คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : การเปลี่ยนแปลง
ั้แ่ที่นั่รถไฟ ้วยันรั้นั้น ็ไม่เยเอ ีวอนอีเลย และ านพิเศษสอนหนัสือ
ะเริ่มที่เือนหน้า ิถึแ่ยูฮยอน็ทำอะไรไม่ไ้ และวันนี้็เป็นวันว่าหลัาเลิเรียนอีวัน
ยูฮยอนึมานั่อ่านหนัสือ ที่สวนสาธาระ เสียผู้หิเรียา้าหลั “ยูฮยอน
เอันอีแล้ว ำเราไ้ใ่ไหม” แน่นอนสิเพราะเธอือ นาริ แฟนอัอิน
นั่นเอ ทำให้ไุ้ยัน ึไ้รูว่า
ัอิน ับ ีวอน มา้อมบาส ที่สนามบาส ้าๆ สวนสาธาระแห่นี้ นาริออมาื้อน้ำ ไปให้ทั้สอน
นาริ “ ยูฮยอนไปูีวอน้อมบาส ้วยันไหม”
ยูฮยอน “ไ้หรอ
ไม่เป็นารรบวนพวเาหรอ”
นาริ “ไม่รบวนอะไรเลย
้อมันเล่นๆ มีแ่สอนนั้นแหละ ไปนะ ไป้วยัน”
ยูฮยอน “อืม
ั้นอไป้วยนนะ”
พอมาถึสนามบาส
ทั้ 2 นูใที่ ยูฮยอนมา้วย แ่็ไม่ไ้แสท่าทาอะไรเป็นพิเศษ แ่ทัทายปิ
ัอิน “แล้ว
ยูฮยอนมาับ นาริไ้ยัไ”
นาริ “เอันระหว่าทาไปื้อน้ำอะ
เลยวนมานี่้วย นเยอะๆสนุี”
ีวอน “มารนี้มันสนุรไหนัน
เธอไปบัับเามาละสิ นาริ”
นาริ
แยเี้ยวใส่ีวอน ยูฮยอนเลยบอไปว่า
ไม่ไ้ถูบัับมา ีวอน ็อบรับแ่พยัหน้าให้
ัอิน “เี๋ยว่ว่ำๆ
สวนธาระฝั่โน้นะานแสไฟในสวน ีวอนับ ยูฮยอน ไปเินเล่นัน้วยันไหม”
ยูฮยอน “เอ่อ.....”
ีวอน “ันอบายะไปทำานพิเศษ่อเลย แ่านแบบนี้ไม่เห็นมีอะไร มีแ่นเินไปเินมา
เสียเวลาะายไป “ ยูฮยอน เลยไ้แ่ยิ้มแห้ลับไป
แล้วอบไปว่า “เี๋ยวัน็ะลับแล้วเหมือนัน”
ีวอน ็พูึ้นมาว่า “นี่ ัอิน
อึนฮยอ ะย้ายลับไปอยู่บ้านเิ อาทิย์หน้าใ่ไหมอะ”
ยูฮยอน “อะไรนะ อึนฮยอะย้ายหรอ ทำไมอะ อาทิย์หน้าหรอ”
ัอิน
พยัหน้า ยูฮยอนใมา และอัวลับเลยแล้ว็รีบวิ่ออไป เพื่อไปหา
ฮึนฮยอที่ห้อพั
ัอิน “ีวอน แรู้อยู่แล้วนี่ว่าอึนฮยอ
ะย้ายอาทิย์หน้าอะ”
ีวอน “อืม”
ัอิน “แรู้้วยใ่ไหม ว่า ยูฮยอนยัไม่รู้”
ีวอน ไม่ไ้อบอะไร
แ่มอามเส้นทาที่ยูฮยอนวิ่หายไปเท่านั้น
ห้อพัอ อึนฮยอ
อึนฮยอเล่าทุอย่าให้ ยูฮยอนฟั ว่าไ้พยามเ็มที่ ที่ะทำานและเรียนไป้วยมาั้แ่
มัธยมปลายแล้ว แู่เหมือนว่าอะไรอะไรมันไม่ลัวทั้เรื่อเิน และเวลาเลยัใ
และัสินใ ไม่เรียน่อ และะลับไปหาานทำที่บ้านเิ
และไปอยู่ับพ่อแม่้วย แ่ที่ไม่ไ้บอยูฮยอน
เพราะเป็นห่วยูฮยอนมา
เลยยัไม่รู้ะบอยัไแบบไหนี ็ัวลอยู่
ยูฮยอน “แ่็น่าะเริ่นันสันิ ะไ้เรียมใ”
อึนฮยอ “ที่เป็นห่วยูฮยอนอะ ็เรื่อที่ยัอบ
ีวอนอยู่อะ ไม่อยาให้ยูฮยอนเสียใ
ถ้าเราไม่ไ้อยู่ที่นี้็ยิ่เป็นห่ว
