เป็นอีหนูของเสี่ยวัย22 (omegavrese)

ลำดับตอนที่ #3 : ใจ๋อั้ม 2

บทที่2.



"หายไปไหนมาตั้งอาทิตย์กว่า" ใจ๋ถามคนที่ขับรถอยู่อย่างสงสัย

"ทำไมต้องอยากรู้?" 

"ไม่ได้อยากรู้แค่อยากถาม" 

"....." 

"....."

"ฉันว่านายน่าจะอยู่กับฉันนานจนลืมสถานะตัวเองไปแล้วนะ"  อั้มบอกโอเมก้าหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงข้ามตัวเอง

"ไม่ลืมหรอกครับเสี่ย!" ใจ๋บอกพร้อมใช้มือบางลูบไปที่ตนขาอ่อนของอีกฝ่ายเพื่อทำหน้าที่ของตัวเองที่ห่างหายมาเป็นอาทิตย์กว่า

"จัดการมันซะ!" อั้มบอกอีกฝ่ายเมื่ออวัยวะของเขาเริ่มนูนขึ้นเพราะมีความตรงการ

"ไม่รอไปคอนโดก่อนหรอ?"  แม้จะบอกไปอย่างนั้นแต่มือบางก็ทำตามคำสั่งของอีกฝ่ายรีบหยิบแก่นกายสีน้ำตาลออกมาเล่นสนุกมือในทันที

"ลืมไปแล้วหรอว่าฉันนะวันละ 4-5 ก็ยังไหว" 

อั้มแสะยิ้มออกมาก่อนที่จะขยับตัวให้สบายเพื่อให้อีกฝ่ายได้ทำเรื่องอย่างว่าได้อย่างสะดวก

"อือส์ดีมาก" อั้มร้องออกมาอย่างพอใจ







2ปีก่อน

"น้องครับนี้ขนมพี่ซื้อมาฝาก" อั้มยื่นขนมในมือให้โอเมก้าหนุ่มตรงหน้าที่ตัวเองสนใจที่กำลังนั่งกินข้าวกล่องของกิจกรรมอยู่เพียงคนเดียว

"พี่ต้องการอะไรจากผมว่ามาเถอะอย่าเสียเวลาเลย" ใจ๋บอกชายหนุ่มอย่างหมดความอดทนตั้งแต่ตัวเองนั้นเข้ามาเรียนมหาลัยนี้เป็นเวลา 2 เดือนกว่าแล้วรุ่นพี่หน้าหล่อคนนี้มันจะเข้าหาตนตลอดแม้ตนนั้นจะตีตัวตัวออกห่างแต่อีกฝ่ายก็เข้าหาทุกทางเหมือนเดิมจนวันนี้ได้หมดความอดทนลงจึงได้ถามอย่างไร้ความกลัว

"พี่ชอบน้องเป็นแฟนกับพี่ไหม?' อั้มถามอีกฝ่ายออกไปเพราะมั่นใจในใบหน้าของตัวเองอยู่พอสมควรว่าผู้คนบนโลกต้องชอบเขาแน่ยิ่งเขาเป็นอัลฟ่าหนุ่มด้วยยิ่งแล้วและโอเมก้าหนุ่มตรงหน้าก็คงไม่ต่างกันอีกฝ่ายต้องยอมรับรักเขาแน่นอน

"ชอบ?" ใจ๋ย้ำกับตัวเองอีกรอบใบหน้าที่ดูเจ้าเล่ห์แพรวพราวซะขนาดนี้มีแต่คนโง่เท่านั้นและที่ดูไม่ออกว่ากำลังแค่จะหลอกฟัน

"ใช่ชอบ" 

"ผมไม่ได้ชอบพี่"

"ทำไมไม่ชอบ?" อั้มถามเขาคำนวณอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า?

"ก็ไม่ชอบก็คือไม่ชอบทำไมต้องถามมากอีก?" 

ใจ๋ถามอย่างอารมณ์เสียผู้ชายเจ้าชู้ขนาดนี้ตนไม่พิศวาทหรอก

"งั้นชอบอะไร?" 

"เงิน...ชอบเงินครับความรักไม่ต้องการต้องการเงิน!"  ใจ๋จนและต้องหาเลี้ยงตัวเองไม่มีเวลาที่จะมานั่งร้องไห้เสียใจกับเรื่องความรักหรอกสิ่งเดียวที่ใจ๋จะร้ิงและต้องการอยากได้คือเงินเท่านั้น

"งั้นเป็นเสี่ยให้เอาไหมเป็นอีหนูของฉันแล้วฉันจะให้เงินใช้ตามที่เธอต้องการ?"

