คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ♡ au hogwarts - sick : (หนงคุน)
Au Hogwarts: sick
Linong x Xukun
PG
ตั้งแต่อยู่ที่นี่มาสองปีไม่มีสักวันที่ความสงบสุขจะมีแก่เฉินลี่หนงคนนี้
วันแรกที่โดนหมวกคัดสรรส่งไปที่บ้านกริฟฟินดอร์ทั้งที่ควรจะเรเวนคลอหรือไม่ก็ฮัฟเฟอพัฟก็รู้ทันทีว่ามันคงไม่ดีสำหรับตัวเองแน่ๆ
และสัญชาตญาณของลี่หนงก็ไม่เคยผิดไปจากที่คิดเลยสักที
และคนที่เป็นความโชคร้ายตลอดสองปีที่เรียนอยู่ฮอกวอตส์ก็หนีไม่พ้นรุ่นพี่ปีสามจากบ้านสลิธีรินคนนั้น
บุคคลที่หลายคนเกรงกลัวซึ่งไม่รู้ว่าทำไม
เฉินลี่หนงเองก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาไปทำอะไรให้อีกฝ่ายไม่พอใจเพราะตั้งแต่จำความได้ย้ายมาที่นี่ก็ไม่ค่อยจะสุงสิงหรือยุ่งกับใครสักเท่าไหร่
เพื่อนสนิทบ้านเดียวกันก็มีแค่จัสตินฮวง
และจัสตินฮวงก็ไม่ใช่กริฟฟินดอร์ขี้คุยด้วยเพราะฉะนั้นไม่มีเหตุผลอะไรซะเลย
ยกเว้นเสียแต่ว่าอยากหาเรื่อง
“เฮ้ กริฟฟินดอร์จะไปไหน”
มือเรียวแตะที่ไหล่แล้วรั้งไหล่เอาไว้
ลี่หนงถอนหายใจยาวพรืดอย่างเบื่อหน่าย
“กินข้าว”
“มีอะไรให้ช่วย”
“ผมไม่ว่าง”
“จะช่วยดีๆไหมเฉินลี่หนง”
พูดซะขนาดนั้นสิ่งที่ลี่หนงทำได้คือเดินตามรุ่นพี่ต่างบ้านไปตามทางเดินที่ไร้ผู้คน
คนอื่นๆคงอยู่ที่ห้องอาหารหมดแล้ว
ร่างของรุ่นพี่หยุดชะงักตรงปลายทางเดิน
อีกฝ่ายหันมาจ้องเขาและชี้ไปที่หิมะขาวโพลนจากที่มองเหมือนจะไม่เห็นมีอะไร
“ฉันทำของตกไว้แถวๆใต้ต้นไม้ตรงนั้นไปหาให้หน่อย”
นิ้วชี้ไปที่ใต้ต้นไม้ขนาดไม่ใหญ่มากแต่กองหิมะที่ทับถมลงมาดูท่าจะหนาวน่าดู
“ผมขอไปกินข้าวก่อนได้ไหมแล้วจะไปเอาผ้าพันคอด้วย”
ลี่หนงบอก
“ฉันจะเอาเดี๋ยวนี้”
แล้วเฉินลี่หนงทำอะไรได้ล่ะนอกจากเดินดุ่มๆออกไปท่ามกลางหิมะที่ตกลงมาไม่เลิก
หนาวจนมือชาก็พยายามตะกุยหาของที่ไม่รู้ว่าเป็นอะไรใต้ต้นไม้ในหิมะหนาๆ ทั้งหนาว
ทั้งหงุดหงิด
ตุบ!
