คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การขัดขวางและการเผชิญหน้ากับ เปรตขาว
เอถึับสะพรึ! เารู้ไ้เลยว่านี่ือเรื่อร้ายแรมา!
เปราว เป็นศัรูที่เาในอนนี้ยัรับมือไม่ไ้!
แม้แ่ในีวิ่อนหน้า มัน็ถือเป็นสัว์อสูรบรรพาลระับสู!
แ่ว่ามันไม่ใ่ศัรูที่หันหลัหนีแล้วะรอ เออนนี้้อให้พวเาถ่วเวลารอให้หน่วยมืออาีพอทาอ์รสัว์ประหลา มารับัวมัน!
แ่แน่นอนเอมีแผนใหม่แล้ว!
"ให้เรื่อบินรบยัสัมันไว้! ันะไปหาพวนายให้เร็วที่สุ! ิ่ออ์ารบ้านั่นไว้้วย!"
เอบัับให้อมบี้พุ่ัวไป้าหน้า้วยวามเร็วสู!
บนถนนที่มีรถอวาอยู่เ็มไปหม อมบี้นับร้อยที่ยัอยู่บนถนนวิ่เ้าใส่เอ
อมบี้สาวเบี่ยัวหลบไม่สนใพวมัน เอสั่ให้มันวิ่พุ่ไปโยไม่สนใสิ่ใทั้สิ้น!
ปั! อมบี้ที่วาทาเาถูนนระเ็น!
หานับวามห่าอเาับสถานที่ที่เา้อไปยัห่าอีสิบิโลเมร!
ปั! ปั! เสียระแทยัามมาเรื่อยๆ
แ่แล้วสายาอเอ็เหลือบไปเห็นบาสิ่ที่พุ่มา้วยวามเร็ว
'ไม่ทันแล้ว!'
ู้ม! แรระเบิามันทำให้เอถึับระเ็น!
ปราภาพรถถัันให่ำลัวิ่มา้วยวามเร็วสู! พวมันมีรวมันมาว่า 20 ัน บนนั้นปราธสีแที่มีสัลัษ์าบไว้ัน
"ราวศ์หลิน!"
เอพูมา้วยวามเือาล เาเริ่มวิเราะห์สถานาร์ ่อนพบว่ามันมีเื่อนำว่าที่ิ!
อ์รสัว์ประหลา ทำัวทลอหลุ?
ราวศ์หลินส่นมาวาเาไว้?
เหุาร์ทั้สอย่อมเี่ยวมีวาม้อันแน่!
'ิ ้อเปิเผยไพ่ลับสัหน่อยแล้ว!'
เอโทรไปหาพ่อบ้านอเา
รู๊! รู๊!
"ั ส่หน่วยพิาสรามไป่วยนอไอหอ!"
"อรับ นายน้อย!"
"ส่ยานบัสเออร์อเราึ้นไปหรือยั?"
"ส่แล้วอรับ อนนี้สามารถสั่ยิไ้ทันที"
เยี่ยม! ้อทำให้รู้หน่อยแล้วว่าระูลออริินอยู่มาถึนาไ้!
ไม่ไ้มีเพียแ่ื่อหรอนะ
"ในอี 2 นาทียิมาที่พิัทิศเหนือหน้าัน 500 เมร!"
"อรับ นายน้อย!"
เอถอนหายใ เายืนมออทัพระูลหลิน้าหน้า่อนยิ้มเหี้ยม
"อ่า ไม่เห็นโรศพไม่หลั่น้ำาริๆ ราวที่แล้ว็ลอบวายาัน ราวนี้อาศัย่วเวลาที่โลุลมุนมาเ็บันสินะ"
รถถัวิ่รเ้ามาเรื่อยๆ
บึม! เสียรถถัยิระสุนออมา!
ลูระสุนพุ่มา้วยวามเร็วที่านธรรมามอไม่ทัน!
