ปฐมบทตำนานของเทพเจ้าแห่งการรังสรรค์

ลำดับตอนที่ #3 : บทนำ

บทนำ

เวลา 6:00 น

       ภายในห้องนอนแห่งหนึ่ง มีร่างของชายผู้หนึ่งนอนอยู่บนเตียงโดยรอบห้องจะมีเศษเหล็กอะไรต่างๆมากมายอยู่ตามพื้นห้อง และบนโต๊ะในห้องก็มีกล่องเครื่องมือวางอยู่ และมีหุ่นยนต์ของเล่นวางอยู่ ก็จะมีเสียงนาฬิกาดังขึ้นทำให้ร่างที่นอนอยู่รีบลุกขึ้นจากที่นอนมากดนาฬิกาปลุกก็จะกับไปนอนเหมือน และเหตุการณ์นี้ก็วนลูปไปอีก 30 นาที

 

       จนสุดท้ายชายหนุ่มยอมตื่นนอนโดยดี ก่อนจะไปล้างหน้า อาบน้ำ แล้วมาทำกับข้าวกิน ก็จะมีเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ทำให้เจ้าตัวรีบควักมือถือออกมาจากกระเป๋ากางเกงทันทีเพื่อดูว่าเป็นใครก็จะเห็นว่าชื่อเบอร์โทรศัพท์ขึ้นชื่อว่า พระเจ้า ทำให้เจ้าตัวงงอยู่สักพักก่อนจะกดรับแต่โดยดี ก่อนเจ้าตัวจะพูดขึ้นมา

 

       "ฮะโหล นั่นใครครับเห็นเบอร์มันขึ้นชื่อพระเจ้าผมก็เลยสงสัยนะครับว่าคุณเป็นใครนะ เพราะผมไม่รู้จักคนชื่อนี้เลยนะ"

       ก็จะมีเสียงตอบกลับมาเป็นเสียงของผู้ชายที่อายุน่าจะประมาณ 25-30 กว่าได้จากความคิดของชายหนุ่ม

       "อ่า สวัสดี หนุ่มน้อย ฉันพระเจ้า ฉันมีขอเสนอมาให้เธอนะ สนใจไหมละ"พระเจ้าได้กล่าวกับชายหนุ่มด้วยเสียงอันเป็นธรรมชาติ 

       ทางด้านของชายหนุ่มที่ได้ยินก็เกิดอาการสนใจขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะถามกลับไป

       "ขอเสนออะไรละ คุณพระเจ้า"ชายหนุ่มพูดด้วยเสียงออกไปในทางสนใจ

       "ก็อยากให้เธอมาเล่นเกมของฉันนะ"พระเจ้าตอบกลับมาด้วยความสนใจเล็กน้อยในตัวชายหนุ่มหลังจากเปิดดูข้อมูลของชายหนุ่มที่เขากำลังคุยอยู่หลังจากสุ่มได้ผู้เล่นคนนี้

       "เกมงั้นเหรอ เกมยังไงละ ขอรายละเอียดหน่อยสิครับ คุณพระเจ้า"หลังจากที่ชายหนุ่มได้ยินว่าเกมก็เกิดอาการสนใจข้อเสนอของพระเจ้ามากขึ้น เพราะตลอดชีวิตของเขานั้นเต็มไปด้วยความเบื่อหน่าย นั้นทำให้เขาต้องหันมานั่งทำของเครื่องใช้และประดิษฐ์ของออกมาใช้หรือขายเพื่อแก้ความเบื่อของเขา

       พระเจ้าที่ได้ยินยังงั้นก็ทำการวาปชายยหนุ่มให้มาอยู่ที่หน้าของเขาเพื่อที่จะได้พูดคุยได้ง่ายก็จะกล่าวทักทายชายหนุ่มไป

       "ไง หนุ่มน้อย มาคุยตรงนี้น่าจะง่ายกว่านะ ว่าไหม หรือจะต้องเรียกว่า วัลแคน ผู้สืบสายเลือดตรงของเทพแห่งการสร้างและการช่าง เฮฟเฟตัส ละ"