“ฮ่าๆ กริฟฟินดอร์ซื่อบื้อ”
ก้อนหิมะกระทบเข้าที่หัวก่อนเสียงหัวเราะของรุ่นพี่บ้านสลิธีรินจะดังไม่หยุด
ลี่หนงจำได้ว่าพวกนั้นเป็นเพื่อนของ ‘ช่ายสวี่คุน’
ทั้งนั้น ไม่รู้ว่าก้อนขาวๆกี่ลูกที่ถูกปาใส่จนต้องยกมือบัง
รู้แค่ว่าตอนนี้ร่างกายหนาวจวนเจียนจะแข็งไปหมดทั้งตัวแล้ว
“อยากรู้จริงๆว่าทำไมคนอย่างนายถึงได้อยู่บ้านกริฟฟินดอร์
ขี้ขลาดที่หนึ่งแถมยังโง่อีกต่างหาก”
และทั้งหมดก็จากไปพร้อมกับคำถากถางที่ลี่หนงก็หาคำตอบไม่ได้
ข้าวเย็นยังไม่ตกถึงท้องเพราะไปไม่ทันแต่ยังดีที่จัสตินเก็บขนมปังไว้ให้หนึ่งก้อน
ตอนนี้ลี่หนงรู้สึกครั่นเนื้อ ครั่นตัวแปลกๆเหมือนคนกำลังจะไม่สบาย
พลิกตัวไปมาอยู่หลายครั้งจนเพื่อนสนิทอย่างจัสตินต้องลุกขึ้นมาดู
“ตัวร้อนจี๋เลยลี่หนง”
ซีกเกอร์มือหนึ่งของสลิธีรินนั่งอยู่บนเตียงข้างๆในห้องพยาบาลที่ไร้ผู้คน
มองร่างของคนป่วยที่นอนตะแคงไปอีกฝั่งอย่างเงียบมาเป็นเวลานาน
ความรู้สึกผิดตีตื้นขึ้นในอกเพราะไม่ได้ต้องการให้อีกฝ่ายป่วยขนาดโดนหามมาห้องพยาบาลกลางดึก
ก็ใครมันจะไปคิดว่าเจ้าตัวใหญ่ที่นอนป่วยอยู่นี่จะป่วยง่ายขนาดนี้กัน
ช่ายสวี่คุนมองแผ่นหลังกว้างก่อนจะถอนหายใจยาวเป็นพรืดลุกจากเตียงไปที่เตียงของคนป่วย
ตัวของลี่หนงยังร้อนอยู่แต่คิดว่าอีกไม่นานก็น่าจะดีขึ้นเพราะยาของห้องพยาบาลที่นี่ดีอย่าบอกใคร
เขาขยับผ้าห่ามขึ้นมา
“ฉันไม่ได้ตั้งใจแกล้งนาย
ไม่สิตั้งใจนั่นแหละแต่ไม่คิดว่าจะป่วย” น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด
ซีกเกอร์คนเก่งเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้กดริมฝีปากลงบนแก้มของพ่อมดหนุ่มบ้านกริฟฟินดอร์ที่นอนหลับอยู่แล้วผละออกอย่างไว้
หัวใจเต้นรัวเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อครู่
“ใครใช้ให้นายทำเหมือนชอบยัยพิ้งกี้กันล่ะ
เจ้ากริฟฟินดอร์ซื่อบื้อ”
คำสารภาพที่สวี่คุนคงไม่คิดว่าคนที่กำลังถูกกล่าวหาว่าซื่อบื้อได้ยินมันทั้งหมด
ไม่ใช่สิ
เรื่องหอมแก้มเมื่อกี้ก็รับรู้ด้วยเพราะลี่หนงตื่นได้สักพักแล้วแต่ไม่ได้ขยับตัวเพราะไม่อยากตื่นมาเจอคนจอมหาเรื่องใครจะไปคิดว่าจะถูกสารภาพรักแบบนี้
รอยยิ้มมุมปากปรากฏขึ้นบนใบหน้าของพ่อมดบ้านกริฟฟินดอร์
ไว้หายดีเมื่อไหร่คอยดูสิเฉินลี่หนงคนนี้จะปราบพยศซีกเกอร์มือหนึ่งของสลิธีรินให้ได้เลยคอยดู
Fin.
OS สั้นๆจ้า… #daisyfic
ความคิดเห็น