ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2
"ันถามว่า นายสนใมาอยู่ะละรอันไหม?"
เาพู้วยสีหน้าริัและผู้นมามายที่ยืนมารแสอผม็เียบับพลัน
"พะ พูอะไรน่ะรับ..เอ่อ เี๋ยว่อยุยันหลัไม์นะรับ อนนี้โปรามน้ำไป่อนนะรับ"
ผม้อพูเน้นำว่า'ามน้ำ'และมอเา้วยสายาที่นิ่เรียบ เพราะอะไรน่ะหรอ ็เาะทำให้ารแสอผมเสียหมน่ะสิ!
และเา็พยัหน้าน้อยๆและทำามที่ผมพู
"เมื่อสัรู่้ออประทานโทษทุท่าน้วยนะรับ ไ้เวลาลับมามารแส่อแล้วรับ~!"
แปะๆๆๆๆ
เมื่อารแสบ ผู้นที่มายืนม็่อยๆแยย้ายออไป ผู้นหลาบนั้นนั้น่า็มีวามสุ มีรอยยิ้มอยู่บนหน้าันทุน
แ่ทำไมันนะ ทำไมผมไม่เห็นะมีวามสุหรือมีรอยยิ้มที่แท้ริอยู่บนใบหน้าผมเลยล่ะ
ผม็ไ้แ่เสแสร้ไปเท่านั้นล่ะนะ..
านั้นผม็เินไปหาายผมำที่ำลัยืนออรอผมอยู่รหน้าประูทาเ้าห้าสรรพสิน้า ผมไม่อยาให้เารอผมนานึรีบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้อน้ำสาธาระอย่ารวเร็ว เมื่อผมเปลี่ยนุเสร็ ผมึเินไปหาายผมำโยทันที
"ุมีอะไระุยับผมหรอรับ"ผมล่าวออไปโยไม่ลัเล
"นายสนใมาอยู่ะละรอันไหม?"
เาเอ่ยพลายื่นใบสมัรนัแสในะละรและปาาลูลื่นสีน้ำเินมาให้ผม แล้วเา็ล่าวออมา..
"ทำานเพาะวันเสาร์และอาทิย์ ส่วนันทร์ถึศุร์นายะไปไหน็ไปเถอะ ส่วนมื้อเที่ย มื้อเย็นมีเลี้ยให้ อยู่ันแบบรอบรัว เินเือน เือนละหนึ่หมื่นบาท สนใมั้ย"
"แล้วทำไมผมถึ้อไปทำานที่นั่น้วยล่ะ"
"็ยัาอีหนึ่อัราน่ะ...เฮ้ย!"
ู่ๆเา็มอมาที่สร้อยที่ห้อยุแอผม แล้ว็อุทานออมา แ่็ไม่แปลหรอที่ะเห็นมัน เพราะผมใส่เสื้อยือลมว้าสีาว สวมาเยีนส์ายาวถูๆและพาระเป๋าเป้สีำไว้ที่ไหล่
ทำไมสีหน้าเาแปลไปล่ะ
ผมมอผู้ายรหน้าที่มีนามว่า'ราิน' ึ่ำลั้อมาทีุ่แอผม สีหน้าอราินในอนนีู้แย่มาว่าอนแรที่เาเินมาทัผม
"ุวิลเล่ับุวอ้า..ะ ายแล้ว?..."
!!!
ทันทีที่เาเอ่ยออมา ผม็้อเบิาว้าแทบะทันที เพราะ'ุวิลเล่'ับ'ุวอ้า'นั้น ือื่ออแม่ับพ่ออผมเอ
ทำไมถึรู้ัื่อล่ะ..?!
้วยวามสสัยแ่็แฝไป้วยวามหวาลัว ึทำให้ผมเผลอ้าวถอยหลัไป้าวหนึ่ ร่าอผมในอนนี้สั่นไม่หยุ นั่นเป็นเพราะวันที่ท่านทั้สอไ้บีวิลอย่าสยสยอ และผม..หลัาอนนั้น
ผม็เหมือนไ้ายทั้เป็น...!
สวัสีรีเอร์ทุๆน่า อนนี้มัน็ะสั้นหน่อยๆ นั่นเพราะพน.นถึวันเสาร์ไรท์สอบ่ะ! เลย้อหาเวลาอ่านหนัสือ่อน ไรท์็ะพยายามหาเวลามาเียนๆลๆนะะ555
1 Favorite/Comment = 1 ำลัใ
ฝาิาม้วยนะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น