       ชายหนุ่มหรือวัลแคนที่ได้ยิน ก็หันมาที่ร่างของพระเจ้าที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าของเขา เป็นร่างของชายอายุประมาณ 25-30 ปี ได้และเกิดความสงสัยขึ้นมาทันที ว่าเขารู้เรื่องของบรรพชน ผู้ก่อตั้งตระกูลนักสร้างและช่างฝีมือของเขาได้ยังไงก็ที่วัลแคนจะได้พูดอะไร พระเจ้าก็พูดขึ้นมาก่อน

       "เจ้าอยากรู้งั้นเหรอว่าข้ารู้ได้ยังไงก็ข้าเป็น พระเจ้ายังไงละ หรือจะให้พูดง่ายก็ เทพสูงสุดของทวยเทพทั้งปวงละนะ ข้าจะทำอะไรก็ได้ตามความต้องการของข้า หรืออยากรู้เรื่องไหนก็ได้เพียงข้า ดีดนิ้วเพียงครั้งเดียวข้าก็ได้ในสิ่งที่ต้องการมาได้ง่ายๆ อะแต่อยากเอาข้าไปนับรวมกับพวกในตำนานเทพในโลกของเจ้าละ สำหรับข้าพวกนั้นก็แค่พวกเทพชั้นล่าง ที่ไม่รู้ว่าตัวเองนั้นนะอ่อนแอแค่ไหนเมื่ออยู่ต่อหน้าพระเจ้าที่แท้จริงอย่างข้านะ และยังมานั่งอวดเบ่งว่าตัวเองเป็นเทพสูงสุดของโลกสะอีก นี้ดีแค่ไหนข้าไม่เฉือดพวกมันทิ้งนะ"พระเจ้าพูดด้วยเสียงหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเทพพวกนั้น

       วัลแคนที่ได้ฟังสิ่งที่พระเจ้าอยู่ก็นึกอะไรบ้างอย่างได้ก็พูดขัดขึ้นมาทันที

       "แล้วเรื่องของเกมที่คุณบอกละคุณยังไม่ได้อธิบายให้ผมฟังเลย พระเจ้า"

       พระเจ้าที่ยินก็เหมือนจะนึกขึ้นได้ก็พูดขึ้นมาพร้อมกับขอโทษ

       "อ่า โทษทีๆ พอดีข้าลืมนะ งั้นก็  เจ้ารู้จักพวกเกมแนวสร้างอารยธรรมอย่างเกม Civilization ไหมละ ก็ประมาณนั้นเลยละ แต่ข้าจะส่งเจ้าไปในโลกที่ข้าพึ่งสร้างนะ

"

       วัลแคนที่ได้ยินก็พูดขัดขึ้นมาทันที

       "เดี๋ยวก่อนๆ นะ คุณกำลังจะบอกว่าสนามของเกมที่คุณจะให้เล่นคือโลกทั้งใบที่คุณสร้างยังงั้นเหรอ ใช่ไหม คุณคงไม่ใช่ว่าจะพวกเราหาทางยึดครองโลกทั้งใบหรือหาทางเป็นใหญ่ที่สุดในโลกใช่ไหม"

       พระเจ้าที่ได้ยินก็ยิ้มขึ้นมาก็จะตอบกลับไป

       "ใช่แล้วละ หนุ่มน้อยวัลแคน งั้นเรามาเลือกพลังพระเจ้าที่จะเป็นพลังประจำตัวของเจ้ากัน อะเกือบลืม เลือกศาตราวุธประจำตัวด้วยละ"

       วัลแคนที่ได้ยินก็ตอบกลับไป

       "ฉันยังไงก็ได้เรื่องพลังอะไรนั้นยังไงก็ขออะไรที่มันเกี่ยวกับการสร้างนะ ส่วนศาตราวุธประจำตัวคงต้องขอดูก่อนละนะ"

       พระเจ้าที่ได้ยินก็ทำเรียกลูกเต๋า10หน้ามา 6 อันก่อนจะส่งให้วัลแคน

       "เอานี่ หนุ่มน้อยวัลแคนท๋อยแต้มสิ แต้มพวกนี้จะเอาไปใช้ในการเลือกพลังและศาตราวุธของเธอนะ"

       วัลแคนรับลูกเต๋าทั้ง 6 ลูกมาก่อนจะมองดูอยู่สักพักก็จะเริ่มท๋อยลูกเต๋าก็จะปรากฏเป็นเลขดังนี้