ชายหนุ่มถามโอเมก้าตรงหน้าแม้คิดไว้อยู่แล้วว่าอีกฝ่ายก็คงจะไม่เอาเหมือนเดิมแต่ก็ยังคงถามอยู่ดีเขาอุตส่าห์ตามจีบก็ไม่เคยสนใจเลย

"ถ้าให้เงินผมใช้เดือนละแสนก็น่าสน!"

ใจ๋ทำหน้าครุ่นคิดตนไม่สนหรอกความรักเพราะนี้มันคือช่วงเวลาของการหาเงิน

"ได้สิถ้านายตกลงมากกว่าแสนก็ยังได้..บ้านฉันมันรวย"

"ได้ดีลเลย!!"





ปัจจุบัน

"พ่อฉันหาโอเมก้าจากที่ไหนไม่รู้มาให้" อั้ม อธิบายสาเหตุของตัวเองที่หายไปให้โอเมก้าหนุ่มที่นอนกอดเขาอยู่บนเตียงได้ฟัง

"......." ใจ๋เงียบลงตนไม่ต้องการอย่างนั้น

"ฉันว่าแล้วว่านายต้องห่วงฉันที่ฉันจะแต่งงาน" อั้มยิ้มออกมาอย่างดีใจที่ปฏิกิริยาของอีกฝ่ายดูที่กำลังเงียบสงบ

"ห่วงสิ!" ใจ๋เด้งตัวลุกขึ้น

"เสี่ยเป็นเหมือนทักอย่างสำหรับใจ๋นะแม้บางที่ใจ๋จะไม่ชอบเสี่ยเวลาพูดมากชอบหาเรื่องเอาแต่ใจชอบสั่งเยอะแยะ...มีอีกเยอะเลยคิดแป๊บนะเสี่ย" 

"......" 

"ช่างมันสรุปง่ายๆก็คือเสี่ยเป็นทุกอย่างเป็นผู้ให้ชีวิตใหม่สำหรับใจ๋ใจ๋คงทำใจยอมปล่อยเสี่ยไปไม่ได้" ใจ๋บอกด้วยน้ำเสียงแน่วแน่

"แต่ฉันตอบตกลงกับพ่อแม่ของโอเมก้าหนุ่มนั้นไปแล้ว" 

"งั้นก็จบ" ใจ๋เด้งตัวออกจากเตียงด้วยสภาพที่เปลื่ยเปล่าในทันที

"ไหนบอกไม่ปล่อยไง?"  อั้มงงกับการกระทำอีกฝ่ายไหนบอกจะไม่ปล่อยไง

"ไม่ปล่อยนี้หมายถึงไม่ยอมให้แต่งไงแต่ถ้าตอบตกลงไปแล้วใจ๋ก็ต้องปล่อยจะให้ใจ๋อยู่ทำไมใจ๋ไม่เป็นเมียน้อยใครหรอกนะ"  ใจ๋อธิบายอีกฝ่ายตนยอมอีกฝ่ายเพราะเงินแต่เมื่อนานเขเาตนก็อยู่กับอีกฝ่ายเพราะความสบายใจในสิ่งที่อีกฝ่ายมอบให้เหมือนตนเป็นคนสำคัญเพราะช่วงเวลา 2 ปีที่ผ่านมาใจ๋ไม่เคยเห็นเด็กคนอื่นของอั้มเลยแต่ในเมื่อวันนี้เขามีเจ้าของหัวใจแล้วตนก็จะไม่อยู่ให้ลำบากใจตัวจริงแม้จะเศร้านิดหน่อยเพราะผูกพันกันมานานแต่สุดท้ายวันหนึ่งก็ต้องปล่อยเพราะสถานะแบบนี้อยู่ได้ไม่นาน

"น้อยใจใหญ่เลยนะ" อั้มบอกเพราะกลิ่นฟีโรโมน ที่ใจ๋เพลอปล่อยออกมาอย่างไม่รู้ตัว

"ไม่ขนาดนั้นหรอก" 

"จริงหรอ?" 

