึใบหู
“บทเรียนแรือารูบ” เสียแหบพร่าระิบ้าหูวนให้ใสั่นไหวถี่ ๆ ราวับะหลุออมานออ
“ะ...ูบเหรอะ” เภราเอ่ยถามเสียะุะั
“ใ่ เอาละ ทีนี้หนูเภลอูบพี่น็อสิรับ” ภาสรพูเบา ๆ ่อนะเลี่ยไล้มูไปับออาวเนียน
เภรานั่ัวแ็ทื่อเพราะเวลานี้เธอรู้สึไ้ถึบาอย่าที่ำลัยายัวอยู่ภายใ้้นอเธอ แม้ะมีระโปรหนัและาเอภาสรั้นอยู่แ่มัน็สัมผัสไ้ เภราหลับา่อนะโน้มไปหน้าเอาริมฝีปาไปแะับส่วนเียวันอภาสรเบา ๆ
ุ๊บ~
เภราผละัวออทันทีเพียเสี้ยววินาที่อนะ้มหน้าุ้วยวามเินอาย ู่ ๆ ให้เธอมาเป็นฝ่ายเริ่มูบ่อนแบบนี้
“หึหึ แบบนี้มันเรียว่าูบแล้วเหรอรับนี” ภาสรหัวเราะออมาเบา ๆ ่อนะพูว่า “ไม่เห็นที่ผู้ายนนั้นทำเหรอรับ ว่าเาทำแบบไหน หรือไม่็ลอนึถึอนทีู่บหนูเภวัน่อน็ไ้ วันนั้นพี่ทำแบบไหนเหรอรับ” ภาสรพูพลาไล้มือหนาไปามเรียวแนยาวเบา ๆ
เภราส่ายหน้าระรัว้วยวามเิน
“ไม่เป็นไรรับ เี๋ยวพี่ทบทวนให้” ภาสรัารท้ายทอยนบนลมา่อนะูบลไปเบา ๆ ริมฝีปาอุ่นร้อนพยายามเล็มเลียไปทั่วริมฝีปาบาที่ยัปิสนิท
“อื้อ~”
เมื่อเห็นว่าเภราปิปาสนิท ริมฝีปาหยัึเปลี่ยนมาเป็นไล้เลียิมริมฝีปาาภายนอเบา ๆ พลาบเม้มริมฝีปาบนล่าอหิสาวอย่าหยอล้อ ภาสรบเม้มริมฝีปาสลับูบับเบา ๆ อยู่อย่านั้นนหิสาวเริ่มผ่อนลาย
“อ้าปาแล้วเอาลิ้นออมาหน่อยรับนี” ภาสรปล่อยริมฝีปาให้เป็นอิสระ่อนะเอ่ยระิบเสียระเส่าเย่าหัวใให้สยิวร้าหู
เภรายอมทำอย่าว่า่าย ทันทีริมฝีปาหนา็โบลไปูึลิ้นเรียวหวานอหิสาวทันที่อนะประบริมฝีปา ลิ้นร้อนพยายามวา้อนลิ้นนุ่มที่ไม่ประสาเล่นอย่าย่ามใ เภราที่รู้สึไ้ว่ารสสัมผัสเริ่มรุนแรึ้นนเธอามัหวะไม่ทันแล้ว
“อื๊อ~” เภราราอู้อี้ในลำอ เธอามัหวะอภาสรไม่ทันนทำให้เธอแทบาอาาศหายใ มือเรียวยึ้นมาทุบลบนลาไหล่เพื่อเบรารระทำอายหนุ่ม
“พี่อโทษรับ แ่หนูเภ้อรู้ัหาัหวะหายใ ามัหวะลิ้นพี่ให้ทันนะรับ หนูเภเ่อยู่แล้ว ทำไ้แน่นอนรับ” ภาสรเอ่ยมพลาให้ำลัในบนั
ภาสรเริ่มบทเรียนแรอเาอีรั้ เาโบริมฝีปาลไปบูบอันเร่าร้อนแ่แฝวามละมุนเอาไว้นเภราสัมผัสไ้ เธอเริ่มามัหวะอภาสรไ้แล้ว ลิ้นร้อนผลัันเี่ยวระหวัูึันอย่าหยอล้อ เมื่อเห็นว่าเภราเริ่มรู้ัหวะ มือหนา็เลื่อน่ำลไปลูบไล้แผ่นหลับานอเสื้อรอปสายเี่ยวนั้นเบา ๆ
“อืม...” ภาสรราในลำออย่าพอใ่อนะผละริมฝีปาออมา และเลื่อนริมฝีปาไปูบไ้หูบาสวย
“อ๊ะ...พี่น็อ” เภราหลุราออมาทันทีที่สัมผัส่านเสียวนั้นู่โมเธอ
“หืม...ว่าไรับนี” ภาสรไล้ริมฝีปาลมาที่ลำอาวระห ริมฝีปาหยับเม้มผิวเนื้อนเิรอยสีุหลาบึ้น เวลานี้เภรายมือึ้นล้ออายหนุ่ม้วยลัวะไม่อาทานทนรสสัมผัสที่วนให้อ่อนระทวยอเาไ้
“ไหนว่า...อ๊า....ว่าะสอนูบไ...อ๊ะ...ะ” เภราเอ่ยถามอย่าลำบาเพราะัวนี้เธอรู้สึเสียวนพื้นที่ลาายนั้น่ำเยิ้มออมาแล้ว
“แล้วพี่ทำอย่าอื่นอยู่เหรอรับ ูบไม่ำเป็นะ้ออยู่ที่ปาเสมอไปนะนี เราูบไ้หมทุส่วนเลย...”
