[Reborn] วันที่ไม่ธรรมดา ของ'ไททัน'2เมตร

ลำดับตอนที่ #3 : วันจัทร์กับการเดินทางพร้อมปัณหา

กรี๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

เสียงนาฬิกาปลุกตอน ตี 4

มุราซากิบาระ อาสึชิ ตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะมาทำขนมกินไป โรงเรียนในวันนี้

ข้าวกล่องที่มุราซากิบาระ เตรียมไป

กว่าจะทำเสร็จก็ปาไป 6โมงเช้า

มุราซากิบาระ กับขึ้นไปบนห้องเพื่อเตรียมตัวไปโรงเรียนใหม่

ออกเดินทางได้

กำลังหาเส้นทาง...

ระหว่างเดินทางนันมุราซากิบาระ เอาแต่เดิมกินมาตลอดทาง โดยไปสนใจคนรอบข้างที่มองตน

เล่าผู้หญิง

'แก แก ดูผู้ชายคนนันสิ' ชี้มาทางมุราซากิบาระ

'สูงสุดๆ ไปเลยอะ!??' พูดกับคนที่ชี้

'มึง กูจำได้ว่า มึงชอบคนตัวสูงนี้ คนนี้ไง'

'ใช่ หน้าตาก็OK นะ '

เล่าผู้ชาย

'พวกมึง กูเจอคนตัวสูงกว่าหัวหน้าแล้ววะ' สมาชิกแก๊งอันธพาลเรียกเพื่อนมาดู

'จริงหรอว่ะ ไม่ได้ตาฝาด' มองมุราซากิบาระที่เดินกินขนมอยู่

'มึงคิดว่า มันสูงเท่าไร หัวหน้าเราสูง 190 นะเว้ย' กำลังคิดว่าไม่มีใครสู้หัวหน้าได้หลอก

'ไปถามกันปะ??'พรางเดินไปหามุราซากิบาระ

ทางมุราซากิบาระ

"นี้นายนะ!!" ตัวประกอบในแก๊งอันธพาลเรียกมุราซากิบาระ 

"นี้ไม่ได้ยินหรือไง!!!" ตัวประกอบเริ่มตัวร้อนกับท่าทางที่ไม่สนใจตนเลย

"กูเตือนมึงแล้วนะ!!!" และวิ่งไปหามุราซากิบาระหมายจะชกมุราซากิบาระ 

ตุบ

"ฮืม" มุราซากิบาระ ร้องออกมาด้วยความสงสัยว่ามีอะไรชน(ชก)เขา และหันหลังกลับไปมอง

มุราซากิบาระ เห็นชายตัวเล็ก(ท่างสูงไป) ทำท่าเหมือนจะชก(ชกแล้ว)ตน

"คุณเป็นใครครับ??"มุราซากิบาระทำเสียงแบบปกติของตน(แต่มันไม่ปกติของคนอื่น)

"หน่อย!! คิดจะเมินกันหรือ รู้มัยฉันอยู่แก๊งไหน" เดินออกห่างจากมุราซากิและทำท่าชี้มาทางตนเอง

"โทษทีนะ พอดีฉันพึ่งมาถึงญี่ปุ่นเมื่อวาน เลยไปรู้นะ ง้ำๆๆๆ"พรางกินขนมไป

"ว่าแต่มีอะไรกับฉันหรือป่าว??" มุราซากิถามออกไป ทำให้ผู้ชายสะดุ้งเล็กน้อยและยืนกอดอกพรางนึก

เปาะๆ(เสียงดีดนิ้ว)

"นึกออกละ?!!" 

"?"

"นายสูงเท่าไร?!!" คำถามที่ออกมานันทำให้คนในบริเวณนันต่างสนใจและรอลุ้นกับคำตอบ

"ออ~"๏_๏ลุ้น

"อะไรๆๆๆ"๏_๏๏_๏๏_๏๏_๏๏_๏

"208นะ~"⊙_⊙⊙_⊙⊙_⊙ ⊙_⊙⊙_⊙⊙_⊙

คนที่ได้ยินนันตางทำทางเป็นลมไปเป็นแถบ

ติ็ด~~~~~

มุราซากิรู้สึงถึงสิ่งที่สั้นไหวในกระเป๋ากางเกง เลยเอามันออกมา

นันคือ~ เวลาแจ้งเตือน ตอนนี้ 07:xxน.

1ซม.กับการคุบ(ตอบคำถาม)กับคนนัน

"งันผมขอตัวผมรีบง้ำๆๆ" (กินไปอีชิ้นแล้วท่าน)

(5ชิ้น//มุราซากิ)(ขอบคุณ)(อืมง้ำๆๆ)

เดินทางต่อ

และในที่สุดก็ถึงโรงเรียนนนนนนนนนน