       แต้มที่ออก 6,10,8,6,2,4 

       วัลแคนที่เห็นก็หันไปหาพระเจ้าก็จะพูดก็โดนพระเจ้ากล่าวขัดสะก่อน

       "อืมๆ เลขที่ออกมีแต่คู่แหะ แต่ไหน หนุ่มน้อยวัลแคนถึงไม่มีคู่ว่า แต่ปล่อยเรื่องนั้นไปก่อนแล้วกัน ส่วนวิธีการดูว่ามีแต้มเท่าไรก็ง่ายแสนง่ายก็เอาไปคูณสิถามได้ ถ้าเป็นของเจ้าก็คงจะได้แต้มประมาณ 23040 แต้มได้ละก็ถือว่าเยอะอยู่พอตัวละมั้ง"พระเจ้าตอบด้วยเสียงบ่นกวนประสาท

       วัลแคนที่ได้ยินก็รู้สึกไม่สบอารมณ์นิดหน่อยเรื่องที่บอกว่าไร้คู่นะ ไร้คู่แล้วมันหนักหัวนายหรือไงคุณพระเจ้า นายไม่เข้าใจคนโสดหรือไงกัน ก็จะพูดขึ้น

       "แล้วยังไงต่อละไม่ใช่ว่าคุณจะต้องเอาหน้าจอพวกสกิลกับศาตราวุธมาให้ผมเลือกไม่ใช่หรือไง"วัลแคนตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงบ่นหงุดหงิดเล็กน้อย

       พระเจ้าที่ได้ยินก็เรียกหน้าจอออกมาสองจอ ก่อนจะส่งให้วัลแคนดูทันทีและกล่าวกับวัลแคน

       "อ่า เชิญเลือกพลังกับศาตราวุธประจำตัวได้เลย เดี๋ยวค่อยมาต่อกับเรื่องการเลือกเผ่ากันทีหลัง อ่าเจ้าสามารถส่งความคิดเข้าไปในนั้นได้นะ เพื่อมันจะได้ขัดเอาสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่นายต้องการออกไปนะ"

       วัลแคนที่ได้ยินก็มองดูหน้าจอทั้งสองและลองนึกถึงเกี่ยวกับสิ่งที่ต้องการ หน้าจอทั้งสองก็เริ่มเปลี่ยนไปและเลือกตัวเลือกน้อยลงมาหน่อยหนึ่งจาก 1,000,000 กว่า เหลืออยู่แค่ 10,000 กว่า ก็จะเห็นพลังอันหนึ่งที่เข้าตาอยู่กับศาตราวุธอันหนึ่งที่น่าสนใจก็จะกดเลือกยืนยันทันที

       

       พลังและศาตราวุธที่วัลแคนเลือก

       พลัง หอสมุดแห่งความรู้ไม่สิ้นสุด แต้มที่ใช่แลก 10,000 แต้ม แต้มที่เรียกใช่ความสามารถ 10 ค่าความศรัทธา/ครั้ง

       ความสามารถ เหมือนถอดจิตวิญญาณไปปรากฏตัวในหอสมุดที่รวมรวบความรู้ทั้งหมดของมิติทั้งปวง โดยเวลาภายนอกของผู้ใช้จะเหมือนถูกหยุดเวลา เพื่อให้ผู้ใช้ได้ศึกษาหาความรู้ไปได้เรื่อยๆ แต่ก็มีเวลาจำกัด 3 วันในห้วงเวลาของหอสมุดแห่งความรู้ไม่สิ้นสุด ท่าเทียบกับเวลาภายนอกก็เหมือนกับผ่านไป 3 ปี ถ้าไม่ถูกหยุดเวลาเอาไว้

 

       ศาสตราวุธ ค้อนแห่งการรังสรรค์และทำลาย แต้มที่ใช่แลก 10,000 แต้ม

       เป็นที่ค้อนให้ใช้ในงานช่าง(เมื่ออยู่ในสภาพของค้อนสำหรับงานช่างน้ำหนักจะเปลี่ยนไปตามความต้องการของเจ้าของ)หรือ จะเปลี่ยนเป็นค้อนศึกเพื่อทำลายศัตรู ซึ่งค้อนนี้มีน้ำหนักที่มาก ถ้าคนถือไม่ใช่เจ้าของ และสามารถเรียกลูกบอลไฟออกมาเพื่อเผาผลาญศัตรูได้ หรือจะเอาไปยังอื่นก็ได้

