ระบบนักเขียนมืออาชีพ

ลำดับตอนที่ #3 : ภารกิจ

ตอนที่ 3 ภารกิจ

[ภารกิจย่อยที่ 1 ทำพันธสัญญากับหลี่เว่ยหลางเสร็จสิ้น โฮสต์สามารถตรวจสอบของรางวัลได้ที่แอปพลิเคชันภารกิจ]

เสียงประหลาดนั่นดังขึ้นอีกครั้งเมื่อสิ้นสุดการเขียนวงเวทย์พันธสัญญา หยูฟางเฉินแอบงงเล็กน้อย ภารกิจอะไรกัน ? แล้วแอปพลิเคชันภารกิจล่ะ เขาจะตรวจสอบมันได้ที่ไหน ? 

“นี่! พันธสัญญาก็เสร็จสิ้นแล้ว เอามีดของเจ้าออกไปจากคอข้าสักที” หยูฟางเฉินหลุดจากภวังค์เมื่อได้ยินเสียงหลี่เว่ยหลางร้องโวยวาย เขามองหน้าจิ้งจอกน้อยนิดนึงแล้วลุกขึ้นยืน เมื่อจิ้งจอกน้อยเป็นอิสระก็รีบลุกขึ้นแล้วออกห่างจากหยูฟางเฉินทันที 

[โฮสต์สามารถเข้าดูแอปพลิเคชันภารกิจได้ด้วยการเรียกไอแพดออกมาจากจิตของโฮสต์]

 ฮะ ? ไอแพด ? 

คิดถึงไอแพด ไอแพดก็ออกมา ตอนนี้ตรงหน้าหยูฟางเฉินมีไอแพดอันเดียวกันกับที่เขาใช้แต่งนิยายลอยอยู่ตรงหน้าเขา โคตรแฟนตาซี! ทำไมความฝันของเขามันถึงบรรเจิดได้ขนาดนี้กันนะ หรือว่าเขาจะลองแต่งนิยายแนวแฟนตาซีดู ? 

[นี่ไม่ใช่ความฝัน ระบบได้ส่งโฮสต์เข้ามาในโลกเต๋าสวรรค์ที่มีประวัติคล้ายกับนิยายที่โฮสต์ได้เขียนไว้ที่โลกเก่า]

“อะไรนะ!? ส่งเข้ามาในนิยาย ??” หยูฟางเฉินเบิกตาโตจนแทบจะถลนออกมาจากเบ้า บ้าไปแล้ว นี่มันเรื่องบ้าชัด ๆ ทะลุมิติเข้ามาในนิยายเนี่ยนะ เรื่องแบบนี้มีแต่ในนิยายเท่านั้นแหละ 

“จ…เจ้าพูดกับข้าเหรอ ?” หยูฟางเฉินหันไปตามเสียงที่ได้ยิน เห็นจิ้งจอกน้อยเว่ยหลางยืนแอบอยู่หลังต้นไม้ โผล่ออกมาแค่ลูกตากับหูและหางที่เก็บไม่มิด อ่า…ถึงเขาจะเป็นคนเขียนขึ้นมาเองแต่ก็รู้สึกว่าเจ้าเด็กนี่น่าเอ็นดู(น่าแกล้ง)ชะมัด 

ไม่สิ…เรื่องสำคัญกว่านั้นก็คือนี่เขาติดอยู่ในโลกนิยายของตัวเองจริง ๆ เหรอเนี่ย ? มองร่างกายตัวเองแล้ว แผลพวกนี้ก็เจ็บจริง รูป รส สัมผัส กลิ่น เสียง ประสาทสัมผัสทั้ง 5 บอกกับเขาว่าทุกอย่างมันจริงไปหมด ถึงไม่อยากจะยอมรับแต่ก็ต้องยอมรับ

