คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ฝึก เพื่อความอยู่รอด
สิ้นเสียงของเด็กหนุ่ม รากไม้ของต้นไม้โดยรอบพุ่งรัดร่างของนกยักษ์โฮรุสไว้ นกยักษ์สบัดตัวแล้วกระพือปีกหนีเพื่อให้หลุดจากรากไม้ แต่ถึงมันจะสบัดอย่างไร รากไม้นี้ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขาดเลยแม้แต่น้อย แถมมันยังรัดแน่นขึ้นเรื่อยๆอีกด้วย ทำให้นักยักษ์โฮรุสถูกตรึงอยู่กลางอากาศด้วยรากไม้
ชายหนุ่มพาร่างเล็กๆของตนกระโดดไปยังบนตัวของนก ชายหนุ่มผู้เป็นน้องโห่ร้องอย่างดีใจ แต่ชายหนุ่มร่างเล็กกลับไม่สนใจ พร้อมกับง้างมีดในมือของตนหวังเพื่อปริดชีพนก!!!
ทันใดนั้นเอง! เสียงใบไม้ตีกันดังสนั่น สายลมพัดมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับเงาดำอย่างนึง ชายหนุ่มผู้มีเรือนผมสีเขียวสว่างเบิกตาโผล่งเมื่อเห็นเงาดำที่มีความเร็วราวกับปิศาจพุ่งมาหาตน ชายหนุ่มกระโดดหลบ แต่เป้าหมายของเงาดำไม่ใช่เค้า แต่เป็นนกโฮรุส เงาดำพุ่งผ่านรากไม้นับร้อยไปพร้อมกับติดไฟสีดำที่รากไม้จนขาด ทำให้นกยักษ์มีโอกาสบินหนีไปโดยมีสองชายหนุ่มมองมันจนมันบินหายไป
"โธ่ . . .อดกินนกย่างเลย"คีนโอดครวญอย่างไม่สบอารมณ์ ส่วนผู้เป็นพี่ที่ไม่สบอารมณ์ยิ่งกว่าเมื่อตัวของเค้ามาอยู่เหนือถ้ำที่ห่างไปไม่ไกล ชายหนุ่มจึงโยนมีดขึ้นขึ้นฟ้าพร้อมกับวงแหวนเวทสองวงโผล่ออกมาข้างตัว
"ระเบิดเพลิงพฤกษา!!" สิ้นเสียงของชายร่างเล็ก มีดสีดำพุ่งลงปักถ้ำหินอย่างรวดเร็วพร้อมกับแรงระเบิดที่ดังสนั่นไปทั่ว เศษหินร่วงกระจายออก ตำแหน่งของถ้ำหินเมื่อครู่ เหลือเพียงผืนดินที่ราบเรียบ ไร้ซึ่งโพลงหินแต่อย่างใด ชายหนุ่มอีกคนที่อยู่ไม่ห่างวิ่งมายังชายหนุ่มผมเขียวสว่าง
"พี่เค็น....ถ้ำนั้นมันถ้ำที่ผมมาเล่นบ่อยๆนี่นา พี่พังเล่นเลยหรอ" คีนพูดด้วยสีหน้าระห้อย เค็นหันมายังเด็กหนุ่มที่สูงกว่าตนก่อนจะกุมหัวของตัวเองด้วยความเจ็บปวด เรือนผมสีเขียวสว่างค่อยๆกลับมาเป็นสีน้ำตาลแดง และดวงตาสีทองก็กลับมาเป็นสีฟ้าครามดังเดิม เค็นหายใจหอบพร้อมกับหันมามองน้องของตนอีกครั้ง
"แกเคยเข้าไปในนี้ด้วยหรอ"ชายหนุ่มผมสีน้ำตาลแดงถามอย่างสงสัย ชายหนุ่มผมขาวพยักหน้าเบาๆก่อนตอบกลับไป
"เคยสิ ผมเคยมาเล่นในนี้บ่อยๆ ในนี้มีสัตว์ประหลาดเยอะมากเลยแต่ไม่ค่อยเป็นอันตรายเท่าไหร่ ผมเลยใช้เป็นที่ฝึกอยู่บ่อยๆ"คีนพูดจบแล้วก็ละลึกถึงความหลัง จนเสียงหนึ่งดังขึ้นในโสตประสาทของทั้งสอง
[เค็น คีน มีเรื่องจะให้ช่วยหน่อย....]
"ซิลหรอ มีอะไรว่ามาเลย"เค็นกดรับสัญญาณแล้วตอบกลับ
[คืออยากให้ไปรับคนที่ถ้ำในป่าหลังบ้านพวกแกอ่ะตัวไม่สูงมากนัก ผิวขาาว ผมสีดำสนิท และตาสีเขียวมรกตสวย อ่อ...มันชื่อฌาน เพอ....]
"อืม...พวกเราอยู่ตรงหน้าถ้ำนั่นแหละ แต่ตอนนี้ไม่เหลือถ้ำแล้วล่ะ"คีนกดประชุมสายแล้วพูดแทรกขึ้นมา
[อ้าว ทำไมล่ะ?]ซิลถามอย่างสงสัย
"ก็เค็นเพิ่งระเบิดทิ้งไปเมื่อตะกี้นี้เองหนิ"
[เฮ้ย! ในนั้นมีคนอยู่นะเว้ย!]