นี่็ผ่านมาั้หลายปีแล้ว ็ยัไม่มีท่าทีว่า ีวอนะิเหมือนที่
ยูฮยอน ิับีวอนเลยนะ”
ยูฮยอน
....... (สีหน้าเศร้าล แ่ในใ็ยอมรับวามริแบบที่ อึนฮยอพู)
อีนฮยอ “บาที ็ิว่าหรือ ยูฮยอน วระ ัใ ริๆ
ะที ยูฮยอน ็ไ้พยายามมาๆ แล้วนะ
เปลี่ยนไปมอนอื่นบ้า อาะเอนที่เา
อบ ยูฮยอน เหมือนันนะ”
ยูฮยอน “หรอ อึนฮยอ ิแบบนั้นหรอ”
อึนฮยอ “อืม ็เหมือนับารที่ เราไ้พยายามทำทุอย่าลอหลายปีที่ะอยู่ที่นี้
แ่สุท้าย็้อยอมรับวามริว่าไม่สามารถอยู่ไ้ แ่เรา็้อ้าว่อไป เลยัสินใแบบนี้ แ่็แล้วแ่ยูฮยอนนะ เราน่ะอยู่้า ยูฮยอนอยู่แล้ว”
ยูฮยอน “บาทีเรา็ิแบบนั้นเหมือนัน
้อมอที่วามริ สินะ อืม เราะเอาลับไปินะ
อึนฮยอไม่้อเป็นห่วเรานะ เราะเ้มแ็ให้ไ้ ไม่ว่าะเิอะไรึ้น
ยัไ็ิ่อมาบ้านะ อย่าหายไปนะ”
แล้วทั้ 2 นอัน
แล้ว็ร้อไห้ไป้วยัน
วันเินทาออึนฮยอ ที่สถานีรถไฟแห่หนึ่
ยูฮยอนมาส่ อึนฮยอ และบอับัวเอว่าะไม่ร้อไห้แล้ว
พอประาศรถไฟะใล้ะออ ็เริ่มะร้อไห้ึ้นมาอีนไ้ แล้วพอีับที่ เอีวอนมาส่ อึนฮยอ้วยเหมือัน ยูฮยอน ในลืมเรื่อร้อไห้ไปเลย
ีวอน “ันเอาอวั อมรมบาสมาให้ เินทาปลอภัยนะ
อึนฮยอ” แล้ว็อัวไปื้อน้ำแปปนึ
อึนฮอยอ พยัหน้า แล้วหันมาพูับยูฮยอน “เรื่อที่บอให้ัใาีวอนนะ
เราว่าไม่้อแล้วละนะ ีวอน้อมาที่นี้เพราะ เป็นห่ว ยูฮยอน แน่ๆๆ”
ยูฮยอน “เป็นห่วอะไรละ ็เามาเป็นัวแทนมรมบาสนี่
ไม่ไ้มาหาันะหน่อย”
อึนฮยอ “ัวแทนมรมบาสอะ ือ ัอิน เาเอาอมาให้ั้แ่เมื่อืนแล้ว”
เสียประาศอสถานี รถไฟออึนฮยอ แ้ว่ารถไฟะออาสถานีแล้วอนนี้
ยูฮยอนไ้ยิน
็ลับมาร้อไห้อีรั้ อนนี้ ีวอนเอ็มายืนอยู่้าๆ ยูฮยอนแล้ว
่อนรถไฟะออ
อึนฮยอ ะโนออมาว่า “ฝายูฮยอน ้วยนะ ีวอน” พร้อมับโบมือบายๆ ทั้สอน
ยูฮยอน
อึ้ที่ อึนฮยอะโนแบบนั้น พอรถไฟไปพ้นสายา ็นึึ้นไ้เลยพูับีวอนว่า “อโทษนะ
อึนฮยอพูอะไรแบบนั้น ีวอนไม่้อถือสาหรอนะ”
ีวอน “อืม..........อึนฮยอ
ไปแล้ว ั้นลับันเถอะ”
ยูฮยอน “ไ้ลับันเถอะ”
ยูฮยอนิในใว่า
ไม่เห็นะ้อปิเสธันานั้นเลย เสียในะเนี่ย แล้ว ยูฮยอน
็ำลัะเินไปทาาว เพื่อไปึ้นรถไฟอีบวนเพื่อลับบ้าน
ีวอน “ันเอารถมา”
ยูฮยอน “อ๋อ ั้นเราลาันรนี้เลยแล้วัน”
ีวอน “นี่
ยัะไปึ้นรถไฟอีหรอ รถันออยู่ทานี้ ะลับ้วยันไหม”
ยูฮยอน
็ใปนีใ ยิ้มแล้วเิมาม ีวอนไปึ้นรถ
มันเป็นารเปลี่ยนแปลที่ีใ่ไหมนะ ันยัไม่้อัใาีวอนใ่ไหม
แ่ไม่ว่ายัไ ็ไม่อยาัใอยู่ี ไม่ว่ายัไ็ะเ้มแ็ ไม่ทำให้อึนฮยอเป็นห่วมาเินไปแน่นอน
ความคิดเห็น