ภาสรว่าบ็ูบับออาวไล้่ำลมาบนลาไหล่าวานั้น่อนเลื่อน่ำลมาที่ไหปลาร้า ริมฝีปาร้อนลา่ำลมานมาหยุที่เนินเนื้ออวบอูมึ่อัแน่นอยู่พลายใ้บราปีนสุเ็ี่ ภาสรถือวิสาสะถอสายเี่ยวัวิ๋วอเธอออไป่อนะาม้วยบราสีำ ภาสรโน้มัวลไปอมมลิ่นหอมหวานบน้อนเนื้อนูนนั้น านั้น็ริมฝีปาร้อนลไปูบเบา ๆ
“รนี้็ูบไ้...” ภาสรเอ่ยเสียทุ้ม่ำ่อนะใ้ริมฝีปาร้อนูบับเนินอาวุหยวสลับับบเม้มเบา ๆ นทำให้เิรอย ลิ้นร้อนส่ออมาเลียวนเนินเนื้ออย่าสนุสนาน ส่วนอี้าภาสร็ส่มือหยาบให่ึ้นมาอบุมเอาไว้พลาใ้ปลายนิ้วสะิยอปทุมถันสีอ่อนเล่นนเภราถึับแอ่นอรับสัมผัสนั้น
้อนเนื้อในอ้าน้ายอเภราทำานหนัึ้นไปอี ภาสรับเภราให้นอนราบลไปับโฟาเบัวว้า ่อนะามลมาร่อมทับร่าบาเอาไว้ ภาสรูึสอเ้าอย่าเอร็อร่อยทำเอาเภราบิเร่าไปมา
“อื๊อ~ พะ...พอ่อน่ะ...พอ่อน” เภรายมือึ้นมาพยายามันอแร่ให้หยุารระทำอันเสียว่าน
“หืม...ทำไมเหรอรับ” ภาสรถามอย่าุน หรือเาเผลอรุนแรเินไป
“เอ่อ...เภ...เภปวี่” ทันทีที่เภราอบออมาทำเอาภาสรหลุำออมาับวามื่อใสอนใ้ร่า ภาสรโบริมฝีปาลไปูบับริมฝีปาบาอีรั้่อนะถอนออ
“เาเรียว่าเสร็รับ”
“หือ...” เภราราเสียหลพลาทำหน้าสสัย
“็ที่น้อเภบอว่าปวี่ ริ ๆ ือน้อเภำลัะเสร็ไรับ” าสรพูบ เภรา็หน้าแึ้นว่าเิมเพราะไม่ิว่าายหนุ่มะใ้ำร ๆ แบบนี้
ภาสรโน้มัวลไปูเลียเ้านม ในะที่มือหยาบ็เล้นลึเ้าามที่ว่าราวับะมันแหลามืออย่าไรอย่านั้น ภาสรเร่ัหวะรัวลิ้นับยอปทุมถันสีสวยนในที่สุเภรา็ระุเร็ ร่าบาสั่นระริ สมอาวโพลนปลอโปร่ไปหม เธอไม่เยรู้สึัวเบาแบบนี้มา่อน
เมื่อเห็นว่านใ้ร่าเสร็สมไปแล้ว ภาสร็หยัายลุึ้นมานั่ามเิม ปล่อยให้เภรานอนหอบหายใลายวามเหนื่อยอ่อนในวามรู้สึไป่อน....
ความคิดเห็น