คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หนังสด
วามรัอผู้หิอยู่ที่หัวใ… วามรัอผู้ายอยู่ใ้สะือ
นิยายโรมาน์ร้อนแรอนัเียนนามปาาMadam ruby ที่ะเปลี่ยนนิยามวามรัอุไปลอาล
อนที่3
หนัส
วามอยารู้อยาเห็นึ่มีอยู่ในทุัวนสั่ารให้หิสาวย่อไปยัทิศทาอ้นเสีย ้าฝาเรือนแพอเธอมี่อนาเล็ ึ่สามารถมอลอออไปสอส่อเหุาร์ภายนอไ้
“ุพระ!”
ำอุทานที่ไ้ยินนินหูั้แ่สมัยยัเยาว์อุยายิมายััวเธอ
ั้นสออเรือนแพนาให่ที่เธอเห็นอนลาวัน ะนี้มีเาลาเลือนอายหิู่หนึ่ำลัอรัฟัเหวี่ยันอยู่บริเวหน้า่า ระยะที่ทอฝันมอไม่สามารถที่เธอะเห็นใบหน้าอพวเาทั้สอไ้ระ่าัเ่นยามลาวัน แ่นั้น็มาพอที่ะทำให้เลือลมในายสาวสูบีพุ่พล่านไปทั่ว ใบหน้าอเธอร้อนวูบวาบ หามีระสับานอยู่เบื้อหน้าทอฝันะเห็นวหน้าอันแัอนเอ เท่านั้นยัไม่พอ วามรู้สึบาอย่าที่ยาะอธิบายมันำลั่อัวึ้นับร่าายอเธอ
เนื้อสาวอทอฝันแลั่นเปรี๊ยะ ภายใน่อำเนิวามรู้สึล้ายมีระแสลมอ่อนๆ หมุนวนไปมา แล้วโหมทวีวามรุนแรมาึ้น ลาายแห่วัยสาวยับไหวราวับลีบอไม้ที่สั่นเทิ้มยาม้อับสายลม ภาพรหน้าเป็นเาร่าอบุรุษเพศรูปร่าำยำแ็แร เาำลัโอบรัร่าเปลือยเปล่าอฝ่ายหิเอาไว้ สอร่าแนบิ่อประสานเป็นอันหนึ่อันเียวันโยเพาะส่วนอวัยหนุ่มสาว ปลายเท้าทั้สอ้าอหิสาวนนั้นระหวัรัรอบเอวสอบอฝ่ายายเอาไว้แน่น มือทั้สอ้าโน้มอยึเหนี่ยวไม่ให้ร่วลไปยามไ้รับารระแทาฝ่ายาย
ไม่่าับภาพอวานรำลัอุ้มแลูโเอาไว้
เสียหอบระเส่าปนราอหิสาวนนั้นบาลึเ้ามาในห้ววามรู้สึอเธอ ปทุมถันามเ่ึยอัู้ันึ้น ามระแสลมแห่ัหาที่พาพัระทบเ้ามาทาสายา ส่่อให้สมอประมวลภาพออมาแสออทาร่าาย อันเป็นไปามรรลอแห่ธรรมาิอมนุษย์
“เธอทำำลัทำอะไรอยู่เนี้ยทอฝัน”
หิสาวบอับัวเอเหมือนพยายามเือนสิที่ำลัเลิเปิเปิไปไล
ทอฝันเบือนหน้าออา่ออฝาผนั ย่อัวลหันหลัพิฝาผนัห้อ เธอเพิ่รู้สึัวว่าัริมฝีปาล่าอัวเอเอาไว้นไ้ลิ้มรสอเลือสๆ มน์เล่ห์มายาอามัหานี่่าร้ายามานั มันยิ่ส่ผลมาึ้นเมื่อเรายิ่สนใใร่รู้ ใร่ลิ้มลอิมรสาิอมัน
หิสาวพยายามรวบรวมสิ สลัวามิฝ่าย่ำออาหัว ลุเินเ้าห้อน้ำหวัะใ้น้ำฝับัวบรรเทาอาารฟุ้่านทาร่าายให้ทุเลาเบาบาล แ่็้อผิหวัเพราะในห้อน้ำมีเพียโถส้วมเอาไว้ถ่ายหนัเบาเท่านั้น นี่แสว่าเธอ้อออไปอาบน้ำ้านนออแพใ่มั้ย ทอฝันถามัวเออย่าหุหิในหัวใ