ปราเพียเาที่ำวูบไหวพุ่มาอย่ารวเร็ว
บนมือเอปราแสสีเินึ้น มัน่อยๆวบรวมันนมีนาเท่าเม็ถั่ว
เอทำารโยนมันไปอย่ารวเร็ว
เล็วบรวมพลัาวระับเศษเสี้ยว!
บาเรียพลัาน!
ู้ม! ลูระสุนระแทัลั่น แรระเบิทำให้พื้นที่รอบ้าเป็นหลุมลึมว่า 1 เมร
อมบี้สาวอเออนนี้นอนอยู่บนพื้นหายใรวยริน
ร่าายอมันาออเป็นสอท่อน!
วันพวยพุ่ึ้นมาลบเอและอมบี้ไว้
ทหาร่อยๆยล้อึ้นมาส่อเอ
ปั! สมอระาย!
แสสีเินวูบวาบพุ่ทะลุรถถันเป็นรูไปมาว่าสามัน
"เป็นไปไม่ไ้!!"
"สัว์ประหลา! เาเป็นสัว์ประหลา"
่อนที่หัวหน้าทหาระสัเุแสสีฟ้าบนท้อฟ้า หน้าเาถึับเปลี่ยนสี
'เป็นไปไม่ไ้ เมื่อี้นี้ท่านหัวหน้าระูลบอว่ายานบัสเอร์อร์ร่วหมแล้วนี้ั้แ่หายนะนี้เิึ้น'
โยไม่ิถึภาริที่ไ้รับ เารีบสั่ทหาร้วยวามสั่นลัว!
"ถอย! ถอย! เี๋ยวนี้"
ทหารบานถึับุน
ถอย? ถอยทำไม?
วูบบบบบบบบบบ เปรี้ย!!!!!!!
แสสีฟ้าพุ่ลมาาฟาฟ้า! เสมือนเทพลทั์พวเา
โยที่ไม่มีสิทธ์ะร้อ พวเาและทุสิ่ทุอย่าในระยะ 400 าราเมรลายเป็นผุยผ
รถถัเือบทั้หมพั และทหารทุนายาย! ้วยบัสเอร์อร์ที่มีพลัมาว่าอพวเาถึ2เท่า!
มอไปที่อมบี้สาว อนนี้นาไม่มีประโยน์ับเาแล้ว
เอถอนหายใ ่อนที่เาะลมือสัหารอมบี้สาว และออเินทาอย่ารวเร็ว
น่าสสารสำหรับเาและอมบี้สาว พวเามีโอาสไ้ใ้เวลสร่วมันเพียหนึ่วัน
.
.
.
.
อีสถานที่หนึ่ไลาเอสิบิโลเมร
มีร่าสูโปร่อสัว์ประหลาัวหนึ่ำลั่อสู้ับนลุ่มหนึ่้วยวามแ็แร่สุะบรรยาย
ร่าอมันสูมาว่านทั่วไป สีผิวสีาวเผือ ร่าายทีุ่ผอมแห้แรน้อยและมือเปื้อนเลือสุสยอ
มันือ เปราว
และายผู้นั้นือ ไอหอ!
ายที่สู้ับมันถืออหอวัแว่สู้ับมันไ้อย่าไม่าิ
ทหารรอบๆอยยิปืนันมัน ้วยวามแม่นยำราวับหน่วยพิเศษ!
เปราว ไม่เป็นอะไรเลยแม้ะโนรุม แ่ายถือหอับไ้บาแผลเ็มร่าาย
ฝ่ามืออมันพุ่มาที่หน้าอเา ไอหอสบัหอในมือั้นไว้
แรอเปราวทำให้เาระเ็นระแทำแพ เปราวพุ่รเ้ามาหมายะปลิีพ แ่ทว่าไ้มีวามอันให่ยัษ์พุ่รมาวามันเอาไว้!
มวานพุ่ผ่านร่าเปราวไประแทับำแพนถล่ม ายนหนึ่อายุประมา 40้นๆเินมาหยิบวานยัษ์และยมัน้วยมือเพีย้าเียว!
