คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เด๋อกับเด๋อมาเจอกัน : CHAPTER 03 (100/100)
ณ ตำหนักวารี
“….”
“….”
“….”
“….”
บรรยากาศอึดอัดคูณสองนี่มันคืออะไรกัน
เหล่าคาคุชิประจำตำหนักวารีได้แต่มองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่ก
ครั้นจะขออนุญาตเจ้าของตำหนักออกไปข้างนอกก็กลัวจะโดนสายตานิ่งๆเหมือนรูปปั้นไร้ชีวิตจ้องสาปใส่พวกเขาจนกลายเป็นหิน ก่อนจะได้อ้าปากส่งเสียงออกไป
แต่ดูเหมือนเสาหลักวารีจะไม่ได้สนใจอาการหวาดกลัวของลูกน้องในสังกัดเสียเท่าไหร่
เพราะดวงตาสีครามหม่นคู่นี้กำลังทำสงครามประสาทกับเด็กหนุ่มผมสองสีที่ใช้สายตาแปลกประหลาดเช่นเดียวกับสีผมจ้องกลับอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน
ใบหน้ารูปปั้นเดินได้กับสายตาอึนๆพร้อมบรรยากาศเย็นยะเยือกจนน่าขนลุก
ไหนจะสายฟ้าล่องหนที่แข่งกันฟาดฟันผ่านดวงตาของทั้งคู่ราวกับพวกเขากำลังอยู่ในสนามรบที่เต็มไปด้วยอสูรนับร้อยตัว
น่ากลัว...สองคนนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว!!
เด็กหนุ่มผมสองสีที่ถูกจับให้นั่งจ้องหน้าเรียบนิ่งของชายหนุ่มผมดำมาตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว
ก็เอาแต่นั่งเงียบไม่ส่งเสียงอะไรออกมาอย่างที่อีกคนต้องการ และนั่นทำให้โทมิโอกะ
กิยูคิ้วกระตุกขึ้นมาหน่อยๆ
รู้สึกหงุดหงิดยังไงก็ไม่รู้
ถ้าอยากจะถามว่าทำไมโทโดโรกิ
โชโตะถึงได้มานั่งจ้องตาเล่นสงครามเย็นกับเสาหลักวารีสุดเงียบขรึมคนนี้ได้
คงต้องย้อนกลับไปเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้วกับศึกชิงตัวเด็กหนุ่มคนนี้ไปอยู่ในตำหนักของเหล่าเสาหลักทั้งแปด(ไม่นับพ่อหนุ่มรูปปั้น) รวมถึงลูกชายลูกสาวทั้งห้าของนายหัวเหนือแห่งองค์กรนักล่าอสูร
ได้ยินไม่ผิดหรอก...
โทโดโรกิ
โชโตะเด็กหนุ่มผู้มีอัตลักษณ์ครึ่งร้อนครึ่งเย็นกลายเป็นชนวนสงครามแย่งชิงของเหล่าเสาหลักและลูกๆของคางายะ
โดยที่เจ้าตัวเอาแต่นั่งหน้ามึนอยู่บนพื้น
หลังจากที่สองพี่น้องคามาโดะถูกหญิงสาวที่สวมฮาโอริลายผีเสื้อสั่งลูกน้องของเธอให้พาตัวทั้งสองกลับตำหนักผีเสื้อ
ตอนแรกโชโตะก็ทำท่าจะเดินตามสองพี่น้องคามาโดะไปนั่นแหล่ะ แต่ดันถูกลูกๆของคุณเจ้าของคฤหาสน์ดึงตัวเอาไว้เสียก่อน พร้อมกับประโยคขอร้องผู้เป็นพ่อให้เขาอยู่ที่คฤหาสน์หลังนี้ และนั่นก็ลามไปยังเหล่าเสาหลักทั้งเเปดที่ต้องการดึงเด็กหนุ่มผมสองสีไปที่ตำหนักของตนเองเพื่อทดลอง(?)พลังพิเศษนั่นว่ามันเป็นยังไง และสามารถทำอะไรได้บ้าง หรือเรียกสั้นๆว่าเอาไปเป็นเป้าฝึกความแข็งแกร่งของพวกเขานั่นแหล่ะ
จากเรื่องเล็กเริ่มกลายเป็นเรื่องใหญ่
เสียงตะโกนโวยวายที่เอาแต่ชักแม่น้ำทั้งห้ายกข้ออ้างสารพัดมางัดข้อแข่งกันอย่างไม่มีใครยอมใคร แต่ล่ะเหตุผลของเสาหลักทั้งแปดที่อยู่ในยศสูงสุดของเหล่านักล่าอสูรมีอะไรบ้างงั้นเหรอ?