       หลังจากที่วัลแคนเลือกเสร็จก็หันหน้าไปพระเจ้าที่มองอยู่ก็จะพูดขึ้น

       

       "แล้วไงต่อละ พระเจ้าฉันเลือกเสร็จแล้ว"

       

       พระเจ้าที่ได้ยินก็พูดขึ้นมาทันทีก็จะมองดูข้อมูลพลังและศาสตราวุธที่วัลแคนเลือกยิ้มขึ้นมาเล็กน้อยก็จะเรียกหน้าจอขึ้นมาและปรับให้เลือกแต่เผ่าที่วัลแคนสามารถใช่แต้มที่เหลือเลือกได้

       

       "อ่านี้ หนุ่มน้อยวัลแคน เชิญเลือกเผ่าได้เลย"

       วัลแคนที่ได้ยินก็มองดูข้อมูลของแต่ละเผ่าและความสามารถติดตัวของเผ่าไปเรื่อยจนมาหยุดอยู่ที่เผ่า ดวอร์ฟหรือคนแคระ ทำให้วัลแคนนึกถึงนิยายที่อ่านเกี่ยวกับพวกคนแคระหรือเกมที่เล่นในอดีตอยู่สักพักก่อนจะกดไปอย่างไม่รังเล

       เมื่อพระเจ้าเห็นว่าวัลแคนเลือกเสร็จก็พูดขึ้นมาทันที

       "หวังว่าเจ้าจะตัดสินใจดีแล้วสินะงั้นก็ไว้เจอกันใหม่นะ หนุ่มน้อยวัลแคน งั้นก็ถึงเวลาอันสมควรแล้วละ จงไปสะ ไปสร้างอารยธรรมของเจ้าและอาณาจักรของเจ้าและจงก้าวขึ้นมาเป็นผู้ปกครองโลกนี้ให้ข้าเห็นสะ เพื่อเติมเต็มความเบื่อหน่ายของข้า"

       ในไม่ช้าก็เกิดแสงรอบตัวของวัลแคนก็จะกลืนร่างของเขาหายไป จนในห้องที่พระเจ้าพาวัลแคนมาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีขาวและชายผู้หนึ่งยืนดูอยู่ตรงข้ามกับพระเจ้า พระเจ้าที่เห็นก็ทักไปทันที

       "ไง เฮฟเฟตัส พระเจ้าแห่งการสร้างและงานช่าง นายมาดูลูกหลานของนายเหรอ แต่ว่าสนใจจะไปดื่มหน่อยไหม"พระเจ้าพูดด้วยเสียงสั่นเล็กน้อย

       เฮฟเฟตัสที่ได้ยินก็พูดกลับไป

       "อ่า ใช่ฉันมาดูลูกหลานของฉันนะ ว่านายจะแกล้งอะไรพวกเขาหรือเปล่านะ ฉันจะได้เตรียมของสำหรับจัดการนายได้ถูกนะ แต่เหมือนจะไม่เป็นไรแล้ว ส่วนเรื่องที่จะไปดื่มไหมนั้นก็ ตกลงแต่นายเลี้ยงนะ"

       พระเจ้าที่ได้ยินคำพูดของเฮฟเฟตัสก็หลั่งเหงื่อเย็นออกมาเต็มแผ่นหลังพร้อมกับนึกในใจ

       

       (เกือบไปแล้วเรา ถ้าเผลอไปแกล้งลูกหลานของเฮฟเฟตัส มีหวังเจ้านี้ได้ยกกองทัพโกเลมกับหุ่นจักรกลมา เคาะประตูหน้าบ้านแน่เลย มีหวังจบไม่สวย)สิ่งที่พระเจ้าคิดในใจ

__________________

       จบไปแล้วกับบทนำ วัลแคนเรามีท่านบรรพชน หนุนด้วยแหละ พระเจ้าเกือบโดนเคาะประตูหน้าบ้านแล้วสิ นี่ถ้าเป็น แบบพระเจ้าแอบไปจับโลลิมาขังนี้ สงสัยคงมี คำพวกนี้ออกมาแน่เลย  FBI open the door!!!