วานให่เท่าับร่าเา! แ่เาสามารถยมันึ้นไ้่ายๆ
"ท่านอร์น!!" ไอหอแหปา้วยวามื่นเ้น
"หลบไปหนุ่มน้อย หน่วยพิาสวามมาแล้ว!"
ปรานัรบุแมาว่าสอบนานเินออมา พวเามีลิ่นอายราวับผ่านศึมานับไม่ถ้วน
เปราวไม่สนใพวเา มันวิ่ไปหาท่านอร์น่อนะฟามือไปที่เา ท่านอร์นหลบมันอย่าหวุบหวิ วานในมืออเาพุ่ระแทเ้าที่ท้ออมันนปลิว!
ู้ม! ร่าสูโปร่อมันปลิวระแทพื้นนฝุ่นลบ
วันโมเ็มพื้นที่
ไอหอวิ่ึ้นมาทำท่าเารพ ่อนะพูับท่านอร์น้วยเสียหนัแน่น
"พี่เอสั่ให้พวเรายื้อมันไว้่อนเาะมา อนนี้เราเสียทหารไป 18 นายรับ!"
"อืม พวนายทำไ้ีมา ปะทะับสัว์ประหลาเสียทหารไปเพียเท่านี้นับว่าน่าื่นม" อร์นพูื่นมพวเา
"เอาหละ เราะัารยื้อมันไว้่อน็แล้วัน" พูบเา็ทำหน้าเร่รึม่อนที่วานอเาะวาไป้าหลั้วยวามแม่นยำ
ปั!
วานปะทะฝ่ามือ แรอปะทะถึับทำให้มือออร์นสั่นสะท้าน
'แระเยอะเินไปแล้ว'
ไม่รอ้าฝ่ามืออี้าอมันพุ่รไปใลาออร์น
ปั! แ่หน่วยพิาสราม็ไ้ยิปืนมวพันัวมันไว้
ท่านอร์นสบโอาสถอยออมาทันที
แ่แล้วเหุาร์ไม่าฝัน็เิึ้น
ระว! เปราว หนีออมาาปืนมวไ้ มันพุ่เ้าไปแทลาใอหนึ่ในทหาร
"ลัน! ไม่นะ!"
"แนะแ!"
เหล่าทหารอไอหอาสิถือปืนวิ่ไปหวัะแ้แ้น
ปั! ปั! แผล๊ะ!
แ่เา็ยิไ้เพียสอนั่อนะโนฝ่ามืออมันระแทนัวา!
"ไม่....ริ"
"โธ่เว้ย!"
สถานาร์ยัย่ำแย่มีทหารายทุๆนาที ถึแม้ะมีำลัเสริม แ่พวเาูเหมือนะยื้อไว้ไ้ไม่นาน
ปั!
"แ็ แ็!" อร์นอาเียนออมาเป็นเลือเมื่อปะทะับมัน ร่าายอเาถึแม้ะไม่มีแผล แ่อาารบาเ็บส่วยให่อเาสะสมอยู่ภายใน
เาเริ่มเหนื่อย และร่าายเริ่มยืนไม่ไหว
ใน่วสถานาร์ย่ำแย่นี้เอ
"เยี่ยมมา พวนาย ันมาแล้ว!"
เสียที่ทำให้อร์นถึับยิ้ม็ัึ้น
"นายน้อยมาแล้ว พวเราถอย!"
ราวับว่าเมื่อมีเา็ไม่มีอะไรให้ัวล
ราวับว่าเาือผู้อบู้สถานาร์
เอ ือนายน้อยที่พวเาเารพมาที่สุ
เอเินมาที่เปราว
เายิ้ม่อนแสสีเินะพวยพุ่รายล้อมเาราวับออร่าศัิ์สิทธิ์
"หนี้ราวที่แล้ว มาสะสามันันเถอะ!"
ความคิดเห็น