ยกตัวอย่าง…
“เด็กคนนี้ต้องมาอยู่กับฉัน
นั่นเพราะเขามีพลังเพลิงยังไงล่ะ!!”
เร็นโกคุ เคียวจูโร่ เสาหลักเพลิงเอ่ยขึ้นอย่างมุ่งมั่น
รอยยิ้มบนใบหน้าไม่ได้ช่วยลดความตึงเครียดลงเลยสักนิด
ตรงกันข้าม มันดันสร้างความคุกรุ่นให้กับคนที่เหลือชนิดที่หากอสูรมาอยู่ท่ามกลางบรรยากาศแบบนี้ไม่ต้องใช้ดาบนิจิรินบั่นคอให้เปลืองแรง
คาดว่าร่างของอสูรก็ชิงสลายไปก่อนแน่นอน
“เอ๋!
ได้ยังไงกันล่ะ! เด็กคนนี้ต้องมาอยู่ตำหนักความรักของฉันสิ!!”คันโรจิ มิตสึริ เสาหลักความรักกระทืบเท้าตัวเองลงบนพื้แสดงถึงความไม่พอใจกับเหตุผลของชายหนุ่มจากเสาเพลิง
“คนแข็งแกร่งก็ต้องมาอยู่กับคนแข็งแกร่งสิ”ฮิเมจิมะ เกียวเม เสาหลักหินผาที่อายุมากที่สุดในกลุ่มเสาหลักเอ่ยอย่างมีเหตุผล
แต่มันจะดีกว่านี้ถ้าเจ้าตัวไม่ลูบประคำไป ร้องไห้ไป
“เฮ้ยๆ
เด็กหัวนมสตอเบอรี่มันต้องคู่กับความฉูดฉาดอย่างฉันสิวะ”อุซุย
เท็นเก็น เสาหลักเสียงใช้แขนล่ำๆดันหัวของคันโรจิออก
ก่อนจะหันมายืนประจันหน้ากับเกียวเมอย่างไร้ความเกรงกลัว
“เรื่องไรล่ะเฮ้ย! ไอ้เด็กเวรนี่ต้องมาอยู่กับฉัน!!!”ชินาสึกาวะ
ซาเนมิที่ถูกมองว่าเป็นหมาบ้าบาคุโกหมายเลขสองตะโกนลั่น
พร้องกับส่งสายตาอาฆาตไปยังเด็กหนุ่มที่ยังคงนั่งเหม่อมองแก้วชาเขียวในมือที่ไม่รู้ว่ามันไปเอามาจากไหน
“ศัตรูหัวใจ”อิกุโระ โอบาไน
เหลือกตาใส่ศัตรูหัวใจคนใหม่ที่ตอนนี้กำลังยกแก้วชาเขียวขึ้นจิบ
สีหน้าฟินๆ(ที่ไม่ต่างจากเดิมเท่าไหร่)กับออร่าฟูนุ่มลอยวนอยู่รอบตัว
ข้างๆก็มีลูกๆของนายท่านนั่งล้อมหน้าล้อมหลังผลัดกันแย่งชงชาให้กับเด็กหนุ่มอย่างน่าหมั่นไส้
“อ่า...น้ำแข็งกับไฟงั้นเหรอ? ถ้าเอามารวมกันจะเป็นยังไงนะ?
