คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การอุทิศร่าง
เนื้อเรื่องดัดแปลงจากนิยายปรมจารย์ลักธิมารเนื้อหาบางเนื้อหาผู้แต่คิดเองน่ะจ๊ะ!!
ทุกคนเราลืมบอกอันนี้คือ( “ ” )พูดออกมาน่ะคะส่วนอันนี้คือ( ‘ ’)กระซิปหรือพูดในใจน่ะคะพอดีเราลืมบอกกลัวทุกคนงงขอโทษด้วยน่ะคะ
เว่ยอู๋เซี่ยนบรรยาย
‘ข้าตายไปแล้ว’เว่ยอิ่งเอ่ย
‘ตายไปแล้วหลายปี…’
“…อืม?”
“ให้ตายสิเจ้าบ้านี่ไม่รู้จักบุญคุณกันสะเลย!”
“ยังจะมาแกล้งตายอีก”
“ใช้สมองคิดหน่อยสิว่ะว่าตอนนี้แกอาศัยอยู่บ้านใคร”
“กินข้าวบ้านใคร! ใช้เงินบ้านใคร!”
“เอาของไปแค่นี้ไม่ได้รึไงของพวกนั้นมันก็ควรจะเป็นของข้าแต่แรกอยู่แล้ว!”
‘กล้าดียังไงมาถีบปรมาจารย์อย่างข้า?!’
“ยังจะกล้าไปฟ้องอยู่มั้ย!เจ้าคิดรึว่าคนในบ้านหลังนี้จะมีคนให้เจ้าขึ้นเป็นใหญ่งั้นหรอ?!”
โครม! เพล้!ง ปั่ก! (ไรท์//เสียงข้าวของในห้องถูกทำลาย)
“ทุบหมดแล้วขอรับคุณชาย”
“ทำไมไวเช่นนี้หละ!”
“เดิมทีบ้านหลังนี้ก็ไม่ได้มีอะไรมากมายขอรับ”
“ใครจะไปสนกระดาษขาดๆนี้กันข้าทำลายหมดแล้วดูสิ๊ว่าต่อไปนี้พวกเจ้าจะเอาอะไรไปฟ้อง!!”
“ไปอยู่สำนักเซียนได้ไม่กี่ปีก็ถูกไล่กลับมาเยี่ยงหมา!”
“เฝ้ามันเอาไว้อย่าให้พวกมันออกมาทำให้ข้าขายขี้หน้า!”
“ขอรับ!/ขอรับ!”
“หึๆ..ฮ่าๆๆ”เว่ยอิงหัวเราะออกมา
ปึก!(เสียงถีบน่ะ^-^)
“จะ..เจ้ากล้าดียังไงมาถีบข้า!?”
“หึ..เจ้าคิดว่าเจ้าเป็นใคร ถึงมาทำร้ายข้า”เว่ยอิงเอ่ยออกมาเสียงดังพร้อมกับไล่ถีบคุณชายสกุลโม่
“หึ๋ย ฝากไว้ก่อนเถอะ”คุณชายโม่เอ่ยพร้อมกับวิ่งหนีไป
“อะ..ฮ่าๆๆ….เจ้าเป็นใคร?”เว่ยอิงที่วิ่งตามออกมาก็เห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่
“ท่านแม่ ท่านจำข้าไม่ได้หรือขะ…ข้าอาหยางลูกท่าน..ไง”อาหยางพูดพร้องน้ำตาที่ค่อยๆไหลลงมาอาบแก้มนวลนั้น เว่ยอิงที่ได้ยินดังนั้นก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจแล้วกล่าวว่า…
“จะ..,เจ้ายังมีชีวิตอยู่ เจ้ายังไม่ตาย”หลังจากเอ่ยจบทังคู่ก็เริ่มปรับความเข้าใจกันและเล่าเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด
“เฮ้อ เราตามเจ้าพวกนั้นไปกันเถอะ”
“ขอรับท่านแม่"
“อะ..ลานิ"เอ่ยจบก็โดดขึ้นหลังลาไป
“ไปเลย!คุณชายลา555อะ..อ่าว ทำไมไม่ไปละเดียวก็ตามเจ้าพวกนั้นไม่ทันหรอก”
“เฮ้อ”เว่ยหยางลูกชายคนนี้ขอถอนหายใจด้วยความอ่อนล้า
“ท่านแม่"
“หืม…ว่าไง”หันมาหาพร้อมมองแอปเปิ้ลที่อยู่ในมือลูกชาย
“เกาะแน่นๆนะขอรับ”เอ่ยจบก็โยนแอปเปิ้ลไปทางเมืองเพื่อให้ลาตามไปทันที
“วะ..เหวอ!?เดี๋ยวสิ!”เว่ยอิ่งร้องออกมาด้วยความตกใจ
“อาหยางเจ้ารีบตามแม่มาเร็วเข้า!”
“….”เว่ยหยางไม่ได้กล่าวอะไรพร้อมกับวิ่งตามแม่ไป
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ยังไม่ได้ตรวจคำผิด
มาแล้วจ้าาาา
ต้องขอโทษด้วยจริงๆที่มาช้า(ಥ_ಥ)พอดีเขาเรียนหนักงานก็เยอะไม่ค่อยมีเวลาเลย(คนไร้ตัวตน//มันตอแ*ลอย่าไปเชื่อมัน)(ไรท์//เงียบไป!)
แหะๆต้องขอโทษจริงๆน่ะทุกคน
วันนี้ก็เอาไว้แค่นี้ก่อนน่ะไปนอนก่อนน้าาบายยย~
คอมเม้น1=100กำลังใจ
ขอบคุณค่ะ•^•
ความคิดเห็น