"ป่านนี้คงตายไปแล้วมั้ง"คีนพูดด้วยน้ำเสียงเครียด
[โธ่เว๊ย! พวกแกรอชั้นอยู่ตรงนั้นก่อนนะ เดี๋ยวจะไปหา เท่านี้แหละ....ตรู๊ดๆๆ]สัญญาณขาดไปตามระเบียบ เค็นหันหน้าไปยังผู้เป็นน้อง
"คีน! เปลี่ยนกองดินในรัศมี30เมตรนี้ให้เป็นน้ำเดี๋ยวนี้"ชายหนุ่มร่างเล็กชี้ตะโกนบอกผู้เป็นน้องอย่างรุนแรง
"แล้วจะทำได้ยังไงล่ะ ให้ดินกลายเป็นน้ำเนี่ย!"ชายหนุ่มเถียงกลับอย่างสงสัย
"ก็แล้วไอ้ใครคนไหนที่มันมีความสามารถแปรธาตุสิ่งแวดล้อมล่ะวะไอ้น้องเวร ทำเดี๋ยวนี้!!"ผู้เป็นน้องเริ่มรู้ชตากรรมถ้าตนไม่ทำ เมื่อเห็นพี่ชายฝาแฝดของตนหักนิ้วกร๊อบๆอยู่ คีนจึงวางมือลงกับพื้นพร้อมกับที่ผมสีขาวค่อยๆกลายเป็นสีฟ้าขาว คลื่นพลังบางอย่างถูกส่งออกจากมือหนาของชายร่างสูงคนนี้ ทันใดนั้นเอง พื้นตั้งแต่จุดที่เค้ายืนออกไปบริเวณรัศมี30เมตรกลายเป็นน้ำในทันที!
ไกลออกไปจากชายสองคนไม่มาก ก็เห็นร่างของชายคนหนึ่งที่ลอยตัวขึ้นสู่ผิวน้ำ เรือนผมสีดำสนิท ร่างโปร่ง ผิวขาวบริสุทธิ์ เค็นกับคีนหันไปยังชายคนนั้นอย่างตกตะลึงพร้อมกับวิ่งลุยน้ำไปช่วยลากตัวขึ้นฝั่ง เค็นก้มลงฟังเสียงลมหายใจของเด็กหนุ่มที่ตอนนี้ไม่มีเลยแม้แต่น้อย!
"เฮ้ย!ไม่หายใจ รีบผายปอดเร็วคีน!"เค็นว่าพร้อมกับดึงตัวน้องแล้วดันหน้าให้เข้าไปใกล้ดวงหน้าขาว แต่ชายหนุ่มร่างสูงเยื้อตัวไว้ได้แล้วหันกลับไป
"ทำไมต้องผมล่ะ พี่เค็นเป็นคนระเบิดถ้ำ พี่นั้นแหละทำ!"คีนว่าแล้วก็ดึงหัวของผู้เป็นพี่มาจ่อหน้าฌานไว้ เค็นกลืนน้ำลายดัง เอื๊อก อย่างไม่มีข้อแก้ตัวแล้วก็ลงมือผายปอดแบบที่เคยอ่านในหนังสือ ซักพักชายผิวขาวก็สำลักน้ำออกมาแล้วก็เริ่มหายใจเบาๆ แต่ถ้าฌานยังไม่ลืมตา ฌานก็ยังอยู่ในขั้นอันตราย!! และถ้าฌานตาย พวกเค้าสองคนก็จะกลายเป็นฆาตกร!
"หายใจแล้วๆ! แต่ยังเบาอยู่ คีนอุ้มไปที่บ้านก่อนเร็ว!"ชายร่างเล็กหันไปบอกกับน้องอย่างเร่งรีบ คีนรีบช้อนตัวของฌานขึ้นแล้ววิ่งกลับไปยังบ้านของตนอย่างรวดเร็ว! คีนวางร่างของบุรุษผมสีดำไว้ที่เตียงนอนของตน แล้วจัดแจงเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เรียบร้อยแทนชุดนักเรียนที่เปียกโชกจนฌานเริ่มหายใจอย่างปกติ
"พี่เค็น เจ้านี่ขนาดถ้ำถล่มใส่มันยังไม่ตาย แถมยังไม่เป็นอะไรเลย เจ้านี่เจ๋งดีนะ"คีนเริ่มบทสนทนาที่เค้าคิดมาตั้งแต่เห็นตัวฌาน ร่างของฌานไร้ซึ่งบาดแผลแต่อย่างใดทั้งๆที่ถ้ำถล่มใส่ เค็นมองฌานตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วพยักหน้าเบาๆและก็พูดออกมาบ้าง
"อืม มันก็จริง แต่ทำไมซิลมันมาช้าจังวะ"เค็นเริ่มพูดอย่างอารมณ์เสีย พร้อมกับที่แสงสีเงินสว่างขึ้นด้านหลังพร้อมกับร่างสูงๆของเทพแห่งกาลเวลา ซิลเวอร์
"ตายยากจริงเจ้าบ้านี่"
"แน่อยู่แล้ว"เค็นพึมพำเบาๆแบบพูดคนเดียว แต่ซิลกลับตอบกลับได้จนทำให้เค้างง ซิลมองไปยังร่างของฌาน เมื่อเห็นว่าฌานกำลังหลับซิลก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
ความคิดเห็น