จะกินได้ไหม? เหมือนจะกลายเป็นก้อนเมฆนะ”โทคิโตะ มุอิจิโร่ เสาหลักหมอกที่มีอายุน้อยที่สุด
เหม่อมองก้อนเมฆบนฟ้าสลับกับมองเด็กหนุ่มที่อายุมากกว่าอย่างสงสัยใคร่รู้
ก่อนจะเงยหน้ามองก้อนเมฆบนฟ้าต่อ
“แต่ฉันกับคุณโทมิโอกะเป็นคนเจอโชโตะคุงก่อนนะคะ
เพราะฉะนั้นเราสองคนมีสิทธิ์มากกว่าทุกคนเนอะคุณโทมิโอกะ
“….”
“ไม่คิดจะตอบอะไรหน่อยเหรอคะคุณโทมิโอกะ”
“….”
“น่าเกลียดจังเลยนะคะ”
เปรี้ยง!!!
เสียงฟ้าผ่าดังขึ้นอีกครั้งพร้อมกับสีหน้าสุดช็อกของเสาหลักวารีที่ยืนนิ่งอยู่คนเดียวอย่างโดดเดี่ยว
แตกต่างจากเสาหลักคนอื่นที่ยืนรวมกลุ่มกันทุกคน
ดวงตาสองสีของโชโตะเหลือบมองคนที่ไม่ถูกชะตาด้วยความสมเพชปนสะใจ
ก่อนจะหันกลับไปชมนกชมไม้
เมื่อเจ้าของดวงตาสีครามหม่นตวัดมองมาที่เหมือนรู้ว่าเมื่อกี๊ถูกเขาเยาะเย้ยใส่
“ท่านพ่อให้พี่ชายอยู่ที่นี่นะ”
“พวกเราอยากให้พี่ชายอยู่ที่นี่”
เหล่าลูกๆของคางายะก็ไม่น้อยหน้า
เอาแต่ส่งเสียงขอร้องผู้เป็นพ่อพร้อมกับส่งสายตาออดอ้อนอย่างไม่ลดละ
เล่นเอานายเหนือหัวแห่งองค์กรนักฆ่าอสูรถึงกับทำตัวไม่ถูกกันเลยทีเดียว
ส่วนคนที่เป็นชนวนสงครามน่ะเหรอ?
“อยากกินซารุโซบะ
ว่าแต่เสื่อนี่นิ่มกว่าที่ห้องอีกแฮะ”เอาแต่พูดคนเดียวมาตั้งแต่เมื่อกี๊นี้แล้ว
นี่แกไม่คิดจะสนใจพวกฉันจริงดิ?
“เอาอย่างนี้เป็นไงทุกคน”
ในเมื่อปัญหามันใหญ่กว่าที่คิด
ขืนใช้อำนาจของตัวเองมากเกินไปก็กลัวว่ามันจะไม่แฟร์กับเหล่าเด็กๆที่น่ารักของเขา
เพราะฉะนั้นอุบุยาชิกิ คางายะเลยใช้การเสี่ยงดวงแทน แน่นอนว่าเหล่าเสาหลักและคิริยะลูกชายของเขาต้องเป็นผู้เสี่ยงดวงว่าใครจะโชคดีได้ตัวเด็กหนุ่มผมสองสีไป
และผู้โชคดีในการเสี่ยงดวงครั้งนี้ก็คือ...
“ทะ...ท่านโทมิโอกะขอรับ
ห้องที่ท่านสั่งให้เตรียมไว้ เสร็จแล้วขอรับ”คาคุชิที่ถูกสั่งไปเตรียมห้องให้แก่ผู้อาศัยคนใหม่กล่าวขัดสงครามเย็นที่กำลังลุกลามไปทั่วตำหนักในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
“….”
“เอ่อ...ท่านโทมิโอกะ”
“….”
“ท่านโทมิโอกะT^T”
“….”
“คุณชายขอรับ”พอเห็นว่าผู้เป็นนายเอาแต่นั่งเงียบไม่ยอมตอบอะไรกับมา
คาคุชิผู้โชคร้ายเลยเบนเป้าหมายไปยังเด็กหนุ่มผมสองสีในชุดแปลกตา
โชโตะถอนหายใจเล็กน้อย
ก่อนจะหันไปกล่าวกับคาคุชิที่ตอนนี้กำลังนั่งน้ำตาคลอเตรียมปล่อยโฮด้วยความดีใจ
เมื่อสงครามชวนปั่นประสาทนี่หยุดลงเสียที
“นำทางผมไปยังห้องนั้นหน่อยสิ”
“ขอรับ!
