/ฟิคบารามอส/\ความเศร้าในใจ/โรเวน-วิเวียน

ลำดับตอนที่ #3 : ตัวแทน

     






    "องค์จักรพรรดินี เพคะ"  เสียงเรียกของพระสนมผู้สนิท ดังขึ้นพร้อมกับเสียงรัวประตูหนักๆติดต่อกันหลายครั้ง



เนื่องจาก ไม่มีเสียงตอบรับจากบุคคลด้านใน ทั้งๆที่ส่งเสียงเรียกได้หลายทีแล้ว  



ใบหน้าของบุคคลด้านนอกเครียดเขม็ง  ด้วยความกลัวว่าจะเกิดเหตุร้ายกับองค์จักรพรรดินีแห่งเวนอล


..จะเกิดขึ้นไม่ได้ เพราะพระองค์เป็นที่พึ่งสุดท้ายแห่งเวนอล..

    

  

    "องค์จักรพรรดินีเพคะ   ทรงเป็นอะไรหรือไม่เพคะ"  'ไทเลย่า'  รัวประตูห้องบรรทมหนักกว่าทุกครา  เพราะความกังวลในใจแทบจะระเบิดออกมาอยู่รอมร่อ


หากแต่ด้วยความเคารพในยศฐาบรรดาศักดิ์  จึงไม่กล้าเปิดประตูห้องบรรทมเข้าไปโดยพลการ


แต่ในฐานะเพื่อนสนิท สมัยเรียนด้วยกัน...........


"ลาซิน"  พระสนมเรียกสาวรับใช้ที่ยืนอยู่ข้างๆตัว  


"คะ? ท่านหญิง"   สาวใช้ขานรับอย่างอ่อนน้อม

"ไปหามหาดเล็กหน้าห้องของข้า  บอกกับเขาว่า  ขอของๆข้าคืน" 


สาวใช้ นาม ลาซิน  ทำหน้างงงวยกับคำสั่งที่ได้รับ หากแต่ก็รีบรุดออกไปเมื่อเห็นสายตาของผู้เป็นนาย





ร่างโปร่งบางหน้าห้องบรรทมถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายเต็มที  "ขออย่าให้เป็นอย่างที่ชั้นคิดเลย วิเวียน"




"นี่ค่ะ"  ลาซินยื่นกล่องบางอย่างที่เธอได้รับจากมหาดเล็กหน้าห้องของนายหญิงคืนให้กับเจ้าตัว


'ไทเลย่า'  รับกล่องไม้แกะสลักมา ก่อนท่องมนต์บางอย่างที่มีผลทำให้กล่องไม้นั่นแตกสลายออกจากกันอย่างแรง

เหลือ  ทิ้งไว้ เพียง  ลูกกุญแจสีเงิน 


ทันทีที่ลูกกุญแจสีเงินปรากฏต่อสาย  เจ้าตัวก็จัดการเอามันเสียบเข้ากับรูกุญแจที่ประตูห้องบรรทม





ประตูเลื่อนเปิดออกทันที   ร่างโปร่งบางก้าวเข้ามาภายในห้องอย่างรวดเร็ว  สายตาจับจ้องไปที่บรรทม



..ไม่มี แล้วไปไหน..    



  ใจกระตุกวูบทันที  เมื่อขนที่แขนอยู่ดีๆก็พร้อมใจกันตั้งชัน   


ไม่มีใครพูดอะไร  แต่เธอก็เชื่อว่าลางสังหรณ์ของเธอเป็นจริงเสียแล้ว 


'ไทเลย่า'  เดินอย่างรวดเร็วตรงไปที่ห้องทรงพระอักษร  


..กลิ่นเลือด..


มือเย็นเฉียบ แต่กลับมีเหงื่อไหลซึมออกมาปะปน   ร่างโปร่งสาวเท้าเข้ามาหลังโต๊ะทรงอักษร


ภาพที่เห็นนั้นทำให้ชะงักกึก    หัวใจแทบหยุดเต้น  


..วิเวียนนานีย่า อย่าตายนะ..



กว่าจะสติจะกลับเข้าร่าง ก็กินเวลาร่วมสิบนาที   


"มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง ตามหมอหลวงเร็ว  องค์จักพรรดินีอาการแย่แล้ว!"  เสียงตะโกนก้องดังออกมา 

ตามมาด้วย  พระสนมผู้สนิทที่ในอ้อมกอดมีองค์จักพรรดินีอยู่



"ขุนนางผู้ใหญ่  ทรงเรียกหมอหลวงมาแล้วค่ะ ตอนนี้อยู่ที่ห้องพยาบาลค่ะนายหญิง"


ลาซิน รายงานอย่างรวดเร็ว   "ขอบใจมาก"


แล้วเธอ ก็เดินจากไปอย่างรวดเร็ว  


"ไทเลย่า  อาการขององค์จักรพรรดินี เป็นอย่างไรบ้าง"  ขุนนางเก่าแก่ของวังถามขึ้นอย่างเป็นกังวล



เมื่อเธอวางพระวรกายขององค์จักพรรดินีวิเวียนนานีย่าลงบนที่บรรทมในห้องพยาบาล  ซึ่งแพทย์หลวงลงมือตรวจอาการทันที

"ไม่ดีเลยค่ะ  ท่านขุนนาง"

เธอตอบกลับมาอย่างกังวลไม่แพ้กัน   

"องค์จักรพรรดินี เสียเลือมากครับ นายท่าน"  เสียงแพทย์หลวงรายงานอาการ

"กระหม่อมว่า ควรเลื่อนพระกรณียกิจที่จะมีขึ้นในสามสี่วันนี้ออกไปครับ"


"ไม่ได้ งานที่เอเดนสำคัญมาก ถ้าเลื่อนออกไป เมืองอื่นเขาจะประนามเวนอลได้"

ขุนนางชั้นผู้ใหญ่ยื่นคำขาด


"แต่ชีวิตขององค์จักรพรรดินีสำคัญกว่านะคะ ท่านขุนนาง  ถ้าไม่มีพระองค์ ก็จะไม่มีเวนอล "

หญิงสาวอีกคนในห้องแย้งขึ้นมา


"งั้นก็ต้องหาคนไปแทน"   ท่านขุนนางพูดอย่างแบ่งรับแบ่งสู้

พลางส่งสายตาแปลกๆมาที่พระสนมผู้สนิทขององค์จักรพรรดินี

"มองหม่อมชั้นทำไมคะ"  เธอพูดเสียงแหลม


"เธอรู้ดี  ไทเลย่า  เธอต้องไปเป็นตัวแทนของเวนอล  แทนองค์จักพรรดินีวิเวียนนานีย่า"