คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 : Dream
วานลิน.......
วานลิน...
นายำันไ้หรือเปล่า ?
เสียนั่น เสียเ็ผู้าย เสียใสัวานนั่น เรียื่อผม อนนี้ผมำลัยืนอยู่บนายหาที่ท้อทะเลแห่หนึ่ ผมสวมเสื้อยืสีาวับาเยีนส์สีน้ำเินเ้ม ผมเินเท้าเปล่า เท้าอผมสัมผัสับวามละเอียอพื้นทราย ทรายละเอียทำให้ผมนึถึ่วในวัยเ็ที่ผมมาเที่ยวที่ทะเลที่บ้านอุยาย ผมึ้มัวลไปแล้วใ้มือสัมผัสบนพื้นทราย
“ ิถึอนเ็ั ” ผมพึมพำับัวเอ
ผมเินเท้ามาเรื่อยๆรับรู้สึสายลมยาม่ำืน วันทร์สีนวลส่อเป็นประายระทบพื้นน้ำ ผมเินไปเรื่อยๆอย่าไม่รูุ้หมาย สายลมประทะหน้าและัวอผมทำให้รู้สึสบายอย่าบอไม่ถู ผมเินไปนพบับโหินเล็ให่เรียรายลอเป็นแนวายหา ผมัสินใเินไปามโหินนั่น โหินทั้ลื่น ทั้รู้สึเ็บเท้า ทำให้ผมพลันรู้สึถึเหุาร์เมื่ออนเ็อีรั้ รั้นั้นที่ผมลื่นลไปในทะเล แล้วไ้รับาร่วยเหลือา เือ นนั้น
เือเ็ผู้ายรุ่นราวราวเียวับผม ทำยัำรีบสีทอเป็นประายอเาไ้ ยัำวาลมโและนาที่ยาวเป็นแพนั่นไ้และรสูบที่รู้สึีอย่าประหลา ผมเพิ่สัเว่าัวเอสวมสร้อยไ่มุนั่นมา้วย ผมับสร้อยึ้นมาพิาราูใล้ๆ ไ่มุนั่นเป็นประายยาม้อับแสันทร์ มันสวยมาริๆ ผมอยาพบเ้าอนี่อีสัรั้เพื่อะเอาสร้อยเส้นนี้ไปืนับเา
วานลิน...
วานลิน...
เสียใสนั่นเรียผมอีแล้ว ผมมอหา้นเสียนั่น ผมหัน้ายวาและหมุนไปรอบาย แล้วผมเอแล้ว เาอยู่ที่นั่นที่โหินนาให่ทีสุในบริเวนั้น ผมมอเห็นเาอเา พร้อมาหลัที่เป็นพระันทร์วให่ เาำลันั่เล่นปลาาวสีส้มอมมพูัวนั้น ัวที่ผมอยาะับมัน ผมรีบเินไปหาเาทันที
ใล้แล้ว....
ผมเ้าใล้เาเรื่อยๆ...
ผมเินไปามโหินที่ปลุมไป้วยพืสีเียวที่อาศัยอยู่ในน้ำ
เท้าอผมไ้สัมผัสเปียื้นอย่าเ็มที่
ับพลันพืสีเียวนั่นลับลายเป็นอไม้สีาวนวลและเปล่แสไ้้วยัวเอ
ผมมอ้วยวามอัศรรย์ใับสิ่ที่ไม่เยพบเห็น
นาย....
นายเือ...
“ นายื่ออะไรหรอ ” ผมเอ่ยถาม
ภายใ้หัวใที่เ้นระรัวนรู้สึแทบะระเบิออมา
ผมอยารู้ื่ออเา อยารู้ั อยาพูุย ผมอยามีเพื่อนที่เป็นสิ่พิเศษ
เาหันมามอผม ผมเินเ้าไปหาเาใล้ึ้น ใล้มา....
เาโึ้นเท่าผมแล้ว
แ่เา็สูน้อยว่าผมไม่มา ผมำลัพิาราัวอเา ผมอเามีสีำลิบ
ที่หูอเามีปลาาวทัไว้สอสามัว ูรวมๆแล้วมันน่ารั เหมาะับัวอเามา
หาอเาสะบัไปามสายน้ำหาสีทอเป็นประายอมเียวอมฟ้าูแปลา
ยาม้อับแสันทร์มันสวยมา ผมพลามอมาที่ลำัว เาไม่ใส่เสื้อ
ผิวอเาเป็นประายสีมพู ผมเผลอ้อยอมพูนั่นมาเินไป
เ้าึระแอมเล็น้อยให้ผม
“ นายมออะไรเ้ามนุษย์ ” เือนั่นเอ่ยถามพร้อมเอามือเท้าเอว
“ อ๊ะ! ผมเปล่านะ เอ่อ...ือ...มอหาอนายไ ” ผมพูอบเาอย่าิันพร้อมเาหัวแ้เิน
“ หาันสวยล่ะสิ
แ่ันไม่อยามีหรอ อยู่ในทะเลน่าเบื่อะาย ันน่ะอยาเป็นมนุษย์ ” เือนั่นอบผมเสียเื้อยแ้ว
“ ันว่านายูสวยามเหมาะับท้อทะเลนี่ีนะ