เชิญทางนี้เลยขอรับคุณชาย”
เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืนก่อนจะก้าวขาเดินตามคาคุชิหนุ่มไป
แต่ทว่าขาของเขากลับถูกดึงด้วยชายหนุ่มผมดำที่ยังคงนั่งนิ่งไม่ขยับไปไหน
แต่แรงกระชากทำเอาโชโตะล้มหน้าแนบพื้นพร้อมกับเสียงดังตึง จนคนที่เห็นภาพชวนเสียวในระยะประชิดอดจะแสดงสีหน้าเจ็บแทนไม่ได้
“ใครอนุญาตให้เจ้าไปโชโตะ”
ยั๊วะ!!
เครื่องหมายหงุดหงิดสีแดงสี่แฉกจู่ๆมันโผล่มาบนใบหน้าของคนอายุน้อยกว่า
สายตาดุดันจนเห็นเส้นเลือดฝอยในลูกตาขาวเหลือกขึ้นพร้อมกับอุณหภูมิห้องโถงที่ใช้ฝึกเหล่าลูกน้องในสังกัดจะแปรเปลี่ยนเป็นถ้ำน้ำแข็ง
สร้างความผวาให้กับเหล่าคาคุชิรอบข้างเป็นอย่างมาก
จะโดนแช่แข็งแล้วววววว
“ไอ้เจ้าบ้านี่”เสียงกัดฟันเต็มเปี่ยมไปด้วยความหงุดหงิด
น้ำแข็งมากมายผลุดขึ้นตามพื้นไม้ที่กลายเป็นสวนประติมากรรมเป็นที่เรียบร้อย
ตาย!! งานนี้ตายแน่ๆ!!
ใครก็ได้ไปตามเสาหลักที่อยู่ใกล้ตำหนักวารีมาที!!
ยิ่งเห็นตัวต้นเหตุทำหน้าไม่ทุกข์ร้อนอะไรกับการกระทำของตัวเอง
โชโตะก็ยิ่งหงุดหงิดมากขึ้นจากที่ห้องเต็มไปด้วยน้ำแข็งมากมาย
บัดนี้ด้านซ้ายของเขาเริ่มเดือดปุดๆเตรียมปล่อยเปลวเพลิงออกมาอาละวาดในไม่ช้า
ไอ้ฮาโอริไม่สมประกอบ
“มาวันแรกก็คิดจะทำลายตำหนักของฉันเลยงั้นหรือโชโตะ”
“โทโดโรกิ”
“….”
“เรียกผมว่าโทโดโรกิ”
“โชโตะ”
“โทโดโรกิ”
“โชโตะ”
“=_=”
“โชโตะ”
“=__=”
เครื่องหมายสีแดงจากที่อยู่บนใบหน้าเพียงอย่างเดียว
ตอนนี้กลับลามมายังกลุ่มผมสองสี จนนับไม่หวาดไม่ไหวว่ามันมีเท่าไหร่
สีหน้ามืดครึ้มกับสายตาเย็นชาที่ยังคงเหลือเส้นเลือดฝอยสีแดงอยู่ในลูกตาขาวอยู่ประปลาย
ก่อนที่กลีบปากหยักจะขยับคำพูดแทงใจดำฟาดใส่หน้าโทมิโอกะเข้าอย่างจัง
“ไอ้คนถูกเกลียด”
ฉึก!!
“โดนคนเขาเกลียดตั้งมากมายไม่รู้ตัวบ้างเหรอ”
ฉึก! ฉึก!!
“โดยเฉพาะคนที่นิสัยหมาบ้าเหมือนบาคุโกนั่นชื่ออะไรนะ
ซาเนมิหรือเปล่า? เห็นปุ๊บก็รู้เลยล่ะว่าเขาเกลียดนายมากขนาดไหน”
ฉึก!! ฉึก!! ฉึก!!!
