คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : จะแพ้ไม่ได้
ทันในั้น็มีสัว์ประหลาหลายพันัวออวิ่มาาายป่า าที่เห็นพวมันแ่ละัวมีลัษะที่แ่าัน มีทั้สู 5 เมร เิน 2 าพร้อมับฟันและแนอันแหลมม บ้า็สูเท่าเอวรูปร่าล้ายสุนั แ่มีแนและาอันทรพลั
"เปิายิไ้!" เลออะโนสั่ออมา
ปัๆๆๆๆ ฟิ้ววว... ู้มม ับๆๆๆ @#%@฿@#%@฿#
มีสัว์ประหลาำนวนไม่น้อยที่ล้มายไป แ่็ยัไม่พอที่ะหยุลื่นลูนี้อยู่ี
"เรียมนวนระเบิ..... ไ้!" เลออะโนสั่เมื่อพวสัว์ประหลาวิ่เ้าสู่รัศมีอับั
ริ้ ู้มมมมมมมมม!!!! ระเบิสร้าแรลมมหาศาล ัเหล่าสัว์ประหลาปลิวไปนละทิศนละทา สัว์ประหลาหลายัวายไปพร้อมับแรระเบิ
"ีๆ ยิมัน่อไป อย่าให้มันเ้าประิเราไ้เ็า" เลออพูไป้วยสีหน้าที่ผ่อนลายึ้นมานิหน่อย สถานาร์อนนี้ฝั่เา่อน้าไ้เปรียบ
"รายานรับ อนนี้ทาทัพอาาศไ้ส่ทั้เรื่อบินับไล่และ เรื่อบินทิ้ระเบิมา่วยแล้วรับ" พลวิทยุะโนรายานออมา
"เยี่ยมมา สั่ทหารลไปห้ามลารป้อันลเ็า ถึอนนี้พวเราะไ้เปรียบมา็เถอะ"
ทันในั้นเอ็มีลำแสพุ่ออมาาในป่า ลำแสนั้นพุ่ออมาทำลายเรื่อบินอฝั่มนุษย์ แทบะในเวลาเียวัน มีเสียัโรมรามออมาาในป่า ในที่สุมัน็ปราายออมา มันล้ายับ T-rex แ่ามลำัวอมันเ็มไป้วยเล็ แถมมันยัออมาถึ 8 ัว
ัวหนึ่ที่เป็นเหมือนหัวหน้า มีนาให่ว่าัวอื่นเือบรึ่หนึ่็แผเสียำรามออมา เป็นเสียที่น่าหวาหวั่นเป็นอย่ายิ่ พร้อมับวิ่เ้าไปยัแนวรบอฝั่ทหาร
"เหว่ออ ยิมัน! สาทุอย่าที่มีใส่พวมันะ!" ทั้ลูระเบิและระสุนปืนให่อรถถั่าระมยิใส่ศัรูหน้าใหม่ที่โผล่ออมา
ารระมยิอเหล่าทหารนั้นไ้ผล พวมันทั้ 8 ัว ล้มไปถึ 3 ัว และแล้วT-rex รูปร่าประหลาที่เหลืออี 5 ัว็วิ่ถึแนวอทหาร
พวมันทั้ 5 ัว่าีระาทั้รถถัและยานเราะ อย่า่ายาย และไล่บยี้มนุษย์ทุนที่พวมันเห็น สำหรับทหารแล้ว นี่มันไม่่าานรเลย
แ่เรื่อร้ายๆยัไม่บล สัว์ประหลาหลายพันัวที่เาบยี้ในอนแรวิ่มาถึแนวป้อันแล้วเหมือนัน
"บัสบเอ้ย! ยิระเยิวันไป สั่พวทหารให้ถอยมารวมันใหม่ รัษาพวรถถั ยานเราะเอาไว้ให้ไ้มาที่สุ!" เลออะโนออมา้วยวามโมโห ทหารอเาเือบรึ่หนึ่ถู่าายไปแล้ว
ู้ม ู้ม ู้ม
ฟู้วววววฟู้วววววววววว
เหมือนว่าโะยัเ้า้า ระเบิวันทำให้สัว์ประหลาทุัวในระยะหยุะัไปั่วะ ทำให้ทหารสามารถถอนำลัออมาั้แนวรบใหม่ไ้
"ทหารเราเลืออยู่ี่นาย?" เลออถามออไปเพราะเา้อำนวนว่าพวเาะสามารถถ่วเวลาไ้อีี่นาที
"เหลืออยู่ประมา 250 นายรับ" ทหารอเาอบออมาหลัาะปริมาาสายาและที่ไ้รับแ้มา
"ันไ้ไม่เิน 5 นาที สินะ.." เลออพูึ้นมา อาวุธหนัอฝั่เาส่วนให่็ใ้ออไปเือบหมแล้ว รถถัและยานเราะ็เหลืออยู่ไม่ถึ 1 ใน 3
"รายานรับ อนนี้พลเรือนไ้อพยพไปถึศูนย์อพยพแล้วรับ"พลวิทยุะโนออมา
"ีมา เอาลำโพมาให้ันหน่อย" เลออหลัาที่ไ้ยินำรายาน ็ปรารอยยิ้มออมาบนใบหน้า เารีบับไม์และพูออมา
"พี่น้อทั้หลาย ภาริอเราสำเร็แล้ว เราไ้ปป้อประานแห่ฝรั่เศสไ้สำเร็แล้ว พวเราไ้ายันอย่าไร้ัวลแล้ว ้าอสู้นระสุนนัสุท้าย แ่ฝรั่เศสอันเรียไร!" เลออะโนออมา้วยวามฮึเหิม '่อนายอไ้ทำอะไรให้มันเท่ๆหน่อยโว้ย' เลออิในใ
ทหารทุนายเมื่อไ้ยิน ใบหน้าที่เยเ็มไป้วยวามสิ้นหวั อนนี้เ็มไป้วยวามสบายใแล้ว
"เอาละทหารทุนาย เหมือนว่าพวสัว์ประหลาบับนั้นะไ้สิลับมาแล้ว ไปล้าแ้นให้พี่น้อเราันเถอะ!"
"โอ้ววว!" ทหารทุนายหันมา่อับศัรูรหน้า
าร่อสู้เป็นไปอย่าุเือ และในที่สุทหารฝรั่เศสนสุท้ายไ้ายล
เป็นารนะอย่าเ็าอสัว์ประหลาอีรั้
.
.
.
บอน
หวัว่าะถูใันนะรับ
ความคิดเห็น