เสียอารเสพสมยััแว่วเ้ามาเป็นระยะ หนทาับทุ์ทาเียวอเธอ็ือ้อำัวามฟุ้่านนี้ให้หายไป ทอฝันเินไปล้มัวลนอนบนฟูนอนหยิบผ้าห่มมาลุมร่าายเอาไว้ ยมือปิหูทั้สอ้า ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าใว่าเสียที่ไ้ยินนั่นะเียบล
“นี่ืนแรัน็้อมาเอับอะไรแบบนี้แล้วหรอ ทำไมหน้าไม่อายอย่านี้นะ”
ทอฝันโรศีรษะไปมาพยายามสลัเรื่อที่เห็นออาหัว
หิสาวนั่อยู่บนฟูนอนหยิบเรื่อมือสื่อสารทันสมัยมานั่เี่ยหน้าอไปมาเพื่อูรูปเ่าๆ สถานที่แห่นี้ไม่มีสัาโทรศัพท์ เธอะไม่สามารถิ่อับโลภายนอไ้เลยลอระยะเวลาที่ทำานอยู่ที่นี่ นับว่าเป็นวามบันเทิอย่าที่สุสำหรับนที่เยใ้ีวิอยู่ในเมือหลวที่เ็มไป้วยแสสีและเทโนโลยีทันสมัย
อำนาแห่เินราทรฤทธิ์ยิ่ว่าพระเ้า หาุเป็นนหนึ่ที่้อเพิ่พาอาศัยเินเพื่อปลเปลื้อวามทุ์่าๆ ในีวิ แหละนี่ือเหุผลสิ่เียวที่ทำให้เธอ้อเินทาไลมารับานนี้
“เฮ้ย! ้าล่ามีใรอยู่มั้ยวะ ไปเอาเหล้ามาใหู้หน่อย”
เสียโหวเหวโวยวายยััมาเป็นระยะาเรือนแพหลัให่ มันทำให้หิสาวรู้สึไม่ปลอภัย ทุรั้ที่ไ้ยินเสียอายที่เธอไม่เห็นหน้าัแว่วมา หิสาวแทบะสะุ้ทุรั้ เธอนุ่ระโมอออไปอาบน้ำหลัแพอย่ารวเร็ว ้วยวามลัวว่าอาะไม่ปลอภัยาใร็ามที่อยู่บนแพหลันั้น หาเป็นไปไ้พรุ่นี้เธอะอ่อรอับนาย้าเรื่อที่พัอเธอ
๊อๆๆ
“ุหมอะ หนูเอาอาหารมาส่่ะ”
“ะ” ทอฝันรับำเสียเรียานที่มาพร้อมเสียเาะประู
ผู้มาเยือนเป็นหิสาวอายุประมายี่สิบว่าปี ผิวาว ผมยาว หน้าายิ้มแย้มเป็นมิร ในมืออหล่อนถือถาอาหารมา้วย
“สวัสีะุหมอ หนูื่อลำไยนะะมีอะไร็เรียหนูไ้เลย นี่ะอาหาร่ำ ้ออโทษที่วันนี้้าไปหน่อยพอีหนูเพิ่ทราบาพี่ันทร์ว่าุหมอมาวันนี้น่ะ่ะ”
“อบุะ ันื่อทอฝันนะะที่ริันเป็นพยาบาล่ะไม่ใุ่หมอ” ทอฝันยื่นมือไปรับถาอาหาราหิสาว เธอรู้สึอุ่นใึ้นมาบ้าที่พบับผู้หิ้วยัน
“ปิพวเราทุนที่นี่็เรียนที่มาูแลุท่านว่าุหมอทุนแหละ่ะ”
“เอ๊ะ เยมีพยาบาลมาที่นี่้วยหรอะ”
ำถามอทอฝันทำให้หิสาวที่ื่อลำไยหน้าถอสี เ็สาวลอาเหมือนพยายามิหาำอบ
“ายริ เือบลืมไปเลยว่า้อไปเอาเหล้าาแพรีสอร์ทใหุ้หินอี หนูไป่อนนะะุหมอ”ลำไยหันหลัให้ทอฝันทันทีที่หล่อนพูบ ทอฝันมอามร่าเล็ที่เินอาๆ ้ามสะพานไม้ไผ่ลำให่ไปอย่าล่อแล่ว
“ทำไมนที่นี่ท่าทาแปลๆ”
ทอฝันบ่นพึมพำ่อนะเินเ้าห้อพัอนเอไปพร้อมถาอาหารในมือ…
ความคิดเห็น