"จริง"

"งั้นทำหน้าที่เป็นอีหนูอีกสักครั้งสิก่อนจะไป" อั้มบอกพร้อมเลิกผ้าห่มสีขาวออกเผยให้เห็นร่างกายที่เปลือยเปล่าและแก่นกายที่กำลังแข็งผง่า

"ไม่เอาแล้ว!!" ใจ๋บอกก่อนจะใส่เสื้อผ้าของตัวเอง

"....." อั้มไม่พูดต่อแต่กลับปล่อยฟีโรโมนที่รุนแรงออกมาเพื่อยั่วอารมณ์ชองอีกฝ่ายอย่างเงียบๆ



"ไม่เอาอั้ม!" ใจ๋ที่กำลังใส่กระดุมเสื้อต้องถูกสกัดจากฟีโรโมนกลิ่นแรงที่ลอยมาแตะจมูกจนเริ่มมีอารมณ์ตามอีกฝ่ายมาทีละน้อยอีกครั้ง

"ไม่เอาจริงหรอ?" ภาพของชายหนุ่มผิวน้ำตาลหุ่นดีมีกล้ามอ่อนกำลังนอนอยู่บนเตียงใหญ่ทำเอาใจ๋ต้องยอมแพ้ในที่สุด

ใจ๋รีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองให้อยุ่ในสภาพโป๊เปลือยก่อนที่จะรีบเดินไปที่เตียงอย่างรวดเร็ว

"ดีมากใจ๋ของเสี่ย!" อั้มพูดออกมาอย่างชอบใจอีกฝ่ายทำให้เขามีความสุขและหลงไหลได้ตลอดเวลาที่อยู่ในฐานะนี้กันมา 2 ปี เขาไม่เคยเบื่อกับร่างกายเนื้อหอมนี้เลยสักครั้งมีแต่จะเพิ่มมากยิ่งขึ้นจนทำให้เขารู้สึกดีกับใจ๋ไปอย่างไม่รู้ตัวทั้งทีครั้งแรกเขาเขาจะหวังเพียงแค่ร่างกายแต่เมื่อได้ลิ้มลองและรู้ว่าตัวเองเป็นคนแรกของโอเมก้าหนุ่มคนนี้ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปตลอดกาล

"ดีมากเด็กดี" อั้มมองการกระทำของใจ๋อย่างชอบใจ 'เขาชอบชอบแบบนี้' คนที่ดูดื้อตอนมีเสื้อผ้าแต่เป็นอีหนูเวลาที่อยู่บนเตียงนอนแต่จะต้องเป็นแบบนี้กลับเขาแค่คนเดียว หลังจากได้ลองสถานะนี้กลับใจ๋เขาก็รู้สึกว่ามันน่าตื่นเต้นมากจนขนาดเคยลองหาเด็กมาอีกคนแต่เมื่อได้กันครั้งหนึ่งเขารู้สึกว่ามันแปลก 'ใช่แปลกคำเดียวเลย' เขาเลยมีแค่อีกฝ่ายนี้และเลยเป็นสาเหตุที่ใจ๋ต้องได้รับน้ำจากเขาวันหนึ่งมากกว่า 1 แต่ใจ๋ก็คิดว่าเขานั้นมีเด็กอีกเลยจับให้ไปตรวจโรคตลอดและใส่ถุงยางเขาก็ยินยอมแต่โดยดีเพราะไม่อยากสดเหมือนกันกลัวพลาดท้อง

"ถุงยางหมดแล้วนะใจ๋" อั้มบอกรอบนี้มันเหตุสุดวิสัยไม่ได้เตรียมไว้ก่อน

"งั้นก็ภายนอก" ใจ๋บอกเพราะตอนนี้ตนเองหยุดไม่ได้แล้ว

"แล้วแต่นาย..อ่าส์!อย่าดูดแรงสิ" อั้มจะพูดแต่โอเมก้าหนุ่มกับจัดการกลืนกินเข้าไปอย่างรวดเร็วและรุนแรง

ใจ๋ไม่สนเพราะอารมณ์ตอนนี้ถูกอีกฝ่ายปลุกอย่างเต็มที่เลยเอาแต่สนใจแท่งในมือเท่านั้น

"อ่าส์!!" เสียงครวญครางจากอั้มดังไม่หยุดหย่อนและคงหยุดไม่ได้ง่ายๆเพราะเขาเป็นคนปลุกอีกฝ่ายเอง...