ว่าแ่นายยัไม่บอื่อันเลยนะ ันไล วานลิน แล้วนายล่ะ ” ผมพูไปนรู้สึหน้าัวเอร้อนเห่อ
“ นายิอย่านั้นหรอ ันไม่มีวามำเป็น้อบอื่อับนาย ” เือนั่นออทำปาเบะึ้น
“ นายยัรู้ัื่อันเลยนะนายเือ ” ผมสวนลับเา
“ ันอนโฮ เป็นเืออายุ
150 ปี ใอายุันล่ะสิ เทียบๆัน็เท่าๆนายนั่นแหละ ” เือนั่นเอ่ยึ้น
“ โห แปลั
อายุเยอะว่าันแ่หน้าายัเ็อยู่เลย ” ผมเอ่ย้วยวามใ
แล้วอนโฮ็เล่าเรื่อโลใ้ท้อทะเลให้ผมฟั
เาบอว่าเารัใ้ท้อทะเล แ่็รู้สึเบื่อเพราะ้อใ้ีวิอยู่ในน้ำนั่นทุวัน
เาึอบแอบึ้นมาบนโลมนุษย์บ่อยๆ อนโฮอบสายลมและแสแมา
ผมั้ใฟัเรื่อที่เาพู พวเราหัวเราะันอย่าสนุสนาน
“ นายอยาเป็นมนุษย์บ้าหรือเปล่าอนโฮ
” ผมถามเา
เาไม่ไ้อบลับอะไรผม
เานั่มอพระันทร์วโนั่น สายลมพัผ่านผมับเา ผมไปนั่้าเาบนโหินนั่น
ทำให้ผมไ้ลิ่นัวอเามาึ้นลิ่นหอมอ่อนๆเป็นลิ่นที่ผมไม่เยสัมผัสมา่อนลิ่นที่ผสมผสานระหว่าลิ่นน้ำทะเลและลิ่นอสายลม
ผมัสินใอยู่นาน ึเอามือไปแะที่ไหล่อเา
สัมผัสัวเาทั้นิ่มและนุ่มมา ทำให้ผมรู้สึเลิบเลิ้ม
ผมึฝัมูลไปบนลุ่มผมอเา ลิ่นหอมอ่อนๆทีวนหลใหล
ผมรู้สึอบลิ่นนี้ เาสะุ้ัวและหันมามอหน้าอผม าอเราสบัน
าสีน้ำาลอเาูเป็นประาย
“ นายทำอะไรันวานลิน ” อนโฮเอ่ยถามผมโยไม่ละสายา
“ ันแ่รู้สึิถึนายอนโฮ
ันยัำวันที่นาย่วยันไ้อยู่เลย เป็นสิ่ที่ันไม่เยลืม ” ผมอบเาพลาเอามือลูบไปที่แ้มวาเา
“ นี่เ้ามนุษย์พูาอย่าับีบเืออย่าเราอย่านั้นแหละ ” เาหลุบามอ่ำ
ผมไม่อบอะไรลับเา
แ่เอามือเาหัวแทนแล้วหัวเราะแ้เิน เือนั่น็มอาผมไม่หยุ
ผมรู้สึเหมือนะเป็นบ้า ิใไม่อยู่ับเนื้อับัว
“ นี่อนโฮเราะไ้เอันอีไหม ” ผมถาม้วยน้ำเสียเศร้าแล้วุมมือนิ่มอเือนี่ไว้
“ นายเป็นมนุษย์ เราเป็นเือ มันเป็นไปไม่ไ้หรอที่ะเอันบ่อยๆ มันเป็นอธรรมาิ ” เาอบผม ผมรู้สึเศร้า นไม่รู้ะอบอะไรเาไป
“ ถ้าโี็อาเอันอี็ไ้นะ
แ่่วยเ็บเป็นวามลับ้วย ” เือนั่นอบผมแล้วหัวเราะิั
“ ันะรอนาย ”
ผมับมืออเาไว้แน่น
าอผมับเาประสานัน ผมหลใหลาู่นั้นมา ผมโน้มหน้าเาไปใล้เา
ใล้นรู้สึถึลมหายใอเราทั้สอน ผมประทับริมฝีปา บนลีบปาสีมพูอเา
ผมบริมฝีปาลไปมาึ้น มานเาใ้มือปัป่ายัวผม
ผมันัวอเาให้ลนอนบนโหิน ผมหยุประทับริมฝีปา พลามอหน้าอนโฮ
แล้วลูบลุ่มผมเล่น านั้นผมึโน้มัวเ้าไปที่ออาวออนโฮ
ุ้บบบบ !!!
โอ๊ยยยยยยยย !!
ผมื่นึ้นมาพร้อมวามรู้สึเ็บที่หลั
ผมนอนลมาบนเียนั้น บ้าริๆ ผมลุึ้นนั่พลายี้ผมัวามบ้าอัวเอ
ผมใ้มือแะริมฝีปาอัวเอ ผมยัรู้สึถึรสูบอันหอมหวานอเือนนั้นอยู่เลย
มันเป็นวามฝันที่เหมือนับวามริมา
ผมอยาเอเาอีรั้
ผมอยาเอับเาทุวัน ผมอยาใ้ีวิอยู่ับอนโฮ แ่มันเป็นไ้แ่วามฝัน
ผมับสร้อยไ่มุึ้นและประทับริมฝีปาลไป
ฝันนี้เป็นฝันที่ีที่สุั้แ่ผมเิมาเลย
๊ะเอ๋ !!! อัพอีอนแล้วนะรับ
ฝาิาม้วยนะรับ
ิแท็ในทวิ้วย็ีนะรับ #เือหลินโฮ
รัรีเอร์ อมเม้นท์เป็นำลัใ้วยนะรับ
ความคิดเห็น