คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : EP.3
"เป็นไงบ้างล่ะ" เขาถามพร้อมกับเดินมาข้างๆ
"แค่นี้ยังอ่อนหัดนะ" ฉันว่าก่อนจะเดินขึ้นรถไปกับเขาแล้วเขาก็มาส่งฉันที่บ้าน
ระหว่างที่รถกำลังแล่นไปตามท้องถนน
"นายไม่คิดจะบอกฉันจริงๆเหรอ ชูยะ" ฉันเปิดบทสนทนาถาม
"....." เขาเงียบไม่ตอบอะไร สายตาจับจ้องไปที่ถนนเบื้องหน้า
"ไม่ตอบก็ไม่เป็นไรหรอก เพราะนายก็เป็นแบบนี่มาแต่ไหนแต่ไรแล้วนี่" ฉันว่าพลางแล้วหันไปมองหน้าเขาที่ยังมองถนนอยู่แปปนึง ก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วพูดต่อ
"ไม่ว่านายจะมีเรื่องอะไร นายก็ไม่เคยบอกฉันอยู่แล้วนี่"
"จนบางครั้งฉันแอบคิดนะ ว่านายเห็นฉันเป็นเพื่อนบ้างรึเปล่า ถึงไม่เคยบอกอะไรกับฉันเลย" ฉันเอามือกุมหน้าผากไว้หนวดขมับเบาๆพยายามยับยั้งอารมณ์ของตัวเอง
"หึ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโง่เลยแหะ" ทุกอย่างเข้าสู่ความเงียบ ไม่มีบทสนทนาใดๆต่อกัน ราวกับมีกำแพงบางอย่างกั้นระหว่างเราสองคนไว้ จนเขามาส่งเธอถึงที่บ้าน
"ขอบคุณที่มาส่ง" ฉันว่าก่อนจะเปิดประตูลงจากรถแต่เขากลับคว้าแขนฉันไว้
"หลังจากที่ทุกอย่างจบลง ฉันจะเล่าทุกอย่างให้เธอฟัง" เขากุมมือฉันไว้เบาๆ
"ช่วยรอจนกว่าจะถึงตอนนั้นได้รึเปล่า"
"ได้สิ ฉันจะรอ" ฉันว่าแล้วจะจุ๊บที่ริมฝีปากเขา ก่อนจะลงมาจากรถแล้วเดินเข้าบ้านไป
"ขอบคุณนะ ทายูยะ" ชายหนุ่มพึมพำเบาๆ ก่อนจะขับรถออกไป
หญิงสาวมองรถของชายหนุ่มที่เคลื่อนตัวออกไปจากทางหน้าต่าง ก่อนจะหมุนกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า จนทานอาหารเย็นเสร็จ ก็มานั่งคิดโปรแกรมฝึกของทีมเซย์โดซัน
"จะว่าไปพรุ่งนี้แล้วสินะ รอบชิงชนะเลิศ" ให้ตายสิดันลืมไปซะสนิทเลย
"ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ไรมงน่ะต้องผ่านไปได้แน่นอน" หลังจากคิดโปรแกรมฝึกเสร็จ ฉันก็เข้านอน
เช้าวันนี้ฉันมาพบกับไรมงก่อนที่ไปฝึกให้กับเซย์โดซัน
"ไง เอนโด โอโตนาชิ" ฉันทักทายทั้งสอง และไรมงอิเลเว่นนทุกคน
"สวัสดีจ้า ไรมงอิเลเว่นทุกคน"
"สวัสดีครับ!!!" ทุกคนตอบกันอย่างพร้อมเพรียง
"โค้ชครับ คนๆนี้คือ...." เท็นมะถาม