[เนื่องจากโลกใบนี้ได้เกิดขึ้นมาจากโฮสต์ และไม่สามารถดำเนินต่อไปได้จากการที่โฮสต์ละทิ้งนิยายที่ตัวเองเป็นผู้เขียน ผู้สร้างจึงส่งระบบมาเพื่อให้พาโฮสต์มารับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองก่อขึ้น โดยจะมอบภารกิจต่าง ๆ ให้โฮสต์ทำและดำเนินเรื่องราวในโลกเต๋าสวรรค์นี่ให้จบในฐานะ ตงฟางรุ่ยจื่อ ตัวเอกของโลกใบนี้]

“ฮะ…แค่แต่งนิยายไม่จบก็ถูกถีบส่งเข้ามาในโลกนิยายเลยงั้นเหรอ แล้วนักเขียนคนอื่น ๆ ที่แต่งนิยายไม่จบสักทีไม่ต้องถูกส่งเข้ามาในโลกนิยายเพื่อรับผิดชอบกันหมดหรือยังไง ?” หยูฟางเฉินอดบ่นไม่ได้ มีนิยายตั้งกี่ร้อยกี่ล้านเรื่องบนโลกใบนี้ที่โดนนักเขียนเท ถ้าให้นักเขียนเข้ามาในโลกนิยายกันหมด งั้นโลกของเขาคงมีข่าวการหายตัวปริศนาทุกวัน

[เป็นคำถามที่ดี ไม่ใช่ทุกเรื่องที่จะก่อให้เกิดโลกขึ้นมาจริง ๆ อยู่ที่ศรัทธาและความเชื่อ รวมถึงพลังของโลกนั้น ๆ อีกด้วย อนึ่ง…โลกใบนี้ก็เกิดขึ้นมาจริง ๆ และในบางอย่างก็มีเรื่องราวคล้ายกับนิยายที่โฮสต์เขียนขึ้น แต่ก็ไม่เหมือนกันสักทีเดียว เพราะฉะนั้นจะเรียกว่าถูกส่งเข้ามาในนิยายคงไม่ได้ ต้องเรียกว่าโฮสต์ถูกส่งมายังมิติหนึ่งที่โลกนี้มีเรื่องราวคล้ายกับนิยายที่โฮสต์เขียนมากกว่า]

ช็อก…หยูฟางเฉินกำลังช็อกกับสิ่งที่ได้ยิน แค่แต่งนิยายก็เกิดโลกขึ้นมาได้ แล้วมันจะมีอีกกี่ล้านโลกนิยายที่เกิดขึ้นกัน

“แล้วฉันต้องทำยังไงถึงจะกลับไปโลกที่ฉันมาได้ ? ฉันต้องกลับไปหาแม่ ฉันทิ้งแม่ไว้คนเดียวไม่ได้”

[ในโลกที่โฮสต์จากมาระบบได้ทำการสร้างร่างโคลนนิ่งที่มีความทรงจำของโฮสต์เพื่อใช้ชีวิตต่อไปในฐานะ ‘หยูฟางเฉิน’ แล้ว ตอนนี้โฮสต์สามารถใช้ชีวิตเป็น ‘ตงฟางรุ่ยจื่อ’ ได้โดยไม่ต้องกังวลถึงโลกทางนั้นอีก]

“หมายความว่าฉันไม่สามารถกลับไปเป็นหยูฟางเฉินได้แล้วอย่างนั้นเหรอ ?” หยูฟางเฉิน…ไม่สิ ตงฟางรุ่ยจื่อถามระบบแต่ก็ไม่ได้รับการตอบรับใด ๆ ความเงียบนั้นกินเวลาชั่วครู่ ก่อนที่เสียงเอื่อย ๆ ของระบบจะตอบกลับมา

[ระบบแนะนำให้โฮสต์ตรวจสอบสิ่งที่อยู่ในไอแพดเพื่อประโยชน์ของโฮสต์ในอนาคต]