ธนูล่องหนทิ่มแทงร่างของโทมิโอกะไม่มีที่สิ้นสุด
ใบหน้าเรียบนิ่งดั่งเดิมแต่คำพูดที่เปล่งออกมา มันช่างตรงกันข้ามสิ้นดี
“ฉันไม่ได้ถูกเกลียด”
“อ๋อเหรอ”โชโตะจ้องหน้าคนอายุมากกว่านิ่ง ก่อนจะเอ่ยประโยคสุดท้ายที่เป็นตัวตัดสินในสงครามครั้งนี้
“ไอ้คนรับความจริงไม่ได้”
เปรี้ยงงงงง!!!!!
จู่ๆท้องฟ้าด้านนอกก็ปั่นป่วนเหมือนมีใครไปคนให้เมฆสีขาวให้กลายเป็นสีดำหม่น
เสียงกัมปนาทที่ฟาดลงมาจนเกิดแสงสว่างวาบผ่านใบหน้าของโทมิโอกะที่บัดนี้ได้หลุดออกจากรูปปั้นจำศีลเป็นที่เรียบร้อย
ดวงตาสีครามหม่นแปรเปลี่ยนเป็นวงคลื่นแห่งความเกรี้ยวกราดอย่างที่ไม่เคยมีใครเคยเห็นมาก่อนว่าเสาหลักวารีจะมีสีหน้าเช่นนี้ได้
มือขวาชักดาบออกจากฝักตวัดปลายดาบสีฟ้าดำไปยังเด็กหนุ่มผมสองสี
ที่กำลังใช้มือขวากับมือซ้ายสร้างไฟกับน้ำแข็งขึ้นมาประกอบเป็นระเบิดขนาดย่อม
สีหน้าสุดหลอนของทั้งสองพาเอาคาคุชิและลูกน้องในสังกัดเผ่นแนบออกจากตำหนักวารีอย่างรวดเร็ว
ไม่มีใครกล้าอยู่ดูสงครามครั้งใหม่ที่มันยิ่งใหญ่กว่าเมื่อกี๊ไม่รู้ตั้งกี่เท่า และพอเหล่าลูกน้องแห่งตำหนักวารีหนีอพยพออกมาได้ครบทุกคนปุ๊บ...
ตู้มมมมมมม!!!!!!!!
น้ำแข็งกับไฟที่รวมกันเป็นระเบิดปะทะเข้ากับสายน้ำสีฟ้าจนเกิดเสียงดังสนั่นไปทั่ว
สร้างความตกใจให้กับเสาหลักคนอื่นๆที่อยู่ทั้งใกล้เคียงและห่างไกลต่างพากันมายังตำหนักวารีที่สภาพตอนนี้มันเละเทะสิ้นดี
คิดผิดหรือเปล่าที่ให้สองพี่น้อง(?)ต่างโลกอยู่ด้วยกันน่ะ
ปีศาจ....สองคนนี้มันปีศาจชัดๆ
[100/100]
#ฟิคเด๋อกับเด๋อมาเจอกัน
แท็กนี้เอาไว้เล่าความเด๋อของทั้งสอง (หรือสามกันนะ) หลังจากอ่านจบนะคะ
สองเด๋อเขารักกันมากนะคะ แบบรักจนเลือดสาดกันเลยทีเดียว
วันแรกที่อยู่ด้วยกันอาจจะยังไม่ชิน แต่อยู่ไปนานๆอาจจะชินก็ได้ล่ะมั้ง
เห็นเด๋อๆอย่างนี้ปากจัดไม่แพ้กันเลย อาจจะสายยันกันด้วยหรือเปล่าอันนี้ก็ไม่รู้
เอาเป็นว่าติดตามชมตอนต่อไปกันดีกว่าเนอะ
เลือกทีมรอกันได้เลยค่ะ
#ทีมคุณชายจอมเด๋อที่ไบเอสมาตั้งแต่ต้นเรื่อง
#ทีมคุณเสาหลักวารีที่เด๋อจนถูกเกลียดไม่รู้ตัว
หรือ...
#ทีมน้องหมอกเด๋อมองแต่เมฆไปวันๆ (ยังไม่เปิดโหมดเด๋อกับคุณชาย)
ชอบก็เม้น ถูกใจก็ติดตามจ้า
ความคิดเห็น