"อ่อ ทุกคนฉันจะแนะนำให้รู้จัก นี่คือ อิโนะอุเอะ ทายูยะ เป็นเพื่อนตอนม.ต้นน่ะ ก่อนหน้านี้ก็เคยเจอกันแล้วนี่นะ" เอนโดแนะนำฉันให้พวกเขารู้จักและมีบางคนทำหน้าตกใจมากๆด้วยล่ะ
"อิโนะอุเอะ ทายูยะที่ว่า เป็นทีมชาติหญิงไม่ใช่เหรอครับ" คิริโนะว่าพลางมองหญิงสาว เธอส่งยิ้มก่อนจะตอบ
"ใช่จ่ะ"
"ว้าวววว ขอลายเซ็นหน่อยได้มั๊ยครับบบบบ"
"ผมด้วยครับ" เท็นมะกับนิชิโซโนะทำตาเป็นประกายก่อนจะเข้ามาขอลายเซ็นฉัน น่ารักจังเด็กพวกนี้
"พวกนาย มันเสียมารยาทนะ" ชินโดท้วง
"ไม่เป็นไรหรอก ชินโดคุง" ฉันพูดอย่างไม่ใส่ใจแต่อีกฝ่ายดูตกใจเล็กน้อย
"รู้ชื่อผมด้วยเหรอครับ" เขาถาม
"ฉันรู้ชื่อของพวกเธอทุกคนเลยล่ะนะ"
"ว้าวววว สุดยอด" ทุกคนทำแปลกใจไปตามๆกัน โดยเฉพาะเท็นมะกับนิชิโซโนะ
"ไม่ว่าจะเจอกับอะไรพวกเธอจะสามารถผ่านมันไปได้แน่นอนจ่ะ ขอให้เชื่อมันในความสามารถของตัวเองก็พอ"
"มาพยายามไปด้วยกัน ชนะให้ได้นะ"
"ครับ!!!" ทุกคนขานรับกันอย่างตั้งใจ
"อาโอยามะคุง อิจิโนะคุง" ฉันเรียกเด็กเก่าที่กลับมาชมรม
"คะ...ครับ!!" ทั้งสองขานรับ
"ถึงพวกเธอจะเป็นตัวสำรองแต่ก็ห้ามประมาทเด็ดขาด ฟุตบอลน่ะไม่ได้แข่งกันบนสนามแค่11คนเท่านั้น แต่ต้อง เตรียมพร้อมที่จะลงเล่นตลอดเวลาทั้งกายและใจเลยนะ เข้าใจใช่มั๊ยจ๊ะ" ฉันพูดให้กำลังใจทั้งสองคน
"เข้าใจแล้วครับ!!!" ทั้งสองขานรับอย่างแข็งขัน ฉันยื่นมือไปลูบหัวทั้งสองคน
"ไว้เจอกันนะจ๊ะ"
“สวัสดีครับโค้ช” มีเสียงทักมาจากข้างหลัง พอฉันหันไปมองก็เจอกับเด็กในชมรม
“คุโรซากิคุง”
“เรียกผมว่า มาโคโตะก็ได้ครับ”
“งั้นมาโคโตะคุง พร้อมจะรับการฝึกรึยัง” ฉันถามพร้อมกับเดินไปที่จุดหมายปลายทาง
“พร้อมเสมอครับ” อีกฝ่ายตอบด้วยท่าทางมั่นใจ
“งั้นฝากบอกทุกคนด้วย ให้ไปเจอที่สนามพร้อมฝึกซ้อมในวันนี้”
“ครับ” อีกฝ่ายรับคำก่อนจะแยกตัวออกไป เมื่อเก็นดังนั้นฉันจึงเดินไปรอพวกเขาที่สนามและเจอกับ ซากินุมะพอดี
“ซากินุมะ ฉันฝากนายหน่อยนะ” ฉันว่าพร้อมกับยื่นโปรแกรมฝึกให้กับเขา
“โหดเอาเรื่องอยู่นะ”
“อยากชนะการแข่งก็ต้องแบบนี้แหละ”
“แต่บางคนอาจจะยอมแพ้ไปเลยนะ”
“อยากชนะแต่ไม่สู้ก็ไม่มีค่าหรอก ถ้าเจอไปแค่นี้แล้วยอมแพ้ เทพีแห่งชัยชนะก็ไม่ส่งรอยยิ้มให้หรอก”
ความคิดเห็น