ตงฟางรุ่ยจื่อขมวดคิ้วกับคำตอบหลีกเลี่ยงของระบบ นี่เขาจะไม่สามารถกลับไปที่โลกเดิมได้จริง ๆ เหรอ ? มันยากที่จะยอมรับเรื่องนี้ แต่ถามระบบเท่าไหร่ก็ได้รับแต่ความเงียบตอบกลับมา เขาอดถอนหายใจไม่ได้ เมื่อถามเท่าไหร่ก็ไม่ได้คำตอบเขาจึงทำตามคำแนะนำของระบบ…ตรวจสอบสิ่งที่อยู่ในไอแพด

หน้าตาของไอแพดแทบไม่ต่างจากไอแพดที่เขามีในโลกเก่า ถ้าพูดให้ถูกก็คือเหมือนกับว่าไอแพดมันถูกส่งมาพร้อมกับเขาอย่างนั้นแหละ เมื่อเปิดเครื่องแล้วเขาก็ดูที่หน้าโฮมของไอแพด มันมีทั้งแอปแปลก ๆ และ แอปที่เขาคุ้นเคยอยู่ 

App Store กล้องถ่ายรูป แผนที่ ธนาคาร สุขภาพ ห้องสมุด และ ภารกิจ… 

ตงฟางรุ่ยจื่อเลือกคลิกเข้าไปที่ภารกิจก่อน เพราะระบบได้บอกเขาว่าเขาทำภารกิจสำเร็จและได้รับรางวัล 

ภารกิจหลักที่ 1 

ศึกษาวิทีการใช้งานแอปพลิเคชันต่าง ๆ ในไอแพด [ยังไม่เสร็จ]

(ทำการศึกษาไปทั้งสิ้น 10%) 

เวลา : 

3 วัน (เหลือเวลาอีก 2 วัน 22 ชั่วโมง 27 นาที)

บทลงโทษ : 

ไม่มี

ของรางวัล :

- เงิน 20000 เหรียญทองแดง

- เพิ่มคะแนนสุขภาพ 20 คะแนน

- เพิ่มหน่วยความจำไอแพด 20 GB

- หมุดเคลื่อนย้าย 10 หมุด

- หม้อหลอมโอสถขั้นต้น 1 หม้อ

- สมุนไพรขั้นต้น 

- วัตถุดิบหลอมขั้นต้น

- ตำราสายอาชีพพิเศษ

ภารกิจประจำวัน 

สร้างความแข็งแกร่งให้ร่างกายขั้นต้น [ยังไม่เสร็จ]

วิ่ง 10 กิโลเมตร (0 / 10 กิโลเมตร)

วิดพื้น 50 ครั้ง (0 / 50 ครั้ง)

สควอช 50 ครั้ง (0 / 50 ครั้ง)

แพลงกิ้ง 2 นาที (0 / 2 นาที)

เวลา : 

1 วัน (เหลือเวลาอีก 22 ชั่วโมง 27 นาที)

บทลงโทษ : 

หากล้มเหลว ระบบจะส่งไปโฮสต์อยู่เหวมิหวนคืน 2 ชั่วโมง

ของรางวัล 

- เงิน 100 เหรียญทองแดง

- คะแนนสุขภาพ 2 คะแนน

ภารกิจย่อยที่ 1 

ทำพันธสัญญากับหลี่เว่ยหลาง [เสร็จสิ้น] [รับของรางวัล]

ของรางวัล

- แอปพลิเคชันร้านค้า เวอร์ชั่น 1.0  (ดาวน์โหลดได้ที่แอปสโตร์)

- ยาฟื้นฟูวิญญาณระดับ 6 ขั้นสูง 1 เม็ด

- เพิ่มคะแนนสุขภาพ 5 คะแนน

- เปิดการทำงานของกล้องถ่ายรูป เวอร์ชั่น 1.0 

- เปิดการทำงานของแผนที่ เวอร์ชั่น 1.0

- เปิดการทำงานของสุขภาพ เวอร์ชั่น 1.0

- เปิดการทำงานของธนาคาร เวอร์ชั่น 1.1

- อัปเดตการทำงานของห้องสมุด เวอร์ชั่น 2.0 

ภารกิจย่อยที่ 2 

ช่วยชีวิตและทำพันธสัญญากับอวี้หลัน [ยังไม่เสร็จ]

เวลา : 

2 ชั่วโมง (เหลืออีก 1 ชั่วโมง 27 นาที)

บทลงโทษ : 

หากล้มเหลว ระบบจะส่งไปโฮสต์อยู่เหวมิหวนคืน 1 วัน

ของรางวัล 

- เงินรางวัล 2000 เหรียญทองแดง 

- เพิ่มคะแนนสุขภาพ 5 คะแนน

- แอปพลิเคชั่นสัญญาจ้าง เวอร์ชั่น 1.0 (ดาวน์โหลดได้ที่แอปสโตร์)

- เพิ่มหน่วยความจำของไอแพด 1 GB

ตงฟางรุ่ยจื่อได้แต่มองดูหน้าจอด้วยอาการเบลอนิดนิด ๆ กับข้อมูลที่ปรากฏขึ้นมา เขามี 3 ภารกิจที่ต้องทำ เป็นภารกิจประจำวัน ภารกิจหลัก และ ภารกิจย่อยที่ 2 งั้นเหรอ ? แถมใกล้จะหมดเวลาแล้วด้วย มีภารกิจนึงเสร็จสิ้นแล้ว…ตงฟางรุ่ยจื่อกดรับของรางวัลโดยที่ยังไม่ได้ตรวจสอบของรางวัลต่าง ๆ ให้ละเอียด

ยังไงซะ…สิ่งที่เขาต้องรีบทำคงจะเป็นภารกิจย่อยที่ 2 ที่ใกล้จะหมดเวลาแล้ว

แต่ชื่ออวี้หลันนี่มันคุ้น ๆ จังเลยแฮะ…

“นี่…เว่ยเว่ย ที่เจ้าโจมตีข้าเพื่อเอาเลือดไปช่วยชีวิตจิ้งจอกมารตัวหนึ่งใช่มั้ย ?” ตงฟางรุ่ยจื่อหันไปถามจิ้งจอกน้อยหลี่เว่ยหลางที่กำลังมองตงฟางรุ่ยจื่อด้วยสายตาสงสัยมาตั้งแต่เมื่อสักครู่แล้ว ถ้าจะพูดให้ถูกก็คือเว่ยหลางสงสัยว่าวัตถุสี่เหลี่ยมบาง ๆ ที่ลอยอยู่ตรงหน้าตงฟางรุ่ยจื่อคืออะไรมากกว่า 

“ข้าชื่อเว่ยหลาง! เจ้าอย่าเรียกชื่อข้าแบบนั้นได้มั้ย แล้วเจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าไปช่วยจิ้งจอกมารตัวหนึ่ง เจ้าแอบตามดูข้างั้นเหรอ ?” 

“นำทางข้าไปหาจิ้งจอกตัวนั้นที ข้ามีวิธีช่วยมัน” เขาจำได้ว่าจิ้งจอกมารน้อยอวี้หลันได้รับบาดเจ็บทางวิญญาณ แล้วรางวัลที่เขาได้รับจากการทำพันธสัญญากับเว่ยเว่ยก็มียาฟื้นฟูวิญญาณอยู่ด้วย เหอะ ๆ ภารกิจเพื่อปูทางไปสู่อีกภารกิจสินะ 

แม้ว่าเว่ยหลางจะสงสัยว่าตงฟางรุ่ยจื่อรู้ได้อย่างไร และสามารถช่วยจิ้งจอกตัวนั้นได้จริงมั้ยแต่เขาก็ไม่กล้าถาม เว่ยหลางรีบนำทางตงฟางรุ่ยจื่อไปหาจิ้งจอกมารตัวนั้น หนึ่งคือเขาต้องรีบช่วยจิ้งจอกตัวนั้นให้เร็วที่สุดก่อนที่จะสายเกินไป สองคือเขากลัวตงฟางรุ่ยจื่อ!